W art. 160, 161 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej ustanowił zasady dotyczące przetwarzania transakcji. Postanowienia pierwszej zasady dotyczą dokumentów sporządzonych zarówno w prostej formie pisemnej, jak i dodatkowo poświadczonych notarialnie po podpisaniu. W Art. 161 Kodeks cywilny określa kategorie transakcji, które są realizowane poprzez wydanie odpowiedniego dokumentu. W szczególności ustanawia się zwykłą formę pisemną dla umów zawieranych przez osoby prawne między sobą oraz z osobami fizycznymi, a także między obywatelami, jeśli kwota przekracza 10 tysięcy rubli. Wyjątkiem są przypadki przewidziane w artykule 159. Rozważ dalsze art. 160 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej z komentarzami. 
Przepisy ogólne
W ust. 1 art. 160 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej stanowi, że transakcja na piśmie jest zawierana poprzez sporządzenie odpowiedniego dokumentu. Powinien zawierać treść i zawierać podpis jednej lub więcej osób w nim uczestniczących lub upoważnionych przez nich podmiotów. Transakcje dwustronne i wielostronne mogą być zawierane w sposób przewidziany w art. 434 Kodeksu. W ust. 1 art. 160 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej określa również, że ustawodawstwo lub inne akty normatywne pozwalają na ustanowienie innych wymagań, które są przedstawione w dokumencie. Na przykład może być konieczne skomponowanie tekstu na papierze firmowym o określonej formie, obecność pieczęci podmiotów i tak dalej. Przepisy mogą również przewidywać konsekwencje nieprzestrzegania dodatkowych wymagań. Jeśli nie zostaną zainstalowane, zastosowanie mają postanowienia dokumentu. Sekcja 162 Kodeks 
Punkt 2 art. 160 Kodeksu cywilnego
Ustanawia zasadę dotyczącą korzystania z fakcyjnej metody reprodukcji podpisów. Jest dostarczany przy użyciu mechanicznych narzędzi do kopiowania. W ust. 2 art. 160 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej określono również zasadę korzystania z podpisu elektronicznego lub innego analogu autografu osoby uczestniczącej w transakcji. Na zakończenie fundusze te można wykorzystać tylko w przypadkach i w sposób przewidziany przez prawo, inne akty prawne lub porozumienie między stronami.
Inne funkcje
Ustęp trzeci art. 160 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej ustalono, że jeśli osoba z powodu analfabetyzmu, choroby lub niepełnosprawności fizycznej nie jest w stanie samodzielnie podpisać dokumentu, na jego wniosek umowa może zostać zatwierdzona przez innego obywatela. W takim przypadku autograf tego ostatniego musi być poświadczony przez notariusza lub innego urzędnika upoważnionego do wykonania odpowiedniej czynności. Przeprowadzana jest certyfikacja podpisu wskazująca powody, dla których podmiot uczestniczący w transakcji nie może tego zrobić samodzielnie. W przypadkach określonych w ust. 4 art. 185.1 Kodeksu cywilnego, autograf osoby potwierdzającej transakcję może zostać potwierdzony przez organizację, w której osoba ta pracuje, nie będąc w stanie tego zrobić samodzielnie, lub przez przedstawiciela administracji szpitalnej instytucji medycznej, w której jest leczony. 
Wyjaśnienia do art. 160 Kodeksu cywilnego
W rozpatrywanej normie ustalono, że transakcja na piśmie jest zawierana poprzez sporządzenie odpowiedniego dokumentu. Jest to nośnik elektroniczny lub papierowy. Co więcej, daleko od wszystkich przypadków konieczne jest sporządzenie jednego dokumentu. Zatem na mocy art. 434 ust. 2 kodeksu pisemna umowa może zostać zawarta zarówno przez przetworzenie jednego dokumentu, jak i poprzez wymianę nośników informacji.Ta ostatnia realizowana jest za pomocą faksu, poczty, komunikacji elektronicznej i innych jej rodzajów, co pozwala ustalić z całą pewnością, że dokument pochodzi od strony umowy.
Oferta i akceptacja
Jeśli podmiot chce wyrazić zamiar zawarcia umowy, wysyła propozycję do potencjalnego partnera. To się nazywa oferta. W takim przypadku dokument powinien zdecydowanie wyrażać intencję podmiotu do zawarcia umowy z adresatem. Ten z kolei, przyjmując ofertę (akceptację), może odpowiedzieć zarówno na piśmie, jak i wykonując czynności określone w ofercie, w ustalonym w niej terminie. 
Przypadki specjalne
W niektórych sytuacjach forma pisemna transakcji określona w art. 160 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, uznaje się za przestrzegane nawet w przypadku braku dokumentu (jednego lub więcej), który obejmuje ofertę i przyjęcie. Ma to na przykład miejsce podczas projektowania obiektów magazynowych. Pisemną formę umowy uznaje się za spełnioną, jeżeli przekazanie rzeczy jest poświadczone wystawieniem pokwitowania, bezpiecznego paragonu, certyfikatu rachunku lub innego dokumentu podpisanego przez osobę otrzymującą, jeżeli takie metody potwierdzania są dozwolone przez akty prawne lub inne akty prawne lub są zwykle stosowane dla tego rodzaju transakcji.
Specjalne wymagania
Są one ustawione na wiele pisemnych transakcji. Tak więc, zgodnie z art. 786 kodeksu, zawarcie umowy przewozu pasażera jest potwierdzone biletem, przekazanie przez podmiot bagażu jest paragonem. Formy tych dokumentów są zatwierdzane w sposób określony w kartach przewozowych i przepisach. W szczególności rozporządzenie Ministerstwa Transportu nr 120 określa formy biletów i rachunków wykorzystywane przy świadczeniu usług na rzecz obywateli koleją. 
Transakcje na rynku nieruchomości
Po popełnieniu, zasada art. 160 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Transakcje z nieruchomościami są realizowane w formie pisemnej pojedynczej umowy podpisanej przez uczestników. Przy sprzedaży firmy, oprócz tego dokumentu, sporządzana jest opinia biegłego rewidenta, raport inwentaryzacyjny, bilans i lista obowiązków spółki. Ta ostatnia wskazuje wszystkich wierzycieli podmiotu, wielkość, charakter i termin wymagalności roszczeń.
Podpis na dokumencie
Autograf na umowie jest integralną częścią transakcji. Ta akcja jest prowadzona od czasów starożytnych. Osoba fizyczna - strona umowy - musi złożyć swój podpis na dokumencie. Jeśli nie jest to możliwe we własnym zakresie, ma on prawo skontaktować się z powiernikiem. Ten ostatni, podpisując umowę, jest zobowiązany do wskazania, że działa na wniosek uczestnika transakcji jako przewodnik. Obowiązkowym warunkiem ważności dokumentu będzie poświadczenie autografu przez notariusza lub inny podmiot posiadający odpowiednie uprawnienia.
Znak musi wskazywać okoliczności, na podstawie których bezpośredni uczestnik nie może się podpisać. Zgodnie z postanowieniami art. 80 Podstaw prawnych dotyczących notariuszy urzędnik potwierdza autentyczność podpisu w formie papierowej, którego tekst nie jest sprzeczny z przepisami obowiązującymi w kraju. Jednak nie poświadcza faktów przedstawionych w dokumencie. Notariusz potwierdza tylko, że podpis składa konkretny obywatel. Zgodnie z postanowieniami art. 37-38 Podstaw, autentyczność autografu na dokumencie może być również zweryfikowana przez kierownika administracji ugody, Obwodu Moskiewskiego, upoważnionego przedstawiciela organu samorządu terytorialnego oraz pracowników urzędu konsularnego. 
Zasady dla osób prawnych
Z uwagi na fakt, że osoba prawna przyjmuje obowiązki obywatelskie i nabywa prawa poprzez swoje upoważnione struktury, podpisanie umowy odbywa się bezpośrednio przez kierownika lub szefa kolegialnego organu wykonawczego. W wielu przypadkach uczestnik spółki występuje jako podmiot poświadczający transakcję. Uprawnienia konkretnej osoby podpisującej umowę określa dokument założycielski. 
Opcjonalnie
W pełnomocnictwie przewidziano specjalne zasady dotyczące transakcji. Zgodnie z ust. 5 art. 185 kc, ten dokument w imieniu organizacji jest podpisany przez jego dyrektora lub inną osobę, która jest wyposażona w odpowiednie uprawnienia. Jednocześnie pieczęć firmowa jest dołączona do pełnomocnictwa. Dokument w imieniu osoby prawnej utworzony na podstawie własności państwowej lub komunalnej, dający prawo do otrzymywania lub wydawania środków pieniężnych i innych wartości nieruchomości, podpisuje, z wyjątkiem dyrektora, główny księgowy.