Ustawodawstwo przewiduje odpowiedzialność za spowodowanie szkody majątkowej. Rozważmy dalej karę nałożoną przez kodeks karny. 
Art. 165 kodeksu karnego
Ta norma określa ogólne i kwalifikujące się związki. W pierwszej części ustalono, że odpowiedzialność ponosi szkoda majątkowa właściciela lub innego właściciela majątku materialnego spowodowana naruszeniem zaufania lub oszustwem, które nie ma śladów kradzieży i zostało popełnione na dużą skalę. Druga część art. 165 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej określa karę za te same popełnione czyny:
- Zorganizowana grupa lub osoby, które wcześniej zgodziły się na przestępstwo.
- W kwocie uznanej za szczególnie dużą.
Kary
Zgodnie z częścią 1 art. 165 winnych twarzy:
- Odbiór gotówki do 300 tysięcy rubli. lub równa jego pensji lub innym zyskom zarobionym do 2 lat.
- Praca przymusowa. Ich czas trwania wynosi do 2 lat. Dodatkowo można zainstalować ograniczenie wolności do pierwszego roku.
- 2 lata pozbawienia wolności. Dodatkowo, zgodnie z art. 165 może zostać nałożona grzywna w wysokości do 80 tysięcy rubli. lub równa s / n (inny dochód) przez sześć miesięcy i ograniczenie wolności do jednego roku.
Kara za drugą część jest następująca:
- Praca przymusowa do 5 lat. Dodatkowo wolność sprawcy może być ograniczona do 2 lat.
- Do 5 lat więzienia. Dodatkowo może zostać nałożona kara pieniężna w wysokości do 80 tysięcy rubli. lub równa dochodowi (wynagrodzeniu) przez sześć miesięcy i ograniczenie wolności przez 2 lata.
Art. 165: komentarze
Zgodnie z postanowieniami normy odpowiedzialność powstaje tylko wtedy, gdy nie ma dowodów na kradzież w działaniu danej osoby. W przeciwieństwie do istniejącego wcześniej Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, kara na podstawie Kodeksu, która istnieje obecnie, przewidziana jest za szkody w wartościach materialnych, które są nie tylko własnością, ale także z innego prawa. Może to być zarządzanie gospodarcze, odziedziczone dożywotnie posiadanie, zarządzanie operacyjne itp. Zgodnie z regułą 15 Kodeksu czyn objęty częścią pierwszą art. 165, jest uważane za małe przestępstwo, a część drugiego - umiarkowane. 
Część obiektywna
Jako przedmiot czynu, którego kara przewidziana jest w art. 165, opowiadają się za stosunkami społecznymi związanymi z wykonywaniem praw własności i inną własnością wartości materialnych. Przestępczość charakteryzuje się działaniami polegającymi na oszukiwaniu lub nadużywaniu zaufania. W rezultacie obywatel (właściciel lub inny właściciel) wyrządza szkodę majątkową, która nie podlega kradzieży. Istota oszustwa lub nadużycia zaufania jest podobna do ich zawartości w oszustwie. Jedyna różnica polega na mechanizmie czerpania zysków przez winnego.
Oszukiwanie
Może polegać na informowaniu obywatela o świadomie niedokładnych, fałszywych danych, pomijaniu prawdziwych faktów. Takie zachowanie napastnika ma na celu wprowadzenie w błąd ofiary. Oszukiwanie może zatem polegać na świadomym wypaczaniu prawdy i być aktywnym. Może być zarówno pasywny, jak i polegać na milczeniu prawdziwych informacji. 
Zaufaj nadużyciom
Takie działanie polega na zastosowaniu przez napastnika specjalnego stosunku do niego ze strony podmiotu, którego własność jest uszkodzona. Nadużywanie zaufania polega na przejęciu zobowiązań przez winowajcę przy braku chęci jego wykonania. W takich przypadkach napastnik wykorzystuje osobistą relację zaufania między nim a ofiarą w celu osiągnięcia korzyści osobistych.
Charakterystyczne cechy aktu
W przypadku oszustwa, podobnie jak w przypadku innej formy kradzieży, aktywa materialne są przejmowane z późniejszym odwołaniem do sprawcy lub innych osób. Jednak obiektywna część przestępstwa, która obejmuje art. 165, jak wspomniano powyżej, ma inny mechanizm uzyskiwania korzyści. Polega ona na tym, że napastnik przywłaszcza pieniądze lub inne wartości nieotrzymane przez ofiarę, ale zgodnie z aktem prawnym lub umową powinien być przez niego uzyskany. Uszkodzenie w tym przypadku nie jest bezpośrednią stratą, ale utracone zyski.
Praktyczny wyraz czynu
Powodowanie szkód majątkowych, za które odpowiedzialność wynika z artykułu objętego przeglądem, może polegać na:
- Unikanie dokonywania obowiązkowych płatności poprzez dostarczanie oczywiście fałszywej dokumentacji. Kara na podstawie art. 165 występuje przy braku oznak kompozycji określonych w art. 199, 194 i 198 kodeksu karnego.
- Unikanie obowiązkowego przekazywania domyślnie prawdziwych faktów. Na przykład można to wyrazić w tym, że podmiot nie zgłosił, że został wcześniej pozbawiony świadczeń, które zostały mu przekazane.
Dodatkowe kwalifikacje
Gdy sprawca wykorzystuje sfałszowane dokumenty, czyn objęty jest art. 165. Ponadto zgodnie z art. 327 ust. 3 przestępstwo nie jest kwalifikowane. Jeśli sam napastnik sfałszował dokument, a następnie wykorzystał go do popełnienia oszustwa, czyn podlega dwóm normom. Kara następuje na podstawie art. 165 oraz odpowiednia część 327 artykułów.
