Ustawa federalna „O policji” Federacji Rosyjskiej została przyjęta od czasu oficjalnej zmiany nazwy tej struktury w marcu 2011 r. Ale błędem jest sądzić, że prawo rządzące pracą funkcjonariuszy policji musi być znane tylko im samym. Każda osoba, obywatel Federacji Rosyjskiej lub cudzoziemiec przebywający w tym kraju, powinien zapoznać się z takim dokumentem, jak Ustawa Federacji Rosyjskiej „O policji” (N 3 FZ), z kilku powodów. Przydatne byłoby na przykład uporządkowanie problemów związanych z użyciem przez policję broni, specjalnego sprzętu i po prostu silnego wpływu w stosunku do sprawcy. Jakie zachowanie obywatela może zmusić funkcjonariusza policji do zastosowania powyższego? A w związku z tym policjant może decydować o użyciu broni lub dostępnych specjalnych środków służby, bez naruszania prawa? Istnieje wiele opinii, zarówno dobrych, jak i złych, na temat policji w Rosji i metod pracy jej pracowników. Ale zanim dokonasz oceny, warto dowiedzieć się, jakie prawa przyznaje funkcjonariuszowi policji obowiązujące prawo.
Prawo użytkowania: która z policji ma prawo złożyć wniosek broń służbowa (narzędzia specjalne)
Prawa i uprawnienia funkcjonariusza policji (grupy pracowników) do korzystania ze specjalnych środków, służbowej broni palnej i (lub) siły fizycznej podczas wykonywania obowiązków zawodowych określa federalna ustawa o policji, rozdział 5, art. 18.
Ustawa „W sprawie policji” określa szereg wymagań dla pracowników, którzy mają prawo do korzystania ze specjalnych środków i broni w procesie służby. Zgodnie z art. 18 ustawy „O policji” policjant może uzyskać prawo do wykorzystania wszystkich wymienionych funduszy tylko po specjalnym przeszkoleniu. Przez cały czas służby policjant, który ma prawo do używania broni służbowej i specjalnego sprzętu, musi regularnie przechodzić test umiejętności działania w warunkach, w których użycie broni i (lub) specjalnego sprzętu jest najbardziej prawdopodobne.
Rozważmy bardziej szczegółowo artykuły ustawy „O policji” Federacji Rosyjskiej, które regulują użycie specjalnych środków, siły i broni palnej przez policjantów (grupę policjantów) podczas służby.
W jakich przypadkach policjant zyskuje prawo do używania oficjalnej broni palnej
Nie znając zasad prawa rządzących pracą policji, można błędnie pomyśleć, że broń jest rozdawana funkcjonariuszowi policji i że może on z niej korzystać, jak to często pokazano w większości filmów o tematyce kryminalnej. W przeciwieństwie do filmów, w prawdziwym życiu istnieje wiele ograniczeń dotyczących użycia siły lub środków specjalnych, a tym bardziej broni palnej, którą policjant nakazuje ściśle przestrzegać ustawy „O policji” podczas służby. W Rosji, oprócz tej ustawy, użycie broni przez policję, zasady noszenia oraz procedura używania specjalnych środków i broni są również regulowane przez przepisy konstytucyjne Federacji Rosyjskiej. Ponadto do celów policyjnych można używać wyłącznie broni palnej oraz marek i modeli specjalnego sprzętu serwisowego wyszczególnionego w wykazie zatwierdzonym przez rząd Federacji Rosyjskiej.
Prawo funkcjonariuszy policji w określonej sytuacji do używania broni palnej służbowej, a także specjalne środki, jest zapisane w art. 18 ustawy o policji.Policjant może skorzystać z tego prawa, gdy znajduje się w sytuacji, w której wykonywanie obowiązków służbowych jest niemożliwe bez użycia siły.
Cele, zasady, procedury i przypadki użycia oficjalnych środków specjalnych, broni i siły fizycznej reguluje ustawa „O policji”, art. 18–24.
Na podstawie art. 23 prawa rozpatrywanego w tym artykule policjant (grupa pracowników) ma prawo używać broni palnej: w celu stłumienia ataku polegającego na użyciu przemocy uważanej za niebezpieczną dla życia i zdrowia (w tym ataku zbrojnego lub grupowego na budynki, organizacje i inne), zwolnienie zatrzymanych zakładników, w celu zatrzymania obywatela popełniającego poważne przestępstwo lub zapewniającego zbrojny opór, powstrzymanie ucieczki przed MLS.
Istnieją inne sytuacje, w których użycie broni przez policję jest dozwolone: strzał ostrzegawczy w celu zatrzymania poruszających się pojazdów, zniszczenia zamków uniemożliwiających wejście do budynku, w celu unieszkodliwienia zwierząt (w przypadku zagrożenia życia i zdrowia).
Naruszenie podstaw przepisów i (lub) procedura użycia specjalnych środków, siły lub broni służbowej, które są regulowane ustawą „O policji”, art. 18–24, umyślnie popełnione przez funkcjonariusza policji, będzie przestępstwem.
Narzędzia specjalne: co ich dotyczy
Przez środki specjalne (środki specjalne) rozumie się obiekty techniczne, urządzenia i substancje, a także zwierzęta służbowe, które są oficjalnie uzbrojone w funkcjonariuszy policji. Wyczerpująca lista tych funduszy i dopuszczalna procedura ich wykorzystania została ustanowiona w 2001 r. Dekretem rządu Federacji Rosyjskiej.
W ten sposób uznaje się specjalne środki policyjne:
1. Tak zwane pałki, wymienione jako „specjalne gumowe patyczki”.
2. Kajdanki (służą także do ograniczenia mobilności).
3. Elektrowstrząsy i urządzenia świetlno-dźwiękowe.
4. Środki (lub urządzenia) do przymusowego zatrzymania transportu (dalej - SPOT).
5. Produkty gazowe i „pułapki chemiczne” - urządzenia do znakowania lub barwienia.
6. Zestaw SSD - środek ruchu kajdan. Nie są to już „bransoletki”, ale sieć rzucana na osadzonego za pomocą specjalnego urządzenia.
7. Armatki wodne.
8. Zwierzęta służbowe. Dotyczy to nie tylko wyszkolonych psów policyjnych, ale także koni.
Po co i kiedy policja używa oficjalnego specjalnego sprzętu
Główna różnica między środkami specjalnymi a bronią służbową polega na tym, że służy ona do zatrzymania, czasowej neutralizacji lub unieruchomienia, ale bez zagrożenia życia lub zdrowia zatrzymanego.
Możesz używać oficjalnego specjalnego wyposażenia we wszystkich przypadkach, gdy legalnie broń palna. Ponadto funkcjonariusz policji (grupa pracowników) może zastosować specjalne środki w następujących przypadkach: w celu odparcia ataku, stłumienia oporu lub przestępstwa, zatrzymania obywatela, który popełnia przestępstwo lub wykazania oporu zbrojnego, zwolnienia budynków lub zakładników, zabrania zatrzymanej osoby na policję, ochrony budynków, przeciwdziałanie zamieszkom, identyfikowanie obywateli, którzy popełnili (popełniają) przestępstwa lub przestępstwa, zmuszając pojazd do zatrzymania się.
Przeciw komu użycie broni i specjalnych środków jest nielegalne
Ważne jest, aby wiedzieć, co następuje: Ustawa „O policji” określa kategorie osób, których użycie broni i specjalnych środków jest całkowicie wykluczone i ograniczenia.
Używanie broni i specjalnych środków przeciwko nieletnim (w przypadku broni i najwyraźniej nieletnich) obywatelom, kobietom w ciąży i osobom niepełnosprawnym (oznacza osoby z oczywistymi zewnętrznymi oznakami niepełnosprawności) jest nielegalne. Niedopuszczalne jest używanie broni w dużych tłumach.
Wyjątek: zbrojny opór i napaść (w tym grupa), które stanowią zagrożenie dla zdrowia i życia samej policji i (lub) innych obywateli.
Gdy użycie broni i specjalnych środków jest nielegalne
I kilka innych ważnych ograniczeń, które obowiązują podczas korzystania ze specjalnych narzędzi. Policjantom zabrania się:
• Uderz gumową maczugą w głowę, obojczyk, brzuch, serce, szyję, narządy płciowe.
• Zastosuj SPOT dla pojazdów osobowych, jeśli są tam pasażerowie. To samo dotyczy różnych pojazdów silnikowych, a także zagranicznego transportu dyplomatycznego (konsularnego).
• Korzystanie z SPOT jest zabronione na mostach, przejazdach kolejowych, w tunelach, wiaduktach, a także w „trudnym” terenie o ograniczonej widoczności lub trasach górskich.
• Barwniki są instalowane tylko za zgodą właściciela obiektu, w którym planowane jest umieszczenie.
• Używaj pistoletów wodnych (armatek wodnych) na zimno (w temperaturach poniżej 0 stopni).
Lista oczywiście nie jest wyczerpująca. Jednak w przypadku wszystkich ograniczeń dotyczących korzystania ze specjalnego sprzętu obowiązuje wyjątek: policjanci mają prawo nie stosować się do nich w przypadkach, które pozwalają na użycie broni palnej. Na przykład, aby zatrzymać obywatela, który stawi zbrojny opór lub uwolnić zakładników.
Policjant użył siły fizycznej: jak to jest legalne?
Sytuacja, w której policjanci mogą wykorzystać podczas aresztowania lub zapobiegania przestępstwu nie broni, ale siły fizycznej, na przykład przy użyciu specjalnych metod chwytania lub walki wręcz, nie jest niczym niezwykłym. Ale czy takie działanie jest legalne? Artykuł 18 (Ustawa o policji) zezwala na użycie siły fizycznej przez funkcjonariusza policji podczas służby, a także na użycie specjalnego sprzętu i broni służbowej. Ale tutaj wszystko nie jest takie proste.
Dozwolone jest użycie siły fizycznej przez policjanta (grupę policjantów) w określonych okolicznościach, tylko wtedy, gdy powstanie sytuacja, w której prawo zezwala na stosowanie innych metod, broni lub specjalnego sprzętu.
• W celu ukrycia przestępstwa administracyjnego lub popełnionego przestępstwa.
• W przypadku sprzeciwu wobec zgodnego z prawem żądania funkcjonariusza policji.
• W celu zatrzymania obywatela, który popełnił przestępstwo (przestępstwo administracyjne).
Warto zauważyć, że art. 18 ustawy „O policji” wskazuje również na obowiązki funkcjonariusza policji, który ze względu na swoje obowiązki może stanąć przed koniecznością użycia siły, przejść specjalne szkolenie i szkolenie związane z działaniami w kontekście użycia siły.
„Narzędzia pod ręką”: czy można zastąpić broń i (lub) narzędzia specjalne czymś?
W sytuacji, gdy policjant nie ma przy sobie broni ani specjalnego sprzętu, art. 18 ustawy Federacji Rosyjskiej „O policji” przewiduje możliwość wymiany broni palnej lub środków specjalnych uzbrojonych w policję na przedmioty improwizowane, ale tylko z pilna potrzeba lub jeśli policjant aresztuje osobę, która popełniła przestępstwo.
Policjant ma prawo używać nieuzbrojonej broni palnej, kierując się względami i przestrzegając procedury składania wniosków ustanowionej przez obowiązujące prawo.
Prawo do zastąpienia improwizowanych środków specjalnego wyposażenia dotyczy wyłącznie środków ograniczających ruchomość, to znaczy kajdanek. W takim przypadku używany jest element odpowiedni do wiązania, na przykład lina.
Bez naruszenia porządku: ustawowa procedura użycia przez policję broni, środków specjalnych i siły fizycznej
Nawet mając prawo do użycia broni w konkretnej sytuacji, policjanci muszą przestrzegać procedury użycia opisanej w obowiązującym prawie.Dlaczego to takie ważne? Przede wszystkim dlatego, że jedna z głównych zasad użycia przez policję broni, siły i środków specjalnych - minimalizacja spowodowanych szkód - zależy w dużej mierze od tego.
Innym powodem konieczności przestrzegania procedury ustanowionej przez prawo jest to, że policjant nie ponosi odpowiedzialności za spowodowanie szkody w użyciu broni, specjalnych środków i działań przymusowych, pod warunkiem przestrzegania procedury stosowania powyższego (paragraf 9 art. 18 ustawy „O policji”).
Prawo federalne rozważane w tym artykule ustanawia następującą procedurę użycia przez funkcjonariusza policji broni palnej, specjalnego sprzętu urzędowego i siły fizycznej wobec obywateli:
• Pierwsze działanie - pracownik informuje osobę (lub osoby), na które zostaną zastosowane wskazane środki wpływu, że jest policjantem.
• Kolejnym obowiązkowym krokiem jest ostrzeżenie, że policjant zamierza użyć broni, siły fizycznej lub specjalnego sprzętu.
Jeśli istnieje grupa policyjna, oba początkowe etapy wykonuje jedna z grup.
• A co najważniejsze - sprawcy (grupie przestępców) należy zapewnić czas i możliwość spełnienia wymagań funkcjonariusza policji.
Ta kolejność ma jednak wyjątek. Prawo daje funkcjonariuszom policji prawo do obejścia się bez ostrzeżeń i natychmiastowego użycia broni (sił, specjalnego sprzętu), jeśli jakiekolwiek opóźnienie może pociągnąć za sobą poważne konsekwencje dla życia i zdrowia funkcjonariusza policji lub obywateli, których ma on chronić.
I ostatni: uzasadnione i prawidłowe użycie broni (siły, specjalnego sprzętu), oczywiście, zwalnia policjanta z odpowiedzialności za szkody wyrządzone obywatelowi. Niemniej jednak prawo pociąga za sobą dodatkowe obowiązki funkcjonariusza policji w przypadku odniesienia obrażeń przez obywatela: udzielanie lub udzielanie pomocy medycznej poszkodowanym, konieczność informowania rannych krewnych o tym, co się wydarzyło.
