Art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Rozwiązanie umów (praktyka sądowa)

Zgodnie z art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, zmiana i rozwiązanie umowy jest dozwolone za zgodą stron, chyba że Kodeks, inne przepisy prawa lub sama umowa stanowią inaczej. Przepis ten dotyczy spraw ogólnych.

Ta norma zawiera wyjaśnienia dotyczące szeregu innych sytuacji. Rozważyć dalsze art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej (z komentarzami).

Orzecznictwo

Rozwiązanie umowy może zostać zainicjowane przez jedną ze stron. W drugiej części normy 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej podstawy zmiany lub rozwiązania umowy są ograniczone do dwóch przypadków:

1. Znaczące naruszenie przez jedną ze stron oryginalnych warunków.
2. Inne przypadki określone w prawie federalnym, kodeksie lub samej umowie.

W takich sytuacjach rozwiązanie umowy następuje na podstawie decyzji sądu. Takie naruszenie warunków będzie znaczące, w wyniku czego powstanie tego rodzaju szkoda, że ​​strona, do której została spowodowana, zostanie w znacznym stopniu pozbawiona tego, na co mogłaby liczyć przy podpisywaniu dokumentu.

Opcjonalnie

Artykuł 450 kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej („Modyfikacja i wypowiedzenie umów”) zapewnia pewne możliwości podmiotom, które zawarły umowę wielostronną. W szczególności zakończenie jej ważności jest możliwe zarówno za zgodą większości, jak i wszystkich osób zaangażowanych w transakcję. Ten moment z reguły zapisywany jest bezpośrednio w tekście dokumentu. Przepis ten nie ma zastosowania do procedur określonych przez prawo. W przypadkach przewidzianych w art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej podstawy do zmiany i rozwiązania umowy wraz ze zmianami procedury, warunków ugody i innych warunków powinny być wykorzystane przez inicjatora w dobrej wierze i rozsądnie. Działania podmiotu, któremu przyznano prawo do zakończenia jednostronnej współpracy, muszą być zgodne z wymogami prawa.

Artykuł 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej „Rozwiązanie umów” (z komentarzem)

W rozpatrywanej normie ustanowiono tylko trzy przypadki, w których dozwolone jest rozwiązanie umowy lub dostosowanie jej warunków początkowych. Przyczyny rozwiązania / zmiany umowy obejmują:

1. Zgoda stron.
2. Decyzja sądu podjęta na wniosek jednego z uczestników.
3. Odmowa wykonania umowy przez jednego z uczestników.

Pierwsza podstawa jest uważana za wspólną dla wszystkich przypadków. Dwa ostatnie mają zastosowanie, gdy strony nie mogły osiągnąć konsensusu. Ustawodawca celowo wprowadza ograniczenie w art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Rozwiązanie umów odbywa się zatem tylko w określonych przypadkach. Zapewnia to stabilność warunków umowy zgodnie z warunkami określonymi w niej w momencie zawarcia. W rezultacie zwiększa się trwałość obrotów cywilnych.

Zgoda uczestnika

Jest to podane w pierwszym akapicie art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej. Rozwiązanie umów, a także ich korekta, nie są prawnie zabronione. Jednak w celu podjęcia takich działań konieczna jest zgoda stron, które ją uznały. W przeciwnym razie nastąpi naruszenie praw i interesów dowolnego uczestnika. Zgodnie z art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, rozwiązanie umów jest dozwolone z woli stron i przy braku wzajemnych roszczeń. Ta sama zasada dotyczy korekty warunków w niej określonych. Jak zauważyło wielu autorów, otrzymanie przez strony tak szerokich możliwości ustalenia losu umowy wydaje się być jednym z bezpośrednich przejawów swobody zawierania umów. Oznacza to, że podmioty, które z własnej woli mogą zawierać transakcje, mogą podobnie zakończyć współpracę.

Ograniczenia

Zgodnie z art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, rozwiązanie umów następuje wyłącznie w sposób określony w samym dokumencie lub w prawie. W drugim akapicie 422 norm kodeksu, jeżeli po zawarciu umowy zostanie uchwalony akt ustanawiający inne warunki niż te, które obowiązywały w momencie podpisania, te ostatnie zachowują ważność. Wyjątkiem są przypadki, gdy zatwierdzone prawo stanowi, że jego moc rozciąga się na relacje wynikające z wcześniej zawartych umów. Zasada ta ma również na celu zapewnienie stabilnego funkcjonowania umów podpisanych zgodnie z wcześniej obowiązującymi standardami. Takie umowy nie podlegają przeglądowi, jeżeli taka potrzeba nie jest ustalona w nowym akcie prawnym.

Specjalne zamówienie

Zgodnie z art. 450 Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej wypowiedzenie umów może nastąpić bez zgody którejkolwiek ze stron. W takim przypadku przewidziana jest specjalna procedura. Jeżeli nie dojdzie do porozumienia między stronami, uczestnik zainteresowany zakończeniem współpracy ma prawo do odwołania się do sądu. Jednocześnie odpowiedni wniosek można złożyć tylko w ograniczonych przypadkach. Pierwszy z nich stanowi znaczne naruszenie oryginalnych warunków. Działanie winnego w tym przypadku powinno pociągać za sobą znaczną szkodę dla drugiej strony związku. Ciężar szkody musi zostać potwierdzony przez fakt, że ofiara traci to, na co liczyła przy zawieraniu transakcji.

Rodzaje naruszeń

Załóżmy, że strony zawarły umowę na dostawę towarów. Jeśli kupujący odkryje krytyczne wady, braki, których nie można naprawić bez nieproporcjonalnych kosztów (zarówno czasowych, jak i finansowych), lub ujawni je więcej niż jeden raz, jest on uprawniony do wystąpienia do sądu, ponieważ działania te naruszają warunki transakcji. Jednocześnie jednostka przejmująca może żądać zwrotu środków wypłaconych przez niego na dostawę produktów niskiej jakości lub zastąpienie odpowiednim produktem. Kupujący może naruszyć warunki umowy. Na przykład nie może on zapłacić za dostawę na czas, wielokrotnie nie wybierać wielkości produkcji przewidzianej w umowie. Strona, która idzie do sądu, musi udowodnić istnienie istotnych naruszeń. Jednocześnie wymogi dotyczące rozwiązania umowy nie są satysfakcjonujące, jeżeli naruszenia zostaną wyeliminowane w rozsądnym terminie.

Inne przypadki

Możesz również złożyć wniosek do sądu, jeśli warunki wypowiedzenia są określone w samym dokumencie lub w prawie. Na przykład w części 4 art. 83 kodeksu mieszkaniowego, wynajmujący może napisać wniosek o wypowiedzenie umowy społecznej. zatrudnienie w:

1. Nieuiszczenie przez najemcę rachunków za media lub lokali przez ponad sześć miesięcy.
2. Zniszczenie lub uszkodzenie przedmiotu leasingu przez rezydenta lub inne osoby, za których zachowanie jest odpowiedzialny.
3. Systematyczne naruszanie interesów sąsiadów, w wyniku czego wspólny pobyt w tym samym pokoju jest niemożliwy.
4. Niewłaściwe użycie nieruchomości.

Awaria jednostronna

Jest to dozwolone tylko wtedy, gdy jest to dozwolone przez prawo lub określone w samej umowie. Umowa może przewidywać możliwość odmowy spełnienia warunków w całości lub w części. W tej sytuacji nie jest kwestia możliwości zgłoszenia przez jednego z uczestników żądania rewizji lub rozwiązania umowy. W takim przypadku następuje bezpośrednia odmowa spełnienia niektórych postanowień umowy. Jego przedstawienie wiąże się z rozwiązaniem dokumentu lub jego poprawieniem. W związku z tym, jeśli jedna ze stron nie zgadza się z taką odmową, ma prawo rozwiązać konflikt w sądzie.

Ważna uwaga

Jeżeli strony postanowią ustalić możliwość jednostronnej odmowy w umowie, wówczas procedura i warunki jej przedstawienia powinny być jasne i precyzyjne, nie powinno być dwuznaczności. W tej normie kwestia ta nie jest uregulowana. Art.450 Kodeksu cywilnego nie zawiera żadnych kryteriów, według których określa się datę wejścia w życie takiej odmowy, termin powiadomienia stron o jej popełnieniu. W związku z tym wszystkie te postanowienia zostały zapisane bezpośrednio w tekście umowy. W praktyce jednostronna odmowa nie jest przewidziana w umowach.