Stalinowskie wieżowce w Moskwie to niezwykle piękne, monumentalne i majestatyczne budynki, za którymi od ponad pół wieku ciągnie się ciąg tajemniczych tajemnic i fascynujących historii. 
Porozmawiajmy o tych wyjątkowych budynkach, ich historii i legendach.
7 stalinowskich drapaczy chmur w Moskwie
Dane historyczne wskazują, że Stalin planował budowę ośmiu budynków. Sam fakt ich budowy miał służyć demonstracji potęgi Związku Radzieckiego - państwa, które wygrało straszliwą wojnę, która stała i wyzwoliła połowę Europy. Uważa się, że lokalizacja domów została zaplanowana w szczególny sposób, na wzór egipskich piramid, i zostały one utworzone w celu akumulacji przepływów energii. Nie wchodzimy w tło tej decyzji i nie odpowiemy na pytanie, ile stalinowskich drapaczy chmur w Moskwie, zauważając, że niemal natychmiast po wojnie wzniesiono siedem interesujących elitarnych budynków, które stały się legendą architektury sowieckiej i pokryte zagadkami i tajemnicami.
Ósmy wieżowiec nie został wzniesiony, a poniżej dowiemy się, dlaczego tak się nie stało. Co do reszty, dzięki ambicjom Stalina, dzisiejszą stolicę zdobią unikalne budynki architektoniczne, których układanie odbyło się jednocześnie 7 września 1947 r., W dniu, w którym miasto było urodzinami.
Najpierw wieżowiec: dom na Kotelnicheskaya
Odpowiadając na pytanie, ile stalinowskich drapaczy chmur znajduje się w Moskwie, zaczniemy krótki przegląd od Domu Artystów na Kotelnicheskaya Naberezhnaya (zm. 1, metro Kitay Gorod). Został zaprojektowany przez architektów Chechulin D.N. i Rostkovsky A.K. i znajduje się na Shvivaya Gorka w Zayauzye, bardzo pięknym i przytulnym miejscu.
A budynek jest nie mniej interesujący: 32-piętrowy budynek, zbudowany w tak zwanym stylu stalinowskiego imperium, jest ozdobiony płaskorzeźbami i obeliskami i ma wysokość 176 m. Dom został zaprojektowany i zbudowany jako punkt odniesienia dla wszystkich ulic prowadzących do rzeki i zamyka wschód perspektywa rzeki Moskwy w stosunku do Kremla. Budowę stalinowskich drapaczy chmur w Moskwie prowadzili w większości więźniowie, często pozowali do rzeźb i kompozycji zdobiących budynek. Dom na Kotelnicheskaya został podłączony do już ukończonego budynku - 9-piętrowego budynku mieszkalnego dla ochroniarzy i ich rodzin - i doskonale wszedł do ogólnego kompleksu architektonicznego. Prawdopodobnie dlatego wszystkie prace budowlane rozpoczęte w 1949 r. Były nadzorowane przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych. Budowę ukończono w 1952 r.
Bird of Happiness on Shivaya Gorka
Po kapitulacji jedno skrzydło domu zostało przekazane wojsku, drugie - kreatywnej inteligencji. Mieszkało w niej wielu znanych sowieckich artystów w różnych czasach. W sumie kompleks ma 700 mieszkań, są sklepy, poczta i kino „Illusion”. Należy pamiętać, że dom wszedł do elity moskiewskich zasobów mieszkaniowych i, oczywiście, czynsz był dość imponujący, nie wszyscy mogli sobie pozwolić na takie wydatki, ale z czyjąś lekką ręką dom był przez długi czas nazywany Ptakiem szczęścia na Shvivaya Gorka. Stał się pierwszym obiektem na zamówienie reprezentującym stalinowskie drapacze chmur w Moskwie. Zdjęcie dostępne w artykule podkreśla monumentalność i piękno tego legendarnego budynku.
Drugi wieżowiec: dom przy Czerwonej Bramie
Zbudowany w szczytowym punkcie Pierścienia Ogrodowego 138-metrowy budynek znajduje się przy wyjściu ze stacji metra Krasniye Vorota, której nazwa szybko stała się jego wizytówką. 
Dom przy Czerwonej Bramie na ulicy. Sadovaya-Spasskaya, zm. 21 / Kalanchevskaya, zm.1 został zaprojektowany przez architektów A. Duszkina i B. Mezentseva, a budową kierowało Ministerstwo Kolei. Centralny budynek 24-piętrowego giganta był pierwotnie przeznaczony dla Ministerstwa Inżynierii Transportu. Boczne budynki są mieszkalne, zawierają 284 mieszkania. Konstrukcja była wyjątkowa, ponieważ nie miała zakłócać funkcjonowania wyjścia ze stacji metra Krasniye Vorota, dla której zastosowano oryginalną metodę zamrażania wykopu fundamentowego i wznoszenia budynku z ustalonym odchyleniem, które zostało wyeliminowane podczas kurczenia się domu. Eksperyment się powiódł: płyta fundamentowa wytrzymała obciążenie, a wyjście z metra działało zgodnie z przeznaczeniem.
Dziś, oprócz wspomnianego Ministerstwa, w budynku mieści się wiele organizacji: moskiewska kantor wymiany walut, związek zawodowy budownictwa kolejowego i transportowego, Transstroy Corporation, wydawnictwo Transport, restauracja, bank i sklepy.
Na początku XIX wieku w tym miejscu znajdował się dwór generała dywizji Tolya, w którym urodził się M. Yu. Lermontov. Na pamiątkę tego, na frontonie budynku umieszczono tablicę pamiątkową.
Trzeci wieżowiec: hotel „Leningradskaya”
17-piętrowy budynek reprezentujący stalinowskie drapacze chmur w Moskwie, hotel Leningradskaya, znajduje się przy ulicy Kalanchevskaya 21/40 (stacje metra Kalanchevskaya lub Krasnye Vorota) i jest jednym z najbardziej znanych hoteli w stolicy. Ukończony w 1954 r. Dom o wysokości 136 metrów, zaprojektowany przez architektów Polyakov L.M. i Boretsky A. B., elegancko wkomponowany w istniejący zespół placu Komsomolskaja. 
Ten wieżowiec wyróżnia się elegancją dekoracji zewnętrznej i wytwornym przepychem dekoracji wnętrz, która obejmuje elementy architektury świątynnej i barokowy w Moskwie.
Ponieważ ten budynek został wzniesiony jako frontowa fasada stolicy, stał się najbardziej luksusowy i najdroższy. 1 sq. licznik kosztował 21 tysięcy rubli, a 1 mln2 w domu na Kotelnicheskaya kosztował 5,5 tysiąca rubli. Historia stalinowskich drapaczy chmur w Moskwie nie zna w tym czasie droższych konstrukcji. Lobby jest ozdobione płaskorzeźbami, a wyjątkowe żyrandole z brązu w kształcie girlandy oświetlają 5 pięter. Łączna powierzchnia 330 pokoi hotelowych wynosi 25 tys. M2.
Czwarty wieżowiec - Dom Lotników
Pod koniec 1954 r. Stalinowskie wieżowce w Moskwie uzupełniły budynek Domu Lotników na placu Kudrinskaya (przed 1992 r. - Plac Wosstanija) 1, w pobliżu stacji metra Barrikadnaya, zaprojektowanej przez architektów M.V. Posokhina. i Mndoyants A.A. Składający się z budynku centralnego (24 piętra) i bocznego (po 18 pięter) budynek wraz z iglicą osiąga wysokość 156 metrów.
450 mieszkań zostało rozdysponowanych wśród pracowników w momencie dostawy domu przemysł lotniczy nomenklatura Komitetu Centralnego KPZR, pilotów testowych i kosmonautów. Budynek wyróżnia się także luksusem i wyrafinowaniem. Filmowcy często wykorzystują wnętrza moskiewskich drapaczy chmur do kręcenia filmów fabularnych i dokumentalnych.
Dziś w domu znajduje się dyrekcja firmy odpowiedzialna za obsługę wielu wieżowców w Moskwie, w tym tego budynku. W pomieszczeniach piwnicy i parteru znajdują się obecnie sklepy, kręgielnia, piwnice przeznaczone są na parking podziemny i garaże.
Piąty wieżowiec - budynek Ministerstwa Spraw Zagranicznych
W 1953 r. Oddano do użytku kolejny wieżowiec na placu Smoleńska-Sennaya (budynek 32) - 27-piętrowy budynek, w którym mieszczą się trzy ministerstwa - sprawy zagraniczne, handel i stosunki gospodarcze z zagranicą. Wysokość budynku wynosi 172 m, powierzchnia lokalu to 65 tys. M2. 28 wind pracuje ciągle, z czego 18 jest szybkich.
Ministerstwo Spraw Zagranicznych, zaprojektowane przez architektów Gelfreicha V.G. i Minkusa, jest jedynym wieżowcem, który nie ma pięcioramiennej gwiazdy na iglicy, ale początkowo nie było tego w planie. Stało się tak, ponieważ w konstrukcji zastosowano konstrukcję szkieletową budynku na pełnej wysokości.Historycy świadczą, że Stalin nalegał na taki styl wieży, ale zdaniem ekspertów instalacja iglicy stworzyłaby obciążenie, którego budynek nie byłby w stanie wytrzymać. Następnie zainstalowano lekką iglicę. Kolejną atrakcją na fasadzie domu jest godło ZSRR, zainstalowane na wysokości 114 metrów i pozostaje tam do dziś.
Szósty wieżowiec - hotel „Ukraina”
Hotel, położony na Kutuzovsky Prospect, 2/1, w pobliżu stacji metra Kievskaya, na linii Filevskaya, został zaprojektowany przez grupę wybitnych architektów - Mordvinova A.G., Kalisha V.G., Altarzhevsky V.K. i innych. Różne szczegóły projektu Opracowany przez specjalistów do dwóch tysięcy osób.
Budynek zajmuje ponad 88 tysięcy metrów2, jego wysokość wynosi 206 m. biorąc pod uwagę 73-metrową iglicę. Z punktu widzenia architektury budowla ta wyróżnia się doskonałością kompozycji: budynek centralny z wieżą zwieńczoną iglicą równoważy wyraźną monumentalność skrzydeł, a narożne wieże i doniczki imitujące krążki pszenicy podkreślają pałacowy styl budynku. W centralnym budynku znajdował się hotel, boczne zostały przeznaczone na mieszkania.
Hotel został otwarty 25 maja 1957 roku. W tym czasie Ukraina była największym w Europie, dziś uzyskała status luksusowego hotelu na europejskim poziomie.
Siódmy wieżowiec: Moskiewski Uniwersytet Państwowy
Lista zatytułowana „Siedem wieżowców Stalina w Moskwie” obejmuje nowy budynek 36-piętrowego budynku uniwersyteckiego Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego im. MV Łomonosowa na Worobiłych Górach (budynek 1), który po raz pierwszy otworzył swoje podwoje 1 września 1953 r.
Projekt wieżowca został zrealizowany przez grupę architektów pod przewodnictwem L.V. Rudneva. Podczas budowy budynku zastosowano najnowsze rozwiązania techniczne w tym czasie, które pozwoliły z powodzeniem zbudować budynek o zmiennej wysokości na bardzo trudnych glebach. Projektowanie fasad i tworzenie grup rzeźbiarskich powierzono warsztatowi Vera Mukhina. Biorąc pod uwagę 58-metrową iglicę, wysokość budynku wynosi 240 m, a dzięki schodkowej konstrukcji pierwsze dwa piętra mają dużą powierzchnię, która pozwala stworzyć ogromne lobby na 1. piętrze, a na 2. piętrze znajdują się dwie majestatyczne kolumny kolumnowe ozdobione rzeźbami wielkich naukowców. Uderza luksus wnętrza tej świątyni nauki - marmurowe schody i różne elementy dekoracyjne przypominają pałace Złotego Wieku. Odbiorcy są umieszczani w lokalach, zaczynając od 3. piętra.
W budynku centralnym (sektor „A”) mieszczą się usługi administracyjne, wydziały, aula i centrum rekreacji Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego. Boczne budynki przeznaczone są na mieszkania dla nauczycieli i schronisk studenckich, są piwnice i podłogi techniczne. Do niedawna budynek Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego był najwyższy w Europie.
Budynek administracyjny w Żariadach
Stalinowskie drapacze chmur w Moskwie pierwotnie planowano w liczbie 8 budynków, a oni rozpoczęli, a nawet zbudowali dwupoziomowy betonowy bunkier i podłogę techniczną zaprojektowaną przez architekta D. Chechulina.
Planowano pomieścić Ludowy Komisariat Ciężkiej Inżynierii, ale po śmierci Stalina na etapie zakończenia budowy wszystkie prace zostały wstrzymane, a budowa domu została zablokowana. W 1967 r. Na istniejącym fundamencie powstał hotel Rossija, który już nie istnieje. Rząd stolicy planuje utworzenie dużego parku z częścią rozrywkową na tej stronie.
Podsumowując
Tak więc stalinowskie wieżowce w Moskwie - legendy domów, które w tym czasie stały się prawdziwym ucieleśnieniem prestiżu kraju, który wygrał wojnę, i symbolem potęgi ZSRR, są dziś znakiem rozpoznawczym stolicy.
Wszystkie te wspaniałe budynki są niesamowite, o każdym z nich można dużo i ciekawie mówić, ale trudno to zrobić w ramach jednego artykułu, ponieważ stalinowskie drapacze chmur w Moskwie, których adresy zna cały świat, są interesującym zjawiskiem w światowej architekturze.
