W Konstytucji osoba jest wskazana jako najwyższa wartość. Dlatego ograniczenie jego praw i wolności jest karane z różnych powodów i zgodnie z różnymi kodeksami.
Naruszenie przepisów Konstytucji w stosunku do osoby można wyrazić zarówno pod wpływem fizycznym, jak i moralnym. Jednym z takich naruszeń praw konstytucyjnych jest zniewaga jako przestępstwo słowne.
Kiedy wyrażenie negatywnych uczuć wobec osoby można uznać za zniewagę?
Artykuł za zniewagę
Warto zauważyć, że dotychczasowy artykuł „Obelga” (art. 130) kodeksu karnego stracił moc. Powodem tego było bezprawne traktowanie obywateli w odniesieniu do zniewag o charakterze publicznym i prywatnym. W praktyce sądowej sprawy stały się częstsze, gdy oskarżenie opierało się dosłownie na pośrednich dowodach. Urazę uznano za celowe działanie przestępcy, mające na celu zdyskredytowanie honoru i reputacji ofiary. Często normy karne były jedynie narzędziem wywierania presji na osoby fizyczne lub prawne. Z powodu niewłaściwego użycia kodu artykuł „Obelga” został zniesiony.
W tym sensie poprawki dotyczyły również artykułu „Oszustwo”, w którym odnotowano także obrazę osoby w pewnym sensie, która przewiduje wszczęcie postępowania karnego wyłącznie na wniosek ofiary. Takie zmiany nastąpiły w przypadku wielu norm Kodeksu karnego, ponieważ większość przepisów wykorzystywano wyłącznie jako narzędzie nacisku, jak już wspomniano wcześniej w artykule 130.
Rodzaje obelg w Kodeksie karnym
Dziś obrażanie wojskowego (art. 336) i obrażanie urzędnika państwowego (art. 319) są uważane za przestępstwa. Dla postępowanie karne konieczne jest istnienie corpus delicti, to znaczy, że sprawca ma bardzo wyraźny zamiar popełnienia tych czynów. Należy zauważyć, że zniewagę można wyrazić nie tylko werbalnym negatywnym traktowaniu, ale także w słownym przymusie do popełnienia lub niedoskonałości pewnych działań.
Zniewaga żołnierza
Artykuł Kodeksu karnego „Obrażanie żołnierza” nie zawiera opisu działań, które można uznać za upokorzenie honoru i godności. Jeśli jednak rozważymy art. 130, który stał się nieważny, możemy powiedzieć, że czyn niezgodny z prawem przewiduje upokorzenie wyrażone w formie, która nie jest akceptowana w społeczeństwie w osobistej komunikacji lub w miejscu publicznym.
W odniesieniu do artykułu 336 możemy powiedzieć, że słowa lub działania przestępcy, które upokarzają tożsamość pracownika i wyrażają go lub popełniają w obecności kogoś, będą podstawą do wszczęcia postępowania karnego.
Zniewaga przedstawiciela władzy
To samo można zauważyć w odniesieniu do postanowień zawartych w artykule 319: obrażanie osoby, która jest obdarzona jakimkolwiek rodzajem władzy. Reguły można stosować tylko wtedy, gdy obywatele wymienieni w kodeksie karnym są na służbie. Władze należy rozumieć jako osoby, które są zaangażowane w wykonywanie swoich obowiązków zawodowych i wykonują uprawnienia przyznane im na mocy ich oficjalnego stanowiska.
Obrażanie obywatela
Jeśli zniewaga nastąpiła wobec osoby cywilnej, stosuje się artykuł „Zniewaga dla honoru i godności” (5.26 Kodeksu wykroczeń administracyjnych), który stanowi, że obrażanie osoby w nieprzyzwoitej formie, a także w mediach publicznych oraz zezwalanie na pojawienie się zniewag w formie publicznej podlega karze grzywny od 1 do 100 tysięcy rubli. 
Akt ten uzyskał orientację administracyjną z tego powodu, że nie jest to akcja społecznie niebezpieczna, taka jak poniżanie obywateli w trakcie egzekucji, od której w dużej mierze zależy bezpieczeństwo państwa i społeczeństwa.
Obelga internetowa
Za umieszczanie zniesławiających lub innych informacji, które mogą powodować negatywną reakcję społeczeństwa na obywatela, osoba ta podlega karze, która przewiduje odpowiedni artykuł.
Zniewaga w Internecie, która przejawia się w formie wiadomości, podlega sankcjom administracyjnym lub karnym. Informacje zamieszczane wyłącznie w korespondencji osobistej nie stanowią zniewagi, za którą mogą zostać nałożone kary.
Uwzględnione zostaną również obraźliwe informacje, nawet jeśli zostaną opublikowane na stronie i będą dostępne tylko dla znajomych. Jednak informacje oparte na istniejących i wiarygodnych faktach oraz opublikowane w formie krytyki nie są przestępstwem.
Z reguły informacje są publikowane w celu podburzania do nienawiści lub wzbudzania wrogości między ludźmi różnych narodowości, a także poniżania godności osoby. W odniesieniu do takich działań, które implikują obrazę, artykuł Federacji Rosyjskiej istniejący w Kodeksie karnym jest wskazany pod numerem 282.
Zniesławienie jako forma zniewagi
Wraz ze 130. artykułem 129 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej („Oszczerstwo”), który został przeniesiony do Sekcja 128.1. Oszczerstwo w kodzie wymaga zrozumienia świadomie fałszywych informacji dotyczących obywatela, który obraża jego honor i godność. Może to być informacja, że dana osoba ma niebezpieczną chorobę, lub informacja, że obywatel popełnił przestępstwo, a tak naprawdę nie istnieje.
Zniesławienie obraża uczucia obywatela, a także negatywnie wpływa lub może wpływać na jego działania społeczne w przyszłości. Ten rodzaj zniewagi można uznać za przestępstwo tylko wtedy, gdy informacje o osobie fizycznej lub prawnej są rozpowszechniane w mediach lub w innych zasobach publicznych. Informacje takie, wyrażone jedynie w osobistej wiadomości dla ofiary, do której dostęp jest dostępny tylko dla osoby, do której są skierowane, nie są uważane za oszczerstwo i nie stanowią przestępstwa.
Zagrożenia i zniewagi
Często przez telefon, w Internecie lub podczas osobistego spotkania dochodzi do gróźb i zniewag, które mają na celu poniżenie i zastraszenie osoby. Artykuł o zagrożeniu a zniewagi - 119 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej - implikują, że wyrażenie chęci zabicia musi zostać naprawdę potwierdzone (zamiatanie, pokazanie domniemanej broni zbrodni lub cech osobistych tego, który grozi). Ofiara musi mieć wszelkie powody do obaw o swoje życie lub zdrowie, co jest koniecznie odnotowane w protokole i włączone do sprawy karnej, jeżeli prowadzone jest wstępne dochodzenie.
Jednocześnie w państwie prawa wskazane są tylko groźby, ponieważ obrażanie tego przestępstwa ma pewien udział w prawdopodobieństwie, za który istnieje miara odpowiedzialności, ale nie jest uważane za osobne przestępstwo. Należy zauważyć, że jeśli podejrzany jest oskarżony Artykuł 119 kodeksu karnego RF, wówczas nie nakłada się na niego kar administracyjnych, ponieważ artykuł karny w tym przypadku jest bardziej obszerny i pochłania administrację.
Obelgi publiczne
Do zniekształcania prawdziwych informacji w domenie publicznej, jeśli dotyczy to określonego kręgu osób, które wykonują obowiązki służbowe związane z władzą państwową lub wykonawczą, stosuje się wspomniany wcześniej artykuł - „Obrażający przedstawicieli władz” (319) lub artykuł 336 Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej.
Informacje w tym przypadku mogą być wiarygodne i oparte na faktach, które łatwo potwierdzić lub być fikcją. Nawet ci, którzy zdecydują się po prostu żartować lub wyrażać swoje przypuszczenia, mogą zostać wezwani do sądu w charakterze oskarżonego, gdy ktoś zostanie obrażony.
Zgodnie z definicjami zawartymi we wcześniej wspomnianym artykule administracyjnym publiczna zniewaga wobec zwykłych obywateli nie podlega karze karnej.
Powiązane artykuły w ustawie
Oprócz artykułów, które jednoznacznie definiują zniewagę i upokorzenie, istnieją przepisy, które mają podobną koncepcję:
- Artykuł 5.26 Kodeksu wykroczeń administracyjnych Federacji Rosyjskiej - naruszenia przepisów dotyczących wolności sumienia, religii i związków wyznaniowych;
- Art. 5.62 kodeksu wykroczeń administracyjnych - dyskryminacja, która może być wyrażona jako zniewaga;
- artykuł Kodeksu karnego 335 - naruszenie ustawowych zasad postępowania związanych z upokorzeniem.
Przepisy te są zatem powiązane, implikują pogwałcenie praw i wolności człowieka i obywatela zapisane w rosyjskiej konstytucji i zawierają sankcje wobec sprawcy naruszenia.
Oświadczenie o nadużyciach publicznych
Należy wyjaśnić, że fakt zniewagi musi zostać udowodniony. Każda osoba, której dotyczą informacje opublikowane do publicznego oglądania, powinna niezależnie złożyć wniosek do organów ścigania lub sądu z potwierdzeniem przestępstwa. Może to być artykuł w gazecie lub audycji telewizyjnej, a także informacje zawarte w dokumencie publicznym, który rozpoznaje nawet cechy charakterystyczne z pracy, która trafiła do potencjalnego pracodawcy.
Pozew jest rozpatrywany przez sąd pokoju. Jeżeli zostanie to udowodnione, wraz z grzywną, pozwany może zostać zobowiązany (co najczęściej ma miejsce) do obalenia informacji o zniesławieniu honoru i godności w taki sam sposób, w jaki zostały opublikowane.
