Powszechnie znana jest następująca prawda: do uzyskania dobrej emerytury potrzebujesz dobrej pensji, otrzymywanej tak długo, jak to możliwe w młodości i dojrzałości. Ale ile lat trzeba przepracować, aby uzyskać emeryturę gwarantowaną? Innymi słowy, jaka powinna być długość usługi obliczania emerytury?
Wymagania wstępne
Od 2015 roku pracujący Rosjanie mają nowy system rezerwa emerytalna składający się z dwóch oddzielnych elementów: emerytury ubezpieczeniowej i oszczędności emerytalnych. Drugi z nich nadal nie działa, więc pozostaje zarobić pierwszy - emerytury ubezpieczeniowe. Aby się do nich zakwalifikować, musisz:
- Mężczyźni - osiągają 60 lat, kobiety - 55 lat. Istnieją wyjątki od tej zasady, gdy emerytury z ubezpieczenia emerytalnego są przydzielane przed terminem.
- Mają wymaganą długość służby do obliczenia emerytury ubezpieczeniowej, która wynosi 15 lat, ale ten wskaźnik zadziała dopiero po 10 latach, ale na razie będzie on stale wzrastał, począwszy od 6 lat w bieżącym roku.
- Zebranie sumy poszczególnych punktów emerytalnych (współczynników) wynosi nie mniej niż 30, ale wskaźnik ten zostanie również wprowadzony dopiero po 11 latach i do tej pory będzie konsekwentnie wzrastał, począwszy od wartości 6,6 w bieżącym roku.
Wysokość poszczególnych punktów emerytalnych (współczynników) zależy od naliczonych i opłaconych składek ubezpieczeniowych do systemu ubezpieczeń emerytalnych oraz twojego doświadczenia w obliczaniu emerytury.
Co to jest emerytura ubezpieczeniowa i staż pracy?
Staż pracy to okres w życiu danej osoby, który wpływa na uzyskanie określonego statusu (staż pracy, staż pracy, staż pracy itp.). Z drugiej strony długość stażu pracy jest szczególną miarą aktywności zawodowej osoby, która ma zarówno cechy ilościowe, jak i jakościowe.
W poprzednich latach na możliwość otrzymania i wysokość zasiłku wpływał czas pracy przy obliczaniu emerytury, czyli czas, w którym osoba wykonująca oficjalną działalność związaną z produkcją składki emerytalne w systemie OPS.
Ale, jak wspomniano powyżej, jest to długość usługi wymaganej do emerytury ubezpieczeniowej. Czym różni się od pojęcia „stażu pracy przy obliczaniu emerytury”?
Ustawa federalna (ФЗ) nr 173 obowiązująca do 2015 r. Opierała się na koncepcji emerytury, która obejmowała dwa elementy: ubezpieczeniowy i finansowany. Nowa ustawa federalna nr 400, która weszła w życie od początku tego roku, usunęła ogólną koncepcję „emerytury pracowniczej” i jednocześnie podniosła element ubezpieczenia do odrębnego rodzaju rezerwy emerytalnej. Jest to wyraźny dowód rynkowego myślenia rosyjskich prawodawców, którzy wskazali w preambule prawa, że podstawą emerytury ubezpieczeniowej może być nie tylko praca, ale także inne społecznie użyteczne działania obywateli prowadzone w państwie o gospodarce rynkowej.
Niektórzy analitycy stawiają znak równości między emeryturą na mocy ustawy federalnej nr 173 a emeryturą ubezpieczeniową na mocy ustawy federalnej nr 400 na podstawie bliskości ich definicji w obu ustawach. Z tego wynika, ich zdaniem, tożsamość terminów „staż pracy” i „doświadczenie ubezpieczeniowe przy obliczaniu emerytur”. Jednak druga z tych koncepcji jest niewątpliwie szersza, ponieważ Oprócz okresów pracy z opłacaniem składek ubezpieczeniowych na rzecz jednostki analityki finansowej obejmuje to również okresy, w których takich płatności nie można było dokonać, a obywatel nie pracował oficjalnie (na przykład czas, w którym otrzymał zasiłek dla bezrobotnych).
Jaka jest różnica między składką ubezpieczeniową emerytury na mocy ustawy federalnej nr 173 a składką ubezpieczeniową emerytury pracowniczej na mocy ustawy federalnej nr 400?
Zmiany wpłynęły na zasadę memoriałową i warunki przyznawania emerytur.W przypadku emerytury obliczono całkowity kapitał emerytalny wyrażony w rublach. W przypadku emerytury ubezpieczeniowej kapitał emerytalny gromadzony jest w postaci punktów (współczynników emerytalnych) o wartości corocznie podwyższanej przez państwo w rublach. Aby otrzymać emeryturę, konieczne było jedynie skumulowanie stażu pracy. Emerytura ubezpieczeniowa będzie wymagała minimalnego stażu pracy dla uzyskania emerytury (w rzeczywistości minimalnego stażu pracy) oraz ilości indywidualnych punktów emerytalnych (wskaźników) na poziomie odpowiednio co najmniej sześciu lat i 6,6 punktu w bieżącym roku.
Od 2016 r. Liczby te będą rosły. Do 2024 r. Planowane jest osiągnięcie maksymalnego poziomu określonego ustawą federalną nr 400: wymagany okres służby do obliczenia emerytury wyniesie 15 lat, a wymagana liczba punktów - 30 punktów.
Jeśli wyemigrowałeś do Rosji
Okresy naliczania emerytury zgodnie z ustawą federalną nr 400 obejmują te okresy, w których praca lub inna działalność związana z wypłatą składek ubezpieczeniowych w jednostce analityki finansowej była wykonywana na terytorium Federacji Rosyjskiej. A jeśli przeprowadziłeś się do Rosji z kraju WNP i otrzymałeś obywatelstwo rosyjskie? Czy przy obliczaniu rosyjskiej emerytury uwzględnia się doświadczenie zdobyte poza Federacją Rosyjską?
Tak, jest brane pod uwagę, ale częściowo. W 1992 r. Wszystkie kraje WNP (z wyjątkiem Azerbejdżanu) zawarły specjalne porozumienie w tej sprawie. Ustalono, że jeśli obywatele przeprowadzą się do innych krajów w ramach WNP, wówczas przy obliczaniu emerytury w nowym kraju zamieszkania bierze się pod uwagę całe doświadczenie zawodowe (uwaga, jest to „doświadczenie zawodowe”, ponieważ umowa pochodzi z 1992 r.!) Nabyte na terytorium byłego ZSRR do 13.03.1992
Doświadczenie zawodowe imigranta poza Federacją Rosyjską po rozpoczęciu w niej reformy emerytalnej, tj. od 2002 r. został dodany do rosyjskiego okresu ubezpieczenia po potwierdzeniu wypłaty świadczeń ubezpieczeniowych na rzecz PF byłego kraju zamieszkania.
Jakie okresy przymusowej nieobecności pracy są uwzględnione w tym doświadczeniu?
Ustawa federalna nr 400 w maksymalnym stopniu uwzględnia prawa obywateli zmuszonych do przerwania pracy, a tym samym opłacania składek na ubezpieczenie emerytalne. Osoba może tymczasowo stracić pracę i żyć z zasiłków, zachorować i pozostać na zwolnieniu chorobowym przez kilka miesięcy, matki opiekują się małymi dziećmi, ludzie opiekują się chorymi lub starszymi krewnymi. Często żony żołnierzy kontraktowych nie mogą znaleźć pracy w małych miasteczkach wojskowych. Istnieje również wiele przypadków, w których ludzie są niesprawiedliwie skazani na karę pozbawienia wolności, co przerywa ich staż pracy. Wreszcie, obywatele po prostu służą w siłach zbrojnych Federacji Rosyjskiej lub innych agencji państwowych.
Ustawa federalna nr 400 obejmuje wszystkie takie okresy nieobjęte ubezpieczeniem w okresie stażu pracy, jeżeli przed lub po nich osoby miały okresy pracy lub inną działalność związaną z opłacaniem składek ubezpieczeniowych. W związku z tym pojęcie „stażu pracy” obejmuje staż pracy przy naliczaniu emerytur i okresy ich braku, wymienione w ustawie federalnej nr 400.
Obliczanie stażu pracy przy naliczaniu emerytury
Ustawa federalna nr 400 ustanawia procedurę kalendarzową do obliczania stażu pracy, to znaczy jeden rok kalendarzowy pracy (lub inne czynności połączone z płatnościami ubezpieczeniowymi) jest równy jednemu rokowi pracy. Może się zdarzyć na przykład, że w okresie opieki nad małym dzieckiem obywatel opiekował się również starszym krewnym. Możliwe są inne zbiegi dwóch okresów niebędących ubezpieczeniami w czasie. W tej sytuacji każdy z tych okresów według wyboru obywatela może zostać zapisany w rejestrze ubezpieczenia.
Obywatele prowadzący działalność na własny rachunek, rolnicy, obywatele zatrudnieni przez osoby fizyczne są uprawnieni do uwzględnienia w okresie ubezpieczenia tych okresów pracy (działalności), podczas których dokonywane były płatności ubezpieczeniowe na rzecz Federacji Rosyjskiej.
Jeżeli obywatele, którzy otrzymują emerytury z tytułu długotrwałego zatrudnienia, a także niepełnosprawność otrzymywana podczas pełnienia służby publicznej, również ubiegają się o emeryturę ubezpieczeniową, wówczas ich okresy służby nie uwzględniają okresów służby uwzględnianych przy obliczaniu otrzymywanych emerytur.
Ciekawa sytuacja przy obliczaniu długości ubezpieczenia autorów dzieł literackich i artystycznych, którzy zwykle sprzedają licencje na ich użytkowanie i wpłacają składki do PF z otrzymanych kwot. Jeżeli w danym roku kwota płatności na rzecz PF od takiego autora była większa niż stała składka określona w ustawie federalnej nr 212, wówczas jeden pełny rok kalendarzowy jest uwzględniany w doświadczeniu ubezpieczeniowym autora. Jeśli kwota wpłat autora w funduszu emerytalnym za rok jest mniejsza niż stała składka zgodnie z ustawą federalną nr 212, wówczas okres liczony w miesiącach proporcjonalnie do wypłaconej kwoty jest dodawany do jego rejestru ubezpieczenia.
Jak oblicza się i potwierdza doświadczenie w obliczaniu emerytur
W naszym kraju obliczenie okresu ubezpieczenia jest podzielone na dwa przedziały czasowe:
- przed zastosowaniem systemu powszechnej spersonalizowanej rachunkowości w 1996 r. zgodnie z ustawą federalną nr 27;
- po wprowadzeniu ustawy federalnej nr 27.
W pierwszym okresie, oprócz indywidualnych danych rejestracyjnych (jeśli istnieją), możesz potwierdzić istnienie okresów ubezpieczenia, które są uwzględnione w okresie świadczenia usług, za pomocą certyfikatów od pracodawców, agencji rządowych lub gmin. W drugim przedziale takie potwierdzenie dokonywane jest wyłącznie na podstawie informacji z uniwersalnego zindywidualizowanego systemu księgowego.
Jeśli dokumenty dotyczące pracy obywatela związane z pierwszym przedziałem czasowym zostaną bezpowrotnie utracone z powodu klęski żywiołowej i nie będą mogły zostać przywrócone, wówczas okresy jego pracy na terytorium Federacji Rosyjskiej można ustalić na podstawie zeznań dwóch lub więcej świadków. Dozwolone jest stosowanie tej metody potwierdzenia doświadczenia ubezpieczeniowego oraz w przypadku utraty dokumentów bez winy pracownika z powodu nieostrożnego przechowywania, zniszczenia przez złośliwe zamiary itp.
Co to jest zamiana uprawnień emerytalnych
Przed rozpoczęciem reformy emerytalnej w Federacji Rosyjskiej w 2002 r. Na wysokość emerytury wpłynęły dwa czynniki:
- Łączny czas pracy przy obliczaniu emerytury (lub, w przeciwnym razie, łączna długość usługi). On, podobnie jak staż pracy zgodnie z ustawą federalną nr 400, jest definiowany jako całkowity czas pracy i innych czynności przydatnych społeczeństwu do 1 stycznia 2002 r., Z uwzględnieniem pewnych okresów, w których obywatel był zmuszony do pracy (ich lista jest znacznie mniejsza niż długość stażu pracy). Całkowita długość usługi nie jest powiązana z żadnymi składkami ubezpieczeniowymi.
- Średnie miesięczne zarobki z ostatnich dwóch lat przed przejściem na emeryturę lub z dowolnego pięcioletniego okresu pracy.
W związku z tym wysokość emerytury do 2002 r. Była określana na podstawie doświadczenia i zarobków w wybranym okresie.
Od 2002 r. Każdy obywatel zaczął gromadzić na swoim koncie osobistym w funduszu emerytalnym szacunkowy kapitał emerytalny z miesięcznych składek ubezpieczeniowych płaconych przez pracodawców. Ale co powinny zrobić władze rosyjskie z prawami emerytalnymi, które zgromadzili także obywatele pracujący przed 2002 rokiem? Jak połączyć je z akumulacją składek ubezpieczeniowych?
Problem ten został rozwiązany przez konwersję uprawnień emerytalnych przeprowadzoną w 2002 r. Polegał on na przeniesieniu tych praw, które nie miały realnego wykonania, na równoważny wyliczony kapitał emerytalny, wyrażony w rublach. W 2010 r. Kapitał ten został podwyższony w wyniku waloryzacji dla wszystkich obywateli o 10%, a dla osób, które miały doświadczenie zawodowe przed 1991 r., Dodatkowy 1% za każdy rok służby.
Czy potrzebuję ciągłego doświadczenia, aby gromadzić świadczenia emerytalne?
W obecnym prawodawstwie nie ma prawnej definicji tego rodzaju doświadczeń. Jednak po przeanalizowaniu szeregu aktualnych dokumentów regulacyjnych możemy stwierdzić, że ciągłe doświadczenie w obliczaniu emerytur to czas trwania ostatniej pracy w jednym przedsiębiorstwie bez przerwy lub w wielu przedsiębiorstwach, pod warunkiem że przerwy nie przekraczają ustalonych warunków (zwykle od jednego do trzech miesięcy w w zależności od przyczyny przerwania pracy).
Zgodnie z obowiązującymi przepisami przy ustalaniu wysokości emerytury ubezpieczeniowej długość służby nie jest brana pod uwagę. Od 1 stycznia 2007 r., Zgodnie z Kodeksem pracy Federacji Rosyjskiej, wysokość świadczeń wypłacanych z tytułu czasowej niezdolności do pracy również nie zależy od tego wskaźnika. Teraz jest obliczany tylko na podstawie długości usługi.
„Północne” doświadczenie
Starszeństwo „północne” przy obliczaniu emerytury jest wskaźnikiem dla osób mieszkających na Dalekiej Północy i na równoważnych obszarach, a także dla tych, którzy wcześniej pracowali w takiej miejscowości. Obywatele tych kategorii mogą wcześniej przejść na emeryturę (ubezpieczenie). Prawo to przysługuje kobietom w wieku 50 lat i mężczyznom w wieku 55 lat, którzy pracowali odpowiednio przez 15 lub 20 lat kalendarzowych, na Dalekiej Północy lub w obszarach równoważnych, jeżeli mają oni obowiązkowy staż pracy rozliczenia międzyokresowe odpowiednio 20 i 25 lat.
Kobiety z dwójką lub większą liczbą dzieci, które pracowały odpowiednio od 12 lub 17 lat kalendarzowych na Dalekiej Północy lub w obszarach równoważnych, mogą również przejść na emeryturę ubezpieczeniową w wysokości 50 lat, jeśli mają obowiązkowe doświadczenie w zakresie ubezpieczenia wynoszące 20 lub więcej lat lat
Ponadto mężczyźni i kobiety, którzy pracowali na Dalekiej Północy odpowiednio przez 25 i 20 lat w rybołówstwie, hodowli reniferów lub w przemyśle myśliwskim, mogą otrzymać emeryturę już w wieku 50 i 45 lat.
Sytuacja na Ukrainie
Jak oblicza się doświadczenie związane z obliczaniem emerytury w państwie sąsiadującym? Ukraina wdrożyła system emerytalny na mniej więcej tych samych etapach, co Federacja Rosyjska. Tak więc, począwszy od 1991 r. I kończąc na 2004 r., Regulowała go ustawa emerytalna, która przewidywała naliczanie emerytur za doświadczenie zawodowe i średnie miesięczne zarobki przez określony czas. Dokładnie tak samo jak w rosyjskim ustawodawstwie przed rozpoczęciem reformy emerytalnej w 2002 r. Ukraińskie ustawodawstwo emerytalne połączyło okresy pracy obywatela i niektóre okresy mimowolnego braku aktywności zawodowej w koncepcji „całkowitego stażu pracy”.
Od 2004 r. Weszła w życie ustawa o ubezpieczeniu emerytalnym, która jest analogią ustawy federalnej nr 173 i działa w oparciu o koncepcję stażu pracy i składek ubezpieczeniowych. W kolejnych latach na Ukrainie podejmowano kilka prób kontynuacji reformy emerytalnej, ale nie doprowadziły one do konkretnych zmian w ustawodawstwie, z wyjątkiem stopniowego wzrostu wiek emerytalny dla kobiet poniżej 60 lat.
W tym roku mają miejsce pewne zmiany mające na celu zaostrzenie zasad przyznawania emerytur wybranym kategoriom pracowników. Począwszy od 1 kwietnia, przy przyznawaniu emerytur na preferencyjnych warunkach do pracy w szkodliwych i trudnych warunkach, wiek emerytalny dla kobiet zaczyna się stopniowo zwiększać z 45 do 50 lat. Jednocześnie łączna długość stażu pracy niezbędnego do przyznania preferencyjnych emerytur zarówno mężczyznom, jak i kobietom będzie stopniowo rosła o 5 lat.
Emerytury długoterminowe będą teraz przyznawane również po dłuższym całkowitym stażu pracy, a dla niektórych kategorii pracowników po dłuższym niezbędnym stażu pracy. Dotyczy to w szczególności pracowników załóg lokomotyw, pracowników partii poszukiwawczych, rejestratorów i krokwi, żeglarzy, nauczycieli i lekarzy, artystów i innych.
