Teoria państwa i prawa obejmuje tak rozległą kategorię, jak system prawny. W tej części tej dyscypliny charakteryzuje się kombinacją zjawisk historycznych, prawnych i społecznych, które ją tworzą.
Studiowanie tego tematu jest interesujące w analizie kompozycji, form i wzorów interakcji poszczególnych elementów prawnych, historycznego tła ich powstawania, a także czynników społecznych.
Każdy system zawierający zestaw prawnych aspektów społeczeństwa opiera się na tle historycznym, dlatego też rozważenie tego tematu obejmuje dwie duże sekcje: prawną i historyczno-społeczną.
Pojęcie struktury prawnej społeczeństwa
System prawny społeczeństwa jest konkretną kategorią historyczną i jest definiowany przez stabilny pojedynczy zestaw instytucji prawnych, które tworzą rodzaj wektora życia społecznego, gospodarczego, politycznego i duchowego określonego społeczeństwa, opartego na genezie historycznej.
System prawny jest również słusznie nazywany „rzeczywistością prawną”, ponieważ w rzeczywistości pierwsza treść pierwszego jest podstawową podstawą prawną. Każdy krajowy system prawny, którego struktura stanowi zbiór norm i zasad postępowania obowiązujących w tym społeczeństwie, jest jednym z najważniejszych kryteriów decydujących o jego rozwoju.
Pojęcie funkcji struktury prawnej
Funkcje systemu prawnego - wpływ na społeczeństwo, obejmujący całą całość życia publicznego i wyrażony w formie interakcji elementów prawnych w tym zakresie.
W najogólniejszym sensie można je podzielić na 2 grupy: społeczno-ekonomiczną i polityczną. Ważne jest, aby struktura systemu prawnego była zorganizowana zgodnie z szeregiem podobnych celów i zadań, odpowiednio, funkcje i struktura zależą od siebie.
Funkcje społeczno-ekonomiczne
Życie społeczne i gospodarcze społeczeństwa jest ściśle powiązane z dominującą w nim ideologią prawną, którą zawiera system prawny. Instytucje prawne są tworzone i istnieją w ramach tego samego systemu, a ich stosowanie jest uzasadnione jego stabilnością w czasie i przestrzeni. Najważniejsze są funkcje kształtujące i ideologiczne.
Jednocześnie oprócz korelacji ideologicznej i formacji prawnej określono funkcje społeczno-gospodarcze:
- Identyfikacja priorytetowych wartości społecznych i ekonomicznych.
- Kształtowanie podejścia do separacji społecznej.
- Modelowanie zachowań podmiotów życia społecznego i gospodarczego.
- Koordynacja interesów osób.
Funkcje polityczne
Po pierwsze, w odniesieniu do życia politycznego społeczeństwa funkcja ideologiczna jest bardziej wyraźna. Historyczna interakcja systemu prawnego i władzy politycznej jest zjawiskiem symbiotycznym: zasoby władzy politycznej mają na celu ochronę i zapewnienie funkcjonowania systemu prawnego, podczas gdy legalność władzy jest zdeterminowana przez ten sam system prawny.
Dla politycznego funkcjonowania społeczeństwa należy wykonywać następujące właściwe funkcje:
- Wyznaczanie celów rozwoju społecznego.
- Legalizacja władzy politycznej.
- Organizacja systemu władzy w społeczeństwie.
- Identyfikacja państwa, ustalenie suwerenności, ideologia narodowa.
Struktura systemu prawnego społeczeństwa
Korzystanie z prawa jest niemożliwe bez korelacji określonych kategorii relacji społecznych z odpowiednimi legalnymi rodzinami, instytucjami i sektorami.Wraz z konkretyzacją relacji społecznych powstaje i nasila się prawne zróżnicowanie. Zasada ma zastosowanie: im bardziej obszerna ta czy inna kategoria życia publicznego, tym szerszy obszar prawa na nią wpływający.
W oparciu o ten fakt budowana jest struktura systemu prawnego, którego schemat jest tworzony na podstawie kategoryzacji i znaczenia odpowiednich dziedzin życia publicznego. Poniższy schemat pokazuje strukturę systemu prawnego.
Struktura systemu prawnego to także relacje związane z praktyką prawną, która bezpośrednio opiera się na systemie obowiązującego prawa i ideologii prawnej.
Ideologia prawna
Integralnym elementem istnienia systemu prawnego każdego społeczeństwa jest ideologia prawna, która jest w nim osadzona w trakcie rozwoju historycznego i społecznego. Ideologia prawna zawiera podstawy, które charakteryzują stosunki prawne w społeczeństwie, a także odróżniają je od innych ideologii.
Historyczna konkretyzacja pozwala nam zidentyfikować dziś najważniejsze rodziny prawne:
- Romańsko-germańska rodzina prawna - kraje europejskie, Rosja, Ameryka Łacińska.
- Anglo-Saxon Legal Family - England, United States, Australia.
- Religijne legalne rodziny to stany o wysokim przestrzeganiu kanonów religijnych.
- Socjalistyczna legalna rodzina - ZSRR, Chiny, Kuba.
Kultura prawna
Istnienie prawa w społeczeństwie nie czyni go jeszcze w pełni legalnym. Dla normalnej promocji społeczeństwa i prawa konieczna jest kultura prawna. Jego nosicielem jest społeczeństwo, to ono wyraża stosunek do prawa i jest głównym bodźcem do jego rozwoju.
Powszechnie przyjmuje się, że kultura prawna wyraża się w świadomości prawnej ludzi, to znaczy w ich świadomości aktualnych norm i zasad postępowania w formie praw. Struktura systemu prawnego każdego społeczeństwa zawiera ten element jako dodatkowy czynnik wpływający na jego istnienie.
Doświadczenie interakcji prawa i społeczeństwa jest możliwe tylko w tych systemach prawnych, które opierają się na postulatach demokratycznych, ponieważ w tym przypadku powstaje odbicie świadomości publicznej i informacje zwrotne z prawa. Społeczeństwo, które spełnia te wymagania, nazywa się obywatelskie.
Poziom kultury prawnej zwyczajowo przypisuje się także jednemu z istotnych parametrów determinujących rozwój danego społeczeństwa. Im wyższy poziom kultury prawnej, tym więcej przepisów jest aktualizowanych zgodnie z rzeczywistymi wymogami społecznymi, co oznacza, że formalna ilość wolności obywateli wzrasta.
Relacja państwa i systemu prawnego
Niewątpliwie państwo jest ważnym uczestnikiem działającym jako pośrednik między społeczeństwem a systemem prawnym. Jak wspomniano powyżej, funkcje systemu prawnego obejmują organizację i legitymizację systemu administracji publicznej, co oznacza, że to poprzez system prawny powstają podstawy do sprawowania władzy.
Państwo jednoczy ludzi, czyniąc ich obywatelami. Jednocześnie określa się specyfikę społeczeństwa, polegającą na jego historycznych, kulturowych, społecznych i innych ugruntowanych zasadach życia. Przepis, że państwo działa jako gwarant tego, że system prawny działa na jego terytorium, jest słuszny. Pojęcie, struktura, funkcje i inne cechy powstają na podstawie historycznych doświadczeń państwa i tworzą krajowy system prawny.
Krajowe systemy prawne
Jak stwierdzono powyżej, istnieje świetny związek między państwami a systemami prawnymi. Te ostatnie działają jako historyczne sformalizowane doświadczenie, tzn. Są listą norm i reguł postępowania akceptowanych przez społeczeństwo na terytorium danego kraju.
Krajowe systemy prawne są zróżnicowane, jest ich wiele - do 200 gatunków charakterystycznych dla danego stanu.Co więcej, każdy system ma również własną strukturę systemu prawnego, co odróżnia go od reszty.
Warto również zauważyć, że wśród tych systemów są syntetyczne i naturalne, a różnica między nimi zależy od przesłanek ich powstawania. Tak więc systemy syntetyczne powstają głównie poprzez przekazywanie wiedzy prawnej z innych państw, a naturalne - poprzez aktualizację sfery prawnej w ramach zwykłych tradycji historycznych i społecznych.
Struktura systemu prawnego współczesnych państw tworzy także system funkcji i celów. Faktem jest, że w wyniku genezy krajowych systemów prawnych podkreślono niektóre priorytety, które, nawiasem mówiąc, są specyficznymi atrybutami konkretnego krajowego systemu prawnego. Następujące przykłady można przypisać zidentyfikowanym priorytetom:
- Ukierunkowanie amerykańskiego, angielskiego, kanadyjskiego i innych krajowych systemów prawnych na sądownictwo. Dzięki wykorzystaniu doświadczenia sądowego prawodawstwo się poszerza, a decyzje sądów oparte są na istniejącym systemie orzecznictwo.
- W stanach świata islamskiego system prawa boskiego ma szereg priorytetów w stosunku do prawa formalnego i często działa jako źródło sprawiedliwości.
- W krajach europejskich o gospodarce zorientowanej społecznie, na przykład w Finlandii, prawo jest reprezentowane przede wszystkim przez przepisy o znaczeniu społecznym, a aspekty polityczne i gospodarcze znajdują się w tle.
- W Rosji i wielu krajach WNP prawo istnieje równie w formie prywatnej, jak i publicznej, nie uznaje się priorytetu, a władza ustawodawcza działa jako główne źródło prawa.
Rosyjski system prawny
Rosyjski system prawny jest stosunkowo nowy, jego wiek nie przekracza 30 lat. I chociaż nowość rosyjskiego systemu prawnego pozwala nam mówić o niekompletności procesu formowania ostatecznego systemu prawnego, można go nazwać wyróżniającym się i samowystarczalnym.
Struktura rosyjskiego systemu prawnego opiera się na 3 podstawowych zasadach:
- Tożsamość i determinizm społeczno-historyczny.
- Połączenie krajowego systemu prawa z prawem światowym przyjętym przez społeczność międzynarodową.
- Uaktualnienie systemu prawnego w odniesieniu do obecnych społecznych, ekonomicznych, politycznych i duchowych warunków życia.
Na podstawie powyższych przepisów można stwierdzić, że rosyjski system prawny jest kompletny i kompleksowy. Z jednej strony jest zgodny z międzynarodowymi normami prawnymi, w tym konwencjami ONZ, a także umowami międzypaństwowymi, które stanowią źródła prawa. Z drugiej strony struktura systemu prawnego odpowiada na zmiany społeczne zachodzące w Federacji Rosyjskiej i zmiany pod wpływem władzy ustawodawczej.
Struktura systemu prawnego Federacji Rosyjskiej składa się z wielu dokumentów regulacyjnych, do których należą: Konstytucja Federacji Rosyjskiej, ustawy federalne i konstytucyjno-federalne, dekrety i dekrety rządu, zarządzenia prezydenta, 19 kodeksów, lokalne prawa regionów i gmin, wewnętrzne karty i zasady państwa i instytucje miejskie.
Opis nowoczesnych systemów prawnych
Współczesny obraz świata w stosunku do systemów prawnych jest dość zróżnicowany. We współczesności wyróżnia się 4 legalne rodziny, z których każda obejmuje do 50 krajowych systemów prawnych, które powstają ze względu na węższą specyfikę w porównaniu z legalnymi rodzinami.
Ze względu na podział na tak dużą liczbę systemów prawnych problem gradacji systemów prawnych różnych państw, aw konsekwencji problemy pomocy społecznej i gospodarczej, pozostaje istotny.Chociaż w celu usunięcia barier prawnych we współpracy wdrażana jest idea prawa międzynarodowego, która obejmuje przepisy obowiązujące we wszystkich państwach.
Z drugiej jednak strony, jak pokazuje struktura systemu prawnego współczesnych państw, nowoczesne krajowe systemy prawne łączą cechy historyczne i rzeczywiste problemy społeczeństwa. Pozwala to stworzyć najbardziej efektywny system prawny.
