Kontrola i nadzór sądowy

Kontrola sądowa i nadzór są najważniejszą gwarancją poszanowania interesów i praw jednostki. Mają one na celu zapewnienie bezstronności i solidności postępowania karnego. Rozważmy bardziej szczegółowo, w jaki sposób przeprowadzana jest sądowa kontrola konstytucyjności.

Informacje ogólne

W dziedzinie ochrony wolności i praw człowieka wstępną rolę odgrywa wstępna kontrola sądowa. Dotyczy wszystkich etapów przygotowawczych procesu. To pozwoliło nam odejść od stwierdzania naruszeń mających na celu zapobieganie im na etapie wszczynania sprawy i dochodzenia. Wcześniej wstępna kontrola sądowa była ukierunkowana na wyniki dochodzenia, a także na etapie procesu w pierwszej instancji. W 1992 r. Art. 220.1 i 220.2 w Kodeksie postępowania karnego Federacji Rosyjskiej. Pozwolili oni na sądową kontrolę legalności i ważności decyzji o zatrzymaniu podejrzanego.

Artykuły te były okazją do przeprowadzenia weryfikacji na etapie dochodzenia. W obecnym Kodeksie postępowania karnego Federacji Rosyjskiej władza władz została znacznie rozszerzona. Wraz z tradycyjnymi obowiązkami i prawami sąd może monitorować przestrzeganie prawa i zapewniać prawa osób biorących udział w postępowaniu karnym na początkowych etapach. Ustalone wymagania wyrażone są w kompetencjach organów w zakresie ograniczenia wolności podejrzanych / oskarżonych w ramach umożliwienia strukturom dochodzeniowym prowadzenia różnych działań proceduralnych w stosunku do zatrzymanych podmiotów.

Specyfika

Biorąc powyższe pod uwagę, sądową kontrolę konstytucyjną należy traktować zarówno jako sposób wykonywania uprawnień, jak i funkcję postępowania karnego. W pierwszym przypadku mówimy bardziej o zdolności prawnej do aktywnego wpływania na działania i decyzje innych gałęzi systemu. Trzeba powiedzieć, że badanie takich dziedzin, jak „kontrola sądowa” i „sprawiedliwość” prowadzi do potwierdzenia wniosków w sprawie wzmocnienia funkcji organów w zakresie praw człowieka w drodze postępowania karnego, cywilnego, konstytucyjnego i administracyjnego w celu zapewnienia ochrony wolności i interesów osób prawnych i osób fizycznych. Wraz z tym utrzymywana jest parzystość między gałęziami systemu. Sprawiedliwość działa jako główny, ale nie jedyny mechanizm regulacyjny.

Klasyfikacja

Kontrola sądowa władzy wykonawczej odbywa się w różnych formach. Ewoluowały one historycznie i są dziś przedstawiane następująco:

1. Odwołanie się od decyzji (działań) proceduralnych dotyczących interesów uczestników postępowania karnego na etapach przygotowawczych. Szansę tę zapewnia art. 123 Kodeks postępowania karnego.
2. Sądowa kontrola ważności i zasadności bezczynności / działań, a także decyzje, które mogłyby zaszkodzić wolnościom i prawom stron procesu lub stworzyć przeszkody dla obywateli w dostępie do wymiaru sprawiedliwości na wstępnych etapach. Ta funkcja jest ustawiona w art. 125
3. Immunitet sądowy w odniesieniu do niektórych kategorii osób na etapie postępowania przygotowawczego w postępowaniu karnym. Ustanawia to art. 448–450 kodeksu postępowania karnego.
4. Kontrola sądowa legalności i ważności orzeczeń w trakcie współpracy międzynarodowej w postępowaniu karnym. Jest to przewidziane w ust. 5 Kodeksu postępowania karnego.
5. Wniosek o spotkanie wstępne. Ta funkcja jest ustawiona w art. 217

Wyjaśnienie

Każdy podmiot, którego wolności i prawa zostały naruszone lub naruszone przez śledczego, oficera śledczego lub prokuratora, powinien mieć prawo proceduralne do odwołania się od takich działań / zaniechań.Procedura rozpatrywania takich odwołań różni się zarówno wartością teoretyczną, jak i praktyczną. Pozwala na wniesienie odwołania od zatrzymania bez oczekiwania na aresztowanie osoby, to znaczy podczas jej zatrzymania jako podejrzanego. Działania kontroli sądowej są wielofunkcyjne. Wyraża się to między innymi w decyzjach podejmowanych przez organ.

Funkcja systemu

Kontrola sądowa obejmuje różne aspekty i koncentruje się na przeplataniu różnych problemów społecznych. Obecność danej instytucji w systemie wskazuje na ich wagę i złożoność. Potrzeba późniejszego kształtowania pomysłów, podejść i poglądów na temat wdrażania sądownictwa w postępowaniu karnym i jego perspektyw w społeczeństwie nabiera coraz większego znaczenia. Dostępność instytutu jest wskaźnikiem demokracji, kultury prawnej i świadomości prawnej obywateli. Monitorowanie sądownictwa w toku dochodzenia, decyzje prokuratora, struktury prowadzące dochodzenie oraz weryfikacja ważności ograniczeń wolności i praw jednostek w postępowaniu karnym są specyficzną pracą.

Ma na celu zapewnienie ochrony interesów stron produkcji, zapobieganie naruszeniom. Zwrócono się do organów kontroli sądowej o przywrócenie nieuzasadnionego lub niezgodnego z prawem naruszenia wolności i praw obywateli uczestniczących w postępowaniu karnym. Rozważany instytut znajduje odzwierciedlenie w postaci zarówno niezależnych, specjalnych produkcji, które mają określone ukierunkowanie i odrębną podstawę materialną i prawną dla regulacji, jak i konsolidacji nowych procedur w aktach prawnych w ramach głównego procesu w sprawie.

Weryfikacja środków przymusu

Zgodnie z art. 10, 118 i 123 (część 3) Konstytucji, a także na mocy ich artykułowania 243 i 15 CPC, sąd nie działa jako organ prokuratorski i nie jest stroną prokuratury ani obrony. Wraz z tym organ, rozwiązując swoje bezpośrednie zadania, tworzy odpowiednie warunki dla stron do wykonywania ich obowiązków i praw proceduralnych. W celu ochrony wolności i interesów stron postępowania oraz prowadzenia postępowania w rozsądnym terminie zgodnie z obowiązującymi normami, ona (w tym z własnej inicjatywy) jest zobowiązana do sprawdzenia ważności zastosowanych środków tymczasowych, w szczególności środka zapobiegawczego w postaci zatrzymania.

Sąd powinien ułatwić terminowe rozpatrzenie kwestii przedłużenia okresu zatrzymania osoby do końca okresu określonego w poprzedniej decyzji. W tym drugim przypadku upoważniony organ nie jest zwolniony z obowiązku wysłuchania opinii stron, a sami uczestnicy nie mogą zostać pozbawieni możliwości przedstawienia swoich argumentów. Nie oznacza to, że sąd przyjmuje zadania prokuratury, ponieważ faktyczne i prawne podstawy wyboru środka zapobiegawczego nie dotyczą poparcia lub uznania zarzutów wobec zatrzymanego za uzasadnione. Są one związane z koniecznością zapewnienia warunków dla dalszego postępowania. Inne zrozumienie przepisów obecnych w normach CPC może prowadzić do naruszenia lub naruszenia praw stron procesu.

Trudność w pracy

Kontrola sądowa ważności i zgodności z prawem stosowania środka zapobiegawczego wobec oskarżonego w postaci zatrzymania i aresztu domowego, a także przedłużenia ich okresu, jest obarczona pewnymi problemami. Niektóre organy zwolniły podmioty ze względu na celowość. Jednocześnie zauważyli, że zastosowane środki są rozsądne i zgodne z prawem. Warto jednak powiedzieć, że spotkanie powinno brać pod uwagę tylko takie informacje faktyczne, które odnoszą się do potrzeby tymczasowej izolacji oskarżonego / podejrzanego od społeczeństwa.

Problem dokładnego ustalenia treści takich kategorii, jak „uzasadnienie” i „zgodność z prawem” oraz stosowanie środków przymusu podporządkowują wszystkie inne kwestie, na które pozwala kontrola sądowa. Jest to centralny element potencjalnego lub istniejącego sporu między stronami. Kontrola sądowa przeprowadzana jest właśnie w celu jej rozstrzygnięcia. W wyniku wysiłków upoważnionej instancji możliwe jest do pewnego stopnia rozwiązanie konfliktu interesów w zakresie egzekwowania obowiązkowych środków proceduralnych.

Niuanse

Analizując kontrolę sądową, możemy stwierdzić, że nie tylko ważność i zgodność z prawem jej stosowania, ale także pojawienie się nowych okoliczności, które są brane pod uwagę przy jej mianowaniu, mogą służyć jako przyczyna odwołania się od decyzji o wyborze środka zapobiegawczego w postaci zatrzymania. Na przykład istniejące wcześniej podstawy aresztowania mogą zniknąć, jednak mogą pojawić się nowe informacje o osobowości podmiotu, zgodnie z którymi jego aresztowanie staje się nieodpowiednie i nieuzasadnione. Trzeba powiedzieć, że twierdzenie, że każde aresztowanie niewinnego jest niezgodne z prawem, jest fałszywym wyrokiem. CPC pozwala na zastosowanie tego środka wobec oskarżonych / podejrzanych, którzy są domniemani jako niewinni zgodnie z art. 49 Konstytucji.

Zadania instytucjonalne

Należy podkreślić, że kontrola sądowa nie polega na analizie prezentacji struktur dochodzeniowych dotyczących potrzeby zatrzymania podejrzanego / oskarżonego, ale na bezpośrednim zbadaniu dowodów potwierdzających celowość wyboru środka. Urzędnik w trakcie studiowania materiałów musi upewnić się, że wina podmiotu przyniesiona mu przez badaczy została udowodniona przez co najmniej jeden z dostępnych odcinków, a dokumentacja jest dołączona do sprawy.

Formy weryfikacji na etapie dochodzenia

Postanowienia koncepcji kontroli sądowej zostały odzwierciedlone i rozwinięte w skodyfikowanym CPC. Jego analiza pozwala nam wyróżnić następujące formy weryfikacji na etapie dochodzenia:

1. Zezwolenie sądu na prowadzenie działań związanych z ograniczeniem konstytucyjnych praw podmiotu.
2. Sprawdzanie legalności decyzji o inspekcji domu, zajęciu, przeszukaniu, osobistym przeszukaniu, jeżeli środki te zostały przeprowadzone w nagłych przypadkach, zgodnie z decyzją śledczego. Po ich wdrożeniu upoważniony pracownik musi niezwłocznie powiadomić o tym sąd.
3. Rozpatrywanie skarg na bezczynność / działania, decyzje, które mogą zaszkodzić wolności i prawom uczestników środków dochodzeniowych.

Trudne

W art. 125, część 1 mówi, że nie wszystkie działania / zaniechania lub decyzje prokuratora, śledczego lub oficera śledczego podlegają zaskarżeniu w sądzie. Można zakwestionować tylko to, co narusza lub może naruszać wolności i prawa obywateli uczestniczących w środkach proceduralnych. Konstytucja przewiduje ich dość szeroką listę. Prawa i wolności realizowane bezpośrednio lub pośrednio w postępowaniu karnym są zapisane w art. 17–54. Konieczne jest złożenie skargi do sądu rejonowego znajdującego się na terytorium dochodzenia. W praktyce jednak często konieczne jest przeprowadzenie ich poza miejscem wstępnego dochodzenia. W takich przypadkach przepisy art. 152 Kodeks postępowania karnego. Skarga zostanie jednak rozpatrzona w miejscu wstępnego dochodzenia.

Przedmioty prawne

3 kategorie uczestników działań dochodzeniowych mogą złożyć skargę:

1. Strona opłaty. Obejmuje to zarówno organy, jak i osoby, których brak działania / działania lub decyzje są kwestionowane (prokurator, śledczy, oficer śledczy), oraz osoby, które mają prawo wnieść skargę (powód cywilny, ofiara (ofiara), ich przedstawiciele).
2. Strona ochrony.Wszyscy jego uczestnicy mają prawo do złożenia skargi na działania / brak działania / decyzje organów i osób przeprowadzających czynności dochodzeniowe lub sprawujących kontrolę nad ich postępowaniem.
3. Inni uczestnicy postępowania karnego. Należą do nich na przykład specjaliści, świadkowie, tłumacz, eksperci, świadkowie. Możliwość złożenia skargi dla tych osób jest zapisana w art. 56–60 Kodeks postępowania karnego.

Jeżeli pierwsza część art. 125 kodeksu postępowania karnego jest interpretowana dosłownie, wówczas osoba ma prawo zakwestionować brak działania / działania / decyzji. Jednak organizacja (osoba prawna) może również skorzystać z tej okazji. Jest to dozwolone, jeśli działa ona jako ofiara lub powód cywilny. Podstawą uznania podmiotu prawnego jako takiego jest uszkodzenie reputacji biznesowej lub uszkodzenie mienia.

Wniosek

Naukowcy badający instytut kontroli sądowej zauważają, że przeszedł on szereg istotnych zmian od momentu jego powstania do chwili obecnej. Specjaliści wyróżniają kilka etapów jego rozwoju:

1. Czas przed reformą. W okresie od 1550 do 1864 r. Miało miejsce założenie i ulepszenie instytutu.
2. Reforma systemu sądownictwa w XIX wieku. Ten etap trwał do 1917 r.
3. Reforma organów kontrolnych 1917–1936
4. Czas sowiecki. W latach 1936–1991 utworzono organy kontrolne zgodnie z Konstytucją ZSRR.
5. Nowy czas W latach 1992–2002 wprowadzono przepisy prawa karnego procesowego, które gwarantowały uprawnienia kontrolne sądów.

Obecnie praca władz obejmuje szeroki zakres zagadnień. Głównym zadaniem sądów w ramach kontroli jest zapewnienie przestrzegania wolności i praw uczestników postępowań zapisanych w Konstytucji. Nie wszyscy obywatele są świadomi istnienia takiej funkcji u władz. W tym względzie prawodawca zezwala na sprawowanie kontroli z własnej inicjatywy sądu. W rzeczywistości praca ta leży bezpośrednio w gestii upoważnionego organu.