W procesie formowania się cywilizacji człowiek przechodzi od zwykłego spożywania darów natury do wytwarzania niezbędnych produktów. Jest ekonomia. Historycznie istnieją dwa jej rodzaje: utrzymanie i gospodarka towarowa. Nazywają także gospodarką planową trzeciego typu.
Co to jest
Gospodarka towarowa to rodzaj relacji ekonomicznej, w której producent wytwarza produkt na potrzeby nabywcy. Dostawa produktów odbywa się poprzez wymianę (barterową lub handlową). Dzięki tej organizacji gospodarki następuje zróżnicowany rozwój produkcji. Podział pracy rośnie, co prowadzi do poprawy technologii. Modernizacja powoduje wzrost wydajności, co powoduje wzrost produkcji. Wybór towarów się poszerza, który jest wysyłany na rynek w celu wymiany na inne produkty.
Przed przejściem do gospodarki towarowej ludzkość nauczyła się żyć bardziej prymitywną metodą produkcji - produkcją na własne potrzeby. Bez informacji o charakterystycznych cechach, plusach i minusach niemożliwe jest zrozumienie prezentacji prezentacji.
Produkcja rolna na własne potrzeby
Pierwszą organizacją zajmującą się tworzeniem niezbędnych rzeczy była produkcja rolna na własne potrzeby. Ta metoda wytwarzania produktów opiera się na własnych potrzebach producenta. Oznacza to, że artykuły gospodarstwa domowego są tworzone na własne potrzeby. Nic nie jest sprzedawane i nic nie jest kupowane.
Gospodarka na własne potrzeby charakteryzuje poziom rozwoju gospodarczego w społeczeństwie feudalnym. Niektóre cechy znajdują odzwierciedlenie we współczesnych warunkach historycznych w krajach rozwiniętych i słabo rozwiniętych. Pragnienie samodzielnego regionu lub przedsiębiorstwa do samowystarczalności prowadzi do ożywienia rolnictwa na własne potrzeby. Polityka gospodarcza państwa, mająca na celu stworzenie niezbędnych dóbr w kraju, została nazwana autarkią.
Cechy rolnictwa na własne potrzeby
Główne cechy rolnictwa na własne potrzeby:
- przewaga pracy fizycznej bez podziału;
- izolacja, odmowa powiązań z innymi stowarzyszeniami;
- formuła rozwoju gospodarczego „produkcja-dystrybucja-konsumpcja”;
- wytworzony produkt nie staje się towarem, brak relacji towar-pieniądze;
- produkcja oparta jest na ustalonych tradycjach, których nie wolno ulepszać ani anulować.
Główny minus naturalna produkcja polega na tym, że utrudnia rozwój działalności produkcyjnej, poszerzanie różnorodności wytwarzanych przedmiotów. Można odróżnić gospodarkę na własne potrzeby od gospodarki towarowej według następujących kryteriów: izolacja lub otwartość gospodarki; stagnacja lub postęp w podziale pracy; metody rozwiązywania problemu zaspokajania potrzeb.
Główne cechy gospodarki towarowej
W przejściu do komercyjnego typu produkcji główne cechy ulegają znacznej zmianie. Zarządzanie towarem charakteryzuje się następującymi cechami:
- Nastąpiło przejście do ulepszonych narzędzi produkcji. Pierwotną pracę fizyczną zastępują coraz bardziej wyrafinowane innowacje techniczne, od koła garncarskiego po wykorzystanie skomputeryzowanych robotów.
- System gospodarczy zyskuje na otwartości. Producent tworzy swoje produkty na sprzedaż innym. Gotowy produkt lub produkt jest wysyłany na rynek. Tutaj znajduje swojego nabywcę-konsumenta. Każdy producent musi otrzymywać towary spełniające ich wymagania w zakresie żywności, odzieży, mieszkań itp.
- Podział pracy pogłębia się. Jeśli rzemieślnik w warsztacie wykonuje wszystkie operacje związane z produkcją produktu, od zakupu surowców do gotowego produktu, w wyniku postępu technologicznego specjalizacja pojawia się na każdym etapie produkcji towarów.
- Zmienia się formuła rozwoju gospodarki: „produkcja-wymiana-konsumpcja”. Pojawia się związek między producentem a konsumentem w formie rynku. Na rynku sprzedawca wymienia towar na pieniądze; wydaje pieniądze otrzymane na rzecz, której potrzebuje. Rynek pełni rolę regulatora produkcji, to on pokazuje, który produkt powinien zostać wytworzony (jest popyt), a który nie.
Powstanie gospodarki towarowej
Przejście z gospodarki na własne potrzeby do gospodarki towarowej rozpoczyna się od podziału pracy. W historii ludzkości znane są trzy etapy. Nawet w systemie pierwotnym zachodzi pierwszy podział pracy: praca rolna jest oddzielona od produkcji zwierzęcej. Kolejny etap: zawód jednostki jest oddzielony od rolnictwa i hodowli zwierząt, co stwarza bardziej sprzyjające warunki do pojawienia się gospodarki towarowej. Wzrost wydajności, wzrost wytwarzanych towarów prowadzi do trzeciej rundy podziału pracy: wyróżnia się kategoria ludzi, którzy nic nie produkują, ale zajmują się wyłącznie handlem. Pojawiają się kupcy.
Podstawa gospodarki towarowej: towary i pieniądze
Korzyści, które powstały w wyniku aktywności zawodowej i mają na celu zaspokojenie potrzeb danej osoby, stają się towarem. Jeśli przedmiot pojawia się bez udziału osoby (na przykład światło słoneczne), nie może to być przedmiotem sprzedaży. Jeśli nikt nie potrzebuje dobra, to też nie jest to towar. Jeśli rzecz jest stworzona dla siebie, a nie do wymiany, to nie jest na sprzedaż. Dlatego nie jest uważany za produkt.
Najważniejsze kryteria produktu to wartość konsumenta i wartość wymiany. Wartość konsumpcyjna to zdolność produktu do zaspokojenia potrzeb. Wymiana to zdolność jednego podmiotu do wyceny wartości innego. Wymiana barterowa towarów potwierdza to oświadczenie. Ale taka umowa nie zawsze jest wygodna. Aby przeprowadzić wymianę barterową, powinieneś znajdować się w tym samym miejscu z wymaganą ilością towarów od co najmniej dwóch producentów.
Po pewnym czasie wymagana była równoważna wartość dowolnego przedmiotu. Więc były pieniądze. Giełda nabywa formułę „towar-pieniądze-towar”. Pieniądze stają się środkiem płatniczym za towary i usługi, stając się główną miarą wartości towarów. Oryginalna forma w postaci kruszców z metali szlachetnych została zastąpiona monetami i papierowymi rachunkami. We współczesnym świecie karty plastikowe są powszechne. Teraz teoria ekonomiczna uznaje w pieniądzu wszystko, co pełni funkcje płatności i akumulacji zasobów finansowych.
Przyczyny powstania gospodarki towarowej
Pojawienie się gospodarki towarowej wiąże się z podziałem pracy. Jest to uważane za pierwszą przyczynę zarodkowania. Na obecnym etapie wyróżnia się następujące formy podziału pracy:
- Wewnątrz przedsiębiorstwa - jedyny podział, który występuje w wyniku podziału na różne rodzaje działalności.
- Między częściami jednej branży - separacja prywatna - tworzenie wyspecjalizowanych podsektorów.
- Między dużymi blokami jest międzynarodowy lub ogólny podział pracy (przemysł i rolnictwo).
Rozwój gospodarki towarowej wiąże się z przekształcaniem produktów w towary. Oddzielna ekonomia pojedynczego producenta zmusza go do wytworzenia produktu nie tylko dla siebie. Aby kontynuować swoje życie, musi zdobyć inne dobra. Gdy ich produkcja nie może być dokonana we własnym gospodarstwie, istnieje potrzeba wyprodukowania więcej niż określonego produktu, aby następnie wymienić go na inne produkty.
Rodzaje produkcji towarów
W nauce istnieją dwa główne rodzaje produkcji towarów.Pierwsza na arenie historycznej wydaje się prostą gospodarką towarową. Towary są wytwarzane przez rzemieślników i chłopów. Jednocześnie istnieje produkcja rolna na własne potrzeby, która zajmuje pozycję dominującą. Ten rodzaj jest charakterystyczny dla społeczeństwa niewolniczego i feudalnego. Jest zauważalny na początkowym etapie kapitalistycznego poziomu rozwoju.
Technika jest ulepszana, gospodarka się rozwija, gospodarka towarowa rośnie do drugiego rodzaju - produkcja towarowa rozwinięta. Szybko zajmuje wiodącą pozycję i obejmuje główne obszary rozwoju gospodarczego w kształtowaniu stosunków kapitalistycznych. Wszystkie produkowane towary są przekształcane w towary. Praca najemna staje się przedmiotem sprzedaży.
Wpływ na własność
Powstanie pewnego rodzaju gospodarki towarowej zależy od formy własności produkcji. Maksymalny zwrot jest uzyskiwany, jeśli twórca towarów jest właścicielem prywatnym. Chociaż tylko forma własności nie reguluje formowania się rodzaju produkcji (w feudalizmie własność osobista ziemi nie pozwala na porzucenie rolnictwa na własne potrzeby). Dla rozwoju gospodarki konieczne jest harmonijne połączenie własności prywatnej i gospodarki towarowej.
Na przełomie XX i XXI wieku pojawił się nierynkowy sektor gospodarki narodowej. Obejmuje to produkcję towarów, które nie generują dochodu: kompleks obronny, badania naukowe, obowiązkowe rodzaje edukacji.
Korzyści z towaru
Rozwój gospodarki kapitalistycznej ma na celu przede wszystkim osiąganie zysków. Im więcej bulionu uzyskano, tym lepiej. Nie ma granic. Korzyści wyrażone są w metodach osiągnięcia tego celu.
- Maksymalny zysk można uzyskać tylko poprzez minimalizację kosztów produkcji.
- Możliwe jest obniżenie kosztów poprzez zwiększenie wydajności pracy dzięki wynalazkom rewolucji naukowej i technologicznej.
- Producenci towarów konkurują ze sobą o otrzymywanie pieniędzy konsumpcyjnych (niezależnie odpowiadają na główne pytania gospodarki: co produkować, jak to robić i dla kogo).
Gospodarka pieniądza towarowego jest chętna i szybko reaguje na zapotrzebowanie klientów. Najmniejsza zmiana potrzeb zmusza do zmniejszenia produkcji jednego produktu, zwiększając jego ilość. Realokacja zasobów. Reguluje to strukturę gospodarki państwowej, usprawniając mechanizm konsumpcji funduszy.
Wady gospodarki towarowej
Plusy są zamieniane na minusy, gdy zaprzeczają głównym przepisom gospodarki towarowej. Konkurencja między producentami powoduje, że największy z nich chce zmonopolizować. Przyczynia się to do ustalania zawyżonych cen, odrzucania osiągnięć postępu w technologii i nauce, niszczenia stosunków rynkowych.
Dążąc do maksymalizacji zysków, gospodarka towarowa nie jest zainteresowana ochroną zasobów naturalnych (nawet niezastąpioną). Rezultatem jest zanieczyszczenie środowiska, wyczerpywanie rezerw. Sprawiedliwość społeczna jest sprzeczna z prawem stosunków rynkowych. Producenci biorą pod uwagę interesy tylko tych konsumentów, którzy są wypłacalni i mogą kupować towary. Nie uwzględniają innych opinii.
Istota gospodarki towarowej jest dziś analizowana, ulepszana, modelowana. Wynika to z jego postępów i nowych odkryć w naukach ekonomicznych.
