Materiały księgowe w rachunkowości. Odpis materiałów w rachunkowości

Materiały rachunkowe w rachunkowości zajmują ważne miejsce w działalności finansowej przedsiębiorstwa. Dostarczone materiały i surowce są głównym źródłem do produkcji produktów.

MPZ to ...

To ekwipunek obejmują nabyte w celu prowadzenia prac mających na celu zysk, nieruchomości o niskiej wartości. Zakupione środki są przydzielane na potrzeby produkcyjne lub administracyjne. Aby uwzględnić MPZ, stosuje się aktywne konto syntetyczne 10.

W zależności od rodzaju materiałów otwórz odpowiednie subkonta, aby gromadzić informacje w określonej sekcji.

Organizacja rachunkowości

Podstawą organizacji rachunkowości MPZ są zasady jej utrzymania:

• w miejscu przechowywania;
• dla każdej osoby odpowiedzialnej;
• przypisanie materiałów do odpowiedniej grupy, w zależności od ich rodzaju.

Za magazyn odpowiedzialny jest magazyn, który sporządza również notatki w postaci kart rachunkowych nr M - 17. Dla każdego numeru otwierany jest osobny dokument, którego zapisy dokonywane są na podstawie podstawowych rejestrów księgowych. Po dokonaniu wpisów na kartach magazynowych dokumentacja jest przekazywana do działu księgowości.

Subkonta

Główne materiały w rachunkowości są przypisane do subkont. Grupowanie odbywa się głównie według kategorii materiałów. Na przykład różne rodzaje paliwa transportowego są połączone w jedną kategorię.

Organizacja może korzystać z następujących kont materialnych:

• 10.1 - w celu uwzględnienia zapasów biorących udział w procesie produkcyjnym, a ich wartość jest częścią produktów;
• 10.2 - w celu zebrania informacji o komponentach;
• 10.3 - w celu uwzględnienia zastosowanego paliwa i smarów;
• 10.5 - do rozliczania części zamiennych i materiałów niezbędnych do transportu i sprzętu produkcyjnego;
• 10.6 - w celu uwzględnienia innych materiałów niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej i administracyjnej;
• 10.9 - dla pozycji księgowych zapasów;
• 10.10 - w celu odzwierciedlenia informacji o liczbie sztuk odzieży specjalnej, wyposażenia w magazynie;
• 10.11 - w celu odzwierciedlenia danych użytkowania specjalne ubrania i inne mundury.

Dodatkowo można otwierać inne subkonta w celu grupowania informacji o ruchu surowców.

Metody rozliczania w kontekście danych

Materiały księgowe organizacji określane są przez wybraną metodę prowadzenia rachunkowości analitycznej, z których dwie są: negocjowalne i bilansowe.

Odwrotna metoda księgowania odbywa się jednocześnie w magazynie i księgowości w dwóch wyrażeniach: ilościowym i pieniężnym. Jednocześnie wykorzystywane są arkusze obrotu. Materiały obrotowe w rachunkowości można wykonywać na dwa sposoby.

Pierwszy sposób rozliczania

Dla każdego rodzaju materiału otwierana jest osobna analityczna karta księgowa. Odzwierciedla transakcje wydatków i dochodów. Informacje znajdują odzwierciedlenie zarówno w liczbie jednostek materiałów, jak i w wartościach pieniężnych.

Pod koniec miesiąca dla każdego magazynu opracowywany jest arkusz obrotów. Kwoty mogą być wyświetlane osobno dla subkont, kont syntetycznych, grup materiałów. Należy podać całkowitą kwotę dla danego magazynu. Informacje są grupowane w skonsolidowanym arkuszu obrotów, a następnie zebrane dane są porównywane ze wskaźnikami na rachunkach syntetycznych.

Drugi sposób rozliczania

Dokumenty opisujące wydatki i operacje przyjmowania materiałów są gromadzone w grupach na podstawie numerów zapasów. Pod koniec miesiąca ostateczne dane znajdują odzwierciedlenie w arkuszu obrotów w kontekście niezbędnych kont syntetycznych i analitycznych. Informacje są gromadzone w gotówce i w naturze. Na podstawie danych wyciągów obrotowych składaj bezpłatne wyciągi.

Ta opcja jest mniej czasochłonna z powodu braku potrzeby przeprowadzania kart analitycznych do ewidencji materiałowej. Niemniej jednak obrotowa metoda rozliczania materiałów jest uciążliwa i irracjonalna, nawet przy użyciu numerów pozycji.

Bilansowa metoda rachunkowości

Jest uważany za bardziej progresywny sposób rozliczania przepływu materiałów. Księgowość w tym przypadku nie odzwierciedla księgowości magazynowej, ale korzysta z jej danych. W okresie ustalonym przez organizację księgowy sprawdza poprawność wykazu i osobiście podpisuje karty.

Pod koniec miesiąca głowa. magazyn lub sam księgowy zapisuje dane ilościowo do bilansu. Dalsze przetwarzanie informacji dotyczy wyłącznie rachunkowości. Koszt jednostkowy pozostałych materiałów jest wyświetlany według ceny księgowej ustalonej dla każdej grupy osobno i ogólnie dla magazynu. Następnie opracował bilans sumaryczny.

Rozliczanie wykorzystania materiałów obejmuje również wypełnianie wyciągów zbiorczych, które odzwierciedlają informacje o ich przemieszczaniu. Po obliczeniu wyników miesięcznego obrotu dane są przenoszone do skonsolidowanej listy zbiorczej. Co miesiąc sprawdzają wyniki wyciągów dotyczących przepływu materiałów i dokumentów bilansowych.

Wycena materiałów przy odbiorze magazynu

Rozliczenie przyjęcia materiałów odbywa się najczęściej według ich rzeczywistego kosztu, który stanowi koszt zakupu przedsiębiorstwa, z wyłączeniem kwoty podatku VAT i innych podatków podlegających zwrotowi.

Rzeczywisty koszt obejmuje następujące kwoty:

• płatne na rzecz sprzedawcy na podstawie umowy;
• wypłacane pośrednikom za usługi informacyjne i konsultacyjne niezbędne do nabycia rafinerii;
• opłaty celne;
• bezzwrotne opłaty podatkowe;
• koszty transportu i zakupów;
• inne koszty związane z zakupem materiałów.

Lista faktycznych kosztów nie obejmuje kosztów administracyjnych i ogólne wydatki z wyjątkiem przypadków, w których koszty są bezpośrednio związane z zakupem rafinerii.

Rzeczywistą wartość nieruchomości otrzymanej bezpłatnie oblicza się na podstawie cen rynkowych w momencie rejestracji przyjazdu. MPZ wniesione do kapitału docelowego podlegają wycenie pieniężnej przed przyjęciem do księgowości.

Księgowość materiałów w rachunkowości może być dokonana według ceny księgowej każdej z kategorii MPZ. W takim przypadku wykorzystywane są konta 15 lub 16. Dochód jest odzwierciedlany w debecie, a odpis aktualizujący w pożyczce. Metodę otrzymywania materiałów według wartości księgowej stosuje się zwykle w przypadkach, gdy dostawa określonego rodzaju materiału jest regularna.

Ocena zapasów w rachunkowości podatkowej

Materiały muszą zostać przyjęte do obowiązkowej dokumentacji przy przyjęciu. Rachunkowość i rachunkowość podatkowa mają pewne różnice w odzwierciedlaniu kosztów pozyskania materiałów, które składają się na rzeczywisty koszt. Zasadniczo pozycje kosztów są takie same, ale rachunkowość podatkowa nie rozpoznaje odsetek od pożyczek naliczonych przed przyjęciem materiałów na wydatki związane z zakupem materiałów. Należy to podkreślić i podczas prowadzenia rachunkowości podatkowej nie należy uwzględniać tego artykułu przy obliczaniu kosztów.

Księgowania podczas przyjmowania zapasów, jeśli zakup został dokonany

Rozliczenie nabycia materiałów według rzeczywistych kosztów znajduje odzwierciedlenie w księgowaniu: Dt „Materiały” Kt „Rozliczenia z dostawcami”. To pierwsza operacja w łańcuchu. Następnie księgowy napisze:

• Dt „VAT” Kt „Rozliczenia z dostawcami” - kwota naliczonego podatku VAT.
• Dt „Obliczenia dla podatku VAT” CT „VAT” - kwota podlegająca odliczeniu.
• Dt „Rozliczenia z dostawcami” CT „Rachunek rozliczeniowy” - kwota długu dla rafinerii wypłacona dostawcy.

Wszystkie wydatki zawarte w artykułach o kosztach rzeczywistych są gromadzone na koncie produkcyjnym, a następnie obciążane na koncie 10.

Jeśli firma przyjmuje materiały po obniżonych cenach, dokonywane są następujące transakcje:

• Dt „Nabywanie i nabywanie wartości materiałów” CT „Rozliczenia z dostawcami” - otrzymano materiały (kwotę, w jakiej akceptują MPZ, ustala się w drodze umowy ze sprzedawcą lub innymi dokumentami).
• Dt „Nabycie i nabycie wartości materiałów” CT „Rozliczenia z dostawcami” - koszt kosztów transportu jest uwzględniony w koszcie faktycznym;
• Dt „Materiały” CT „Nabywanie i nabywanie wartości materiałów” - materiały są kapitalizowane według wartości księgowej.
• Dt „Odchylenie kosztu„ CT ”Nabycie i pozyskanie istotnych wartości” - pokazuje nadwyżkę rzeczywistego kosztu nad odpowiednią wartością księgową.
• Dt „Nabycie i nabycie mat. Wartości” Kt „Odchylenie wartości” - uwzględniono nadwyżkę różnicy między ceną księgową a kosztem rzeczywistym.

Jeśli otrzymane materiały nie są własnością przedsiębiorstwa, ale są odbierane na czas, są odzwierciedlone w debecie na rachunku 002.

Akceptacja zapasów w innych przypadkach

Materiały mogą być dostarczane do magazynu organizacji nie tylko poprzez transakcję z dostawcą. Rozważ księgowanie materiałów w rachunkowości, które zostały nabyte w inny sposób:

Warto zauważyć, że rozliczenie zużycia materiałów jest zawsze wyrażane poprzez księgowanie z wykorzystaniem kredytu na koncie 10. Nie ma znaczenia, w jaki sposób organizacja odpisuje zapasy na potrzeby produkcji.

Odpis materiałów w rachunkowości

Ocena kosztu zapasów po ich usunięciu w procesie produkcyjnym może być przeprowadzona przy użyciu jednej z metod:

• średnia cena nabycia;
• wartość kosztu jednostkowego MPZ;
• przez FIFO;
• przez LIFO.

Koszt materiałów w rozliczeniu odpisów od średniej wartości kosztu jest jedną ze zwykłych metod. W tym okresie MPZ odpisuje według cen księgowych produkcji. Na koniec miesiąca sprawozdawczego obliczane jest odchylenie rzeczywistych kosztów i cen księgowych. Otrzymana kwota jest odpisywana. Rozważymy przykład obliczeń zgodnie z danymi wskazanymi w tabeli.

Postępuj zgodnie z instrukcjami:

1. Zdefiniuj współczynnik odchyleń: 4450 ÷ 61450 = 0,072.
2. Obliczamy odchylenie rzeczywistego kosztu cen księgowych: 46800 × 0,072 = 3370 p.
3. Rzeczywisty koszt zużytych materiałów obliczamy: 46800 + 3370 = 50170 p.

Kwota 3370 rubli podlega odpisowi. jako różnica między faktycznym kosztem materiałów a kosztem, po którym zostały odpisane w produkcji.

Metodę wyceny ceny nabycia jednostki MPZ stosuje się do niezastąpionych rodzajów zapasów, a także do rozliczania cennych materiałów (na przykład cennych).

Metody FIFO i LIFO

Odpisywanie materiałów do księgowości według FIFO wymaga przestrzegania zasady: niezależnie od partii wprowadzonej do produkcji, uwzględnia się ją kosztem pierwszego zakupu. Po całkowitym odpisaniu ilości materiałów z pierwszej partii, reszta jest odpisywana kosztem drugiej, trzeciej itd. Partii. Wręcz przeciwnie, wycena pozostałych materiałów w magazynie odbywa się na koszt ostatniej dostawy.

Metodę tę stosuje się często przy zakupie podobnych materiałów lub surowców. Jest to korzystne dla przedsiębiorstwa w przypadkach, gdy wartość rynkowa rafinerii jest tańsza.

Rozważmy przykład: w magazynie przedsiębiorstwa znajduje się 400 ton tego samego cementu, który został zakupiony od różnych sprzedawców. 200 ton pierwszej partii zakupionej za 3200 szt. na tonę, a pozostałe 200 ton - 3300 p. za tonę. Jeśli odpisane zostanie 30 ton cementu, księgowy weźmie pod uwagę koszt jednej tony 3200 r. do momentu spisania całej objętości pierwszej dostawy materiału. W takim przypadku nie ma znaczenia, z którego cementu zakupowego zostanie pobrany.

Metoda LIFO zakłada zastosowanie przeciwnej zasady: po pierwsze, MPZ jest odpisywane kosztem ostatniej partii i tak dalej w kolejności malejącej. Rozliczanie stanów magazynowych odbywa się według cen początkowej dostawy.

Ilość zużytych materiałów rozliczanych za pomocą metody FIFO lub LIFO określa się według wzoru:

P = O_n + P - O_dogdzie:

Och_n - wysokość salda materiałów na początku miesiąca;

P - koszt zaakceptowanych materiałów;

Och_do - koszt bilansu materiałów na koniec miesiąca.

Zapasy

Księgowość materiałów w rachunkowości powinna być prowadzona w sposób ciągły i odzwierciedlać wiarygodne informacje na temat faktycznej dostępności zapasów w magazynie. Aby sprawdzić dane księgowe za pomocą rzeczywistych wskaźników, przedsiębiorstwo przeprowadza inwentaryzację, podczas której upoważnione osoby weryfikują dane rejestrów księgowych i obliczają liczbę odpowiednich jednostek w magazynie.

Aby odzwierciedlić niespójność danych między księgowością a faktyczną dostępnością, utworzono następującą procedurę:

1. Nadwyżki są rejestrowane według ceny rynkowej w dniu zakończenia inwentaryzacji. Kwota wykazana w wyniku finansowym.
2. Niedociągnięcia są odejmowane od istotnych rachunków w debecie na rachunku 94. Po wyjaśnieniu przyczyn niedoboru i sprawców firma ustanawia procedurę obciążenia kwoty z rachunku 94.
3. Brak materiałów lub ich pogorszenie w ustalonych granicach strat naturalnych obciąża koszty produkcji.
4. Jeżeli okaże się, że brak lub uszkodzenie MPZ nastąpiło z powodu zidentyfikowanej osoby, kwota jest od niego obciążana.
5. Kwoty braków lub szkód spowodowanych niejasnymi okolicznościami są odpisywane do wyniku finansowego.

Prawidłowe rozliczenie odbioru i dostawy materiałów może zmniejszyć kwotę dochód do opodatkowania.