System zarządzania państwem w Rosji wymagał aktualizacji. W rezultacie powstał szlachetnie biurokratyczny aparat scentralizowany. Stopniowo Duma Bojarów zaczęła tracić na znaczeniu, aż całkowicie przestała istnieć, a następnie wszystkie uprawnienia ustawodawcze, sądownicze i wykonawcze przeszły na Piotra 1. Specjalne dekrety cesarskie wprowadziły zasadniczo nowe systemy administracji państwowej - ustanowiono Senat i kolegia. W tym artykule omówiono ich cel, strukturę i koordynację.
Stworzenie Senatu
22 lutego 1711 r. Piotr 1, swoim dekretem, powołał organ państwowy nowego typu - Senat rządzący. Początkowo obejmowało 8 osób z najbliższego kręgu króla. Były to największe postacie polityczne tej epoki. Senatorów mianowano i odwoływano zgodnie z osobistymi rozporządzeniami Piotra. To najwyższe ciało zarządzające musiało działać nieustannie i nigdy nie przerywać swojej pracy.
Senat jest radą kolegialną zajmującą się wymiarem sprawiedliwości, rozwiązywaniem problemów finansowych i innych związanych z różnymi sektorami gospodarki. Była to instytucja doradcza, sądownicza i zarządzająca. Jego członkowie przedłożyli monarchowi różne pytania dotyczące procesu legislacyjnego.
Te akty normatywne wydane przez Senat nie miały mocy prawnej. Na spotkaniach rachunki były tylko omawiane i interpretowane. Senat był na czele systemu, a wszystkie podległe mu kolegia, które co miesiąc składały oświadczenia o wszystkich sprawach wychodzących i przychodzących.
Utworzenie pierwszych kolegiów
W 1711 r. Pewien oficer, Johann Friedrich Bliger, opracował własny projekt dotyczący dalszego rozwoju górnictwa w Rosji i przedłożył go do rozważenia Piotrowi 1. Autor nazwał swój dokument kolegium. W następnym roku inny niemiecki oficer zainteresował króla swoją propozycją. Dotyczyło to organizacji kolegiów handlowych i audytorskich. Piotr docenił te propozycje i rozpoczęło się tworzenie pierwszych kolegiów. Data dekretu sygnalizacyjnego to 12 lutego 1712 r. Dotyczyło ono utworzenia Collegium Commerce, które zajmowało się odprawą celną, żeglugą i handlem zagranicznym.
Zgodnie z dekretem cesarskim utworzono komisję, w skład której weszło trzech zagranicznych i kilku kupców moskiewskich, a także sześciu mieszkańców podmiejskich. Poinstruowano ich, aby opracowali podstawowe zasady i klauzule dotyczące kolegium handlu. Komisja działała przez prawie dwa lata i sporządziła dokument handlowy. Następnie podjęła kartę celną. Niestety nie zachowano dalszych informacji na temat jego dalszych prac.
Od tego czasu rozpoczęło się tworzenie kolegiów, czarterów i całej serii innych przekształceń, po których stopniowo zaczęto zastępować już przestarzały system zamówień. W tym czasie nazwa i charakter przyszłych instytucji nowego systemu władzy stały się widoczne.
Dalszy rozwój
Muszę powiedzieć, że ustanowienie kolegiów przez Piotra Wielkiego i zastępowanie ich rozkazami było bardzo powolne i powolne. Ale kiedy w 1715 r. Car zrozumiał wynik operacji wojskowych ze Szwecją, zaczął bardziej aktywnie interesować się wewnętrznymi sprawami państwa. Wiadomo, że w jego książce do notatek pod datą 14 stycznia tego samego roku sporządzono notatkę o trzech uczelniach, a do 23 marca było ich już sześć. Zakłada się, że Petra została podpowiedziana przez lekturę projektu dotyczącego reorganizacji aparatu administracyjnego państwa nieznanego już autora.
W dokumencie zaproponowano wprowadzenie kolegiów w Rosji, które koncentrowałyby wszystkie sprawy na układzie kraju. W projekcie wymieniono siedem departamentów związanych ze sprawiedliwością, handlem, sprawami zagranicznymi, górnictwem, wojskiem, podatkami i wydatkami rządowymi. Zarządzanie strukturami miało być przekazane poszczególnym senatorom. Autor tego projektu jako przykład podał Szwecję, gdzie ten system już istniał, który został uznany za najlepszy w Europie.
Komisja Piotra
W kwietniu 1715 r. Nakazał księciu V. Dolgorukovowi, ówczesnemu ambasadorowi Rosji w Danii, aby w jakiś sposób uzyskać tam pisemne lub drukowane statuty tamtejszych uczelni. W następnym roku król podejmuje służbę dla pewnego Ficka, dobrze zorientowanego w świecie organy wymiaru sprawiedliwości ekonomia i sprawy policyjne. Ponadto doskonale zdawał sobie sprawę z prawa cywilnego i państwowego. To właśnie Piotr 1 wysyła go za granicę, aby dokładnie zbadał całe urządzenie sterujące na miejscu.
Kolejny rozkaz królewski otrzymał mieszkaniec Wiednia Abram Veselovsky. Miał znaleźć za granicą i zaprosić urzędników ze znajomością języków do służby w Rosji. Muszę powiedzieć, że Piotr 1 nie oszczędził i zapłacił zagranicznym urzędnikom godne wynagrodzenie w zamian za cenne informacje o swoich instytucjach. Cenił taką wiedzę bardziej niż wiedzę książkową.
Przygotowanie
W ciągu następnych dwóch lat car spędził za granicą i wydawało się, że bez niego założenie kolegiów całkowicie by się skończyło. Ale tak nie było. Przygotowania do organizacji nowego systemu były w pełnym toku. Wszyscy zaangażowani w tę pracę pracowali niestrudzenie, w tym sam Peter, który czasami był obecny w duńskich kolegiach, przeglądając sprawy i przepisując zasady pracy biurowej.
Na początku 1717 r. Fick przybył do Amsterdamu do króla, aby poinformować go, że skończył studiować szwedzki system państwowy. Peter wysyła go do Bruce'a, aby za pośrednictwem kierownictwa prowincji i Senatu ogłosił, że jeńcy szwedzcy, znając służbę cywilną, mogą, jeśli chcą, wejść na rosyjskie placówki kolegialne. Więźniowie w Rosji nie mieli słodkiego życia, więc wielu przyjęło zaproszenie i obiecano im przyzwoitą nagrodę.
Rejestr Collegium
Wszystkie zmiany związane z transformacją systemu państwowego zostały zebrane przez Ficka i przekazane Bruce'owi. Shafirov i Yaguzhinsky brali czynny udział w tej sprawie. W październiku sam Piotr 1 wrócił do Rosji i rozpoczął się kolejny etap prac - bezpośrednie utworzenie kolegiów. Decydujący był rok 1717, ponieważ na podstawie wszystkich zebranych materiałów ostatecznie opracowano rejestr, a także personel wszystkich jednostek, który król zatwierdził 1 grudnia tego roku. Już 15 stycznia Piotr 1 podpisał dekret w sprawie mianowania prezydentów i ich zastępców.
Ile szkół było pod Piotrem 1? Po pierwsze, 9. admirał Apraksin, kanclerz Golovkin i feldmarszałek Mienszikow pozostali na czele swoich biur, które od tego momentu zaczęto nazywać w nowy sposób. Pierwszy z nich pozostał na czele admiralicji, drugi - spraw zagranicznych, a trzeci - kolegium wojskowego. Z dawnych nakazów lokalnych, zemstvo i detektywistycznych powstało Justits College, któremu powierzono A. Matveev. Prezesem Chamber College był Prince D. Golitsyn, Staff College - I. Musin-Pushkin, Audit College - Y. Dolgoruky, Commercial College - P. Tołstoj, Manufaktura i Berg College - Y. Bryusov. Wszystkie te jednostki musiały zostać zaaranżowane i uformowane od nowa.
Ale ustanowienie kolegiów nie zakończyło się na tym. Data 18 stycznia 1722 r. Upłynęła pod znakiem nowego dekretu o utworzeniu dziesiątego z rzędu, dziedzictwa, odpowiedzialnego za gospodarowanie gruntami i wszystkie inne związane z tym kwestie.
Struktura
Nowe jednostki miały składać się nie tylko z członków krajowych, ale także zagranicznych.Rosjanie otrzymali stanowiska prezydentów i ich zastępców - wiceprezesów, a także 4 stanowiska doradców i asesorów, po jednym - sekretarza, notariusza, aktuariusza, sekretarza, tłumacza i urzędnika trzech artykułów. Cudzoziemców przydzielono w jednym miejscu asesor lub doradca i sekretarz.
Instytucje kolegialne miały rozpocząć pracę dopiero w 1719 r., A przed tym czasem sporządzono wszystkie niezbędne dokumenty, zasady itp. Ponadto trzeba było znaleźć pracowników. Dekret carski, który został przekazany prezydentom, stwierdził, że nie mogą oni przyjmować ani swoich krewnych, ani przyjaciół na swoich stanowiskach. W tym celu zaproponowano wybór 2 lub 3 kandydatów na stanowisko i przedstawienie ich kolegiom, a tam wybiorą jednego z nich w drodze głosowania.
Problemy z urządzeniem
Piotr dał swoim podwładnym, postawionym na czele kolegiów, tylko rok, aby utworzyli powierzone mu jednostki, ale na razie wszystkie wydziały pracowały w starym trybie. Zakładanie kolegiów było bardzo powolne, podczas gdy króla nie było. Kiedy wrócił, zdał sobie sprawę, że niektórzy prezydenci zrobili bardzo niewiele, a inni w ogóle nie rozpoczęli pracy. Peter był bardzo zły, a nawet groził im pałką. Widząc ten zwrot wydarzeń, Bruce wkrótce porzucił urządzenie nowych narządów. Został zastąpiony przez Ficka.
Pierwsze kroki
W 1718 r. Personel niższych szeregów kolegiów był praktycznie obsadzony. Większość z nich pochodzi ze starych zamówień. Rok później zakończyliśmy składem i zatwierdzeniem wszystkich stanowisk i przepisów większości szkół wyższych. Wreszcie w 1720 r. Zakończono prace nad urządzeniem. Ogólne rozporządzenie ujrzało światło, w którym zostały określone ogólne zasady kolegiów.
Wraz z utworzeniem nowego organu ta luka w instytucjach państwowych została wypełniona, dzięki czemu Senat został zwolniony z rozpatrywania drobnych spraw pochodzących od osób prywatnych i zajmował się jedynie kwestiami legislacyjnymi i pilnymi sprawami państwowymi.
Ustanowienie ministerstw
Z czasem kolegia zaczęły spowalniać rozwój państwa, ponieważ biurokracja w nich osiągnęła swój szczyt. Wreszcie, 8 września 1802 r., Z inicjatywy Aleksandra I, opublikowano Manifest o ustanowieniu ministerstw. Utworzono w sumie 8 takich jednostek, z których każda odpowiadała za obszar działania: siły morskie, siły zbrojne, sprawy wewnętrzne, sprawiedliwość, finanse, handel, sprawy zagraniczne i edukacja publiczna.
Wszystkie ministerstwa miały własne jednostki strukturalne, które zostały zbudowane zgodnie z zasadą funkcjonalną. Początkowo nazywano je wyprawami, a następnie przemianowano na działy. Dla ich dobrze skoordynowanych działań zwołano specjalne spotkania zwane „Komitetem Ministrów”, w którym sam cesarz był często obecny.
Prawa i obowiązki menedżerów
Ustanowienie ministerstw zamiast kolegiów położyło podwaliny pod wyłączną władzę i tę samą odpowiedzialność. Oznaczało to, że sam wysoki rangą urzędnik zarządzał powierzonym mu działem przy pomocy urzędu i bezpośrednio mu podlegających instytucji. Ponadto na wszystkie błędy popełnione w jego służbie odpowiedział także osobiście.
Ponadto w celu omówienia spraw o znaczeniu krajowym utworzono również „Stałą Radę”, w skład której weszło 12 członków rządu. Zastąpił tymczasowe i okazjonalne spotkania odbywające się za panowania Katarzyny 2 i Pawła 1.
9 lat po utworzeniu ministerstw ustalono ich prawa i procedury. Każdy szef jego departamentu miał od jednego do kilku zastępców (towarzyszy), którzy byli członkami Rady Stanu i Komitetu Ministrów. Do ich obowiązków należała również obowiązkowa obecność w Senacie. Każda specjalistyczna dokumentacja była wykonywana w urzędach ministerialnych. Porządek ten utrzymano do czasu zakończenia rewolucji październikowej 1917 r.Pod rządami sowieckimi komisariat ludowy został utworzony na podstawie ministerstw cesarskich.
