Zasady ścigania niedokończonych przestępstw są określone w art. 66. Kodeks karny nakazuje przestrzeganie pewnych warunków i wysokości sankcji za takie ataki. Są obliczane na podstawie maksymalnej liczby ustalonych przestępstw. W praktyce często pojawiają się trudności w określeniu czasu lub wysokości kary. W związku z tym zdarzają się przypadki nieuzasadnionego potępienia poddanych przez dłuższy czas. 
Art. 66 Kodeksu karnego
Kara za niekompletny napad jest ustalana z uwzględnieniem okoliczności, które uniemożliwiły sprawcy dopełnienie przestępstwa. Wysokość lub okres sankcji nałożonych na podmiot w ramach przygotowań do naruszenia nie może być większa niż 1/2 maksimum lub najcięższa, ustalona w części specjalnej za dokonane przestępstwo. W przypadku próby popełnienia czynu niezgodnego z prawem nie mogą przekraczać 3/4 najsurowszej lub maksymalnej miary odpowiedzialności przewidzianej za podobne zakończone działanie. Dożywocie i kara śmierci za niekompletne przestępstwa nie są wyznaczane.
Wyjaśnienia do art. 66
W rozważanej normie ustawodawca inaczej decyduje o nałożeniu sankcji za niedokończone przestępstwo. Ponadto etap przygotowawczy (art. 66 część 2 kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej) jest oddzielony od próby popełnienia czynu niezgodnego z prawem. Wyższe środki zwykle nie są przewidziane. 
Gotowanie
Jest uważany za pierwszy etap przestępstwa. Gotowanie jest uważane za najmniej niebezpieczne działanie, nawet w odniesieniu do próby zabójstwa. W tym względzie w art. 66 kodeksu karnego przewidziano najłagodniejsze sankcje w porównaniu. Rozmiar lub okres oblicza się zgodnie z ustalonymi dla tego samego, lecz zakończonego ataku, jak określono w odpowiedniej normie części specjalnej.
Próba
Jest uważany za bardziej niebezpieczny etap ataku. Niemniej jednak samo przestępstwo jest niekompletne. Wysokość i czas trwania sankcji na podstawie art. 66 jest ograniczony do 3/4 maksymalnej lub najcięższej przewidzianej dla podobnego, ale zakończonego aktu. W związku z tym sąd kieruje się odpowiednią zasadą części specjalnej i oblicza. Jednocześnie organ uprawniony do rozpatrzenia sprawy musi zidentyfikować wszystkie okoliczności, które przyczyniły się do próby, wziąć pod uwagę czynniki obciążające i łagodzące.
Ważna uwaga
W praktyce sądów zdarzają się przypadki szczególne, w których nałożono sankcję zgodnie z art. 66, okazał się mniej rygorystyczny niż dolna granica przewidziana w odpowiedniej normie części specjalnej. W takich sytuacjach odniesienie do normy 64 nie jest wymagane. Na przykład na przygotowanie się do aktu objętego częścią trzecią Art. 162, można przypisać nie więcej niż 6 litrów. uwięzienie. Jednocześnie minimalna kara za popełnione przestępstwo według tego wskaźnika wynosi 7 lat. 
Komentarze na temat wysokości sankcji
Ustanowione kary za przygotowania lub próby przestępstw są maksymalne dla tych etapów. W związku z tym, nakładając sankcję za akt niekompletny na podstawie art. 66 z zastrzeżeniem podstaw przewidzianych w pierwszej części art 62, należy obliczać zgodnie z pewnymi zasadami. W szczególności ustawia 2/3 połowy maksymalnego rozmiaru lub terminu - podczas gotowania i 2/3 z 3/4 - dla idealnej próby zabójstwa. Przy określaniu szeregu okoliczności przewidzianych w części drugiej reguły 62, wysokość i rodzaj kary za niekompletne przestępstwo nie może przekroczyć 1/2 maksymalnego limitu określonego w art. 66, jeżeli dana osoba zawarła przed sądem umowę o współpracy.Podobnie powinny mieć zastosowanie zasady określone w normach 65 i 316 (ust. 7) CPC. 
Przykład
Podmiot został uznany za winnego zgodnie z częścią pierwszą artykułu 228.1 i częścią trzecią artykułu 30. Został skazany na 4,5 roku więzienia. Proces odbył się w specjalny sposób, nie było procesu. Zgodnie z zasadami określonymi w art. 316 (w części siódmej) CPC kara za przestępstwa, za które nałożono karę w specjalnym postępowaniu, nie może przekraczać 2/3 maksymalnej kwoty lub okresu najsurowszej sankcji za naruszenie.
Ponadto osoba została uznana za winną niedokończonego czynu - próby sprzedaży środków odurzających. Zgodnie z przepisami trzeciej części art. 66, sankcja nie może być większa niż 3/4 maksymalnej kwoty ustalonej za podobne, ale zakończone przestępstwo. W tej sytuacji sąd powinien był wziąć pod uwagę obie zasady nakładania sankcji na oskarżonego. Wymóg ten został w szczególności wskazany w pkt 14 rezolucji plenarnej sił zbrojnych nr 60 z dnia 5 grudnia. 2006. Po odkryciu okoliczności przewidzianych w art. 66, kara sprawcy powinna być stosowana zgodnie z zasadami zarówno tej normy, jak i art. 316 (część 7) kodeksu postępowania karnego. 
Podsumowanie przypadku
Z powyższego wynika, że w przypadku niedokończonego przestępstwa sąd powinien najpierw ustalić maksymalną karę za niekompletny napad. Następnie termin musi zostać skrócony, ponieważ sprawa została rozpatrzona w specjalnej kolejności. Zatem podmiot musi zostać ukarany w wysokości 2/3 z 3/4 maksimum przewidzianego w artykule części specjalnej. Biorąc pod uwagę ustaloną w pierwszej części art. 228.1 sankcji, maksymalny okres dla winnego nie powinien przekraczać 4 lat więzienia. W związku z tym zdanie należy zmienić. Kara nałożona podczas pierwszej rozprawy zgodnie z częścią trzecią art 30 i części pierwszej sztuki. 228,1 należy zredukować do powyższych limitów.
