Utrata zysków: pozew, rzeczywista szkoda, ocena, windykacja i praktyka sądowa. Pojęcie utraconych zysków w Kodeksie cywilnym Federacji Rosyjskiej

Pojęcie „utraconego zysku” Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej definiuje się jako niezrealizowane dochody osoby, którą mógłby otrzymać, gdyby jej prawa nie zostały naruszone. Jest to zapisane w art. 15 ust. 1. Następnie analizujemy bardziej szczegółowo, co stanowi utracony zysk.

Kodeks cywilny Federacji Rosyjskiej: zasady ogólne

Według nich wielkość tej rzekomej szkody jest równa kwocie, o którą własność ofiary mogłaby się rozszerzyć, ale się nie powiększyła. Kwota ta nie zależy od treści zobowiązania umownego, ale od charakteru jego naruszenia. Mówiąc najprościej, musisz dowiedzieć się, jaka byłaby pozycja poszkodowanego, gdyby warunki umowy zostały w pełni wdrożone. Konieczne jest również ustalenie kwoty, po otrzymaniu której osoba znalazłaby się w takiej samej sytuacji finansowej, jak w przypadku wypełnienia zobowiązań. Rzeczywiste szkody i utrata zysków to dwie różne koncepcje. Łączy ich jednak fakt, że kompensacja obu jest sposobem na wdrożenie jednej z podstawowych zasad prawa cywilnego, która polega na zdolności do kompensacji strat.

Funkcje

Utracone zyski mogą być wyrażone jako non-profit z powodu spadku produkcji lub sprzedaży towarów, pogorszenia jakości, zmian asortymentu i tak dalej. Powinno to jednak uwzględniać obiektywne czynniki, które mogą wpływać na wielkość szacowanego zysku. Na przykład nie można nie brać pod uwagę sezonowych zmian cen i wolumenów produktów, wyjątkowych (nadzwyczajnych) okoliczności, w tym takich, które nie mogły wpłynąć na wypełnienie zobowiązania przez dłużnika, ale stały się przyczyną spadku zysku wierzyciela itp.

Jak obliczyć utracone zyski?

Wysokość domniemanej szkody musi zostać ustalona zgodnie z rozsądnymi kosztami, które wierzyciel powinien był ponieść w przypadku wypełnienia zobowiązań. Tak więc odzyskanie utraconych zysków w przypadku krótkiej dostawy surowców lub komponentów odbywa się na podstawie ceny sprzedaży produktu gotowego określonej w umowach z konsumentami, pomniejszonej o cenę nieotrzymanych towarów lub materiałów, koszty transportu i zakupów oraz inne wydatki związane z produkcją produktów gotowych. Obliczanie utraconych zysków można przeprowadzić w podobny, ale nieco inny sposób. Zgodnie z nim, wraz ze spadkiem wielkości produkcji lub sprzedaży produktów, niezarobiony dochód określa się jako różnicę między ceną a planowanym całkowitym kosztem jednostki towarowej, pomnożoną przez liczbę produktów, które nie zostały sprzedane lub nie zwolnione z powodu niewłaściwego zachowania kontrahenta.

Wolumen nieprodukowany

Jest określany zgodnie z konkretną sytuacją. Można więc użyć następujących opcji:

• Dzielenie ilości niedostarczonych (niekompletnych lub nieodpowiedniej jakości) produktów przez wskaźnik zużycia na jednostkę produktu (usługi lub pracy) w przypadku niedoborów dostaw.
• Mnożenie dziennej (godzinnej) produktywności bezczynnej maszyny, placu budowy, warsztatu itp. Przez czas bezczynności w dniach (godzinach).

Inne sytuacje

Jeżeli, gdy kontrahent nieprawidłowo wypełnia zobowiązania wynikające z umowy, asortyment produktów ulega zmianie, utracony zysk w tym przypadku określa się jako różnicę między kwotą szacowanego zysku ze sprzedaży zamierzonych, ale niewyprodukowanych produktów a kwotą dochodu ze sprzedaży wielkości wyprodukowanej w zamian. W wyniku naruszenia warunków umowy jakość towarów (pracy lub usług) może się obniżyć. W takim przypadku utracony zysk jest ustalany zgodnie z kwotą obniżki ceny z powodu zastosowania rabatów, zakończenia wypłaty ulgi itp. W przypadku jednoczesnego nienależytego wykonania zobowiązań przez kilku kontrahentów, dla każdego z nich ustala się kwotę strat. Jeśli nie da się tego zrobić, łączna ilość szkód rozkłada się równo między nimi.

Lista faktów do udowodnienia

Na poparcie swoich roszczeń strona poszkodowana musi przedstawić dokumenty potwierdzające:

• Fakt, że pozwany naruszył zobowiązania przyjęte na podstawie warunków umowy
• Kwota strat poniesionych w związku z niezgodnymi z prawem działaniami kontrahenta. Przy obliczaniu należy wziąć pod uwagę środki podjęte przez pożyczkodawcę i wykonane przygotowania, a także wziąć pod uwagę dostępność ważnych możliwości generowania dochodu.
• Związek przyczynowy między stratami a faktem naruszenia zobowiązania umownego.
• Spełnienie przez wierzyciela warunków umowy.
• Podejmowanie rozsądnych środków w celu zmniejszenia strat. W takim przypadku konieczne jest udowodnienie niemożności terminowego otrzymania podobnych produktów od innych organizacji. Może to być spowodowane:

1. brak innych sprzedawców takich towarów;
2. ekonomiczna nieefektywność transakcji;
3. otrzymanie odmowy (pisemnej) w sprzedaży produktów;
4. brak niezbędnych funduszy i zdolność do pozyskania pożyczonego kapitału na przejęcie.

Odmowa wymagań

Podobnie jak w przypadku rzeczywistej szkody i utraty zysku, wierzyciel powinien argumentować każdy element szkody. Związek przyczynowy między niewłaściwe wykonanie zobowiązania na podstawie umowy i rzekomych poniesionych strat. Powinieneś pamiętać jeszcze jeden niuans przy ustalaniu utraconego zysku. Praktyka sądowa zna wystarczającą liczbę przypadków, w których wniosek wnioskodawcy o odszkodowanie został odrzucony.

Chodzi o art. 393, pkt 4. Przepis ten wskazuje, że sam pożyczkodawca musi podjąć środki i podjąć działania w celu uzyskania zamierzonego zysku. Oznacza to, że skarżący musi udowodnić, między innymi, że mógł i powinien był otrzymać dochód, a jedynie naruszenie obowiązków przez pozwanego doprowadziło do strat, prowadząc do utraty zysków. Pozew może zostać odrzucony, jeśli ta reguła zostanie zignorowana. Aby potwierdzić dostępność rzeczywistych możliwości, możesz podać informacje o zdolnościach produkcyjnych przedsiębiorstwa, dostępności wszystkich warunków wstępnych do wydania produktów - dostępności możliwości uzyskania surowców, wymaganej ilości zasobów pracy i tak dalej.

Utrata zysków: praktyka sądowa. Arbitraż

Podczas postępowania w tym przypadku z reguły w celu ustalenia możliwości rzeczywistej sprzedaży lub wydania produktów sprawdza się nieobecność lub obecność:

• Protokół intencji.
• Odpowiednie relacje zapisane w umowie między wnioskodawcą a konsumentami (klientami) lub faktyczna możliwość ich utworzenia.
• Umowy wstępne
• Pisma gwarancyjne od kontrahenta z propozycją zawarcia odpowiedniej umowy lub jego pozytywną odpowiedzią na to.

Istniejące sprzeczności

W pracach niektórych prawników krajowych zauważa się, że powyższe stanowisko sądu nie zawsze może być uważane za uzasadnione, ponieważ często jest sprzeczne z logiką działalności przedsiębiorczej.Z ekonomicznego punktu widzenia bardziej korzystne byłoby oszacowanie utraconego zysku poprzez rentowną stopę zainwestowanego kapitału. Metoda ta polega na tym, że przedsiębiorstwo wykorzystuje środki obrotowe i środki trwałe do prowadzenia działalności produkcyjnej i biznesowej. Przy dzieleniu wartości dochodu przez objętość pierwszego da wymagany wskaźnik kosztów. Porównując rentowną stopę zainwestowanego kapitału przed jego naruszeniem, ale po popełnieniu czynu niezgodnego z prawem, a także po ustaleniu wskaźników kosztów, obliczana jest przybliżona utrata zysku.

Zmniejszenie odpowiedzialności

Jest to przewidziane w art. 404 ust. 1. Przepis ten stanowi, że sąd ma prawo do zmniejszenia kwoty odpowiedzialności dłużnika w niektórych przypadkach. W szczególności jest to dozwolone, jeżeli wierzyciel, przez zaniedbanie, albo umyślnie przyczynił się do wzrostu strat, które zostały spowodowane w wyniku niewłaściwego spełnienia lub niespełnienia warunków umownych, albo nie podjął rozsądnych środków w celu ich zmniejszenia.

Na przykład w przypadku niedostarczenia towarów zgodnie z umową sprzedaży strona nabywająca musi podjąć kroki w celu nabycia podobnych produktów od organizacji zewnętrznej. W takim przypadku sprzedawca w przypadku odmowy przyjęcia towaru przez kupującego musi żądać jego odsprzedaży. W przeciwnym razie zostanie uznane, że utracony zysk powstał w wyniku niezgodnych z prawem działań zarówno kupującego, jak i sprzedającego.

Relacje lądowe

Utrata zysków może wystąpić z powodu czasowego lub całkowitego wycofania witryny na potrzeby publiczne lub państwowe, ograniczenia prawa do użytkowania, pogorszenia stanu gleby w wyniku działań obywateli, przedsiębiorstw, instytucji. Rekompensata za utracone zyski w tym przypadku jest wypłacana bezpośrednio tym, którzy ponieśli szkodę, w formie jednorazowej rekompensaty.

Jego wielkość będzie równa dochodowi, który zostanie utracony podczas całego okresu rekultywacji terenu. Oblicza się go zgodnie z faktycznymi wielkościami produkcji w ujęciu fizycznym w ciągu 5 lat (średnio) i cen gruntów w momencie naruszenia praw. Informacje z usługi podatkowej służą do ustalenia wielkości płatności. W razie potrzeby kwotę koryguje się zgodnie z bieżącą stopą inflacji.

Przypadki specjalne

Kwotę utraconego zysku ustala się w wyniku pomnożenia zysku rocznego przez współczynnik podany w paragrafie 23 Uchwały Rady Ministrów. I odpowiada okresowi przywrócenia produkcji, który został naruszony. Okres ten jest określony przez odpowiedni projekt zagospodarowania terenu. Jeżeli zajęta jest ziemia zajmowana przez plantacje owocowe i jagodowe, utrata zysków jest zwracana za cały okres, który obejmuje lata zbiorów i zbiorów na nowej działce równej tym, które osiągnięto w przypadku zajmowanej uprawy. W przypadku niedogodności związanych z korzystaniem z przydziału niezrealizowany zysk zostanie określony jako dziesięciokrotna różnica w rocznych wydatkach na obsługę transportu po zajęciu i przed jego zajęciem. Oprócz tego należy wziąć pod uwagę niekorzystne czynniki klimatyczne, takie jak powodzie lub susze, które mogą wystąpić w okresach, dla których oblicza się utratę zysków.

Specjalna okazja

W obrocie gospodarczym może się zdarzyć sytuacja, w której sprzedawca, w obliczu wzrostu ceny towarów będących przedmiotem umowy, uważa, że ​​bardziej opłaca mu się odsprzedawać produkty stronie trzeciej, kompensując kupującemu straty. Zgodnie ze standardami krajowymi w tym przypadku kupujący otrzymuje prawo do odzyskania od dostawcy różnicy między wartością rynkową a wartością określoną w umowie dwukrotnie.

Pierwszy zwrot będzie oparty na przepisie art. 524. Po raz drugi kupujący może zażądać odzyskania utraconych zysków.Jednocześnie nie może być żadnych utraconych zysków jako takich. Okazuje się zatem, że w celu dostosowania standardów krajowych do standardów zachodnich prawodawca wprowadza podwójną odpowiedzialność. W jaki sposób określa się utratę zysku w tym przypadku? Wzór w tej sytuacji jest następujący:

HC = DPR = Tsnp - Tsd, gdzie:

• Tsd - cena wynikająca z umowy.
• TsNP - koszt, po którym produkty zostały sprzedane stronom trzecim.
• DPR - dochód sprzedawcy w wyniku naruszenia umowy.
• HC - utracone zyski.