Dzisiaj problem bezrobocia jest poważnym problemem, który pojawia się w gospodarce rynkowej. W szczególności dotyczy to teraz Rosji. Kryzys gospodarczy wpłynął na i rynek pracy. Konsekwencje bezrobocia są dość poważne. W większości przypadków w odniesieniu do osobowości prowadzi do depresji, co z kolei prowadzi do bezczynności. Ta ostatnia przyczynia się do utraty poczucia własnej wartości i kwalifikacji, co pociąga za sobą rozkład jednostki. Badanie problemu bezrobocia, a także poszukiwanie sposobów jego rozwiązania, są zatem bardzo istotnymi zagadnieniami. Ważne jest również, aby móc określić stopy bezrobocia. Omówimy to wszystko szczegółowo w tym artykule.
Definicja bezrobocia i jego rodzaje
Co to jest bezrobocie? Jest to zjawisko społeczno-ekonomiczne, ponieważ część populacji, która jest aktywna gospodarczo, chce i jest zdolna do pracy, ale jednocześnie nie może znaleźć pracy. Prowadzi to do zagrożenia utraty zawodu, kwalifikacji, statusu społecznego, a także obniżenia poziomu życia. Wysokie bezrobocie jest poważnym problemem dla państwa. Jednak jako taki nieuchronnie powstaje w gospodarce rynkowej w wyniku interakcji między podażą pracy a popytem. Podczas recesji wzrasta i zmniejsza się w okresach ożywienia. W ten sposób manifestuje się dynamika stopy bezrobocia. Jednak zawsze są ludzie, którzy próbują znaleźć pracę.
Przydziel trzy rodzaj bezrobocia we współczesnej gospodarce:
- tarcie;
- cykliczny;
- strukturalne.
Bezrobocie frykcyjne
To zależy od mobilności personelu. Obejmuje ludzi, którzy aktywnie szukają pracy lub czekają na jej otrzymanie. Wyszukiwanie zawsze wymaga określonego okresu czasu. Bezrobocie frykcyjne zazwyczaj ma charakter dobrowolny i jest krótkotrwały, ponieważ osoby poszukujące pracy w tym przypadku posiadają pewne umiejętności, które można sprzedawać na rynku pracy. Niektóre osoby dobrowolnie zmieniają pracę, aby poprawić płace i jej warunki, lub same rezygnują z powodu rozczarowania wybranym zawodem. Inni zostali zwolnieni z powodu reorganizacji przedsiębiorstwa, redukcji zatrudnienia itp. Obejmuje to osoby, które próbują znaleźć pracę po raz pierwszy (na przykład po ukończeniu studiów), które tymczasowo straciły pracę sezonową (zbieranie, zbieranie drewna na opał itp.).
Gdy ci ludzie znajdą miejsce służby, pojawią się inni. Osobliwością tego rodzaju bezrobocia jest brak informacji o dostępnych miejscach dostępnych w danym okresie. Dlatego zawsze będzie pewna liczba osób narażonych na bezrobocie frykcyjne. Jest to nieuniknione i jest uważane nawet za pożądane dla gospodarki. Faktem jest, że niektóre osoby mogą przejść na lepiej płatną pracę z niżej płatną pracą, a następnie spróbować pozostać w nowym miejscu. To z kolei prowadzi do tego, że wykonują obowiązki bardziej sumiennie. Prowadzi to do poprawy jakości produktów i wzrostu produkcji. Inni są przekonani, że nie spełniają wymagań w miejscu pracy, w którym zajmują, i szukają miejsca o niższej pensji. W ten sposób zasoby pracy są rozdzielane bardziej racjonalnie.
Jak określić poziom bezrobocia frykcyjnego?
Poziomy bezrobocia frykcyjnego są określane jako stosunek liczby bezrobotnych frykcyjnych do siły roboczej. Są one obliczane przy użyciu następującego wzoru:
fryty u = fryty U / L * 100%.
Strukturalne bezrobocie
Jest to związane z pojawieniem się nowych towarów, zastępujących przestarzałe, a także ze zmianą rynku usług. Zmienia się również przemysłowa struktura produkcji. Przedsiębiorstwa zaczynają zmieniać technologię i strukturę produkcji, co prowadzi do zapotrzebowania na nowy personel. Zapotrzebowanie na niektóre zawody maleje, a na inne rośnie. Jednak reakcja na zmiany zapotrzebowania potencjalnych pracowników jest powolna. Okazuje się, że niektóre z nich nie posiadają w tej chwili umiejętności niezbędnych. Do bezrobotnych strukturalnych należą ponadto osoby, które po raz pierwszy pojawiły się na rynku pracy, w tym absolwenci średnich szkół specjalistycznych i wyższych, których zawody nie są już poszukiwane w gospodarce.
Ponadto bezrobocie spowodowane rozszerzeniem lub zmianą geografii produkcji można również przypisać temu typowi, ponieważ w większości przypadków wykwalifikowany personel nie jest w stanie przeprowadzić się ze swoją firmą. I w nowym miejscu może nie być przeszkolony personel. Tak więc główną przyczyną bezrobocia strukturalnego jest postęp naukowy i technologiczny, który zmienia charakter popytu w społeczeństwie.
Strukturalna stopa bezrobocia
Jego poziom jest określony przez procentowy stosunek do siły roboczej liczby strukturalnie bezrobotnych. Wzór jest następujący:
u struct = konstrukcja U / L * 100%.
Naturalna stopa bezrobocia
Zarówno w okresach dysfunkcyjnych, jak i pomyślnych występuje bezrobocie strukturalne i cierne. To jest nieuniknione. Naturalna stopa bezrobocia to łączna liczba bezrobotnych dwóch z tych rodzajów wyrażona jako procent całego rynku pracy. Jest to charakterystyczne dla sytuacji, w której obserwuje się równowagę makroekonomiczną. Naturalne bezrobocie obserwuje się, gdy liczba osób zatrudnionych w poszukiwaniu miejsca pracy pokrywa się z liczbą wolnych miejsc. Innymi słowy, istnieje możliwość znalezienia pracy. Poziom ten zakłada także dostępność rezerwy siły roboczej w społeczeństwie, która ma zdolność szybkiego poruszania się w sferze gospodarczej, zajmując puste miejsca. W różnych krajach naturalna stopa bezrobocia jest inna. W szczególności dla Francji i Wielkiej Brytanii jest to 5%, dla Japonii i Szwecji - 1,5-2%, 8% - dla Kanady, 5-6% - dla USA. Ekonomiści uważają, że średnia stopa bezrobocia (naturalna) wynosi 4-6%.
Rzeczywiste bezrobocie może czasami być niższe niż jego naturalny poziom, na przykład w sytuacji wojennej. W przypadku, gdy istniejące bezrobocie ilościowo odpowiada poziomowi naturalnemu, uważa się, że funkcjonowanie gospodarki odbywa się przy pełnym zatrudnieniu i obserwuje się pełną produkcję. Innymi słowy, faktyczny PKB wytworzony w tym przypadku jest równy potencjałowi.
Cykliczne bezrobocie
Gdy liczba wolnych miejsc staje się mniejsza niż liczba bezrobotnych, dochodzi do cyklicznego bezrobocia. Jest to spowodowane cyklicznym spadkiem produkcji. Cykliczne poziomy bezrobocia różnią się w zależności od sytuacji w gospodarce. To z kolei powoduje spadek produkcji spowodowany przez faza cyklu koniunkturalnego (stąd pochodzi nazwa tego rodzaju bezrobocia), charakteryzującego się spadkiem popytu na usługi i towary. Prowadzi to do tego, że personel przedsiębiorstwa jest znacznie zmniejszony. Przykładem jest bezrobocie spowodowane w latach 2008–2009. światowy kryzys gospodarczy. Kiedy gospodarka ożywa, cykliczna stopa bezrobocia stopniowo maleje wraz z pojawieniem się nowych wakatów.
Pierwsze 2 typy opisane powyżej są nieuniknione i naturalne. Jednak cykliczne bezrobocie jest odchyleniem od naturalnego (strukturalne i frykcyjne). Jest to związane z wahaniami aktywności w gospodarce.Dlatego należy zrozumieć różnicę między bezrobociem naturalnym a faktycznym.
Jak określić stopę bezrobocia?
Wskaźnik poziomu jest głównym wskaźnikiem rozpatrywanego zjawiska. Jest to procent części bezrobotnej siły roboczej. Jednocześnie pełne zatrudnienie nie oznacza braku sytuacji, w której niektórzy pracownicy nie mogą znaleźć podania o pracę. Ustaliliśmy, że pojawienie się bezrobocia strukturalnego i frykcyjnego jest nieuniknione. W związku z tym pełne zatrudnienie nie jest równe 100%. Przy pełnym zatrudnieniu poziomy bezrobocia można zdefiniować jako sumę bezrobocia strukturalnego i frykcyjnego. Wzór jest następujący:
u full = u fritz + u
Rzeczywiste bezrobocie jest sumą poziomów wszystkich trzech rodzajów. Łatwiej jest go jednak znaleźć według następującego wzoru:
fakt = U * 100% / L = U * 100% / E + U.
Tutaj L to siła robocza, U to liczba bezrobotnych, E to liczba pracowników.
Można ustalić, znając faktyczną stopę bezrobocia, stopa bezrobocia jest cykliczna. Wzór jest następujący:
cykl = zakończony - fakt.
Konsekwencje bezrobocia
Obecność bezrobocia prowadzi do pewnych konsekwencji o charakterze niegospodarczym i gospodarczym. Występują najczęściej przy bezrobociu cyklicznym, aw mniejszym stopniu przy bezrobociu strukturalnym. Cykliczne bezrobocie jest konsekwencją niestabilności gospodarczej. Prowadzi to do wymuszonego niepełnego zatrudnienia. Strukturalne bezrobocie wypiera przestarzałe branże. Dlatego na rynku pracy pojawiają się nowo zmuszeni bezrobotni.
Ekonomiści zidentyfikowali dwa rodzaje konsekwencji bezrobocia:
- niegospodarcze;
- ekonomiczny.
Pozagospodarcze dzielą się na psychologiczne i społeczne. Najważniejsze konsekwencje określimy z punktu widzenia ich wpływu na sytuację społeczno-gospodarczą.
Pozytywne konsekwencje ekonomiczne obejmują:
- tworzenie rezerwy siły roboczej na dalszą restrukturyzację struktury gospodarki;
- konkurencja między pracownikami, która stanowi zachętę do rozwijania ich zdolności do pracy;
- stymulowanie wzrostu wydajności i intensywność pracy;
- przerwa w zatrudnieniu w celu poprawy edukacji i przekwalifikowania.
Mały poziom realnego bezrobocia może zatem przyczynić się do wzrostu gospodarczego.
Negatywne konsekwencje ekonomiczne są następujące:
- redukcja produkcji,
- deprecjacja edukacji,
- utrata kwalifikacji
- wydatki rządowe na pomoc bezrobotnym,
- niższy poziom życia i dochody podatkowe,
- niedostateczna produkcja dochodu narodowego.
Pozytywne konsekwencje społeczne obejmują:
- zwiększenie społecznego znaczenia miejsca pracy;
- zwiększenie swobody wyboru stanowiska pracy;
- wzrost wolnego czasu
Negatywne konsekwencje społeczne to:
- zwiększone napięcie w społeczeństwie,
- zaostrzenie sytuacji kryminalnej,
- wzrost liczby chorób psychicznych i fizycznych,
- spadek aktywności zawodowej ludzi,
- zwiększone zróżnicowanie społeczne.
Konsekwencje gospodarcze i społeczne na poziomie indywidualnym i społecznym
Poważnym problemem krajowym są negatywne konsekwencje gospodarcze i społeczne. Ekonomiczny na poziomie indywidualnym polega na utracie części dochodu lub całego dochodu, utracie kwalifikacji, a w konsekwencji na zmniejszeniu szans na znalezienie w przyszłości prestiżowej, dobrze płatnej pracy. Na poziomie społecznym konsekwencje gospodarcze bezrobocia powodują niedostateczną produkcję PNB, która pozostaje w tyle za potencjalnym faktycznym PNB. Obecność cyklicznego bezrobocia oznacza, że zasoby nie są w pełni wykorzystywane. Dlatego PNB jest faktycznie mniejszy niż potencjał.
Na poziomie indywidualnym konsekwencje społeczne są takie, że jeśli przez długi czas osoba nie może znaleźć pracy, zaczyna odczuwać stres, rozpacz, ma choroby sercowo-naczyniowe i nerwowe. Może to również prowadzić do rozpadu rodziny. Ponadto brak stabilnego źródła dochodu w niektórych przypadkach skłania osobę do popełnienia przestępstwa.
Co na poziomie społeczności? Wysokie bezrobocie oznacza przede wszystkim wzrost napięcia społecznego. Konsekwencjami społecznymi są ponadto wzrost śmiertelności w kraju i wskaźnik zapadalności, a także przestępczość. Ponadto koszty bezrobocia to straty ponoszone przez społeczeństwo w związku z kosztami szkolenia, edukacji i zapewniania ludziom niezbędnego poziomu kwalifikacji.
Walka z bezrobociem
Ponieważ rozważane zjawisko stanowi poważny problem gospodarki, państwo wdraża szereg środków mających na celu jego zwalczanie. Potencjalna stopa bezrobocia jest monitorowana. Dla różnych typów stosuje się różne środki. Jednak następujące są wspólne dla wszystkich:
- tworzenie centrów zatrudnienia;
- Państwowe wypłaty zasiłków dla bezrobotnych;
- tworzenie nowych miejsc pracy w kraju (na przykład podczas kryzysu w latach 2008-2009 państwo skierowało bezrobotnych do pracy publicznej).
Walka z bezrobociem frykcyjnym
Następujące środki są stosowane w celu zwalczania rozważanego zjawiska typu tarcia:
- utworzenie bazy danych o wolnych miejscach pracy (w tym w innych regionach);
- tworzenie specjalnych służb, których funkcją jest zbieranie informacji o dostępnych wolnych miejscach pracy.
Ponadto możliwe jest zastosowanie środków mających na celu zwiększenie mobilności siły roboczej (utworzenie przystępnego rynku mieszkaniowego, zwiększenie wolumenu budownictwa, zmiana ustawodawstwa w celu zniesienia barier administracyjnych wynikających z relokacji).
Strukturalne bezrobocie
Bezrobocie strukturalne można zwalczać w następujący sposób:
- tworzyć instytucje i usługi państwowe (w tym działające w oparciu o centra zatrudnienia) mające na celu ustawiczne kształcenie i przekwalifikowanie;
- aby pomóc instytucjom prywatnym, a także małym ośrodkom szkoleniowym tego typu.
Instytucje te powinny realizować programy ustawicznego kształcenia i przekwalifikowania, które promują najlepsze szkolenie siły roboczej. Przekwalifikowanie w wielu miastach jest prowadzone przez centra wsparcia ludności oraz instytucje edukacyjne.
Jak radzić sobie z cyklicznym bezrobociem?
Możesz sobie z tym poradzić na następujące sposoby:
- prowadzić politykę stabilizacyjną, która ma na celu zapobieganie głębokiej recesji w produkcji, aw konsekwencji masowemu bezrobociu;
- tworzyć nowe miejsca pracy w sektorze publicznym.
Ponadto należy stymulować popyt na towary, ponieważ wraz ze wzrostem wielkości produkcji rośnie, co przyczynia się do wzrostu siły roboczej.
Środki podjęte w Rosji
Ostatnio na poziomie polityki państwa w rosyjskiej gospodarce podjęto szereg niestandardowych, ale skutecznych działań w celu zmniejszenia stopy bezrobocia w Rosji. Dotyczy to w szczególności wcześniejszego dobrowolnego przejścia na emeryturę, co można zrobić dwa lata przed osiągnięciem wieku emerytalnego. Według rządu przyczynia się to do zwolnienia miejsc pracy. W konsekwencji stopa bezrobocia w Rosji spada. Spadek wynika z osób, które są już bezrobotne w tym wieku. Ponadto powstają nowe miejsca pracy poprzez promocję małych firm i pomoc osób, które chcą założyć firmę. Państwo jest również zobowiązane do zatrudniania młodych specjalistów, którzy ukończyli średnie specjalistyczne i wyższe instytucje edukacyjne, jeśli mają wystarczający poziom szkolenia w oparciu o wyniki szkolenia.Należy rozumieć, że tylko przy jednoczesnym rozwiązaniu kilku zadań można ogólnie osiągnąć znaczne zmniejszenie bezrobocia.
Makroekonomia Bezrobocie
