Zdrowia, jak wiadomo, nie można kupić, ale wręcz przeciwnie - utrata może być dość łatwa, również w miejscu pracy. Istnieje wiele branż i zawodów, z którymi kontakt jest obarczony niekorzystnymi konsekwencjami dla ciała aż do całkowitej niepełnosprawności. A co mówi prawo w tym względzie?
Artykuły 21 i 22 Kodeksu pracy Federacji Rosyjskiej gwarantują pracownikowi i pracodawcy korzystanie z ich praw w sektorze produkcyjnym. Jednym z najważniejszych jest prawo do miejsca pracy, które spełnia wszystkie wymogi bezpieczeństwa i ochrona pracy oraz obiektywne informacje o nim, jego cechach i warunkach.
Co mówi prawo
Wzywa się ustawę federalną „O specjalnej ocenie warunków pracy”, przyjętą 28 grudnia 2013 r. (Nr 426-FZ), aby pomóc w realizacji tego prawa. Ustawa weszła w życie 01.01.2014
Według niego pracodawca jest zobowiązany do stworzenia warunków bezpieczeństwa i pracy dla każdego pracownika zgodnie ze standardami państwowymi. Zasada ta jest prawnie ustanowiona dla wszystkich osób fizycznych i prawnych zaangażowanych w dowolny rodzaj działalności.
On, pracodawca, ma obowiązek nie tylko poinformować podwładnych o tym, co ich czeka w miejscu pracy i dostępnych czynnikach ryzyka dla zdrowia, ale także zorganizować takie wydarzenie jako specjalną ocenę warunków pracy. Ustawa federalna nr 426 (a mianowicie jej art. 4) wymaga od niego organizacji, finansowania i przeprowadzania takiej oceny. Co najważniejsze, przegląd i poprawa zidentyfikowanych niekorzystnych danych.
Gdzie i kiedy jest to potrzebne
Specjalna ocena warunków pracy nie dotyczy wszystkich kategorii pracowników. Nie jest wymagana dla osób, które zarabiają na życie w domu, zdalnie i na zatrudnienie od osób fizycznych (nie prywatnych przedsiębiorców).
Kolejność jego wdrażania jest prawie taka sama jak zwykle certyfikat pracy i powinny zostać wydane w raporcie końcowym z wyników. Powinien on zawierać: pełną listę tych wykazujących niebezpieczne i szkodliwe czynniki produkcja dla wszystkich, informacje o tym, która klasa lub podklasy obejmują ustalone warunki pracy w terenie, raporty z badań, ocenę środków bezpieczeństwa i skuteczności wyposażenia ochronnego, planowane środki poprawy warunków pracy wraz z ekspertyzą.
Jaka jest różnica między tą oceną a zwykłą procedurą dla wszystkich zwaną certyfikacją warunków pracy w miejscach pracy? W tym przypadku wprowadzono nowy komponent, który polega na zidentyfikowaniu czynników produkcji, które mogą być potencjalnie niebezpieczne lub szkodliwe, i porównaniu ich z rzeczywistymi warunkami procesu pracy.
Kto to prowadzi?
Identyfikacji tej dokonuje organizacja ekspercka, która ma prawo przeprowadzić ocenę warunków pracy. Jego ostateczne wyniki są zatwierdzane przez specjalną komisję złożoną z organu wybranego przez pracowników i przedstawicieli pracodawcy.
Jeżeli nie zostaną znalezione żadne szkodliwe i niebezpieczne czynniki, pracodawca ma prawo złożyć deklarację zgodności warunków pracy w przedsiębiorstwie z przyjętymi wymogami regulacyjnymi. Jest przedkładany w urzędzie terytorialnym inspekcji pracy.
Takie oświadczenie obowiązuje przez okres pięciu lat. Jeśli w tym czasie nie wystąpiły żadne choroby zawodowe ani wypadki w żadnym miejscu pracy, zostanie ono automatycznie przedłużone na ten sam czas. Jeśli ten warunek zostanie naruszony, jego skutek się kończy, a zadania te muszą zostać ponownie ocenione poza planem.
Zasada ogólna: wyniki certyfikacji przeprowadzonej przed 01.01.2014 uważa się za ważne 5 lat od daty zakończenia. W tym okresie nie jest wymagana specjalna ocena.
Kto jest uprawniony do takich działań
Specjalna ocena warunków pracy przeprowadzana jest przez komisję z nieparzystą liczbą członków, zgodnie z wcześniej ustalonym harmonogramem. Składa się z przedstawicieli pracodawcy (koniecznie z udziałem specjalisty ds. Ochrony pracy) i członków organizacji związkowej. Wraz z pracodawcą prace związane z oceną są przeprowadzane przez specjalne organizacje zaangażowane na podstawie umowy cywilnoprawnej, której wymogi określa art. 19 ustawy federalnej o warunkach pracy.
Jednym z warunków dla takich organizacji jest wskazanie w karcie jako głównej działalności (lub jednego z jej rodzajów) przeprowadzania specjalnych ocen warunków pracy.
Organizacja powinna mieć kilku ekspertów (co najmniej 5) z certyfikatem prawa do prowadzenia prac nad taką oceną. Co najmniej jeden z nich musi mieć wyższe wykształcenie medyczne w zakresie badań BHP, higieny ogólnej lub badań laboratoryjnych w zakresie sanitarnym.
Metodologia
Zgodnie z rozporządzeniem Ministerstwa Pracy Rosji nr 33n, wydanym 24 stycznia 2014 r., Specjalna ocena warunków pracy musi być przeprowadzana co pięć lat. Niniejszy dokument szczegółowo reguluje jego mechanizm i zawiera metodologię (załącznik nr 1), klasyfikator niebezpiecznych i szkodliwych czynników produkcji (załącznik nr 2), formularz raportu końcowego (załącznik nr 3) oraz instrukcje dotyczące wypełniania tego formularza (załącznik nr 4).
Niniejsza metodologia określa wymagania dotyczące procedur planowanych w ramach procesu oceny:
- Identyfikacja czynników produkcji z potencjalną szkodą lub zagrożeniem.
- Badania, pomiary, testowanie ich wartości.
- Klasyfikacja czynników działalności w każdym miejscu według poziomu zagrożenia lub szkodliwości zgodnie z wynikami tych badań, certyfikacja pracowników zgodnie z warunkami pracy.
- Dokumentalne rejestrowanie wyników.
Eksperci identyfikują „złe” czynniki etapami, badając materiały i dokumenty dostarczone przez pracodawcę. Są one uznawane za niebezpieczne lub szkodliwe, jeżeli ich definicja pokrywa się z podanym klasyfikatorem. Procedura testowa jest określona w Metodologii z 24 stycznia 2014 r. (Rozdział III).
Jeśli taka rozbieżność nie zostanie stwierdzona, eksperci stwierdzą brak „szkodliwych” w miejscu pracy. Wtedy warunki pracy w tej sekcji komisji są dopuszczalne.
Jakie czynniki podlegają ocenie?
Lista czynników, które należy zmierzyć i przetestować, jest tworzona zgodnie ze standardami ochrony pracy, cechami istniejącego sprzętu, technologią procesu roboczego, zastosowanymi surowcami, wynikami wcześniejszych badań i życzeniami pracowników.
Z reguły wstępna identyfikacja miejsc pracy ze specjalnymi warunkami pracy. Osoby je zajmujące mają prawo do wcześniejszej emerytury lub odszkodowania „za krzywdę”.
Zbadaj rzeczywiste wartości takich czynników zidentyfikowanych w sposób regulowany (rozdział II metodologii). Odbywa się to przez laboratorium testowe lub akredytowane centrum. Zastosowane metody muszą być zgodne z prawem dotyczącym zachowania jednolitości pomiarów i odpowiednich środków.
Zastosowane środki muszą być zgodne ze stanowymi wymogami metrologicznymi dotyczącymi jednolitości pomiarów, w tym pod względem dokładności. Wyniki są zapisywane w formie protokołu dla każdego czynnika osobno.
Komisja ma prawo stwierdzić, że badania nie są wykonalne, jeżeli podczas procesu weryfikacji powstanie zagrożenie dla życia ekspertów lub pracowników. Takie warunki uważa się za należące do klasy zagrożenia i nie podlegają one pomiarowi.
Klasy warunków pracy
W wyniku badań przeprowadzonych przez ekspertów miejsce pracy otrzymuje klasę (podklasę) stopnia szkodliwości (niebezpieczeństwa).„Daj”, w zależności od odchylenia rzeczywistej wartości każdego szkodliwego czynnika od normy, a także od czasu jego wpływu na pracownika podczas zmiany lub dnia pracy.
Wszystkie tego rodzaju zagrożenia należą do jednego z czterech rodzajów - chemicznych, fizycznych, biologicznych i psychofizjologicznych. Wytyczne R 2.2.2006-05 dzielą warunki pracy na niebezpieczne, szkodliwe, dopuszczalne i optymalne. Klasyfikacja jest przeprowadzana, w tym z uwzględnieniem przyszłego możliwego niekorzystnego wpływu na zdrowie i potomstwo pracowników.
Rozważmy bardziej szczegółowo dostępne klasy warunków pracy.
Klasa 1 (z optymalnymi warunkami pracy) obejmuje te, w których szkodliwe czynniki są nieobecne lub mieszczą się w istniejących normach. W takich miejscach istnieją warunki niezbędne do zachowania zdrowia i utrzymania zdolności do pracy pracowników.
Stopień 2 (z akceptowalnymi warunkami) obejmuje te warunki, w których niekorzystne czynniki wpływające na dzień (zmianę) pod względem wpływu nie wykraczają poza normę, a zmiany w stanie fizjologicznym i funkcjonalnym pracownika są eliminowane podczas znormalizowanego odpoczynku. Taka możliwość regularnego przywracania siły i dobrego samopoczucia zapobiega przyszłym problemom zdrowotnym i potomstwu. Stopień 2 jest uważany za warunkowo bezpieczny.
Stopień 3 - szkodliwe warunki pracy, na pracę osoby, na którą wpływa poziom wpływu „negatywnego”, który przekracza normę. Praca w nich niekorzystnie wpływa na stan zdrowia i przyszłe potomstwo.
... i podklasy
Poza standardami higieny i dotkliwością niekorzystnych zmian zdrowotnych szkodliwe warunki pracy to 4 podklasy.
W podklasie 3.1 (1 stopień szkodliwości) wykryto niekorzystne czynniki, zmiany w stanie ciała po ekspozycji, które nastąpiły w okresie dłuższym niż przed rozpoczęciem nowego dnia roboczego (zmiany), a także zwiększono ryzyko uszczerbku na zdrowiu.
Podklasa 3.2 (stopień 2) - w tych warunkach pracy narażenie na stałe czynniki produkcyjne może prowadzić do trwałych zmian funkcji organizmu, czego konsekwencją jest rozwój łagodnych i początkowych postaci różnych chorób (nie mówimy o utracie zawodowej zdolności do pracy), które mają miejsce po długotrwałym narażeniu (od 15 lat).
W warunkach podklasy 3.3 (warunki stopnia 3) poziom wpływu tych czynników prowadzi do trwałych zmian funkcjonalnych w zdrowiu, chorób zawodowych o stopniu nasilenia od łagodnego do umiarkowanego, niepełnosprawności w okresie aktywności zawodowej.
Za „najtrudniejszą” podklasę 3.4 (stopień 4) uważa się tę, w której poziom niekorzystnych czynników prowadzi do ciężkich postaci chorób zawodowych, którym towarzyszy utrata ogólnej niepełnosprawności już w okresie tej aktywności zawodowej.
Klasa 4 (warunki niebezpieczne) obejmuje te, których poziom narażenia stanowi bezpośrednie zagrożenie dla życia ludzkiego, a ich konsekwencjami jest ryzyko ostrej choroby o charakterze zawodowym podczas pracy.
Co gwarantuje nam państwo
Przepisy zabraniają pracy w ekstremalnych lub niebezpiecznych warunkach, z wyjątkiem likwidacji wypadków i wdrożenia środków nadzwyczajnych, aby im zapobiec, które z pewnością muszą być ograniczone czasowo i przy użyciu sprzętu ochronnego.
Dlatego teraz specjalna ocena warunków pracy staje się głównym narzędziem zapewniającym pracownikom różne rekompensaty i gwarancje. Artykuł 15 ustawy federalnej nr 421 ustanawia środki ich wdrażania. Powinno to obejmować skrócenie dnia pracy i dodatkowy urlop oraz zwiększenie wynagrodzenia za pracę. Wielkość płatności nie może zostać zmniejszona, a warunki dla takich środków nie powinny ulec pogorszeniu.
Rozważmy teraz bardziej szczegółowo, jak dokładnie odbywa się specjalna ocena warunków pracy.
Jak to jest zrobione
Jak już wspomniano, odpowiedzialność za finansowanie i organizację spoczywa na pracodawcy. Jeśli jego status jest małym podmiotem gospodarczym, wówczas taki indywidualny przedsiębiorca jest osobiście włączony do komisji weryfikacyjnej.
Przed weryfikacją komisja sporządza listę zadań do weryfikacji wraz z identyfikacją podobnych. Uważa się, że są to miejsca znajdujące się w tym samym lub tym samym typie pomieszczeń (miejsca pracy) i wyposażone w takie same systemy oświetlenia, wentylacji, klimatyzacji i ogrzewania. To znaczy ci, których warunki i ochrona pracy są identyczne. Przedstawiciele tego samego zawodu pracują dla nich, zajmują równorzędne stanowiska, mają zbieżne funkcje i reżim pracy. Procesy technologiczne w takich miejscach również nie różnią się od siebie, stosuje się te same urządzenia, narzędzia, surowce i materiały, a także sprzęt ochronny.
W procesie identyfikacji czynników produkcji brane są pod uwagę elementy sprzętu wykorzystywane w pracy, surowce, dane wstępnych (podczas zatrudnienia) i okresowych badań lekarskich, oferty i życzenia samych pracowników.
Co należy oszacować?
Co dokładnie oznaczają czynniki, jeśli chodzi o ocenę? Są one również podzielone na:
- Charakter fizyczny (aerozole, hałas, infradźwięki i ultradźwięki, wibracje, które mogą być lokalne lub ogólne i różne promieniowanie. Te z kolei są niejonizujące i jonizujące. Pierwsze z nich obejmują pola magnetyczne i elektryczne o częstotliwości przemysłowej (równej 50 Herc), pole elektrostatyczne, pola optyczne (promieniowanie ultrafioletowe i laserowe) i zakresy częstotliwości radiowych itp. Charakterystyka mikroklimatu przemysłowego (wilgotność względna i temperatura powietrza, jego prędkość izheniya, obecność promieniowania podczerwonego, a także warunki oświetlenia powierzchni roboczej.
- Charakter chemiczny (są to mieszaniny i chemikalia, które znajdują się w strefie powietrznej przestrzeni roboczej, na skórze ludzi). Wśród nich mogą być antybiotyki, hormony, różne enzymy pochodzenia chemicznego.
- Charakter biologiczny - drobnoustroje chorobotwórcze prowadzące do chorób zakaźnych, żywe zarodniki i komórki preparatów bakteryjnych, wytwarzające mikroorganizmy.
Czynniki i warunki pracy podlegające ocenie są następujące:
- dotkliwość przepływu pracy, tj. parametry obciążenia fizycznego systemów funkcjonalnych i układu mięśniowo-szkieletowego osoby;
- jego napięcie jest wielkością obciążenia sensorycznego zmysłów i ośrodkowego układu nerwowego.
Zmierzone wartości
Tak więc laboratorium testowe lub centrum mierzy:
- temperatura powietrza i jego wilgotność względna, prędkość;
- dawka ekspozycji i intensywność promieniowania podczerwonego;
- wartości natężenia zmiennych pól magnetycznych i elektrycznych o częstotliwości przemysłowej; a także promieniowanie elektromagnetyczne o zakresie częstotliwości radiowych, elektrostatycznym i stałym polu magnetycznym;
- intensywność promieniowania ultrafioletowego w zakresie 200–400 nanometrów;
- oświetlenie energetyczne zakresów fal ultrafioletowych, ekspozycja na promieniowanie laserowe;
- obecne dawki, promieniowanie neutronowe, rentgenowskie i gamma; skażenie radioaktywne pomieszczeń i sprzętu;
- poziomy dźwięku (w tym infradźwięki i ultradźwięki), oświetlenie, wibracje ogólne i lokalne;
- stężenie substancji chemicznych i biologicznych oraz ich mieszanin (a także aerozoli) w powietrzu i na skórze.
Inne warunki pracy pracowników
Studiując proces pracy, określ stopień jego nasilenia i napięcia. Czynniki pierwszej grupy obejmują masę i długość ścieżki transportowanych ładunków, wymagane wysiłki mięśni, liczbę przechyleń ciała i ich kąt podczas zmiany, liczbę ruchów stereotypowych i czas utrzymywania ładunku.
Napięcie wyraża się w stopniu wysyłania produkcji, gęstości sygnałów dźwiękowych i świetlnych podczas kontroli transportu, czasie trwania koncentracji podczas obserwacji, ilości informacji w jednostce czasu i liczbie jednoczesnych obiektów aktywnej obserwacji, a także czasie takiej obserwacji i obciążeniu analizatora słuchowego.
Jest to również związane z procesami przenoszenia (czas trwania pojedynczej operacji, liczba niezbędnych do tego technik), obciążeniami aparatu głosowego, pracą z optyką i innymi czynnikami biologicznymi.
Co dokładnie zawiera raport z oceny?
Oprócz informacji o organizacji przeprowadzającej ocenę, dołącza się kopie wszystkich wymaganych dokumentów i listę badanych miejsc pracy, karty oceny z informacją o klasach warunków pracy w każdym konkretnym miejscu, protokół wszystkich badań, podsumowanie oceny, listę działań wymagających optymalizacji i ulepszeń. poród w sprawdzonych miejscach, końcowa opinia eksperta.
Raport musi być podpisany przez pełne członkostwo w komisji i zatwierdzony przez jej przewodniczącego. Obowiązkiem pracodawcy jest zapoznanie pracowników z danymi raportu przy podpisaniu w ciągu trzydziestu dni, nie licząc wakacji, okresów niepełnosprawności z powodu choroby lub podróży służbowych.
Zgodnie z wymogami ustawodawstwa Federacji Rosyjskiej te same dane muszą być przez niego publikowane w Internecie, jeśli ma on jednocześnie własną stronę internetową.
Funkcje oceny poszczególnych miejsc pracy
Jeśli istnieją podobne prace, szacują 20 procent ich liczby (ale nie mniej niż dwie takie prace), wyniki odnoszą się do wszystkich takich prac, wypełniają jedną kartę i opracowują tę samą listę środków w celu poprawy warunków pracy.
Specjalna ocena warunków pracy w miejscach, w których obszary pracy różnią się pod względem geograficznym (są tylko częścią miejsca pracy, w którym pracownicy wykonują podobne operacje technologiczne), przeprowadzana jest z określeniem typowych działań i związanych z nimi szkodliwych czynników. Czas potrzebny na zakończenie tych działań określają lokalne akty prawne, harmonogram i bezpośrednie rozmowy z pracownikami i menedżerami.
W przypadku zidentyfikowania co najmniej jednego miejsca pracy, które nie pasuje do definicji podobnego, oceniane są wszystkie wcześniej rozpoznane podobne miejsca.
Kiedy jest nieplanowana ocena
Dzieje się tak w przypadku zlecania nowych miejsc, instrukcji państwowego inspektora pracy w związku z stwierdzonymi naruszeniami prawa pracy, zmianami w składzie urządzeń produkcyjnych lub procesem technologicznym.
Innym powodem rozpoczęcia nieplanowanej oceny jest nowy skład użytych surowców, wyposażenia ochronnego (zarówno indywidualnego, jak i zbiorowego), a także każda inna zmiana warunków pracy.
Obowiązkowym powodem jego zachowania jest wypadek w miejscu pracy (z wyjątkiem winy osób trzecich) lub wykryta choroba zawodowa. Kolejnym są motywowane propozycje organów związków zawodowych.
