Produkt narodowy brutto jest jednym z podstawowych wskaźników światowej gospodarki. Ogólnie przyjmuje się, że skuteczność systemu finansowego danego kraju zależy od wielkości jego PKB. Ta opinia jest jednak błędna. PNB jest również ważnym składnikiem struktury makroekonomicznej, ponieważ odzwierciedla prawdziwy obraz przebiegu wydarzeń. Wskaźnik ten otrzymał w 1993 r. Nową nazwę - dochód narodowy brutto. Niemniej jednak dzisiaj w praktyce zwykle używa się terminu GNP.
Analiza wskaźników
Przy określaniu wielkości PNB warto wziąć pod uwagę szereg ważnych aspektów. Po pierwsze, agregat wskaźnika obejmuje wszystkie produkty wytwarzane na terytorium danego kraju, to znaczy w ramach jego gospodarki. Po drugie, PNB jest wynikiem tylko produktu końcowego lub rodzaju usługi. Offset obejmuje produkty konsumpcji końcowej, które zostały wyprodukowane w bieżącym roku.
Warto zauważyć, że PNB jest wskaźnikiem czysto pieniężnym. Wycenia się go w ekwiwalencie walutowym na podstawie bieżącej wartości rynkowej. W ogólnej klasyfikacji produktu krajowego nie uwzględniono produktów pośrednich przedłożonych do odsprzedaży. Uważa się, że kwota takich transakcji jest już wliczona w cenę towaru. Okazuje się, że przy obliczaniu wskaźnika brana jest pod uwagę tylko dodatkowa cena za produkty, która powstaje na każdym pośrednim etapie produkcji.
Inne dobra, które nie przyczyniają się do wzrostu skarbu państwa, są również wyłączone z PNB. Mówimy o transakcjach nieprodukcyjnych. Obejmują one handel obsługiwanymi produktami i transakcje finansowe.
Rodzaje transakcji PNB
Do tej pory potrącane są następujące kategorie transakcji finansowych:
1. Płatności rządowe. Mówimy przede wszystkim o płatnościach przelewem. Na przykład emerytury, ubezpieczenia, zasiłki itp. Udział państwa w PNB to płatności, które nie wnoszą dużego wkładu w sferę produkcji.
2. Płatności prywatne. Są to takie transakcje transferu, które są redystrybucją środków między osobami. Przykłady: gotówka, prezenty itp.
3. Transakcje papierami wartościowymi. Ta kategoria transakcji jest charakterystyczna dla rynku akcji. Tutaj operacje są wynikiem wymiany papierów wartościowych, które nie są zaangażowane w produkcję. Z drugiej strony właściciele oszczędności płacą przedsiębiorcom pieniądze za zakup akcji lub obligacji. W przyszłości wpływy zostaną przeznaczone na zakup innych towarów lub inwestycji.
Transakcje, które nie są uwzględnione w kompensacie PNB, obejmują transakcje nieprodukcyjne, takie jak wszelkie transakcje finansowe, odsprzedaż rzeczy, prywatne gospodarstwa domowe, shadow business i wymiana barterowa. Towary objęte wsparciem są wyłączone z produktu krajowego ze względu na fakt, że wynikiem operacji jest podwójne konto.
Metody obliczania wskaźnika
Jak wiecie, wielkość PKB i PNB w globalnej gospodarce są nierozdzielne. Po pierwsze, krajowy zależy od produktu krajowego brutto. Stosunek jest bezpośredni, ale istnieje wiele niuansów. Jak szybko określić PNB? Wzór obliczeniowy jest przedstawiony jako suma nominalnego PKB i współczynnika statycznego. Rolą wskaźnika pomocniczego jest wartość, która obejmuje dochód pierwotny rezydentów kraju za granicą i inwestorów zagranicznych na terytorium tego państwa. Innymi słowy, współczynnik statyczny jest równowagą wymiany zysków kraju z resztą świata.
We wzorze PKB można obliczyć na kilka sposobów. Najprostsza jest metoda dystrybucji, następnie produkcja i końcowe użycie.Nie zapominaj, że przy obliczaniu PNB należy uwzględnić takie dochody, jak zysk z nieruchomości, rekompensata za czynsz, czynsze, dywidendy dla akcjonariuszy, podatek od osób prawnych itp.
Jeśli wskaźnik produktu krajowego jest wyższy niż ostateczny PKB, rdzenni mieszkańcy tego państwa zarabiają za granicą więcej niż cudzoziemcy, którzy przyjeżdżają do tego kraju. W przeciwnym razie obserwuje się odwrotną dynamikę. Równość proporcji jest niezwykle rzadka w praktyce.
Metoda dystrybucji
Obliczanie PNB tą metodą polega na wykorzystaniu we wzorze tylko pierwotnych dochodów, które nigdy nie uczestniczyły w redystrybucji. Tematy obejmują przedsiębiorstwa, gospodarstwa domowe i agencje rządowe.
Rzeczywisty PNB może opierać się na kilku elementach rentowności:
1. Wynagrodzenie. Przedmiotami tej kategorii są pracownicy i pracownicy. Składnik ten obejmuje również świadczenia rzeczowe, ubezpieczenie społeczne i procent funduszy emerytalnych.
2. Wynajem. Obejmuje to dochód gospodarstwa domowego z wynajmu lokali i gruntów.
3. Rentowność. Przychody właścicieli spółdzielni i gospodarstw, a także korporacji. W takim przypadku zysk dzieli się na dywidendy i inwestycje.
4. Procent. Odejmuje się go od kwoty wpłaty na kapitał gotówkowy. Uderzającymi przykładami są odsetki od depozytów lub pożyczek.
Wszystkie powyższe rodzaje dochodów i kosztów związanych z czynnikami stanowią ostatecznie rzeczywisty PNB. Metoda podziału nie uwzględnia przepływu zysku, który w wyniku procesu produkcyjnego przeznaczany jest na odzyskanie dóbr inwestycyjnych. Przychody te przypisuje się amortyzacji.
Metoda końcowego zastosowania
W przypadku tej metody obliczania PNB formuła stanowi sumę kosztów wszystkich podmiotów gospodarczych związanych z zakupem produktów gotowych. W sumie system produktu krajowego obejmuje cztery elementy: koszty inwestycji, konsumpcję, dobra publiczne i rzeczywisty eksport. Każda wartość jest przyjmowana jako wynik na koniec roku.
Koszty inwestycyjne stanowią wydatki na towary, sprzęt, lokale, zapasy techniczne i materiałowe. W szerokim znaczeniu wszystkie te produkty nazywane są dobrami inwestycyjnymi. Z kolei inwestycje są czyste i brutto. Pierwszy rodzaj to zakup nowego sprzętu, a drugi - zwrot starego sprzętu. 
Wydatki konsumpcyjne obejmują wydatki gospodarstw domowych na dowolne usługi lub towary. Produkty państwowe obejmują energię elektryczną, placówki opieki zdrowotnej i edukacji, obiekty rekreacyjne i inne usługi socjalne i użyteczności publicznej. Najczęściej ocena funduszy wiąże się z pewnym kosztem.
Eksport netto reprezentuje koszt produktów wytwarzanych w danym kraju skierowany na rynek zagraniczny. Żadne wskaźniki importu nie mają znaczenia.
Metoda produkcji
Analiza PKB i PNB w ten sposób pozwala określić poziom uczestnictwa w strukturze ekonomicznej poszczególnych branż. Metoda produkcji polega na zsumowaniu kosztów produktów i usług na każdym etapie formowania. Łączna wartość będzie równa cenie produktu minus jego koszty pośrednie.
W takim przypadku koszt obejmuje następujące elementy: zysk, wynagrodzenie, odsetki od pożyczek, koszty transportu i reklamy oraz amortyzację. 
Wynikowa wartość powinna być równa ostatecznemu kosztowi produktu na obecnym rynku.
Wady wskaźnika
Rzeczywisty PNB nie uwzględnia wielu ważnych elementów makroekonomii. Odnosi się to do produkcji nierynkowej i kosztów usług sektora cienia.
Ponadto z niedociągnięć wskaźnika warto podkreślić, że nie odzwierciedla on rzeczywistego rozkładu dochodu państwa z tytułu akumulacji i konsumpcji różnych grup ludności. PNB nie obejmuje również kosztów osobistych (czas pracy i odpoczynku) oraz czynników zewnętrznych (środowisko itp.).
Dlatego w celu określenia dobrobytu populacji najczęściej stosuje się produkt wewnętrzny, a nie krajowy.
Ocena krajów pod względem PNB
Republika Konga jest obecnie liderem na liście. Wielkość produktu krajowego waha się w granicach 61,4% całkowitego PKB kraju.
Następujące trzy miejsca zostały wytyczone przez tak bogate państwa azjatyckie, jak Kuwejt, Katar i Chiny. Ich udział w PNB wskaźnika krajowego brutto wynosi od 54,8 do 50%.
Kraje afrykańskie, takie jak Czad, Algieria, Gabon znalazły się w pierwszej dziesiątce. Co zaskakujące, TOP-10 zamyka Azerbejdżan 41% PKB. Dalej są Wyspy Zielonego Przylądka, Wietnam, Norwegia, ZEA i Oman.
Rosja zajmuje dopiero 33. pozycję w rankingu. Jego PNB szacuje się na 28,3% PKB, czyli około 0,5 bln USD.
