Dla każdego zaangażowanego w transakcje handlowe na giełdach walutowych nabycie lub sprzedaż jest kombinacją dwóch rodzajów relacji gospodarczych naraz. Tak więc operacja jest wykonywana zarówno w stosunku do właściciela roszczeń do jednego banknotu, jak i do dłużnika w drugim. W wyniku takich działań aktywa i pasywa uczestnicy rynku obejmują różnorodne banknoty zagraniczne, których notowania są różne, co stwarza prawdopodobieństwo zysku (lub straty) na transakcjach.
Pozycja walutowa
Rozważ dwa typy. Pozycja walutowa może zostać zamknięta, jeżeli wymagania są takie same jak obowiązki dla konkretnej jednostki w walucie obcej. Co więcej, ten parytet musi spełniać wymagania dotyczące kosztów i czasu. W okolicznościach, w których obowiązki i wymogi nie są identyczne, pozycję walutową nazywa się otwartą. Jest inna opcja. Zamknięta pozycja walutowa implikuje ryzyko zerowe, natomiast otwartej pozycji walutowej stale towarzyszą dodatnie ryzyka walutowe.
Ryzykowne pozycje walutowe
Mogą być dwojakiego rodzaju. Długa pozycja walutowa charakteryzuje się przewagą roszczeń w walutach obcych nad zobowiązaniami i jest również nazywana aktywem netto. Krótka implikuje istnienie odwrotnej sytuacji, gdy obowiązki są większe niż wymogi. Ta opcja jest również nazywana zobowiązaniem netto.
W szerokim znaczeniu pozycja walutowa to połączenie środków w obcej walucie, które tworzą aktywa i pasywa uczestnika transakcji handlowych. Uwzględnia to zarówno roszczenia poza bilansem, jak i zobowiązania z tytułu transakcji, które nie zostały jeszcze ostatecznie zamknięte. Można powiedzieć, że aktywa i pasywa różnych banknotów zagranicznych tworzą obligacje, w przypadku których istnieje ryzyko walutowe związane z zyskami i stratami w przypadku zmian kwotowań różnych jednostek walutowych.
Bankowa pozycja walutowa
Istnieje taki termin, jak pozycja walutowa banku. Może być również otwarty lub zamknięty. Pozycja zamknięta banku to sytuacja, w której wymagania i obowiązki instytucji w określonej walucie obcej są identyczne. Otwarta pozycja walutowa banku (lub tak zwany jest również terminem OCP) pojawia się w okolicznościach, gdy kwoty aktywów i pasywów instytucji finansowej dla określonej jednostki waluty obcej nie pokrywają się. W takim przypadku różnicą między wymogami i obowiązkami w tej walucie jest AFP.
Należy dodać, że otwarta pozycja walutowa banku może być również długa lub krótka. Pierwszy ma miejsce, gdy bank kupił więcej indywidualnych banknotów w obcej walucie niż sprzedał. Krótka otwarta pozycja walutowa pojawia się w dokładnie odwrotnej sytuacji, to znaczy, gdy instytucja finansowa nabyła mniej niż określoną jednostkę waluty obcej niż sprzedała.
Transakcje gotówkowe
Transakcje gotówkowe - są to operacje konwersji, w których rozliczenia między kontrahentami muszą zostać dokonane w ciągu dwóch dni roboczych od ich realizacji. Data rozliczenia takiej transakcji nazywa się wartością. Istnieją trzy rodzaje takich transakcji. Dzisiaj lub dzisiaj obliczenia, a także sytuacje, w których data transakcji pokrywa się z datą waluty. Jutro lub jutro obliczenia. Spot - obliczenia pojutrze.
Transakcja na instrumentach pochodnych
Innym rodzajem umowy dewizowej jest transakcja na instrumentach pochodnych.W ich realizacji obliczenia przekraczają dwa dni robocze od momentu ich zakończenia. Dzisiaj na świecie rynek walutowy Istnieje wiele różnych instrumentów dla transakcji na instrumentach pochodnych, a opcje dla prostszych mechanizmów są powszechne na giełdach krajowych. Najczęstszymi instrumentami pochodnymi do przeprowadzania transakcji na rynku walutowym są kontrakty forward, opcje, swapy i kontrakty futures.
Kontrakty forward, futures i opcje
Transakcje forward forward to umowa między dwoma kontrahentami dotycząca procesu kupna i sprzedaży jednostki walutowej na określonych warunkach. Taka umowa jest podpisywana poza giełdą. Pod względem charakterystycznych cech taki kontrakt jest indywidualny, a obecnie ten rodzaj relacji między stronami w Rosji jest wyjątkowo słabo rozwinięty.
Kontrakt terminowy to umowa między uczestnikami dotycząca sprzedaży waluty obcej. Taka umowa zostaje zawarta z udziałem giełdy, która powinna zapewnić warunki, które są standardowe dla każdego składnika aktywów bazowych. Wypełnienie zobowiązań z tytułu kontraktów terminowych jest gwarantowane przez samą giełdę. Po zawarciu umowy między stronami umowa jest rejestrowana w izbie rozliczeniowej giełdy. W momencie rejestracji giełda otrzymuje status jednej ze stron transakcji. Standaryzacja takich kontraktów determinuje ich wysoką płynność.
W praktyce oznacza to, że jeden uczestnik operacji handlowych na rynku walutowym ma możliwość zamknięcia otwartej pozycji walutowej w drodze kontraktu. Jednocześnie uczestnik, który chce dokończyć dostawę waluty zgodnie ze swoimi zobowiązaniami, ma możliwość opuszczenia swojej pozycji do daty transakcji. Jednocześnie należy podkreślić, że w praktyce światowych rynków walutowych zdarzają się rzadkie sytuacje, w których kontrakty futures kończą się faktyczną dostawą instrumentu bazowego.
W sytuacjach, w których inwestor jest przekonany o ocenie i analizie dynamiki zachowania notowania walutowe na rynku najlepiej jest zawrzeć kontrakt forward lub futures. Istnieją jednak sytuacje, w których nie można przewidzieć sytuacji rynkowej z dużą dokładnością. Następnie wskazane jest skorzystanie z możliwości wykonywania transakcji nazywanych opcja. Jest rodzaj umowy umożliwia ograniczenie ryzyka do stałej kwoty lub premii.
Opcją jest ten rodzaj stosunku umownego między uczestnikami rynku, gdy jedna ze stron ma możliwość dokonania wyboru. Może albo wypełnić umowę, albo odmówić jej wykonania w określonym czasie. Innymi słowy, opcja jest jedną z odmian instrumentów pochodnych, która polega na podpisaniu umowy sprzedaży aktywów bazowych między stronami na określonych warunkach. Ale dodatkowa strona kupująca ma możliwość odmowy wykonania umowy, płacąc premię sprzedawcy za tę decyzję.
Zamiana
Swap to umowa uczestników rynku walutowego o wzajemnej wymianie płatności zgodnie z warunkami określonymi w umowie. Oznacza to, że swap walutowy jest rodzajem wymiany barterowej wartości nominalnej banknotów i odsetek od wartości nominalnej i odsetek w innej walucie.
Rozmiar pozycji walutowej
Limit pozycji walutowej jest niczym innym jak maksymalnym dopuszczalnym stosunkiem między wartością otwartej pozycji walutowej a kapitałem ogółem. Aby monitorować przestrzeganie limitów, instytucja finansowa przeliczy wszystkie wartości otwartych pozycji walutowych dla niektórych banknotów zagranicznych na ekwiwalent waluty krajowej według kwotowań ustalonych przez bank narodowy w określonym dniu. Ponadto bank musi przestrzegać limitu w walucie krajowej.Wartość tej otwartej pozycji oblicza się jako różnicę między sumą wszystkich długich i krótkich otwartych pozycji walutowych w ekwiwalencie waluty krajowej.
