Wykorzystanie gruntów do celów rolniczych nie traci znaczenia nawet w dobie zaawansowanych technologii. Jednak skuteczne wykorzystanie gleby do uprawy roślin uprawnych jest możliwe tylko pod warunkiem, że spełnia niezbędne cechy agrotechniczne. Praktycznie nie ma gruntów, które początkowo byłyby gotowe do zapewnienia wysokiej wydajności po zasiewie bez odpowiedniego przygotowania. Rekultywacja gruntów rolnych, podczas której poprawia się jakość obszaru uprawnego, pozwala osiągnąć optymalny wynik podczas pracy gleby. Jest to nie tylko bezpośredni wzrost wydajności warstwy gleby, ale także racjonalizacja ziemi z punktu widzenia dalszego wykorzystania na potrzeby rolnictwa.
Co to jest rekultywacja terenu?
Rekultywacja odnosi się do całego szeregu środków mających na celu zwiększenie wydajności gruntów pod względem wzrostu plonów. Osiąga się to poprzez zastosowanie środków organizacyjnych, technicznych i ekonomicznych, w wyniku których następuje poprawa właściwości gleby. Ponadto istnieją różne rodzaje rekultywacji terenu, które zwiększają specyficzne cechy. Może to być na przykład zestaw środków mających na celu poprawę warstwy gleby, która uległa nadmiernemu utlenianiu.
Operacje rekultywacyjne są szeroko rozpowszechnione nie tylko w profesjonalnym sektorze rolnym, ale także w prywatnym ogrodnictwie. Na przykład może to być regularna uprawa letniego domku lub ogrodu. Ale w tym przypadku ważny jest intensywny i trwały wpływ na ziemię, ponieważ rekultywacja to system praktyk rolniczych, których wdrożenie zasadniczo i dla lepszych zmian stanu gleby.
Rekultywacja gruntów
Jest to jeden z najczęstszych rodzajów prac rekultywacyjnych, który jest stosowany zarówno w wyspecjalizowanych gospodarstwach, jak i zwykłych letnich mieszkańcach. Rekultywacja gruntów obejmuje poprawę warunków glebowych poprzez narażenie na wodę lub powietrze. Środki te stosuje się w przetwarzaniu nadmiernie wilgotnych, podmokłych, erodowanych, jałowych i zmytych ziem. W takich przypadkach zwykle stosuje się główne typy rekultywacji gruntów, które normalizują reżimy wodne, termiczne i żywieniowe gleby. Najpopularniejsze odmiany nawadniania i odwadniania obejmują odwadnianie, nawadnianie, zapobieganie erozji, ochronę przeciwpowodziową i zapobieganie błotności. Występowanie tego obszaru profilaktyki rolnej wynika z wykorzystywanych zasobów. W szczególności woda i ciepło z powietrzem są podstawowymi składnikami, od których zależy wydajność gleby.
Rekultywacja gruntów rolno-leśnych
Działania tego typu polegają na stosowaniu leśnych właściwości chroniących glebę i regulujących wodę. Innymi słowy, agroleśnictwo ma na celu zapewnienie barier ochronnych, których powstawanie występuje również na różne sposoby. Na przykład rekultywacja przeciwerozyjna to środki agrotechniczne mające na celu ochronę gleby przed erozją za pomocą plantacji leśnych. W tym przypadku drzewa sadzi się w obszarach wąwozów, wąwozów, brzegów rzek itp. Kolejnym obszarem agroleśnictwa są środki ochrony pól. W takim przypadku ma zapewniać ochronę przed niekorzystnymi czynnikami różnego pochodzenia. Na przykład ze zjawisk o charakterze antropogenicznym, naturalnym i technogenicznym.Ochronę gruntów osiąga się również poprzez plantacje leśne, które powstają wzdłuż granic działek rolnych.
Rekultywacja gruntów chemicznych
Zastosowanie aplikacji chemicznych poprawia skład mineralny warstwy gleby. Ale takie środki powinny być przeprowadzane tylko w przypadku terenów nieodpowiednich lub początkowo nieodpowiednich. W procesie rekultywacji chemicznej pierwiastki szkodliwe dla roślinności są usuwane z gleby, a ziemia jest wzbogacana o użyteczne składniki. Stosowane są różne typy rekultywacji tego typu, w tym wapnowanie, zakwaszanie i gips. Pierwsza opcja służy do wzbogacania ziem niebiańsko-czarnych nawozami wapiennymi. Suplementy gipsowe są stosowane w solonetach w celu zmniejszenia zasadowości w glebie. Zakwaszenie gleby jest rzadziej praktykowane, ale w przypadku uprawy herbaty ta metoda rekultywacji jest najskuteczniejsza.
Termiczna rekultywacja gleby
Tę technikę rekultywacji można przypisać metodom sezonowym, ponieważ stosuje się ją głównie zimą. Głównym celem takich zdarzeń jest zapewnienie optymalnych warunków termicznych dla gleby. Przed zamrożeniem trwają prace w celu zwiększenia temperatury warstw głębokich i powierzchniowych, aby korzenie roślin były chronione przed zimnem przechodzącym przez glebę. Osiąga się to na różne sposoby, między innymi poprzez wprowadzenie gleby mineralnej. Klasycznym rekultywacją termiczną jest ściółkowanie, które odbywa się poprzez układanie kompostu na ziemi. Jest to najprostsza metoda izolacji, do której można zastosować różne materiały. Nawet w małej farmie można znaleźć surowce do ściółkowania - w szczególności wykorzystywane są trociny, wióry, liście, ściółka i inne odpady.
Rekultywacja kultury
Ten rodzaj leczenia można nazwać powierzchownym, ponieważ nie implikuje inwazji struktury gleby i jej składu chemicznego. Z reguły środki kulturowo-techniczne na ziemi sprowadzają się do pozbycia się obszaru ciał obcych - mogą to być chwasty, kamienie, pniaki i inne przedmioty, które stają się przeszkodą w bezpośrednim użytkowaniu ziemi. Czyszczenie można wykonać zarówno ręcznie, jak i przy użyciu specjalnego sprzętu. Na przykład rekultywacja kulturowa i techniczna może obejmować uprawę i szlifowanie. Taka praca pozwala chronić glebę przed zarastaniem chwastami i zwiększać jej odporność na szkodniki.
Rekultywacja lasu
Zauważono już środki, które wykorzystują plantacje leśne jako narzędzie ochrony gleby. Ale ten środek można zastosować jako niezależną metodę rekultywacji gruntów. Faktem jest, że sztuczne i naturalne pasy leśne są w stanie skutecznie regulować przepływ wody. Z tego powodu ziemie w lasach praktycznie nie podlegają procesom erozyjnym. Ta cecha jest szczególnie doceniana w dużych przedsiębiorstwach rolnych i gospodarstwach, w których wymagany jest składnik regulujący poziom wody. Można powiedzieć, że rekultywacja lasu jest czynnikiem pomocniczym, który pozwala nam na bieżąco tworzyć korzystne warunki hydrauliczne dla gleby.
Jakie czynniki wpływają na wybór zagospodarowania terenu?
Istnieje wiele aspektów, na podstawie których określa się zastosowanie określonej metody rekultywacji. Przede wszystkim jest to stan początkowy gleby. Te same operacje utleniania lub wapnowania są przeprowadzane tylko w przypadkach, gdy ziemia wymaga dodatkowego odżywiania lub odbudowy na tle naruszenia równowagi chemicznej. Innymi słowy, w zależności od obecnej sytuacji eksperci określają, jakie typy rekultywacji gruntów należy zastosować w tym przypadku. Czynniki zewnętrzne są nie mniej ważne - taka sama obecność pasa leśnego i warunki klimatyczne mogą dodać lub dostosować wybór działalności rolniczej.Analiza potrzeb w zakresie poprawy właściwości eksploatacyjnych gleby nie odbywa się bez uwzględnienia cech przyszłego użytkowania gruntów. Dla każdej kultury ważne są jej własne wskaźniki składu gleby.
Wniosek
Rekultywacji nie można nazwać czymś nowym dla rolnictwa. Być może jest to jedna z najstarszych działalności człowieka, która uprawiała ziemię i już w starożytności rozumiała znaczenie żyznej gleby. Inną sprawą jest to, że współczesna rekultywacja gleby wymaga użycia zaawansowanych technicznie narzędzi i specjalnego sprzętu. Za pomocą jednostek produkcyjnych pracownicy rolni wykonują nawadnianie, uprawę, obróbkę chemiczną, nawóz i inne czynności. Jednocześnie wciąż jest miejsce na środki ludowe, takie jak ściółkowanie, spulchnianie, oczyszczanie i wszelkiego rodzaju sposoby ochrony pokrycia terenu przed niepożądanymi wpływami zewnętrznymi.
