Jeżeli przeciwko obywatelowi wszczęto postępowanie karne, odbywa się również postępowanie karne. Nie brzmi to najprzyjemniej, ale nie jest czymś niezwykłym.
Charakterystyka i rodzaje postępowania karnego
Postępowanie karne jest całkowicie normalną procedurą przeprowadzaną przez organy śledcze lub organy śledcze. W ramach działań urzędników winna zostaje ujawniona, co polega na gromadzeniu dowodów, wnoszeniu zarzutów i oskarżeniu. W sądzie oskarżenie wspiera prokurator, a oskarżony może odwołać się od wyroku, jeśli się z nim nie zgodzi.
Co to jest prokuratura? Pojęcie i rodzaje są zawarte w art. 20 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej i zależą od rodzaju zarzutu:
- prywatny;
- prywatno-publiczne;
- publiczne.
Każdy typ ma swoje własne zasady dotyczące przechowywania materiałów sprawy, a także zakończenia postępowania karnego prowadzonego przeciwko podejrzanemu.
Prywatne oskarżenie
Sprawy oskarżenia prywatnego można nazwać tymi, które zostały wszczęte wyłącznie na podstawie oświadczenia ofiary i podlegają jurysdykcji sądu światowego. Już sama nazwa takich spraw sugeruje, że regulują one relacje między jednostkami i nie wpływają na bezpieczeństwo publiczne. Prywatne ściganie jest możliwe na podstawie artykułów Kodeksu karnego:
- 115 - niewielkie uszkodzenie zdrowia;
- 116 - bicie;
- 129 - zniesławienie (w przypadku braku znaków kwalifikujących);
- 130 - obraza.
Rodzaj postępowania karnego zależy w tym przypadku od prywatnego charakteru sprawy.
W przypadku tych przestępstw możliwe jest pojednanie stron za obopólną zgodą, gdy mogą one zawrzeć pewne porozumienie, które całkowicie rozwiąże sprawę i uwolni oskarżonego od postępowania karnego i rejestru karnego.
Oskarżenie o publikację publiczną
Przestępstwa związane z publiczno-prywatnym są przewidziane w artykułach Kodeksu karnego:
- 131 - gwałt;
- 132 - przemoc seksualna;
- 136 - naruszenie równych praw osób;
- 138 - naruszenie tajemnic, negocjacje, korespondencja;
- 139 - naruszenie nienaruszalności warunków mieszkaniowych;
- 145 - odmowa przy ubieganiu się o pracę, jeżeli jest to nieuzasadnione;
- 146 - naruszenie praw autorskich;
- 147 - naruszenie praw wynalazczych;
- 159 (wszystkie artykuły) - oszustwa w różnych dziedzinach;
- 160 - sprzeniewierzenie funduszy i defraudacja;
- 161 - uszkodzenie mienia.
W takim przypadku rodzajem postępowania karnego jest ujawnienie podejrzanego, który popełnił przestępstwo na podstawie powyższych artykułów, przeprowadzane często w sposób publiczny. Sprawa może zostać wszczęta, jeżeli ofiara sama złożyła wniosek, decyzją śledczego lub jeśli ofiara jest w stanie zależnym i nie jest w stanie samodzielnie wykonywać swoich praw.
Takie sprawy rozpoznaje sąd miejski lub rejonowy. Pogodzenie stron może mieć miejsce, ale jest znacznie trudniejsze do wdrożenia. Jeżeli w poprzednim przypadku możliwe jest porozumienie między stronami na dowolnym etapie postępowania, to w sprawach publiczno-prywatnych jest to niedopuszczalne.
Wyjątek opisano w Artykuł 25 kodeksu postępowania karnego momenty, w których zakończenie sprawy, a wraz z nią ściganie, następuje na wniosek ofiary (lub jej przedstawiciela), jeżeli popełniono drobny czyn. W takim przypadku należy wziąć pod uwagę fakt, że oskarżony naprawił lub naprawił wyrządzoną szkodę.
Oskarżenie publiczne
Rodzaje ścigania i ścigania są również rozważane w odniesieniu do innych spraw nieobjętych poprzednimi sekcjami. Te kategorie czynów mogą być szczególnie niebezpieczne lub poważne, ściganie karne przez przedstawicieli państwa.
Działania organów dochodzeniowych (organów dochodzeniowych lub prokuratora) są przeprowadzane bardziej w interesie publicznym niż w interesie ofiar. Podejmowanie decyzji w takich przypadkach odbywa się bez uwzględnienia pozycji poszkodowanego.
Na przykład przestępstwo na podstawie artykułu 116 (bicie) będzie rozpatrywane na osobności, ale jeśli zostanie popełnione na podstawie nienawiści rasowej, będzie to kwestia natury publicznej.
Przedmiot prześladowań
Rodzaje i podmioty postępowania karnego z reguły się przecinają.
Przede wszystkim należy zauważyć, że ściganie podlega ściganiu. Artykuły 37–45 kodeksu postępowania karnego definiują uczestników postępowania karnego, takich jak:
- prokurator;
- oficer śledczy;
- badacz;
- szefowie organu prowadzącego dochodzenie lub jednostki dochodzeniowej;
- ofiara;
- prokurator prywatny (obywatel, który złożył wniosek i popiera oskarżenie);
- powód cywilny (obywatel żądający odszkodowania za szkodę majątkową);
- przedstawiciele ofiary, powoda lub prokuratora.
Obiekt prześladowań
Osoba ścigana podlega prześladowaniom. Jak wspomniano wcześniej, rodzaje ścigania karnego podejrzanego zależą od popełnionego przestępstwa.
Postępowanie może zostać zawieszone lub zakończone w zależności od wielu okoliczności. Na przykład obiekt prześladowania może ukrywać się przed organami ścigania, nie być w stanie uczestniczyć w rozprawie ani zeznawać. Również podejrzany - jednostka może nagle umrzeć. W takim przypadku postępowanie i wszystkie rodzaje postępowania karnego są zakończone. Sprawa się kończy.
Molestowanie jest integralną częścią procesu karnego, w ramach którego badane są wszystkie okoliczności sprawy. Pojęć tych nie należy mylić, ponieważ proces jest przeprowadzany w odniesieniu do całego przestępstwa, a ścigania - w odniesieniu do osoby, która rzekomo naruszyła prawo.
Zdarzają się przypadki, w których postępowanie jest kontynuowane, a ściganie kończy się z powodu faktu, że podejrzany nie jest zaangażowany w popełnienie jakiegokolwiek aktu.
Warunki ścigania
Wszelkie rodzaje postępowania karnego mają określone warunki, które zależą od rozpatrywanej sprawy. Zgodnie z prawem proces, w którym odbywa się wyjaśnienie wszystkich okoliczności przed procesem, powinien trwać nie dłużej niż dwa miesiące, zgodnie z artykuł 162 Kodeks postępowania karnego. Jeżeli okaże się, że z podejrzanej można przenieść osobę z oskarżonego, materiały sprawy są przekazywane prokuratorowi w celu zatwierdzenia zarzutu.
Urzędnik jest zobowiązany w ciągu pięciu dni rozwiązać problem zatwierdzenia wniosku dostarczonego przez organy dochodzeniowe lub przesłania materiałów do dodatkowego dochodzenia.
Na wszystkich etapach postępowania nie można zakończyć żadnego rodzaju postępowania karnego (z wyjątkiem powyższych warunków). Podstawą zakończenia oskarżenia, jeżeli dana osoba zostanie uznana za winną, jest uważane za jej tymczasowe aresztowanie za odbycie kary w formie wyroku w kolonii.
Zatem czas trwania oskarżenia jest bezpośrednio zależny od procesu - od oświadczenia lub wykrycia przestępstwa do wyroku sądu.
Podległość podmiotu
Osoby ścigane przestrzegają podporządkowania, które jest następujące:
- Prokurator monitoruje zasadność działań wszystkich innych podmiotów, ma prawo zatwierdzać, odrzucać lub wysyłać wnioski, decyzje i inne dokumenty proceduralne otrzymane od śledczych, przesłuchujących i ich przywódców.
- Kierownicy wydziałów śledczych lub śledczych mają prawo do odrzucenia lub zatwierdzenia decyzji lub śledczych (śledczych), ale nie pełnią funkcji prokuratora.
W ten sposób każdy podmiot wypełnia swoje obowiązki w celu legalnego przeprowadzenia postępowania karnego, którego koncepcja i rodzaje są bezpośrednio zależne od popełnionego czynu zabronionego. Wszystkie działania przedstawicieli państwa są określone w odpowiednich ustawach.