Ustawa o hipotece (zastaw na nieruchomościach) stanowi, że strony nawiązujące stosunki prawne zawierają odpowiednią umowę. Zgodnie z jego warunkami jeden uczestnik, wierzyciel zobowiązania, ma prawo do zaspokojenia swoich roszczeń pieniężnych. Odbiór odbywa się na podstawie wartości przedmiotu, który jest przedmiotem zastawu. Majątek, na który podpisano taką umowę, pozostaje w użyciu i jest w posiadaniu dłużnika. Rozważmy bardziej szczegółowo ustawę o hipotece (hipotece nieruchomości).
Ramy prawne
W przypadku relacji hipotecznych powstałych zgodnie z powyższą umową obowiązują zasady dotyczące zabezpieczeń. Ogólne wymagania są zawarte w Kodeksie cywilnym. Zastaw przedsiębiorstw, gruntów, mieszkań, budowli i innych nieruchomości powstaje, o ile obrót tą nieruchomością jest dozwolony zgodnie z prawem federalnym.
Zaangażowanie
Można ustanowić hipoteki w celu zapewnienia zgodności z warunkami umowy pożyczki, umowy pożyczki. Obowiązek może wynikać ze sprzedaży, umowy, dzierżawy, szkody, chyba że przepisy wykonawcze stanowią inaczej. Ustawa o hipotekach (zastawach) nakazuje prowadzenie rejestru wierzyciela i dłużnika, jeżeli działają one jako osoba prawna.
Wymagania
Ustawa federalna o hipotekach stanowi, że przedmiotem umowy jest spłata długu głównego w całości lub w części, jak określono w umowie. Przy zawieraniu transakcji można podać odsetki. W takim przypadku hipoteka ustanowiona w celu wypełnienia zobowiązań zapewnia ich spłatę. O ile umowa nie stanowi inaczej, federalna ustawa o hipotekach przewiduje również ustanowienie płatności, które:
- Jako odszkodowanie za szkodę lub karę (przepadek, grzywna) w przypadku niewykonania, opóźnienia w wykonaniu lub innego naruszenia warunków umowy.
- W formie odsetek ustalonych za niewłaściwe wykorzystanie pieniędzy innych osób.
- Jak zwrot kosztów prawnych i innych kosztów związanych z odzyskanie przejętej nieruchomości.
- Jako rekompensata kosztów wdrożenia obiektu.
Prawo hipoteczne pozwala na ustalenie stałej kwoty roszczeń. Nie powinna przekraczać zobowiązań dłużnika. W przeciwnym razie roszczenia nie będą uznane za zabezpieczone hipoteką. Wyjątkami są sytuacje przewidziane w ust. 3 i 4 (powyżej), a także sytuacje określone w art. 4 Ustawa federalna nr 102.
Prawo hipoteczne: zabezpieczenie dodatkowych kosztów
Jeżeli wierzyciel zgodnie z warunkami umowy lub z powodu konieczności zachowania integralności nieruchomości jest zmuszony do pokrycia kosztów jego utrzymania lub ochrony, jest on uprawniony do zwrotu tych kosztów. Rekompensatę kosztów zapewnia się również w przypadku, gdy określony podmiot spłaci zobowiązania związane z podatkami i opłatami za ten instrument, rachunki za media. Rekompensatę zapewnia się na koszt nieruchomości obciążonej hipoteką.
Opis nieruchomości
Ustawa federalna o hipotekach (zastawach) ustanawia kategorie przedmiotów, które mogą być przedmiotem umowy. Przy określaniu własności akt normatywny odnosi się do ust. 1 art. 130 GK. Zgodnie z normą nieruchomość może być obciążona hipoteką na podstawie umowy o kredyt hipoteczny, której prawo jest zarejestrowane w sposób przewidziany dla państwowej procedury rejestracyjnej. Ponadto przedmiotem umowy może być:
- Działki, inne niż określone w art. 63 skomentował prawo.
- Budynki, budowle, przedsiębiorstwa i inne obiekty budowy kapitału działały w toku działalności gospodarczej.
- Apartamenty, domy, ich części, w tym jeden lub kilka izolowanych pokoi.
- Domki ogrodowe, domki, garaże i inne budynki do użytku konsumenckiego.
- Statki / samoloty, obiekty kosmiczne, statki żeglugi śródlądowej.
Ważna uwaga
Budynki, w tym budynki mieszkalne bezpośrednio związane z działką, mogą być przedmiotem umowy hipotecznej na zasadach określonych w art. 69 skomentował prawo. Brak państwowej rejestracji praw do działek, dla których własność państwowa nie jest ograniczona, nie stanowi przeszkody w wystąpieniu rozważanego stosunku prawnego.
Zasady
Obecne prawo dotyczące hipotek stanowi, że rzecz, która jest przedmiotem umowy i jej przynależność, jest całością. Jest przewidziany w Art. 135 GK. Oznacza to, że aktywa są ułożone razem z głównym przedmiotem transakcji. Inne mogą być przewidziane w umowie. Rzecz, której naturalna część jest niemożliwa bez zmiany jej celu, nie może działać jako niezależny podmiot transakcji. Ustawa o hipotece nakazuje stosowanie tych zasad do leasingu, udział w budownictwie.
Prawo do zapewnienia nieruchomości
Ustawa o hipotece wymaga pożyczkodawcy. Polega ona na tym, że nieruchomość, która stanie się przedmiotem umowy, musi należeć do niego na podstawie własności lub zarządzania gospodarczego. Nie można zabezpieczyć roszczeń majątkiem wycofanym z obrotu, którego nie można nałożyć, a także w przypadku którego prywatyzacja jest zapewniona lub zabroniona. Ustawa o hipotece na nieruchomości zezwala na korzystanie z praw najmu jako przedmiotu umowy. Ponadto do zawarcia umowy konieczna jest zgoda leasingodawcy. Takie założenie jest możliwe, jeżeli przepisy wykonawcze lub umowa o świadczenie nieruchomości nie stanowią inaczej. W ust. 3 art. 335 spraw CC, zgoda prawnego właściciela obiektu lub osoby, która go używa prawo zarządzania gospodarczego.
Wspólna współwłasność
Hipoteki na takich nieruchomościach mogą być ustanawiane za zgodą wszystkich legalnych właścicieli. Musi być dostarczony na piśmie. W przypadku współwłasności uczestnik ma prawo zastawić swoją nieruchomość bez zgody innych współwłaścicieli. Przy zamknięciu sprzedaży tej części przedmiotu obowiązują zasady określone w art. 250 i art. 255 kc na prawo poboru.
Umowa
Jest to zgodne z ogólnymi zasadami Kodeksu cywilnego. Umowa musi zawierać informacje na temat przedmiotu hipoteki, jej oceny, terminu wymagalności i kwoty zobowiązań. Strony mają prawo określić warunki ewentualnego odwołania się do majątku pozasądowego lub procedurę i metody jego wdrożenia w celu rozstrzygnięcia sporu sądowego. Można je sporządzić jako osobną umowę. Mają do niego zastosowanie postanowienia dotyczące formularza i rejestracji państwowej sformułowane w ustawie o umowie kredytu hipotecznego.
Temat
Umowa musi zawierać nazwę obiektu, a także jego lokalizację. Dokument zawiera opis wystarczający do zidentyfikowania tematu. Umowa powinna również wskazywać prawo, zgodnie z którym przedmiot należy do wierzyciela, a także nazwę organu uprawnionego do przeprowadzenia państwowej rejestracji nieruchomości, która go zarejestrowała. Jeśli przedmiotem jest dzierżawa, należy wskazać jej termin. 
Ocena
Jest on ustalany na podstawie aktów ustawodawczych za zgodą wierzyciela i dłużnika. W przypadku, gdy przedmiotem umowy jest grunt, wówczas wymogi art. 67 rozpatrywanej ustawy federalnej. Wycena przedmiotu podana jest w umowie w wartościach pieniężnych.W przypadku hipoteki na nieruchomości komunalne / państwowe procedura ta jest przeprowadzana zgodnie z wymogami określonymi w prawie federalnym. Jeżeli przedmiot umowy jest przedmiotem niekompletnej budowy stanowiącej własność państwa lub obwodu moskiewskiego, wycena jest przeprowadzana według wartości rynkowej. Ten ustęp jest zawarty w ustawie z dnia 13 listopada 2001 r. (Ustawa federalna nr 143).
Warunki
Zobowiązanie zabezpieczone hipoteką jest przywoływane w umowie ze wskazaniem kwoty, podstawy, zgodnie z którą powstał, a także okresu ustalonego na jego wykonanie. Jeśli wynika z jakiejkolwiek umowy, należy podać jej strony, miejsce i datę podpisania. Jeżeli umowa przewiduje, że kwota zobowiązania zostanie następnie ustalona, konieczne jest wskazanie procedury i innych istotnych warunków jej ustalenia. Spełnienie wymagań może nastąpić częściowo. W takim przypadku umowa powinna zawierać częstotliwość odpowiednich płatności, a także ich wielkość. Jeżeli określone kwoty do zapłaty nie zostaną ustalone, należy określić warunki, na podstawie których można je ustalić.
Opcjonalnie
W przypadku gdy prawa wierzyciela (wierzyciela) są poświadczone hipoteką (zgodnie z art. 113 przedmiotowej ustawy), należy to wskazać w umowie o kredyt hipoteczny. Dokument regulacyjny przewiduje jednak wyjątki. Są one reprezentowane przez wydanie dokumentu hipotecznego w przypadku hipoteki zgodnie z prawem. Paragraf ten został uzupełniony ustawą federalną nr 18 z 14 lutego 2002 r.
