Ustawa „O organizacjach publicznych Federacji Rosyjskiej” reguluje stosunki związane z wykonywaniem przez ludzi ich praw do zakładania instytucji społecznych, prowadzenia działalności w ich ramach oraz ich reorganizacji / likwidacji. Dla osób zagranicznych i bezpaństwowców istnieją takie same możliwości prawne, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w aktach prawnych. 
Zakres
Ustawa o organizacjach i stowarzyszeniach publicznych dotyczy wszystkich instytucji społecznych tworzonych przez obywateli. Wyjątkiem są struktury religijne. Ponadto akt normatywny nie reguluje działalności struktur handlowych oraz tworzonych przez nie związków i stowarzyszeń non-profit.
Prawa obywateli
Osoby mają zdolność prawną do tworzenia instytucji społecznych (stowarzyszeń publicznych) na zasadzie dobrowolności. Celem ich edukacji jest ochrona wspólnego interesu i realizacja wspólnych zadań. Prawo ludzi do jednoczenia się oznacza również możliwość dołączenia do istniejących instytucji lub powstrzymanie się od tego, a także wypowiedzenie członkostwa bez żadnych trudności lub przeszkód. Powstawanie instytucji społecznych zapewnia zatem realizację interesów i praw. Ustawa o organizacjach publicznych typu non-profit zezwala na ich tworzenie bez konieczności uzyskania uprzedniej zgody struktur państwowych, władz lokalnych. Obywatele mogą dołączyć do takich instytucji społecznych, z zastrzeżeniem kart. Ustawa „O tworzeniu organizacji publicznych” nie ustanawia obowiązkowego wymogu rejestracji. Takie instytucje społeczne mogą działać bez nabywania praw osoby prawnej. Zależnie od wyboru obywatela organizacja publiczna może zostać zarejestrowana w sposób określony przez dane prawo. 
Ramy prawne
Prawa jednostek do zrzeszania się, ich treść, status organizacji, główne gwarancje państwa, procedura działania, edukacja, likwidacja / reorganizacja są regulowane nie tylko przez rozważane prawo, ale także Kodeks cywilny, a także szereg innych aktów prawnych. Specyfika powstawania, funkcjonowania, przekształceń strukturalnych niektórych rodzajów instytucji społecznych może być regulowana przez specjalnie przyjęte dokumenty prawne. Do takich organizacji należą na przykład związki zawodowe, fundacje charytatywne itp. Przyjęte wobec nich akty normatywne muszą być zgodne z rozpatrywanym dokumentem prawnym. Instytucje te mogą prowadzić działalność przed przyjęciem odpowiednich przepisów. W takim przypadku ich funkcjonowanie reguluje dany dokument.
Koncepcja
Ustawa o organizacjach publicznych ujawnia definicję instytucji społecznej. Jest to samorządna, dobrowolna formacja utworzona z inicjatywy obywateli. Struktura prowadzi działalność na zasadach non-profit. Obywatele tworzą instytucję społeczną zgodnie ze wspólnymi interesami i celami określonymi w karcie. 
Tematy
Ustawa „O organizacjach publicznych” stanowi, że obywatele i osoby prawne mogą działać jako założyciele instytucji społecznej. Podmioty te zwołują kongres, na którym zatwierdzają statut, tworzą aparat kontroli, audytu i zarządzania. Założyciele instytucji społecznej, zarówno osoby prawne, jak i obywatele, wykonują jednakowe obowiązki i mają równe prawa. Członkowie organizacji publicznej - stowarzyszenia publiczne (osoby prawne) i osoby fizyczne. Ich zainteresowanie przejawia się w zbiorowym rozwiązywaniu zadań ustanowionej instytucji na podstawie postanowień jej statutu. Jest sporządzony na podstawie odpowiednich dokumentów (oświadczeń), co pozwala uwzględnić liczbę członków, aby zapewnić ich równość jako członków organizacji. Podmioty te mają również równe szanse prawne i obowiązki. Członkowie instytucji społecznej mogą być wybierani i wybierać skład struktur nadzoru, audytu i zarządzania. Są również uprawnieni do sprawowania kontroli nad działalnością organów zarządzających zgodnie z Kartą. W przypadku niespełnienia obowiązków, nieprzestrzegania wymogów karty członkowie instytucji społecznej mogą zostać z niej wydaleni.
Członkowie
W ich brzmieniu ustawa o organizacjach publicznych wymienia osoby prawne i obywateli, którzy wyrażają poparcie dla celów ustanowionej instytucji, dla określonych przez nią działań. Podmioty te uczestniczą w działaniach struktury bez konieczności określania warunków ich pomocy, chyba że karta przewiduje inaczej. Podobnie jak założyciele i członkowie, uczestnicy mają równe obowiązki i prawa. 
Gatunek
Ustawa „O organizacjach publicznych” pozwala na tworzenie:
- Ruchy.
- Fundusze
- Organizacje
- Instytucje
- Ciała amatorskie.
- Partie polityczne.
Organizacja publiczna
Opiera się na członkostwie. Taka struktura jest tworzona w celu prowadzenia wspólnych działań. Celem edukacji jest zapewnienie ochrony interesów i realizacja zadań przewidzianych w karcie. Członkami mogą być osoby prawne i osoby fizyczne, chyba że rozpatrywana ustawa federalna o organizacjach publicznych stanowi inaczej. Najwyższą strukturą zarządzającą instytucji społecznej uważa się konferencję (kongres) lub spotkanie. Jako stały aparat zarządzający działa jako organ kolegialny. Raportuje się na konferencji lub walnym zgromadzeniu. Instytucja społeczna może przejść rejestrację państwową. W takim przypadku stale działający aparat zarządzania wykonuje prawa osoby prawnej w imieniu organizacji i wypełnia swoje obowiązki zgodnie z kartą. 
Ruch
Obecnie ustawa o organizacjach publicznych Federacji Rosyjskiej uznaje instytucję składającą się z uczestników nie na podstawie członkostwa. Struktura ta wyróżnia się masowym charakterem. Ruch może realizować cele polityczne, społeczne lub inne społecznie użyteczne, wspierane przez jego uczestników. Najwyższym aparatem zarządzającym jest konferencja / kongres lub spotkanie. Ciało stojące jest wybraną strukturą kolegialną. Zgłasza się na spotkanie lub kongres. Podczas państwowej rejestracji ruchu organ zarządzający, działając stale, wykonuje obowiązki i wykonuje prawa w imieniu instytutu na podstawie przepisów karty.
Dystrybucja terytorialna
Obecnie istnieją organizacje międzyregionalne, ogólnorosyjskie, regionalne i lokalne. Pierwszą należy rozumieć jako instytucję, której działalność jest realizowana na podstawie celów statutowych na terytorium obejmującym mniej niż połowę wszystkich podmiotów kraju. W każdym okręgu mają jednak swoje oddziały, przedstawicielstwa i oddziały. Wszechrosyjska organizacja nazywa się stowarzyszeniem, które prowadzi działalność w ponad połowie podmiotów wchodzących w skład kraju. Mają także swoje jednostki w jednostkach administracyjno-terytorialnych. Stowarzyszenia regionalne odnoszą się do organizacji działających w ramach tego samego podmiotu. Istnieją również lokalne instytucje społeczne. Pracują na terytorium kontrolowanym przez organ samorządowy. W celu bardziej szczegółowych regulacji tych instytucji mogą zostać przyjęte specjalne dokumenty regulacyjne. Na przykład ustawa „O regionalnych organizacjach publicznych”. 
Zasady
Niniejszy dokument regulacyjny stanowi, że:
- Organizacje publiczne, niezależnie od ich strukturalnych form prawnych, są równe wobec prawa.
- Praca instytucji społecznych opiera się na zasadach równości, dobrowolności, samorządu.
- Organizacje publiczne mają swobodę w określaniu własnej struktury wewnętrznej, form, celów, metod funkcjonowania.
- Praca instytucji powinna wyróżniać się reklamą. Jednocześnie informacje o programie i dokumentach składowych powinny być publicznie dostępne.
Ograniczenia
Przepisy zawierają szereg zakazów dotyczących tworzenia i późniejszych działań organizacji publicznych. W szczególności tworzenie i funkcjonowanie instytucji społecznych, których cele lub działania są określane jako ekstremistyczne i mające na celu podżeganie do nienawiści etnicznej i innej, jest niedozwolone. Zakaz ten został wprowadzony 10 sierpnia 2002 r. Organizacja publiczna może zawrzeć w programie i dokumentach założycielskich przepisy dotyczące ochrony idei dotyczących sprawiedliwości społecznej. Formułowanie takich pojęć nie może być uważane za środki przyczyniające się do podsycania niezgody społecznej. Ograniczenia dotyczące tworzenia niektórych rodzajów stowarzyszeń publicznych (organizacji) mogą być formułowane i zatwierdzane wyłącznie w ramach ustawodawstwa federalnego.
