Aukcje hipoteczne nieruchomości - jest to jeden ze sposobów uzyskania pożyczki rządowej zabezpieczonej przez państwowe papiery wartościowe Banku Centralnego. Odbyły się one w 1995 r. Dekretem prezydenta. W wyniku prywatyzacji wiele banków komercyjnych otrzymało udziały w dużych firmach.
Tło
W 1995 r. Deficyt budżetu państwa wyniósł 8% PKB. Aby go sfinansować, konieczna była sprzedaż nieruchomości państwowych w wysokości 1 miliarda dolarów, ale Duma Państwowa zakazała prywatyzacji przedsiębiorstw przed wyborami. Dlatego opracowano program sprzedaży aktywów państwowych za pośrednictwem pożyczek. Aukcje zabezpieczeń zostały zorganizowane przez RF State Committee for Property Management. Zwycięzcą była firma, która zaoferowała maksymalną kwotę pożyczki.
Warunki
Początkowo planowano wystawić na sprzedaż pakiety akcji 42 spółek. Według wyników aukcji spośród 16 przedstawionych 4 nie odebrano. Łączna kwota pożyczek wyniosła 800 milionów USD.
Zgodnie z warunkami transakcji pożyczkobiorca miał spłacić dług w całości do września 1996 r. Tak się nie stało, więc akcje zostały przekazane pożyczkodawcom. Ponieważ aukcje zabezpieczeń odbywały się między bankami a państwem, okazuje się, że instytucje kredytowe udzieliły rządowi pożyczki ze środków własnych.
Aukcje hipoteczne: technologia generowania dochodu od zera
Tak więc w wyniku transakcji banki stały się właścicielami banku centralnego największych firm w kraju. Z prawnego punktu widzenia nie doszło do żadnych naruszeń. Ale tylko do momentu wejścia w życie pierwszej części Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej, ustalającej nowy model stosunków prawnych. Wierzyciel mógł otrzymać część wartości zastawionej nieruchomości kosztem swoich środków, a nie sam przedmiot. W tym celu miały się odbywać kolejne aukcje hipoteczne, ale już publicznie.
Ale schemat był sztucznie skomplikowany. Oprócz umowy pożyczki i zastawu została zawarta umowa prowizyjna. Państwo poleciło zwycięzcy sprzedaży banku centralnego. Oznacza to, że posiadacz zastawu jednocześnie stał się agentem prowizji. Najprawdopodobniej taki system został wymyślony w celu uniknięcia sankcji sądowych. Prawo do zawarcia umowy prowizyjnej może zostać przeniesione na inną osobę. Następnie wdrożenie banku centralnego zaangażowanego w kopanie stowarzyszone. tj. w takim przypadku sprzedaż akcji nie byłaby prowadzona przez sam bank, ale przez inną osobę. W rzeczywistości same instytucje kredytowe sprzedały Bank Centralny.
Powody niepowodzenia
Po wygraniu wyborów przez B. Jelcyna rząd miał teoretyczną szansę na zwrot funduszy wierzycielom. Ale tak się nie stało. Rosja była w kryzysie fiskalnym. Funduszy w budżecie bardzo brakowało. Doprowadziło to do domyślnej i dewaluacji rubla. Nie było możliwości opłacenia aukcji zabezpieczeń. Pozyskanie finansowania z banków zachodnich na tych samych warunkach było trudniejsze. Nie było żadnej gwarancji, że nabyte prawa korporacyjne mogłyby zostać sprzedane z zyskiem. Ale jest też trzeci powód. Odkupienie banku centralnego - naruszenie warunków gry. Kredytodawcy zainwestowali w przedsiębiorstwo, zorganizowali tam nowe kierownictwo i zaczęli płacić podatki do budżetu.
Wyniki
Raport Izby Obrachunkowej Federacji Rosyjskiej „Analiza prywatyzacji własności państwowej”, opublikowany w 2004 r., Stwierdził, że aukcje zabezpieczeń w Rosji doprowadziły do alienacji własności federalnej. Przyczynę nazwano początkowo niskimi cenami i „udawanym charakterem” konkurencji. Ponadto zidentyfikowano szereg naruszeń.
Po pierwsze, nie było takich konkursów. Z 12 części tylko 4 z kwoty pożyczki przekroczyły cenę początkową.
Po drugie, aukcje bankowych kredytów hipotecznych były finansowane przez państwo. Ponadto fundusze nie były kierowane do banku centralnego, lecz pozostawały na specjalistycznych rachunkach instytucji kredytowych.
W rezultacie aukcje zabezpieczeń zostały oficjalnie uznane za nieskuteczne. Recenzje, które zostały następnie opublikowane w mediach, po raz kolejny potwierdzają, że cała procedura została wymyślona w celu wykupienia firm za ich pierwotną cenę.
Zgodnie z kodeksem cywilnym Federacji Rosyjskiej aukcje zabezpieczeń mają wszystkie oznaki wcześniej zaplanowanej transakcji między grupą zainteresowanych stron. Celem operacji jest wyobcowanie ze stanu posiadania najlepszych firm rafinacyjnych w postaci pakietów CB. Przybliżona wartość aktywów wynosi 40 miliardów USD. Z punktu widzenia Kodeksu karnego kradzież mienia ma miejsce na bardzo dużą skalę. Koszt niektórych obiektów w 1995 r. Został szczególnie niedoszacowany 20 razy.
Rozważ kilka przykładów realizacji opisanego schematu.
Jukos
Na aukcji w 1995 r. Bank centralny wystawił drugą co do wielkości spółkę naftową w Rosji. Jukos był częścią firmy Samaraneftegaz. Pod względem rezerw ropy naftowej gospodarstwo uznano za najbogatsze na rynku. Dlatego popyt na zapasy był wysoki. 45 procent akcji zostało wystawionych na sprzedaż.
Miesiąc później Inkombank, Alfa-Bank i Russian Credit zaoferowały koncernowi 350 milionów dolarów. Menatep Bank był odpowiedzialny za rejestrację wniosków. Nie przegapił wniosku konsorcjum, ponieważ część środków na odkup była oferowana w formie obligacji rządowych, a nie w pieniądzu. Według wyników licytacji Jukos poszedł do Menatep za 9 milionów rubli.
Norilsk Nickel
Na aukcji wystawiono również akcje największego eksportera i akcjonariusza Onexim Banku. Największa oferta pochodzi od Comte. Reprezentowała interesy rosyjskiego banku kredytowego. Byli gotowi zapłacić 355 milionów dolarów za Onexim-Bank, ale odmówiono rejestracji wniosku z powodu braku gwarancji finansowych. W rezultacie oddział Onexim-Bank wygrał aukcję, płacąc za bank centralny 170,1 mln USD, co stanowiło o 100 000 USD więcej niż kwota początkowa.
Kilka tygodni później 51% giganta naftowego Sidanko wystawiono na sprzedaż. Russian Credit próbował złożyć wniosek, ale Onexim-Bank nie zaakceptował go ponownie. Tym razem oficjalnym powodem odmowy był brak depozytu. Nie trzeba dodawać, że aukcję wygrał IFC związany z Onexim Bankiem. Za „Sidanko” zapłacono tylko 5 milionów dolarów.
Konsekwencje
Jednym z powodów silnego spadku poziomu życia były aukcje hipoteczne banków. Według demografa N. Eberstadt w Rosji „nadmierna śmiertelność” na kolejne sześć lat wyniosła 2 miliony, aw pierwszej wojnie światowej Rosja straciła 1,7 miliona ludzi. Najbardziej ucierpiały dzieci. Odsetek „śmieciarzy” w 1997 r. Był rekordowy 1,3 miliona noworodków (9%).
Wniosek
Uczestnicy tych procesów byli świadomi, że państwo nie będzie w stanie spłacić pożyczek na czas. Dlaczego więc banki zgodziły się na taki program? Instytucje kredytowe otrzymały większość zysku z obsługi rachunków największych eksporterów - tych właśnie przedsiębiorstw, które wystawiono na aukcję. Banki potrzebowały gwarancji, że środki z rachunków nigdzie nie trafią. Być może dlatego odbyły się aukcje zabezpieczeń.
