Od pojawienia się pieniędzy ludzkość w takiej czy innej formie musiała stawić czoła różnym kryzysom bezpośrednio związanym z tym instrumentem płatniczym. W najprostszej wersji można je przedstawić jako zbyt wiele, co prowadzi do znacznego wzrostu cen. Alternatywa - bardzo mało pieniędzy, z powodu których ludność nie może nic kupić. Równowaga ekonomiczna między tymi dwiema opcjami jest stanem idealnym, który jest praktycznie nieosiągalny. Niemniej jednak to dla niego musimy dążyć do uczynienia kraju tak efektywnym, jak to możliwe.
Definicja
Równowaga ekonomiczna to pewien stan kraju, w którym istnieje absolutna równowaga między przepływami finansowymi i materiałowymi, konsumpcją i produkcją, a także dostępnymi zasobami i sposobem ich wykorzystania. Na przykład 2 hektary lasu rosną rocznie. Aby zapewnić ludzkie potrzeby, potrzebna jest właśnie taka ilość. W rezultacie wszyscy są szczęśliwi, a drzewa nie są ścięte poza tę normę, to znaczy ich liczba nie maleje. Przykład jest dość przybliżony, ale pomaga zrozumieć ogólne znaczenie. Niestety współczesne społeczeństwo sprawia, że potrzeby ludności zawsze rosną szybciej niż ilość dodatkowych zasobów. W takiej sytuacji konieczne jest sztuczne ograniczenie pragnień ludzi, aktywne rozwijanie stanu lub optymalizacja procesu konsumpcji. Równowaga ekonomiczna jako taka dzieli się na dwie główne teorie: częściową i ogólną. Rozważmy każdy z nich bardziej szczegółowo.
Częściowa równowaga
Jest to taki system, który jest obecny w zdecydowanej większości krajów na świecie. Częściowa teoria równowagi ekonomicznej koncentruje się na poszczególnych elementach składowych państwa. Oznacza to, że równowaga musi być przynajmniej gdzieś. Na przykład możliwa jest równowaga podaży i popytu, kosztów i dochodów, konsumpcji i produkcji, a także wszelkie inne opcje. Oznacza to, że rozumie się, że o wiele łatwiej jest osiągnąć równowagę ekonomiczną firmy niż, powiedzmy, cały problem. W zasadzie tak jest, a poszczególne elementy większego zawsze łatwiej jest doprowadzić do mniej lub bardziej idealnej formy niż do pojedynczej całości. Ale jednocześnie częściowa wersja nie daje decydującego efektu i może być jedynie pośrednim ogniwem do osiągnięcia ostatecznego wyniku.
Ogólna równowaga
Teoria ta zakłada już całkowitą równowagę we wszystkim. Ta opcja równowagi gospodarczej obejmuje zgodność wszystkich składników państwa. W skrócie, wszystko to można scharakteryzować za pomocą czterech głównych punktów:
- Podaż i popyt na rynkach pieniądza, kapitału, pracy i towarów są w pełni zrównoważone.
- Struktura konsumpcji odpowiada produkcji.
- Wykorzystywane są wszystkie zasoby, zapewnione jest wystarczające bezrobocie do rotacji personelu (nie minimalne, wskazujące na brak specjalistów, ale także nie przechodzące przez dach, wskazujące na brak miejsc pracy). Ponadto wszystkie rezerwy są wykorzystywane w najbardziej optymalny sposób.
- Możliwości gospodarcze kraju odpowiadają istniejącym celom państwa.
Osobno należy powiedzieć, że równowaga może być trudniejsza lub łatwiejsza do osiągnięcia w zależności od zastosowanego modelu stanu. Na przykład w zamkniętej gospodarce nie trzeba się martwić licznymi czynnikami zewnętrznymi, importem / eksportem, kursami walut i wieloma innymi elementami.Wszystkie są charakterystyczne dla wersji otwartej, która daje więcej możliwości rozwoju, a jednocześnie praktycznie nie pozostawia szans na osiągnięcie równowagi.
Model prawa rynków
To pierwsza próba sformułowania i skonkretyzowania, jak powinna wyglądać ogólna równowaga gospodarcza. Słynny ekonomista J.-B. stał się jego „rodzicem” Powiedz Podstawą tego modelu jest postulat, że propozycja domyślnie tworzy podobny popyt na wielkość. Oznacza to, że koszt produkcji jest równy dochodowi ze sprzedaży we wszystkich przypadkach bez wyjątku. Wynika z tego:
- Mężczyzna wydaje tylko własne pieniądze. Nie bierze pożyczek i nie pożycza.
- Absolutnie wszystko, co otrzymuje się w procesie pracy, wydaje się wyłącznie na zapłatę za usługi lub zakup dóbr materialnych.
- Sama istota pracy i pozyskiwania funduszy jest ważna tylko w ramach potrzeby otrzymania samych korzyści lub usług.
W prawdziwym życiu, przynajmniej we współczesnym społeczeństwie, wszystko to jest po prostu niemożliwe. W rezultacie ten model jest całkowicie nieprawdziwy i nie jest teraz stosowany.
Model Marshall i Pigou
System ten został zaproponowany w XVIII wieku. Zgodnie z tym modelem równowagi gospodarczej cały sektor gospodarczy dzieli się na 2 grupy: monetarną i realną. Wiodące miejsce zajmuje bezpośrednio rynek pracy, który utrzymuje stabilną równowagę, ponieważ bezrobocie nie występuje jako klasa. Kiedy ktoś odchodzi, natychmiast jest wolne miejsce, do którego może wrócić. Biorąc pod uwagę liczbę osób, taka rotacja implikuje możliwość przeniesienia do innej firmy, dosłownie wymiany z „kolegą”. Dzięki takiemu systemowi równowaga powstaje również w innych obszarach. Jednocześnie obie grupy nie są ze sobą w żaden sposób powiązane, co pozwala na dokonywanie zmian w wewnętrznych sprawach kraju, ale bez dotykania jego gospodarki. Jak widać z opisu, taki model również nie jest zbyt podobny do prawdy. Teraz również praktycznie nieużywany.
Model keynesowski
Został zaproponowany w 1936 roku i pod względem logicznym jest znacznie bardziej rozbudowany. Keynesowski model ogólnej równowagi gospodarczej kładzie duży nacisk na popyt, który kształtuje się jednocześnie na rynkach towarowych i pieniężnych. W ramach tego systemu występują tak zwane czynniki endogenne i egzogenne. Te pierwsze obejmują poziom dochodu, stopy procentowe, ceny i popyt rynkowy. Drugi - eksport, koszty i dostawa. Jeśli przyjmiemy to za podstawę, możemy wyciągnąć następujące wnioski:
- Jest bezrobocie, ale nie jest to zło, ale błogosławieństwo, które wynika bezpośrednio z pragnienia ludzi, aby zbawić i zbawić. W takim przypadku nie uzyskają tego, co mogą, a zatem nie zostaną wyprodukowane. W rezultacie pojawią się bezczynni pracownicy, którzy przejdą na rynek pracy.
- Państwo może i powinno interweniować w sektorze monetarnym, ponieważ jest to bezpośrednio związane z rzeczywistością.
- Rosnące ceny będą stale obecne, ponieważ jest to wynikiem wzrostu masy pieniądza, bez którego wzrost gospodarczy jest niemożliwy.
Jeśli nie weźmie się pod uwagę ingerencji rządu w sektor pieniężny, której wiele krajów na świecie stara się uniknąć, przedstawiony model wygląda dość realistycznie. Dlatego jest szeroko stosowany do dziś.
Model Karola Marksa
Równowaga ekonomiczna takiego układu jest również dość skuteczna. Jego istota polega na oddzieleniu towarów i środków produkcji. W nim cena produktów jest zrównoważona bardzo optymalnie, ale ma również znaczący minus. Taki model można zrealizować tylko wtedy, gdy istnieje idealna konkurencja, w której nie mogą istnieć duże korporacje lub koncerny. Lub odwrotnie, tylko oni istnieją. Jeśli dokonasz poprawek dla tej funkcji, możesz użyć tego systemu, ponieważ w przeciwnym razie jest to dość logiczne i rozsądne.
Wniosek
Wciąż istnieje ogromna liczba modeli równowagi systemu gospodarczego i każdy z nich jest odpowiedni na swój sposób. Niestety, w istniejącym społeczeństwie istnieje zbyt wiele zmiennych, cech, czynników wpływu sąsiadów lub innych krajów, wahań kursów walutowych i wielu innych elementów. Wszystko to razem sprawia, że niemożliwe jest stworzenie jedynego prawdziwego systemu, który byłby odpowiedni dla każdego stanu. Z tego powodu do tej pory ludzkość nie była w stanie opracować bardziej odpowiedniej teorii ekonomicznej, która pozwoliłaby całej populacji planety żyć lepiej. Zasady obecnie stosowane każdego roku dowodzą ich nieskuteczności i jest całkiem możliwe, że w najbliższej przyszłości spodziewamy się kolejnej „rewolucji” w dziedzinie ekonomii. Można mieć tylko nadzieję, że jak zwykle doprowadzi to do najlepszych, a nie do najgorszych.