Werdykt winny: definicja, cechy, typy

Wyrok skazujący powinny opierać się wyłącznie na sprawdzonych faktach. Nie można zatwierdzić decyzji z założenia. Zastanówmy się dalej, jakie funkcje przekonanie.

Klasyfikacja

Przepisy dotyczące postępowania karnego rozróżniają trzy rodzaje wyroków:

1. Z przypisaniem kary do wykonania (odbycia).
2. Wraz z ustanowieniem sankcji z wyłączeniem ich wykonania.
3. Bez kary

Każdy określony akt ma swoją specyfikę.

Egzekucyjny tytuł egzekucyjny

Takich przekonanie To, czy obywatel zostanie zaangażowany w przestępstwo, zostanie ustalone. Co więcej, podmiot ma wszystkie znaki konieczne do przypisania kary, a to z kolei musi zostać wykonane. Przekonanie w takim przypadku musi zawierać obowiązkowe informacje. Należą do nich:

1. Rodzaj kary i czas jej trwania.
2. Warunki doręczenia.
3. Początek okresu wykonania sankcji.

Niuanse rachunku różniczkowego

Należy pamiętać, że okres odbywania kary w postaci pozbawienia wolności obejmuje okres tymczasowego aresztowania podmiotu podczas wstępnego dochodzenia, a także procesu w sądzie. Obejmuje to również pobyt obywatela w szpitalu psychiatrycznym, jeśli zdiagnozowano u niego zaburzenie, w związku z którym zastosowano obowiązkowe środki medyczne, a następnie pociągnięto go do odpowiedzialności na zasadach ogólnych.

Dekret z karą umowną i zwolnieniem z jej wykonania

Przekonanie ten typ jest zatwierdzony, jeśli istnieją specjalne podstawy. Są one przewidziane w art. 302 kodeksu postępowania karnego. Takie podstawy obejmują:

1. Publikacja aktu amnestii w momencie przyjęcia decyzji. Po stwierdzeniu tej okoliczności sąd, który uznał winnego obywatela, kwalifikuje przestępstwo, które popełnił, zgodnie z odpowiednią normą Kodeksu karnego i, zgodnie z ogólną procedurą, nakłada na niego karę. Jeżeli akt amnestii całkowicie pochłania sankcję, podejmuje się decyzję o zwolnieniu osoby z jej wykonania. Jeżeli przewidziane jest częściowe usunięcie kary, to na mocy postanowienia sądu zostanie ona zmniejszona. W takim przypadku określa się pozostałą część sankcji, która ma zostać wykonana.
2. Jeśli sąd skazany z karą przypisaną, która całkowicie pochłania czas przebywania w areszcie, podlega zwolnieniu ze swojej służby.

Dekret bez sankcji

Kodeks postępowania karnego przewiduje przypadki, gdy przekonanie nie wskazuje sankcji. Taka decyzja jest podejmowana, gdy małoletni zostaje zwolniony z kary po skierowaniu go do specjalistycznej instytucji edukacyjnej. W 432. artykule Kodeksu postępowania karnego (część 2) ustanowiono warunki, na których dozwolone jest przestrzeganie tej decyzji:

1. Rozważając przypadki poważnych lub umiarkowanych czynów. Wyjątkiem są przestępstwa przewidziane w 92. artykule Kodeksu karnego w części 5.
2. Uznanie przez sąd umieszczenia małoletniego w specjalistycznej instytucji za wystarczające do edukacji i korekty.
3. Przy spełnieniu zasad określonych w art. 92 kodeksu karnego.

Biorąc pod uwagę te warunki, sąd, orzekając wyrok i nie wydając wyroku, jest obowiązany wysłać małoletniego do specjalistycznej instytucji na określony czas. Przy jego określaniu uwzględniane są okoliczności sprawy oraz informacje o tożsamości obywatela.

Inne przypadki

Kara bez nałożenia kary nakłada się również, jeżeli w toku postępowania zostanie ustalone, że przedawnienie oskarżenia wygasło lub podlega rozwiązaniu na podstawie ustawy o amnestii. W takiej sytuacji rozpatrywanie sprawy odbywa się w zwykły sposób przed jej rozwiązaniem. Po skazaniu obywatela wyrok wydaje się z wyłączeniem sankcji. Ponadto w uchwale nie wskazano rodzaju, wielkości ani czasu trwania, warunków odbywania kary. Sąd działa w podobny sposób, jeżeli w trakcie rozpatrywania sprawy o umiarkowanym lub mniejszym ciężarze zostanie ujawnione, że małoletniego można poprawić bez nakładania na niego sankcji karnych, ale przy użyciu obowiązkowych środków edukacyjnych przeciwko niemu. Decyzję bez wskazania kary podejmuje się nawet wtedy, gdy podczas procesu zostanie ustalone, że obywatel przestał stanowić zagrożenie dla społeczeństwa lub jego czyn utracił niebezpieczeństwo. Taka decyzja jest dopuszczalna przy rozpatrywaniu przypadków o umiarkowanym / niewielkim nasileniu.

Treść decyzji

Skazanie musi odzwierciedlać istotę decyzji w sprawie. Każda decyzja ma indywidualną treść, w zależności od cech i okoliczności przestępstwa. Najważniejszą rzeczą w procesie jest podjęcie właściwej decyzji. Jednak jego poprawna prezentacja jest nie mniej ważna. Ustawodawstwo ustanawia formę zdania. Dekret musi zawierać część wprowadzającą, opisową, motywującą i rozstrzygającą. Wyrok powinien być podany w języku używanym w postępowaniu.

Problemy z wydajnością

Przekonanie, które weszło w życie, musi zostać wdrożone w sposób terminowy i dokładny. Takie jest znaczenie jego przyjęcia, klucz do skuteczności ustalonych środków. Tymczasem istnieje wiele powodów, dla których wykonanie decyzji staje się niemożliwe. W szczególności jest to:

• O poważnej chorobie skazanego.
• Odroczenie wykonania.
• Klęska żywiołowa.
• Nadużycie władzy.
• Zaniedbanie
• Stracić podczas przekazywania itp.

W takich przypadkach decyzja może nie zostać wykonana, co znacznie zmniejsza jej wartość zapobiegawczą, edukacyjną i karną. Wygasł przedawnienie może być również przyczyną niezastosowania ustanowionych przez niego środków. Ponadto długi czas, jaki upłynął od przyjęcia decyzji, może sprawić, że jej wdrożenie będzie niewłaściwe. W takich przypadkach prawo przewiduje możliwość zwolnienia obywatela z odbycia kary.

Recepta

Obywatel jest zwolniony z obowiązku odbycia kary, jeżeli decyzja ustanawiająca go nie została wykonana w ciągu dwóch lat za czyny małe i sześć lat - umiarkowane, dziesięć lat za poważne, a 15 lat za szczególnie poważne przestępstwa. Obliczanie wskazanych okresów odbywa się od momentu wejścia w życie wyroku. Okres ten może zostać zawieszony, jeżeli obywatel uchyli się od odbycia przypisanej mu kary. Z dniem zatrzymania osoby lub jej zeznania warunki są przedłużane. Okresy, które upłynęły w momencie uchylania się obywatela od odbycia kary umownej, zostają odroczone.

Gwarancje

Wyrok sądu może zostać poddany rewizji. Procedura weryfikacji ważności decyzji przez wyższe organy ma na celu nie tylko korygowanie błędów. Sądy często tracą jedność zarówno w rozumieniu, jak i stosowaniu norm prawnych. Wpływa to oczywiście negatywnie na ważność decyzji, aw konsekwencji na autorytet władz. Gwarantuję to przekonanie może zostać poddane rewizjiustanowiony na poziomie konstytucyjnym. Jest to zapisane w 50. artykule ustawy zasadniczej. W ust3 wskazuje, że każdy obywatel w odniesieniu do którego wyrok winy, może polegać na weryfikacji decyzji przez wyższy organ. Podobne postanowienie przewidziano w art. 2 ust. 1 protokołu nr 7 do Europejskiej konwencji praw człowieka.

Metody weryfikacji

Skazanie może zostać poddane rewizji w przypadku odwołania lub zmiany. Pierwsza opcja ma następujące funkcje:

1. Wszczęcie postępowania następuje w obecności skargi jednej ze stron.
2. Rozpatrzenie sprawy odbywa się w ramach zastrzeganych zastrzeżeń. Sąd może zareagować na zidentyfikowane naruszenia, jeśli są one obecne w skardze. Wyrok nie podlega odwołaniu ani zmianie, jeżeli prawa podmiotu, który nie złożył roszczenia, zostaną naruszone.
3. Decyzja jest sprawdzana podczas ponownego rozpatrywania sprawy wraz z badaniem dowodów, ograniczonym wyłącznie granicami skargi.
4. Sąd może orzec inne zdanie, dlatego akta sprawy nie są zwracane do pierwszej instancji.

Procedura weryfikacji

Przegląd w tym przypadku ma na celu sprawdzenie legalności wyroku, niezależnie od stanowiska stron. Pod tym względem jest uważany za publiczny i zapewnia interesy państwa i społeczeństwa. Procedura audytu charakteryzuje się następującymi cechami:

1. Wszczęcie postępowania może odbywać się nie tylko na podstawie skarg stron, ale także z inicjatywy organów państwowych działających w dziedzinie wymiaru sprawiedliwości. Są to prokuratura i sąd.
2. Instytucja weryfikująca decyzję może reagować na wszelkie stwierdzone naruszenia, niezależnie od tego, czy są one obecne w skargach, czy nie.
3. Sąd ma prawo podjąć środki w celu ochrony interesów osób, które nie wniosły roszczenia.
4. Weryfikacja decyzji odbywa się wyłącznie na materiałach pisemnych bez bezpośredniego badania dowodów.

Sąd nie może ujawnić nowych faktów i zatwierdzić nowego wyroku. W związku z tym ma on prawo skierować sprawę do pierwszej instancji w celu ponownego rozpoznania.