Arbitraż to zbiór kolejno wdrażanych działań proceduralnych popełnianych przez sądy arbitrażowe i innych uczestników postępowania o tej samej nazwie. Koncepcja, cechy i zasady organizacyjne procesu arbitrażowego zostaną szczegółowo opisane w naszym materiale. Wszystkie informacje podane w artykule są poprawioną normą Kodeksu postępowania arbitrażowego Federacji Rosyjskiej.
Pojęcie i zasady postępowania arbitrażowego
Przedmiotem arbitrażu jest wymiar sprawiedliwości w dziedzinie działalności gospodarczej lub przedsiębiorczej. Cel tego procesu można nazwać przywróceniem naruszonych praw. Proceduralną formą prawa arbitrażowego jest procedura wszczynania postępowania, przygotowania do rozprawy, rozpatrywania i rozstrzygania sprawy, a także odwołania i rewizji.
Następujące cechy są charakterystyczne dla procesu arbitrażowego:
- Rozporządzenie legislacyjne. Tak więc procedura rozpatrywania i rozstrzygania spraw arbitrażowych w sądzie jest ustalana przez niezależny przemysł prawny - prawo proceduralne arbitrażu.
- Uniwersalność proceduralnej formy arbitrażu przy rozstrzyganiu sprawy w sądzie. Kodeks postępowania arbitrażowego (APC) przewiduje procedurę rozpatrywania i rozstrzygania spraw we wszystkich formach postępowania arbitrażowego i na wszystkich etapach postępowania arbitrażowego.
- Szczegółowy przebieg postępowania sądowego. Chodzi o sekwencję wszystkich niezbędnych działań sądowych.
- Imperatywność formy proceduralnej. Procedura rozpatrywania spraw ustalonych w kompleksie rolno-przemysłowym jest obowiązkowa dla wszystkich. Jego naruszenie może prowadzić do unieważnienia decyzji podjętej przez sąd lub nałożenia określonej sankcji.
Z powyższych znaków możemy wyciągnąć wnioski dotyczące zasad procedury arbitrażowej. Ale najpierw powinieneś porozmawiać o etapach i rodzajach arbitrażu.
Proces arbitrażu: główne etapy
Najważniejszą zasadą procesu arbitrażowego jest szczegółowość. Wszelkie działania realizowane przez sądy i powiązane podmioty są dozwolone w ścisłej logicznej kolejności. Prawnicy dzielą proces arbitrażu na następujące osiem etapów:
- wszczęcie postępowania przed sądem polubownym;
- przygotowanie sprawy do rozprawy;
- bezpośrednie badanie merytoryczne w sądzie;
- postępowanie odwoławcze;
- postępowanie kasacyjne;
- przegląd aktów sądowych w ramach procedury kontroli i nadzoru;
- postępowanie w sprawie przeglądu wszedł w życie orzeczeń sądowych;
- realizacja postępowań egzekucyjnych.
Obecność wskazanych etapów nie oznacza, że każda sprawa arbitrażowa musi przejść przez wszystkie z nich. Każdy z przedstawionych kroków ma określony charakter. Etapy są określane przez subiektywny skład uczestników na każdym etapie, przedmiot relacji, a także cel i treść czynności proceduralnych.
Wszystkie etapy arbitrażu można sprowadzić do trzech głównych etapów: proces, bezpośrednie postępowanie w sprawie i rozstrzygnięcie konfliktu w drugiej instancji (odwołanie lub kasacja).
Treść arbitrażu
Omawianie zasad procesu arbitrażowego nie ma większego sensu bez pełnego zrozumienia struktury samej koncepcji. Podobnie jak wiele innych kategorii prawnych, arbitraż i stosunki proceduralne można scharakteryzować z perspektywy trzech elementów: treści, przedmiotu i przedmiotu.
Przedmiotem relacji arbitrażowych jest wszystko, co powstają.Rozróżnij obiekty ogólne i specjalne. W pierwszym przypadku mówimy o samej sprawie arbitrażowej, rozstrzygniętej przez sąd. W odniesieniu do przedmiotu ogólnego powstają wszystkie niezbędne stosunki proceduralne. Specjalnym przedmiotem jest osobno brane zjawisko, które wpływa na stosunek prawny. Na przykład przedmiotem szczególnym jest powód lub pozwany.
Przedmiotem relacji arbitrażowo-proceduralnej jest osobna osoba zaangażowana w proces. Może to być sąd, obywatel, instytucja, przedsiębiorstwo, organizacja i wiele innych. Mówiąc najprościej, podmiotami są wszystkie osoby zaangażowane w stosunki arbitrażowe.
Wreszcie treść arbitrażu jest zbiorem subiektywnych obowiązków i praw charakterystycznych dla podmiotów procesu. Sfera arbitrażowa jest ściśle związana ze sporami gospodarczymi, sferą biznesową, kwestiami finansów, zarządzania itp. Wszelkie stosunki w dziedzinie arbitrażu są imperatywne, to znaczy imperatywne. Uczestnicy muszą być posłuszni woli sądu. Za niezgodność z decyzjami prawnymi, a także za brak szacunku dla sądu, podmiot ponosi odpowiedzialność.
Zasada legalności
Pierwszą i główną zasadą procesu arbitrażowego jest legalność. Jest to ogólna zasada prawna, tzn. Charakterystyczna dla każdej branży prawnej. Jednak w dziedzinie arbitrażu legalność ma swoją specyfikę. Oznacza to zgodność decyzji podjętych przez sądy arbitrażowe z podstawami rosyjskiego ustawodawstwa. Wszystkie szczegółowe zasady prawa muszą być zgodne z przepisami i zasadami zapisanymi w rosyjskiej konstytucji.
Zasada legalności w procesie arbitrażu jest uznana za główną. Jest to dość logiczne: priorytetem powinien być charakter prawny realizowanych działań, a dopiero potem wszystko inne. Legalność zapewnia właściwe stosowanie normatywnych aktów prawnych i ustaw, a także przestrzeganie przez wszystkich sędziów regulaminu wewnętrznego ustanowionego przez prawo. Jest to określone w artykule 6 APC Federacji Rosyjskiej. Wszelkie działania niezgodne z prawem utracą moc prawną.
Zatem w systemie zasad postępowania arbitrażowego główną rolę odgrywa legalność. Na jego podstawie budowane są wszystkie inne pomysły, zasady i stanowiska, które zostaną szczegółowo opisane poniżej.
Monopol sądu na wykonywanie postępowań prawnych
Sprawiedliwość jest szczególną formą działań państwa mających na celu ochronę praw. Przeprowadzają to wyłącznie sądy. Żaden inny podmiot ani grupa podmiotów nie ma możliwości zorganizowania badania.
Istnieje kilka rodzajów i form postępowań prawnych. Zgodnie z rozdziałem 7 rosyjskiej konstytucji system sądowniczy składa się z dwóch głównych etapów: Trybunału Konstytucyjnego i sądów powszechnych. Do interpretacji i uzupełnienia podstawowej ustawy krajowej potrzebny jest sąd konstytucyjny. Ponadto porównuje resztę prawa z przepisami Konstytucji.
Rozbudowany system sądów powszechnych obejmuje federalny sąd najwyższy i wiele instancji regionalnych. Są to sądy regionalne, regionalne, okręgowe, światowe i wiele innych. Do pewnego czasu w kraju działał Najwyższy Sąd Arbitrażowy. Z wielu powodów został przekształcony w jedną z komisji Sądu Najwyższego. W tej chwili Komitet Postępowań Arbitrażowych zarządza najszerszym systemem różnych instancji regionalnych.
Wszystkie sądy arbitrażowe są wyspecjalizowane. Nie są one wymienione w Konstytucji Federacji Rosyjskiej. Status i uprawnienia instancji systemu arbitrażowego są określone w odrębnej ustawie federalnej. Pomimo faktu, że Konstytucja nie zawiera jasnych przepisów dotyczących działalności przedmiotowych sądów, nadal obowiązują zasady legalności i monopol w zakresie prowadzenia postępowań sądowych.
Tylko sądy arbitrażowe mają prawo do prawnego rozstrzygania sporów gospodarczych i stosowania prawa materialnego w ramach swoich uprawnień. Żadna inna osoba nie jest w stanie przyjąć odpowiedzialności za wymierzanie sprawiedliwości. Jedynymi wyjątkami są sądy arbitrażowe. Ale działają one niezależnie od państwa i zgodnie ze specjalnymi przepisami prawa.
Zasada monopolu sędziów w zakresie prowadzenia postępowań sądowych ma charakter organizacyjny. Wszystkie początki i pomysły, na których opierają się postępowania sądowe, można podzielić na dwie główne grupy: organizacyjną i funkcjonalną. Pierwsza grupa zasad zostanie szczegółowo omówiona poniżej.
Niezależność sądowa
Drugą zasadą organizacyjną arbitrażu sądowego jest niezawisłość sądownictwa, a mianowicie sędziów. Sędziowie nie są zależni od nikogo i nie podlegają nikomu poza samym prawem. Jest to zapisane w najważniejszym akcie regulacyjnym kraju, Konstytucji Federacji Rosyjskiej. Zewnętrzny wpływ na przedstawicieli sądów arbitrażowych jest niedozwolony. Jakakolwiek interwencja organów państwowych, a także władz lokalnych lub jakichkolwiek stowarzyszeń publicznych jest zabroniona. Sędziowie są całkowicie niezależni, o czym świadczą liczne gwarancje polityczne, prawne i ekonomiczne.
Pierwszą gwarancją niezależności sędziów jest procedura ich mianowania. Zgodnie z przepisami rosyjskiej konstytucji za mianowanie pracowników sądowych odpowiada głowa państwa, czyli prezydent. Podpisuje dekrety w sprawie upoważnienia sędziów. Prezydent pomaga wyższej izbie Zgromadzenia Federalnego Federacji Rosyjskiej - Radzie Federacji. Żadna osoba nie może zostać wyznaczona na stanowisko bez zgody odrębnej komisji kwalifikacyjnej.
Niezależność sędziów jest zatem najważniejszą zasadą sądową procesu arbitrażowego. Dołączenie do sędziego jest bardzo trudne. Musisz mieć umiejętności i wiedzę na najwyższym poziomie. Ale rekompensuje to całkowita niezależność i nieograniczony czas trwania kadencji. Niezależność sędziów jest zatem drugą zasadą organizacyjną procesu arbitrażowego. Kodeks postępowania arbitrażowego (AIC) i rosyjska konstytucja bezpośrednio to wskazują.
Idea równości wobec prawa
Pomimo oczywistego zróżnicowania sądów, zgodnie z rosyjskim ustawodawstwem, zasada równości wszystkich podmiotów postępowania sądowego jest nadal zachowana. Jednocześnie należy zwrócić uwagę na równość wszystkich obywateli i organizacji wobec prawa i sądu. Jest to najważniejsza zasada organizacyjna zapisana w artykule 7 KTO Federacji Rosyjskiej.
Zgodnie z rosyjskim prawem obywatele są równi przed sądem i prawem, niezależnie od płci, narodowości, języka, rasy, przekonań religijnych lub filozoficznych, miejsca zamieszkania, statusu urzędowego lub finansowego itp. Idea równości, podobnie jak zasady przedstawione powyżej, jest ogólna charakter. Charakteryzuje się wszystkimi gałęziami prawa - postępowaniami administracyjnymi, karnymi, cywilnymi i arbitrażowymi.
Zasada równości jest ściśle powiązana z ideą połączenia kolegialnego i wyłącznego rozpatrywania spraw. Zgodnie z art. 17 Kodeksu postępowania arbitrażowego Federacji Rosyjskiej sprawy w pierwszej instancji mogą być rozpatrywane indywidualnie lub zbiorowo. Skład kolegialny sądu jest ustalany z góry. Jest to konieczne do rozpatrzenia dużych i złożonych przypadków. Jedyne rozwiązanie problemów występuje znacznie częściej. W sprawę zaangażowany jest tylko jeden sędzia.
Pomimo możliwości wyboru formy postępowania sądowego pozostaje zasada równości wszystkich wobec prawa i sądu. Nie ma w tym sprzeczności. Zarówno jeden sędzia, jak i cała komisja są w stanie przedstawić wymogi prawne, które są równie ważne dla wykonania.
Idee równości i połączenie form postępowania sądowego należą do grupy zasad organizacyjnych procesu arbitrażowego. Postępowania sądowe są jednak bardzo złożone, dlatego zasady nie są wyczerpane.
Zasady reklamy i zachowania języka państwowego
Federacja Rosyjska jest wielonarodowym krajem z wieloma grupami etnicznymi, a zatem tradycjami, przekonaniami i językami. Zgodnie z art. 12 APC Federacji Rosyjskiej spory sądowe w Rosji prowadzone są wyłącznie w języku rosyjskim.
Osobom, które uczestniczą w procesie, ale nie mówią w języku, należy zapewnić usługi tłumacza. Należy przetłumaczyć nie tylko przemówienia sędziego, ale także wszystkie materiały sprawy: pozew, akt oskarżenia, teksty dowodów materialnych, dialogi prawnika, prokuratora itp. Naruszenie reguły dotyczącej języka procesu będzie stanowić podstawę do uznania całego posiedzenia za nielegalne i nieważne . Jest to określone w artykułach 270 i 288 APC Federacji Rosyjskiej.
Ważną rolę w klasyfikacji zasad postępowania arbitrażowego zajmuje reklama. Rozprawy sądowe powinny być początkowo otwarte. O zamkniętym charakterze procesu może decydować tylko sędzia. Istnieje kilka warunków, z powodu których otwarte spotkanie może stać się spotkaniem zamkniętym. Jest to prawdopodobieństwo ujawnienia tajemnic państwowych, tajemnic handlowych, informacji chronionych itp.
Ważne jest, aby zrozumieć, że tajny charakter postępowania sądowego nie narusza zasady reklamy. Wskazują na to niektóre gwarancje procesu: zdolność do sporządzania notatek podczas procesu, rejestrowania tego, co się dzieje za pomocą nagrań audio lub wideo, transmisji procesu dla ogółu społeczeństwa itp.
Po zapoznaniu się z pomysłami organizacyjnymi i zasadami postępowania sądowego należy zwrócić uwagę na funkcjonalne zasady postępowania arbitrażowego.
Dyspozycyjność i równość proceduralna
Dyspozycyjność to zdolność jednostek do samodzielnego rozporządzania swoimi prawami i uprawnieniami - o charakterze materialnym lub proceduralnym. Ale w jaki sposób zasada dyspozycyjności łączy się z nadrzędnym charakterem postępowania prawnego, który został wcześniej opisany? Czy jest tu paradoks? Wszystko jest bardzo proste.
Dyspozycyjność jest funkcjonalną zasadą procesu arbitrażowego. Oznacza to swobodne przejście z jednego etapu prawnego na drugi. Zatem analiza sprawy w postępowaniu odwoławczym zależy od przedmiotu postępowania. Tylko on decyduje, czy kontynuować proces w drugiej instancji. Ponadto procedura nadrzędna przejawia się w decyzjach samego sądu. Decyzja podjęta przez sędziego jest wiążąca. Próby uniknięcia zgodności będą ponosić odpowiedzialność.
Dyspozycyjność jest ściśle ograniczoną zasadą arbitrażu. System sądowy początkowo istnieje z pewnym zakresem. Tak więc sędzia nie akceptuje zrzeczenia się roszczenia, nie zmniejsza wielkości już złożonych roszczeń sądowych, nie zatwierdza polubownego ugody niezgodnej z prawem i ogólnie działa ściśle w ramach prawa.
Następująca zasada nazywa się równością proceduralną. Należy go oddzielić od organizacyjnej zasady równości. W tym przypadku mówimy o równych szansach i prawach stron postępowania. Każda ze stron ma taką samą liczbę gwarancji i możliwości ochrony.
Zatem funkcjonalny system zasad postępowania arbitrażowego jest ściśle związany z grupą zasad i pomysłów organizacyjnych. Jeżeli zasady organizacyjne mają charakter bardziej ogólny i potrzebne są bardziej prawdopodobne, aby wskazać granice postępowania sądowego, wówczas zasady funkcjonalne wskazują na cechy strukturalne różnych elementów postępowania sądowego.
Zasada arbitrażu kontradyktoryjnego
Konkurencyjność to obowiązek udowodnienia zgłoszonych zastrzeżeń i roszczeń.Chodzi o obronę swojego stanowiska, dostarczanie dowodów oraz uzyskanie uczciwej i rozsądnej decyzji sądu. Konkurencja jest najważniejszą zasadą funkcjonalną w procesie arbitrażu.
Zasada konkurencji w procesie arbitrażowym ma dwa aspekty manifestacji. Jest to dowód na określone wymagania i bezpośrednie kwestionowanie ich praw. W Kodeksie postępowania arbitrażowego Federacji Rosyjskiej każdej ze stron postępowania arbitrażowego gwarantuje się prawo do przedstawienia dowodów w sprawie sądowej. To znów prowadzi do interesującej sprzeczności: czy jest to obowiązek kontradyktoryjny, czy jest to prawo stron? Prawo odwołuje się do kwestionowania swoich praw jako głównego obowiązku stron postępowania sądowego. Jednak wielu prawników podaje przeciwną formę dyspozycyjną. Można znaleźć kompromis, w którym stwierdza się, że odpowiedzialność kontradyktoryjna jest obowiązkiem prawników i prokuratorów, ale prawem bezpośrednich uczestników procesu.
W ten sposób przeanalizowaliśmy pojęcie i zasady procedury arbitrażowej. Arbitraż to dziedzina ciągle ewoluująca. Z czasem zyska jeszcze większą liczbę funkcji i właściwości.