Każda osoba, która popełni przestępstwo, musi zostać ukarana. Konkretna miara odpowiedzialności jest wybierana w zależności od charakteru i surowości aktu. Tymczasem pojęcie „zwolnienia z kary” jest stosowane w krajowym prawie karnym. Rozważmy to bardziej szczegółowo.
Pojęcie i rodzaje zwolnienia z kary karnej
We współczesnym prawodawstwie ustanawia się system okoliczności wykluczający karalność czynu. W niektórych przypadkach nałożenie nawet luźnej kary na ten temat staje się niepraktyczne lub niemożliwe.
Zwolnienie od odpowiedzialności karnej i karnej - odmowa przypisania obywatelowi, który popełnił przestępstwo, sankcje lub ich części. Jak wiadomo, winowajcą można ścigać wyłącznie na podstawie postanowienia sądu. W związku z tym zwolnienie z odpowiedzialności karnej i karnej odbywa się w podobny sposób. W wyroku sąd jest zobowiązany uzasadnić swoją decyzję.
Rozdzielenie zwolnienia od kary karnej według rodzajów odbywa się według różnych kryteriów. Jedną z cech klasyfikacji jest podstawa odmowy nałożenia sankcji. Może być to spowodowane fizyczną niemożnością lub niestosownością prawną.
Ponadto można wyróżnić następujące rodzaje zwolnień z kar kryminalnych:
- pełny;
- częściowe;
- wyłączenie na podstawie uniwersalnej.
Cechy zastosowania instytucji zwolnienia
Nakładając wyrok, sąd zakłada, że jego termin i wygląd będą konieczne i wystarczające do osiągnięcia celów wymiaru sprawiedliwości. Nałożenie sankcji zapewnia przywrócenie sprawiedliwości, edukacyjny wpływ na sprawcę i zapobieganie innym przestępstwom.
Jednak po pewnym czasie może się okazać, że kara jest zbyt surowa lub łagodna dla obywatela. W takich przypadkach prawo przewiduje możliwość złagodzenia lub zaostrzenia sankcji. Ponadto możliwe jest wcześniejsze zwolnienie z kary.
Tymczasem w trakcie postępowania sąd może dojść do wniosku, że cele postępowania można osiągnąć bez nakładania rzeczywistej sankcji. Istnieje potrzeba wyboru: zastosować zwolnienie z odbywania kary lub normę nakładania sankcji. Istnieje rodzaj zderzenia przepisów prawa karnego. Aby rozwiązać ten problem, kodeks karny przewiduje tak zwane reguły konfliktu.
Charakterystyczne cechy Instytutu
Kara karna jest uważana za jeden z najbardziej rygorystycznych sposobów edukowania sprawcy. Musi być rozsądny i zgodny z powagą przestępstwa.
We wszystkich gałęziach prawa obowiązuje zasada humanizmu. W prawie karnym był osadzony w instytucji zwolnienia z kary. Jego zastosowanie pozwala osiągnąć cele postępowania sądowego przy najmniejszych stratach dla sprawcy.
Podstawy do zwolnienia z odpowiedzialności karnej i karnej
Obecnie ustawa przewiduje różne przyczyny odmowy nałożenia sankcji przez sąd. Ogólne podstawy zwolnienia z kary stanowią:
- Choroba winy.
- Ciąża
- Obecność osób na utrzymaniu do 14 lat. Podstawa ta dotyczy przede wszystkim skazanych kobiet. Jeśli mężczyzna jest jedynym rodzicem małoletniego, może zostać zwolniony z kary.
- Koniec zdania.
- Zmiana sytuacji, w wyniku której czyn lub obywatel przestał stanowić zagrożenie dla społeczeństwa.
Prawo ustanawia jeszcze dwie podstawy do zwolnienia z kary kryminalnej: ułaskawienie i amnestię.
Zwolnienie warunkowe
Zwolnienie warunkowe z kary jest stosowane, gdy zachowanie obywatela dowodzi, że jego pełna poprawa jest możliwa bez rzeczywistych sankcji. Do spotkania obowiązuje UDO:
- prace korekcyjne;
- uwięzienie;
- ograniczenia wolności;
- treści dyscyplinarne;
- ograniczenia usług.
Cechy praktyki sądowej dotyczącej zwolnienia warunkowego
Warto powiedzieć, że sądy nie mają jednolitego podejścia do stosowania warunkowego zwolnienia z kary.
Niektóre organy korzystają z instytucji tymczasowego aresztowania tylko wtedy, gdy istnieją dowody na pozytywne zachowanie skazanego. Ponadto szczególne znaczenie będą miały zachęty obywatela i kary przypisane mu w trakcie odbywania kary. Aby podjąć decyzję, sądy oceniają powagę czynu, określają termin, który upłynął, uwzględniają liczbę i charakter rejestru karnego, czas trwania przerw między nimi.
Inne władze przyjmują nieco inne podejście. Polega ona na ocenie tylko zachowania danej osoby podczas odbywania kary. Jeżeli w czasie rozpatrywania wniosku o zwolnienie warunkowe z kary nie dana osoba nałożyła kary, petycja może zostać udzielona.
UDO stosuje się z reguły wobec tych obywateli, którzy popełnili czynność w razie wypadku. Jeśli dana osoba była wielokrotnie ścigana, to kwestię jej zwolnienia z kary należy rozstrzygnąć z uwzględnieniem wszystkich okoliczności.
Korzystając z instytucji warunkowego zwolnienia, sądy muszą zrozumieć pełną odpowiedzialność za podjęte decyzje.
Ważna uwaga
Należy powiedzieć o różnicy między zwolnieniem z odpowiedzialności karnej a karaniem. W przypadku zwolnienia warunkowego sankcja jest zniesiona od tematu. Jednak fakt odpowiedzialności karnej nie został unieważniony. Innymi słowy, zostanie uznany za skazanego. Rejestr karny jest usuwany po pewnym czasie, w zależności od wagi popełnionego czynu.
Zwolnienie z odpowiedzialności obejmuje pełną rehabilitację osoby w społeczeństwie. W takim przypadku nie zostanie pociągnięty do odpowiedzialności.
Kontrola
W prawie karnym zwolnieniu z kary często towarzyszy nałożenie pewnych obowiązków na obywatela. Są one przewidziane w artykule 73 Kodeksu karnego (część 5). Na przykład sąd ma prawo zobowiązać osobę:
- Nie zmieniaj miejsca zamieszkania, nauki, pracy bez powiadomienia organu kontrolującego jego korektę.
- Nie odwiedzaj miejsc określonych przez sąd.
- Poddaj się leczeniu chorób przenoszonych drogą płciową, uzależnienia od narkotyków, alkoholizmu itp.
- Znajdź pracę
- Kontynuuj naukę.
Sąd ma prawo nałożyć na obywatela i inne obowiązki, które przyczyniają się do korekty.
Organy systemu penitencjarnego są zobowiązane do kontrolowania zachowania podmiotu zwolnionego warunkowo.
Choroba pozwanego
Zgodnie z art. 81 kodeksu karnego obywatel, który po popełnieniu czynu rozwija zaburzenie psychiczne, które nie pozwala mu zrozumieć niebezpieczeństwa jego zachowania, charakteru jego działań i zarządzania nimi, jest zwolniony z kary. Podobna zasada dotyczy skazanych i odbywających karę pozbawienia wolności.
Zwolnienie z kary karnej jest również dozwolone, jeśli obywatel ma inną poważną chorobę.
Objaśnienia
Jeśli obywatel ma zaburzenie psychiczne po przestępstwie, uważa się go za zdrowego psychicznie. Niemniej jednak nie może odbyć wyroku, ponieważ nie rozumie natury i niebezpieczeństwa swojego poprzedniego zachowania. W przeciwnym razie cele kary nie zostaną osiągnięte.
Podmiot podlega zwolnieniu bez względu na wagę i charakter przestępstwa. Na podstawie wniosku komisji lekarskiej można zastosować obowiązkowe środki medyczne w odniesieniu do pacjenta.Czas spędzony w placówce medycznej wlicza się do kary. W takim przypadku używana jest formuła z dnia na dzień.
Jeśli obywatel, który doświadczył przejściowego zaburzenia psychicznego, wyzdrowieje, może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za wcześniej popełniony czyn, od kary, za którą został zwolniony. Jeśli choroba pojawi się po zatwierdzeniu wyroku skazującego, w okresie odbywania kary, w przypadku powrotu do zdrowia, podmiot może zostać ponownie umieszczony w więzieniu.
W każdym razie sąd jest jednak zobowiązany sprawdzić, czy przedawnienie nie wygasło w celu ścigania lub wykonania kary.
Inna poważna choroba
Wykaz chorób, za które obywatel jest zwolniony z kary, określa Ministerstwo Zdrowia i Rozwoju Społecznego.
Podejmując odpowiednią decyzję, sąd musi wziąć pod uwagę charakter i wagę aktu, stopień korekty osoby skazanej, informacje o jej osobowości i inne okoliczności, które łącznie wskazują na niskie zagrożenie obywatela dla społeczeństwa. Stosując instytucję zwolnienia, sędzia zakłada, że dana osoba nie będzie w stanie popełnić nowego przestępstwa w stanie bolesnym. Jednak żadna patologia, bez względu na to, jak poważna może być, sama w sobie może być podstawą do podjęcia właściwej decyzji: sąd musi posiadać informacje o stopniu zagrożenia podmiotu dla społeczeństwa.
Jeśli z czasem osoba wyzdrowieje, może być zaangażowana w odbycie niezachowanej części wyroku. Oczywiście należy przestrzegać przedawnienia.
Odroczenie kary
Regulują go 82 artykuły Kodeksu karnego. Ustanowienie odroczenia ustawodawstwa opiera się na zasadzie humanizmu.
Nałożenie kary pozbawienia wolności dla kobiety w ciąży lub osoby, która ma drobne osoby na utrzymaniu w wieku poniżej 14 lat i która je wychowuje niezależnie, jest niecelowe. Faktem jest, że obecne więzienia i kolonie nie są przystosowane do odbywania wyroków przez takich obywateli i przetrzymywania nieletnich.
Zapewniając odroczenie, prawodawca opiekuje się nie tylko nienarodzonym dzieckiem, ale także dziećmi, których rozwój psychiczny i fizyczny może ucierpieć pod nieobecność samotnego rodzica.
Istota odroczenia
Oznacza to, że sąd odracza wykonanie wyroku do pewnego momentu. Może to być osiągnięcie małoletniego pozostającego na utrzymaniu w wieku 14 lat lub narodziny dziecka.
Odroczenie ma zastosowanie, gdy obywatel jest skazany na więcej niż 5 lat więzienia za poważny / szczególnie poważny czyn. Przemówienie w szczególności na temat morderstwa, bandytyzmu, terroryzmu itp.
Funkcje zastosowania art. 82 Kodeksu karnego
Po wyznaczeniu odroczenia ustanawia się kontrolę nad obywatelem. Jeżeli uprawniony organ systemu karnej ujawni fakty dotyczące uchylania się od obowiązków rodzicielskich, zostanie ostrzeżony. Jeżeli dziedzina tego obywatela nie spełnia wymogów, sąd ma prawo zastąpić odroczenie rzeczywistą karą.
Po osiągnięciu wieku 14 lat osoba może zostać zwolniona ze służby na pozostały okres. Sąd może również zastąpić sankcję łagodniejszą lub podjąć decyzję o zwróceniu przedmiotu na miejsce wskazane w zdaniu w celu odbycia kary.
Jeżeli w trakcie odroczenia popełniono nowy czyn, osoba zostaje ukarana w sposób określony w art. 70 kodeksu karnego.
Wygaśnięcie kary
Nakazy sądowe są wykonywane po wejściu w życie orzeczenia. W niektórych przypadkach ta zasada nie ma zastosowania. Na przykład wyroku nie można wykonać w związku z chorobą skazanego, uprowadzeniem lub zniszczeniem dokumentu itp.
Jeśli po pewnym czasie instrukcje sądu nie zostaną spełnione, tracą one swój wpływ zapobiegawczy i edukacyjny. W związku z tym wykonanie staje się niepraktyczne.
Ustawodawstwo określa okres, w którym konieczne jest nałożenie określonej kary na obywatela. Są one zdefiniowane w artykule 83 Kodeksu karnego. Obecnie obowiązują następujące warunki: 2 lata dla drobnego czynu, 6 dla umiarkowanej surowości, 10 dla grobu i 15 dla szczególnie poważnego napadu.
W przypadku uchybienia wymaganiom sądu odzwierciedlonym w wyroku bieg danego okresu zostaje zawieszony. Termin ten przedłuża się z dniem zatrzymania obywatela lub spowiedzi. Okresy, które upłynęły w momencie unikania kary przez podmiot, powinny zostać określone.
Przypadki specjalne
Jeżeli obywatel został skazany na karę śmierci, sąd decyduje o zastosowaniu ustawowych terminów. Ma on prawo do zastosowania ustalonych zasad i zwolnienia osoby lub odmowy. W tym drugim przypadku karę śmierci zastępuje kara pozbawienia wolności na określony czas.
Ważne punkty
Trzeba powiedzieć, że ci, którzy zostali skazani za zbrodnie przeciwko ludzkości i pokój przewidziany w art. 353, 356-358 kodeksu karnego, nie mają zastosowania.
Należy również zauważyć, że przedawnienie nie wpływa na wysokość kary nałożonej na osobę. Obecnie długość tego terminu zależy od kategorii napadu.
Okresy ustawowe są określone w ustawodawstwie bez odniesienia do konkretnych aktów, okoliczności, w których zostały popełnione.
Uwolnienie nieletnich
Dla osób poniżej 18 roku życia obowiązują specjalne zasady.
Zgodnie z art. 92 kodeksu karnego młodociani mogą być zwolnieni z kary karnej za czyny o umiarkowanej i niewielkiej wadze przy użyciu obowiązkowych środków edukacyjnych. Są one ustalone w drugiej części 90. normy Kodeksu. Obywatel, który nie ukończył 18 lat i został skazany za poważne przestępstwo, może zostać zwolniony z odbywania kary, jeżeli sąd uzna, że jego korekty można dokonać poprzez umieszczenie go w zamkniętej instytucji edukacyjnej. Małoletni może pozostać w tej instytucji do osiągnięcia pełnoletności, ale nie dłużej niż trzy lata.
Jeżeli sąd stwierdzi, że obywatel nie potrzebuje już wpływu edukacyjnego, jego pobyt w zamkniętej instytucji może zostać zakończony przed terminem.
Opcjonalnie
Sąd może przywrócić karę małoletniemu w placówce edukacyjnej, jeżeli został on spóźniony z powodu odmowy pozostania w nim. Ponadto okres ten może zostać przedłużony, jeżeli zostanie stwierdzona potrzeba dalszego wywierania wpływu na obywatela. W każdym razie całkowity czas spędzony przez osobę w instytucji nie może być dłuższy niż 3 lata.
Przedłużenie terminu zakończenia opracowywania programów edukacyjnych lub zakończenia szkolenia zawodowego w instytucji edukacyjnej odbywa się na wniosek skazanego.
Wyjątki
Zgodnie z kodeksem karnym nie przewiduje się zwolnienia z kary za niektóre przestępstwa osób dorosłych. Takie akty są zapisane w artykułach:
- 111 (części 1, 2);
- 117 (część 2);
- 122 (część 3);
- 126 itd.
Zmiana scenerii
Przy zwolnieniu z kary na tej podstawie, o której mowa w art. 80.1 Kodeksu karnego. Zasada ta dotyczy osób, które po raz pierwszy popełniły akt umiarkowanej lub niewielkiej grawitacji. Aby zostać zwolnionym z kary, sąd musi ocenić stopień zagrożenia danej osoby i ingerencję popełnioną przez nią w społeczeństwo w danych okolicznościach.
Stosowanie art. 80 ust. 1 kodeksu karnego pociąga za sobą zakończenie postępowania karnego.
Amnestia
Jest to szczególny sposób na uwolnienie osoby skazanej. Akt amnestii można zastosować na każdym etapie produkcji.
Podmiot może zostać zwolniony zarówno z kary, jak i odpowiedzialności. Ponadto przypisaną sankcję można zmniejszyć, zastępując ją inną, łagodniejszą. Amnestia może obejmować zwolnienie z dodatkowej kary.
Ograniczenia
Zasadniczo amnestia nie dotyczy obywateli:
- popełnione przez państwo i inne przestępstwa o szczególnym zagrożeniu;
- uważani za niebezpiecznych powtarzających się przestępców;
- wcześniej zwolniony w ramach amnestii lub z powodu ułaskawienia, ale popełnił złośliwe naruszenie nakazów sądowych.
Przebaczenie
Jest o tym mowa w artykule 85 Kodeksu karnego. Zgodnie z drugą częścią normy podmiot może zostać zwolniony z kary, sankcję można zmniejszyć lub zastąpić łagodniejszą. W takim przypadku sąd ma prawo do wykreślenia z rejestru karnego.
Na podstawie przepisów normy obywatel może zostać zwolniony z kary, ale nie z odpowiedzialności.
Z reguły ułaskawienie stosuje się do podmiotów odbywających już wyrok w zawieszeniu.
Należy zauważyć, że akt amnestii przyjmuje Duma Państwowa. Decyzja o ułaskawieniu należy do Prezydenta. Ustawa o amnestii jest skierowana do nieokreślonej liczby osób. Zazwyczaj wskazuje konkretne przestępstwa skazane, które są zwolnione z kary. Ułaskawienie to zwykle dokument mający na celu uwolnienie określonych osób.