Przedmiotem prawa cywilnego są public relations, realizowane w odniesieniu do korzyści materialnych lub niematerialnych. Prawnicy opracowali wiele klasyfikacji więzi społecznych, dzieląc wszystkie typy na grupy. Szczególnie powszechny jest tu podział na bezwzględne i względne stosunki prawne. Znaczenie każdego z tych gatunków zostanie opisane w naszym artykule.
Stosunki cywilne
Prawo cywilne odnosi się do wszystkich przepisów prawnych regulujących stosunki własności w każdym jego przejawie. Stosunki obywatelskie budowane są na zasadzie równości prawnej. Podmioty prawa to osoby fizyczne i prawne, które łączą się w celu zaspokojenia własnych potrzeb duchowych i materialnych.
Przedmiotem prawa cywilnego są public relations - relacje między organizacjami, organami rządowymi, samorządami lokalnymi i zwykłymi obywatelami. Stosunki cywilne dzielą się na własność i niemajątek. Te pierwsze komplikuje obecność w nich własności. Odzwierciedla jedność podstawy ekonomicznej i prawnej struktury. Ponadto zachodzi ich interakcja. Relacje o charakterze niemajątkowym są związane z własnością intelektualną.
Cechy relacji obywatelskich
Zdecydowana większość prawników twierdzi, że główną cechą stosunków cywilnoprawnych jest równość prawna wszystkich podmiotów. Dlatego relacja między osobami jest z reguły ustalana na zasadzie dobrowolności.
Umowa zajmuje szczególne miejsce w systemie prawa cywilnego. Jest to legalnie wykonany dokument zabezpieczający ten lub inny związek. Jest to umowa, która zabezpiecza prawa, obowiązki i obowiązki podmiotów stosunków prawnych. Zgodnie z umową wszystkie strony muszą być równe i prawnie niezależne od siebie. Żaden podmiot nie może dowodzić ani zlecać niczego drugiej stronie. Wskazuje na to ogólna dyspozycyjność większości norm cywilnych. Wiele przepisów w rozpatrywanej dziedzinie prawnej jest dopuszczalnych, ale nie wiążących ani zakazujących. Dotyczy to jednak tylko nawiązywania relacji. Tak więc, jeśli strony zawrą między sobą umowę, zobowiązania natychmiast się pojawią.
Treść stosunków obywatelskich
Przed opisaniem bezwzględnych i względnych stosunków prawnych należy jeszcze trochę porozmawiać o strukturze rozważanych stosunków społecznych. Tak więc zachowanie uczestników stosunków cywilnych jest określone przez obecność pewnych praw i obowiązków.
Zgodnie z prawem podmiotu stosunków rozumie się prawnie zabezpieczoną miarę możliwych ludzkich zachowań. Oznacza to, że podmiot może, ale nie musi, wykonywać pewne czynności. Obowiązek podmiotowy jest prawnie ustaloną miarą niezbędnego zachowania. Tutaj obowiązują normy o charakterze nadrzędnym (wiążącym lub wygórowanym). Subiektywne prawa i obowiązki stanowią formę prawną stosunków cywilnych.
Regulacje prawne poszczególnych public relations przyczyniają się do ciągłej zmiany ich formy prawnej. Treść relacji społecznych jest usprawniona i usystematyzowana. W rezultacie relacje między podmiotami nabierają charakteru prawnego.
Dialektyczna jedność formy i treści
Stosunków majątkowych w prawie cywilnym nie można w pełni przypisać nadbudowie prawnej lub podstawie prawnej. Obie te kategorie reprezentują jedność dialektyczną. Oznacza to, że wzajemne oddziaływanie podstawy i nadbudowy prowadzi do pewnej sprzeczności, co z kolei przyczynia się do rozwoju stosunków własności cywilnej.
Forma relacji, która obejmuje obowiązki i prawa podmiotów, znajduje się w dziedzinie prawnej nadbudowy. Interakcja podmiotów prawa, tworząca treść, odnosi się do podstawy ekonomicznej.
Sytuacja wygląda inaczej w osobistych relacjach niemajątkowych. Tutaj forma jest poza podstawą ekonomiczną. To z kolei oznacza, że cywilne stosunki niemajątkowe są całkowicie związane z nadbudową.
Względne stosunki prawne w prawie cywilnym
W zależności od formy relacji między podmiotami wszystkie stosunki cywilne są podzielone na absolutne i względne. Relacje prawne o charakterze względnym charakteryzują się obecnością ściśle określonej liczby osób. Co więcej, może to być tylko jedna osoba. Ważne jest, aby każdy uczestnik związku był zarejestrowany jako taki.
Zatem relacje względne zależą od struktury komunikacji intersubiektywnej. W omawianym przypadku jest to wyraźnie określone. Każdy element tej struktury powinien być widoczny - w tym przypadku każdy temat.
Przykłady relacji względnych
Istnieje kilka przykładów względnych stosunków prawnych: na przykład są to relacje między uczestnikami współwłasności. Deweloper zapisuje w swoich dokumentach dokładną liczbę osób, z którymi zawrze umowę. Na przykład w jednym domu w budowie planuje osiedlić kilkaset osób. Dane na każdy temat relacji prawnych są wprowadzane do specjalnej bazy danych. W rezultacie można ustalić, że konstruktor utworzył względny stosunek prawny o ściśle określonym składzie tematycznym.
Drugim, jeszcze prostszym przykładem jest relacja kupna-sprzedaży. Tutaj możesz śledzić dokładną liczbę podmiotów: sprzedającego i kupującego. Nie ma tu żadnych osób trzecich lub nieznanych. Co więcej, nie należy myśleć, że stosunki prawne charakterystyczne są tylko dla prawa własności cywilnej. Ograniczona liczba podmiotów może być również powiązana z własnością intelektualną. Na przykład jedna osoba nabywa prawa autorskie od drugiej. Innym przykładem jest wykup patentu przez osobę prawną od wynalazcy - osoby fizycznej, czyli obywatela. We wszystkich tych przypadkach istnieje jasno określony skład przedmiotu. Jest to cecha charakterystyczna względnych stosunków prawnych. A co możesz powiedzieć o absolutnym stosunku prawnym? Czym różnią się od względnych i co jest ich charakterystyczne? O tym dalej.
Bezwzględne stosunki prawne w prawie cywilnym
Jak już wspomniano, podział na bezwzględne i względne stosunki prawne w cywilno-prawnej branży zależy od struktury i formy komunikacji intersubiektywnej. W relatywnych stosunkach prawnych taki związek jest jasno zdefiniowany: można prześledzić każdy z jego elementów, którymi są sami aktorzy. W absolutnych stosunkach prawnych jest odwrotnie: relacja intersubiektywna jest tutaj bardzo rozmyta, dlatego nie można ustalić osób zaangażowanych w relację.
Tak więc charakterystyczną cechą absolutnych stosunków prawnych jest obecność nieokreślonego kręgu osób zobowiązanych. Ponadto cały ten krąg musi zmierzyć się z jedną konkretną osobą, która w tym przypadku będzie upoważniona. Jaki więc schemat tu się pojawia i jak można go zilustrować przykładami z życia? Postaramy się odpowiedzieć dalej.
Przykłady bezwzględnych relacji prawnych
Rodzaj rozważanych stosunków cywilnych charakteryzuje się tym, że jednej osobie uprawnionej sprzeciwia się wiele podmiotów zobowiązanych, które ponadto są bierne prawnie. Oto prosty przykład: autor, który stworzył dzieło kultury, zarejestrował się jako właściciel tworzonego produktu. Automatycznie wszystkie inne osoby zobowiązały się nie naruszać praw autorskich, to znaczy praw majątkowych.
Warto również podać przykład bezwzględnego stosunku prawnego własności. Każdy z nas kończy to codziennie, choć tego nie zauważa. Chodzi o interakcje między organami rządowymi. Każdy organ, przemawiając w imieniu ludzi i jednocześnie działając w imieniu ludzi, zawiera umowy dotyczące nieruchomości, nabywa coś, zawiera transakcje i realizuje inne stosunki majątkowe. Ponieważ władzę państwową tworzą obywatele rosyjscy, okazuje się, że władze jako osoby upoważnione działają w interesie nieograniczonego kręgu ludzi.
Jak prawdziwy jest podział na stosunki intelektualne i materialne, absolutne i względne prawne? Odpowiedź na to pytanie zostanie udzielona dalej.
Problemy różnicowania relacji obywatelskich
Niektórzy prawnicy, zwłaszcza indywidualni radzieccy prawnicy, sprzeciwiali się podziałowi stosunków cywilnych na względne i absolutne. Ich zdaniem stosunki prawne powinny być specyficzne, a fakt, że mają nieograniczony krąg osób, jest nie do przyjęcia. Wydaje się, że to w ogóle możliwe? Codziennie zawierane są setki umów z niejasnymi grupami tematycznymi. Jednak naukowcy twierdzą, że w prawie każdej nieograniczonej grupie można znaleźć jedną konkretną osobę, która zawiera umowę. Jeśli nie można znaleźć takiej osoby, nie mówimy wcale o żadnym związku.
Taki argument jest całkowicie nie do obrony. Osoby, które doszły do wniosku, że stosunków absolutnych nie można uznać za cywilne, są głęboko w błędzie. Chodzi o to, że we wszelkich stosunkach prawnych między ludźmi działanie osoby upoważnionej ma kluczowe znaczenie. Rolą drugiej strony, osób zobowiązanych, jest nie ingerowanie w uprawniony podmiot w wykonywaniu swoich uprawnień. Z tego możemy wyciągnąć prosty wniosek: we wszystkich rodzajach bezwzględnych stosunków prawnych na każdą osobę ciąży obowiązek.
Różnice w relacjach
Jakie jest praktyczne rozróżnienie między relacjami bezwzględnymi i względnymi w dziedzinie prawa cywilnego? Prawnicy mówią o naruszeniach i późniejszym nałożeniu sankcji. Tak więc, jeśli zostaną naruszone prawa absolutne, każdy sprawca naruszenia zostanie pociągnięty do odpowiedzialności. W przypadku naruszenia prawa względnego zareaguje ściśle określona osoba - podmiot, którego obowiązki obejmują zaspokojenie interesów osoby upoważnionej swoimi działaniami. Ponadto w celu ochrony bezwzględnych i względnych relacji w prawie cywilnym utworzono dwa niezależne bloki.
Należy zaakceptować istniejące zróżnicowanie i jego prawne uzasadnienie. Oczywiście w dziedzinie prawa cywilnego istnieje wiele różnych problemów. Nie dotyczą one jednak rozważanego tematu.
Ogólne stosunki regulacyjne
Oprócz względnych i bezwzględnych prawnych stosunków własności istnieją również relacje o charakterze ogólnym regulacyjnym. W takim przypadku absolutnie wszystkie podmioty działają jako posiadacze praw lub obowiązków. Co więcej, same relacje są nieco zindywidualizowane.
Prosty przykład można podać jako posiadający zdolność prawną. Po ukończeniu 18 lat osoba w Rosji staje się pełnoprawna, czyli kompetentna. Uzyskuje szereg praw politycznych i społeczno-ekonomicznych. W ten sposób każdy dorosły obywatel w kraju jest upoważniony.Jest to najbardziej uderzający przykład relacji o ogólnym charakterze regulacyjnym w dziedzinie prawa cywilnego.