Przy organizowaniu bezpieczeństwa pożarowego dla osób nieodpowiedzialnych lub niedowidzących największą trudnością jest monitorowanie stanu gaśnic. Wypełnianie formalności, a także zamieszanie związane z utrzymaniem tych partycji, czasem wydaje się dodatkową stratą czasu i pieniędzy. I tylko podczas kontroli, po otrzymaniu gigantycznej grzywny, wszyscy pamiętają potrzebę tych procedur.
Aby ta sytuacja Ci się nie przydarzyła, dowiedzmy się o czasie inspekcji gaśnic, cechach ich ponownego ładowania, a także o tym, gdzie udokumentować te działania.
Urządzenie gaśnicze i jego główne typy
Wynaleziona nieco ponad sto lat temu gaśnica szybko stała się najbardziej przystępnym i wygodnym środkiem bezpieczeństwa przeciwpożarowego.
Niezależnie od zawartej w nim OTV (substancji gaśniczej), konstrukcja tego urządzenia jest w przybliżeniu identyczna i dla wszystkich krajów świata.
OT to cylinder w jaskrawoczerwonym kolorze (istnieją inne odcienie) z spustem i dzwonkiem (lub wężem z dyszą) w górnej części. Wszystkie dane dotyczące użytkowania takiego urządzenia są wydrukowane na jego etykiecie oraz w postaci rysunków i piktogramów.
Wykonany jest jeden projekt, aby osoba, która znajdzie się w dowolnym kraju na świecie, w razie potrzeby, nawet nie znając języka, jest w stanie zidentyfikować OT i użyć go zgodnie z przeznaczeniem.
W zależności od wypełniacza istnieją takie główne kategorie gaśnic:
- na bazie wody (OV);
- pianka powietrzna (ORP) i pianka chemiczna (OHP);
- emulsja powietrzna (OVE);
- proszek (OP);
- dwutlenek węgla (OS);
- freon (OH).
Warto od razu wspomnieć, że najczęściej w przedsiębiorstwach stosują OP i OA, ponieważ są tańsze i trwalsze. W salonach samochodowych najczęściej stosuje się urządzenia proszkowe ze względu na ich zwartość.
Dlaczego tak ważna jest znajomość odmian OT
Nie tylko rodzaj pożarów, które mogą ugasić, ale także częstotliwość kontroli i weryfikacji gaśnic zależy od rodzaju użytej substancji czynnej.
Dlaczego tak Chodzi o to, że chociaż średni okres użytkowania takiego instrumentu wynosi dziesięć lat, z powodu interakcji z otoczeniem (zmiany temperatury, wilgotność, wpływ fizyczny), zawartość cylindrów może stracić swoje właściwości (na przykład proszek) lub nawet zniknąć z powodu awarii mechanizm (dwutlenek węgla).
Aby temu zapobiec lub zdiagnozować i naprawić na czas, stanowy standard przewiduje regularną kontrolę gaśnic. Jego częstotliwość zależy bezpośrednio od tego, jak OTV może ulec wpływom środowiska. Na tej podstawie ustalane są warunki obowiązkowego ponownego ładowania treści.
Odmiany monitorujące stan OT
Przed rozważeniem częstotliwości kontroli gaśnic warto zapoznać się z odmianami tej procedury.
Weryfikacja, w zależności od dokładności, może być dwojakiego rodzaju:
- Proste Jest to inspekcja powierzchniowa gaśnic (częstotliwość ich wykonywania wskazana jest poniżej). Przy tej procedurze brany jest pod uwagę stan obudowy OT (wgniecenia, korozja, łuszczenie się farby lub lakieru) oraz mechanizm. Bada także lokalizację i dostępność urządzenia w przypadku możliwego pożaru. Kontrola taka jest przeprowadzana przez osobę odpowiedzialną za bezpieczeństwo przeciwpożarowe w przedsiębiorstwie lub innej instytucji. W przypadku pojedynczego pojazdu - jego właściciela.
- Pełna (dokładna) kontrola gaśnic (częstotliwość tej procedury jest wskazana poniżej) oznacza nie tylko sprawdzenie stanu zewnętrznego, ale także parametrów substancji czynnej wewnątrz cylindra. W zależności od rodzaju OTV metodologia jest inna. Na podstawie wyników dokładnego badania wyciąga się wniosek na temat losu urządzenia (powrót na miejsce, ładowanie, naprawa, złomowanie). W przeciwieństwie do prostej kontroli, wyspecjalizowane przedsiębiorstwa lub organizacje przeprowadzają dokładną kontrolę.
Jaka jest częstotliwość kontroli gaśnic?
Po zajęciu się typologią kontroli OT, przechodzimy do głównego problemu. Następnie rozważamy warunki kontroli gaśnic w przedsiębiorstwach, pojazdach i innych instytucjach.
Wykonuje się prostą kontrolę powierzchni:
- przy odbiorze z rachunkowości (pierwotnej);
- co trzy miesiące (kwartalnie);
- co sześć miesięcy (tylko w przypadku pomieszczeń o podwyższonym zagrożeniu pożarowym);
- co dwanaście miesięcy (rocznie).
Jeśli chodzi o pełną kontrolę, to, wraz z prostą, przeprowadza się:
- podczas ładowania urządzenia ze względu na jego zastosowanie do gaszenia pożaru
- co sześć miesięcy (jeśli gaśnica jest przechowywana w pomieszczeniach o podwyższonym zagrożeniu pożarowym);
- co roku.
Oprócz okresów określonych w GOST i SP producenci mogą ustalić dodatkowe wymagania dotyczące częstotliwości kontroli swoich produktów. Należy je również wziąć pod uwagę.
Kolejnym czynnikiem wpływającym na częstotliwość kontroli OT jest częstotliwość użytkowania podana przez producenta. W przypadku gaśnic wielokrotnego użytku obowiązują te same zasady. Ale ich jednorazowa odmiana jest sprawdzana tylko zgodnie z instrukcjami. Takie OT nie podlegają tankowaniu i tankowaniu.
Rodzaje gaśnic: kolejność i częstotliwość ich kontroli
Ustawodawstwo przewiduje jednolite okresy testowania OT wszystkich odmian - raz w roku (co sześć miesięcy w obszarach niebezpiecznych). Kolejność ich wdrażania zależy jednak od cech ich zawartości.
Poniższa tabela pokazuje częstotliwość kontroli gaśnic z wpisem do dziennika połowowego (więcej na temat dokumentu można znaleźć poniżej).
Dane tutaj podane są bardzo krótkie. Przyjrzyjmy się bliżej funkcjom monitorowania stanu OT, w zależności od jej zawartości.
Testy gaśnic wodnych
Urządzenia (których główna zawartość to H2O i dodatki) są sprawdzane w następujący sposób:
- Specjalista demontuje urządzenie i wlewa OTV do wcześniej przygotowanego pojemnika.
- Tutaj wizualnie płyn jest testowany za pomocą parametrów fizycznych. Jeśli wszystkie są normalne - regeneruje się (przywraca). Jeśli nie, cylinder jest wypełniony nową kompozycją, stary usuwa się zgodnie z instrukcją.
Ponieważ normy wymagają corocznego przeładowywania tej odmiany OT, nawet jeśli parametry substancji są normalne, są one nadal wysyłane do odzysku, a sam cylinder jest ładowany.
Funkcje sprawdzania gaśnic proszkowych
Pełna kontrola nad stanem tego typu OT jest znacznie prostsza. W przeciwieństwie do innych odmian, nie ma potrzeby demontażu każdej instancji. Przepisy wymagają, aby tylko trzy procent gaśnic proszkowych znajdujących się w obiekcie zdało test. Jednocześnie nie mniej niż jeden kawałek.
Raz w roku w centrum serwisowym wybrane PO są demontowane, a ich zawartość poddawana jest badaniu podstawowych parametrów operacyjnych:
- widok;
- płynność;
- wilgotność
- nierówność;
- zanieczyszczenia;
- dyspersja;
- możliwość zniszczenia wykrytych grudek po wstrząsie lub upadku.
Aby przejść test, substancja musi spełniać absolutnie wszystkie wymagania. Jeśli co najmniej jeden z nich wykazuje naruszenie normy, doładowywana jest nie tylko sama OT, ale także cała partia gaśnic proszkowych, która znajduje się w bilansie instytucji.
Jeśli wszystkie wskaźniki są normalne - urządzenie jest zmontowane i wysłane do obsługi do następnej kontroli.
Zgodnie z ustalonymi zasadami, w każdym przypadku wszystkie PO muszą być ładowane raz na pięć lat, nawet jeśli ich OTV jest normalny.
Jak testowane są HFC i CO2
Gaśnice wypełnione substancjami gazowymi mają właściwość „trawienia”. Ze względu na dużą lotność gazu przy najmniejszym rozhermetyzowaniu lub wycieku sprzętu takie OT mogą uciec nawet bez aktywacji samego urządzenia.
Ta funkcja jest kontrolowana podczas corocznej pełnej weryfikacji treści. Nawiasem mówiąc, można to przeprowadzić w samym przedsiębiorstwie. W tym celu każdy cylinder jest ważony. Uzyskany wynik jest porównywany z danymi z poprzedniej kontroli.
Zgodnie ze standardami roczny limit utraty wagi wynosi pięć procent całkowitej wartości OTV. Tylko w przypadku przekroczenia tego limitu gaśnice są wysyłane do centrum serwisowego w celu sprawdzenia mechanizmu i zawartości. I jest już ładowanie, ładowanie, naprawa lub usuwanie.
Podobnie jak w przypadku gaśnic proszkowych, raz na pięć lat konieczne jest pełne tankowanie HFC i dwutlenku węgla, nawet jeśli ich działanie jest normalne.
Dziennik: co to jest, jakie dane zawiera
Po rozważeniu procedury i częstotliwości monitorowania stanu zdrowia warto zapoznać się z projektem tych procedur. W tym celu w każdym przedsiębiorstwie uruchamiany jest specjalistyczny dziennik dostępności i częstotliwości kontroli gaśnic.
Dokument ten jest prowadzony albo przez samego szefa, albo przez dowolnego pracownika przedsiębiorstwa, który studiował minimum techniczne przeciwpożarowe na specjalistycznych kursach, zdał egzamin i otrzymał certyfikat kwalifikacji. Kontrola OT może być przeprowadzona bez przerwy od głównej działalności w instytucji.
Taki magazyn jest uruchamiany jeden dla wszystkich gaśnic w bilansie instytucji. Tutaj wprowadza się następujące dane:
- numer inwentarzowy;
- data uruchomienia;
- lokalizacja
- rodzaj ochrony przeciwpożarowej i dane dotyczące klas pożarów, z którymi może sobie poradzić;
- producent;
- numer seryjny;
- data produkcji;
- rodzaj OTV;
- daty inspekcji;
- ich wyniki;
- daty utrzymania;
- dane dotyczące wyglądu i stanu gaśnicy;
- masa (szczególnie istotna dla dwutlenku węgla i chladonu) lub ciśnienia (w obecności wskaźnika);
- stan podwozia (dla mobilnego OT);
- środki podjęte w celu wyeliminowania odkrytych niedociągnięć;
- stanowisko, pełne imię i nazwisko oraz podpis osoby odpowiedzialnej.
Wszystkie te informacje powinny znajdować się w dzienniku częstotliwości kontroli i dat przeładunku gaśnic. A co najważniejsze, musi odpowiadać faktycznemu stanowi rzeczy. Podczas kontroli ten dokument jest pierwszą sprawą do sprawdzenia. Na podstawie zawartych w nim informacji i ich zgodności z obecnym stanem rzeczy wyciągnięto wnioski dotyczące poziomu bezpieczeństwa przeciwpożarowego w instytucji.
Jak utrzymywany jest ten dokument?
Przepisy nie przewidują żadnej jasnej formy prowadzenia dziennika kontroli i harmonogramu ponownego ładowania gaśnic. Najważniejsze jest to, że wszystkie powyższe dane powinny być w nich wyraźnie zapisane i wykonane w języku rosyjskim (dla Ukrainy - w języku ukraińskim).
Zwykle ten dokument zawiera pełną listę całego sprzętu gaśniczego, który jest lub był dostępny. I to nie tylko OT, ale także inne narzędzia.
Ponadto zaleca się, aby dla każdej gaśnicy była osobna strona, na której zapisane zostaną wszystkie dane dotyczące jej monitorowania i ładowania.
Dzieje się tak, gdy formularz projektu dziennika rejestracyjnego jest mylony z paszportem operacyjnym (EP). Jest to nazwa papieru, w którym zapisywane są wszystkie dane dotyczące „życia” gaśnicy. Każdy OT ma swój paszport, który towarzyszy mu w centrach serwisowych. Informacje z podpisu elektronicznego są zawsze powielane na pojedynczej stronie czasopisma.
Mówiąc o obowiązkowym monitorowaniu działania gaśnicy, warto wspomnieć o metce (dodatkowa etykieta). Jest przyklejany lub zawieszany na OT po przejściu pierwszej prostej kontroli w przedsiębiorstwie. Dane dotyczące przeglądów i przeładowań są tu krótko wprowadzane.
Informacje na etykiecie muszą odpowiadać informacjom zapisanym w czasopiśmie. W rzeczywistości jest to uproszczona wersja paszportu operacyjnego.
Oprócz podpisu elektronicznego i tagów magazyn jest również powiązany z paszportem technicznym OT (jest to również instrukcja fabryczna). To stąd zapisywane są początkowe dane na urządzeniu (data ważności, cel, waga, OTV itp.).
Taki magazyn można rozkładać ręcznie lub kupić gotowy formularz wydrukowany w drukarni. W drugim przypadku warto porównać jego treść z zaleceniami standardów państwowych. Najlepszym rozwiązaniem jest skoordynowanie projektu z lokalną strażą pożarną. Nawiasem mówiąc, dotyczy to całej dokumentacji.
Przepisy regulujące częstotliwość kontroli i ładowania
Podsumowując, zastanów się, gdzie można znaleźć wszystkie informacje o funkcjach działania tych urządzeń.
Aktualne informacje na temat czasów ładowania gaśnic, częstotliwości kontroli gaśnic, ich umiejscowienia, przygotowania dokumentacji towarzyszącej itp. Zawarte są w kodeksie przepisów SP 9.13130.2009 „Sprzęt przeciwpożarowy. Gaśnice. Wymagania operacyjne.”
Wymagania dotyczące dokumentacji są tutaj wyraźnie określone. Ponadto wskazana jest częstotliwość kontroli gaśnic z wpisem do dziennika połowowego.
Oprócz tej ustawy działanie OT jest regulowane przez GOST R 51057-2001 „Sprzęt przeciwpożarowy. Przenośne gaśnice. Ogólne wymagania techniczne. Metody badań”.
Te dwa dokumenty są standardami dla Federacji Rosyjskiej. Jeśli chodzi o Ukrainę, GOST 4297: 2004 jest tutaj istotny. Serwis techniczny pracowników gaśniczych. Zagraniczne techniczne vimogi ”.