Nieprawidłowa transakcja - umowa, która nie jest zgodna z przepisami prawa i przepisami państwowymi kraju. Aby rozwiązać ten problem, w Federacji Rosyjskiej utworzono specjalną instytucję nieważności umów, której celem jest ochrona interesów wielu podmiotów cywilnych stosunków prawnych. Po rozważeniu wszystkich okoliczności sprawy sąd wyciąga wniosek, który pociąga za sobą pewne konsekwencje dla sprawcy naruszenia. Są jednak sytuacje, w których uznaje się nieważność części transakcji.
Co to jest nieważna umowa?
Nieważność całej umowy może powstać, jeżeli jej treść nie jest zgodna z prawem, forma jej złożenia nie spełnia standardów, w jej subiektywnym składzie lub wadzie występuje wadliwość. Takie transakcje mogą być sporne i nieważne.
Jaka jest nieważność części transakcji na podstawie Kodeksu cywilnego Federacji Rosyjskiej? Umowa wygasa od momentu jej zakończenia. Należy pamiętać, że może stać się nieważny, nie do końca, ale tylko częściowo. Na przykład testament, w którym prawo do obligatoryjnego udziału nie jest przestrzegane, zostanie zaklasyfikowany jako nieważny tylko w jego konkretnej części.
Nieważność odrębnego akapitu nie ma wpływu na pozostałe klauzule umowy, jeżeli można założyć, że umowa została wykonana bez uwzględnienia nieważnej sekcji. Jeżeli to ostatnie wpływa na inne części umowy, wówczas nieważność części transakcji pociąga za sobą nieważność całej transakcji.
Umowa tego rodzaju nie powoduje żadnych konsekwencji prawnych, z wyjątkiem związanych z utratą zasilania.
Naruszenie warunków
W teorii prawa cywilnego szczegółowo opisano skład umowy. Rodzaje nieprawidłowych transakcji i nieważności części transakcji:
- Niezbędne warunki. Są to postanowienia, w których zawarta jest istota umowy. Elementem uniwersalnym w tym przypadku jest przedmiot. Na przykład, gdy produkt jest dostarczany, przepis musi wskazywać jego nazwę i całkowitą ilość.
- Drobne warunki. Takie uzupełnienia transakcji charakteryzują się z reguły działaniami podejmowanymi w ramach pewnych relacji między obiema stronami. Jeśli rozważymy dostawę, porozmawiamy o metodach płatności lub procedurze rozwiązywania sporów. Główną cechą odróżniającą warunki nieistotne od istotnych jest kolejność realizacji transakcji. Jeżeli przy braku głównych warunków umowa zostanie w całości anulowana i nie będzie można jej wykonać, wówczas w przypadku naruszenia nieistotnych postanowień umowy nie ma to wpływu na podstawę transakcji.
- Losowe warunki. Również w praktyce niektóre losowe punkty mogą odgrywać pewną rolę. Pojawiają się w ramach realizacji instrumentów pochodnych głównej transakcji i nie są charakterystyczne dla współpracy w ramach określonej umowy.
Biorąc pod uwagę szczególny skład, nieważność części transakcji może ostatecznie nie wpłynąć na stosunek prawny. Jeżeli sąd uzna sąd za co najmniej jeden punkt transakcji za nieważny, wówczas może dojść do uznania jego nieważności i wystąpienia odpowiednich konsekwencji.
Czy można zakwestionować część umowy?
Co oznacza nieważność części transakcji? Wielu obywateli bezpośrednio zaangażowanych w takie relacje często zastanawia się nad naturą utraty części transakcji energetycznej. Czy należy do nieistotnych czy spornych?
Najczęściej odrzucona część transakcji jest uznawana przez sąd za nieważną. Najczęstszymi przykładami są warunki naruszające prawa konsumentów.W takim przypadku nieważność takiej transakcji zostanie ustalona w części sprzecznej z prawem. Ponadto konsekwencje takiego uznania mogą negatywnie wpłynąć na inne warunki umowy. Jeśli umowa zawiera zakaz naprawy w ramach gwarancji, wówczas tylko ten warunek zostanie anulowany, a nie wszystkie inne postanowienia: przeniesienie towaru lub świadczenie odpowiednich usług.
Zakwestionowanie porozumienia
Można zakwestionować transakcję, jeśli podczas przeglądu zostaną wskazane podstawy prawne. Obejmuje to działania popełnione bez potrzeby zatwierdzania.
Transakcja staje się całkowicie nieważna tylko w jednym przypadku, gdy mówi się, że nie ma zdolności prawnej do wykonania umowy. Jeśli został utracony, prowadzi to do całkowitej utraty mocy wszystkich warunków umowy. Zdolność prawna w transakcji jest uważana za ważny czynnik, dzięki któremu strony mogą samodzielnie realizować swoje zobowiązania.
Naruszenie waluty
Zgodnie z ustalonymi zasadami głównym sposobem płatności w Federacji Rosyjskiej jest rubel. Są jednak sytuacje, w których strony transakcji dokonują wszystkich płatności w walutach obcych, wskazując jednocześnie odpowiedni warunek w sporządzanej umowie.
Konsekwencje unieważnienia tego postanowienia umowy prowadzą do poważniejszych środków, które przewidują odpowiedzialność za naruszenie przepisów walutowych. Jeśli jednak z istoty stosunków prawnych stron wynika, że wszystkie inne czynności transakcji mogą zostać przeprowadzone bez części zawierającej płatność w walucie obcej, wówczas jedynie warunki dotyczące rozliczeń uznaje się za nieważne.
Kontrahenci mają prawo żądać wyraźnego wypełnienia zobowiązań określonych w umowie. Odpowiedzialność za naruszenie zasad walutowych pociąga za sobą kary administracyjne, które w żaden sposób nie odnoszą się do innych części umowy. Umowa tego typu może się powieść.
Zależność ważnych i nieskutecznych części umowy
Zdarza się, że jeden przepis transakcji prowadzi do uznania jej całkowitej nieważności. W takim przypadku wszystko będzie zależeć od decyzji urzędnika sądowego. Ponieważ każda ze stron ponosi pewną część obowiązków wynikających z umowy, przedstawiciel sądu będzie musiał spróbować uzasadnić prawidłowość i istotność nieważnych lub kwestionowanych części w celu rozwiązania stosunku prawnego między kontrahentami.
Jeśli będziemy pamiętać o prawie walutowym, lokalizacja powoda może stać się bardzo ważnym czynnikiem, jeżeli zostanie on uznany za rezydenta zagranicznego. Z tego powodu liczba istotnych warunków transakcji zawiera dodatkowo postanowienia dotyczące informacji o każdej ze stron.
Umowy i prawo rodzinne
Transakcja może zostać unieważniona nie tylko w dziedzinie prawa cywilnego. Innym częstym przykładem jest regulacja małżeństwa.
Kodeks cywilny reguluje umowę małżeńską, która reguluje wszystkie cechy relacji między małżonkami, gdy pojawiają się pytania dotyczące statusu majątku. Jeżeli taka transakcja zostanie uznana za nieważną, jedna ze stron, która chce otrzymać część swojej własności, traci możliwość wystąpienia do organu sądowego.
Jakie są konsekwencje?
Jakie są konsekwencje nieważności części transakcji? Istnieją konsekwencje majątkowe, które z kolei dzielą się na podstawowe i dodatkowe.
Głównymi są dwustronne, jednostronne restytucje, konfiskaty mienia od kilku stron w ramach dochodów państwa. Dwustronna restytucja (zwrot jednej ze stron w państwie, który został utrzymany do czasu zawarcia umowy) prowadzi do tego, że każdy kontrahent odrzuconej transakcji przenosi na drugą całość nieruchomości zakupionej zgodnie z umową.
Jeżeli zwrot nie jest możliwy (gdy przedmiotem transakcji jest świadczona usługa, wykonana praca lub użytkowanie nieruchomości), wówczas koszt jest zwracany. Jednostronna restytucja zakłada, że tylko jedna ze stron transakcji, uznana za nieważną, jest przywracana do pierwotnego stanu. Drugi płaci pewne grzywny: cały majątek otrzymany zgodnie z transakcją lub to, co miało zostać przekazane, staje się dochodem kraju. Na przykład często jednostronna restytucja jest stosowana w umowach z wice woli, z wyjątkiem tych, które zostały zawarte, gdy dana osoba została wprowadzona w błąd.
Dwustronna restytucja
W przypadku transakcji popełnionych z naruszeniem praworządności lub zasad moralnych (gdy jedna ze stron transakcji popełnia je w celach samolubnych) stosuje się dwustronne zwroty. Jednostronny zwrot jest znacznie ograniczony, gdy jeden z kontrahentów naruszył prawo, w wyniku czego jest pociągany do odpowiedzialności, a drugi powraca do swojej pierwotnej pozycji. Zajęcie mienia od dwóch stron na rzecz kraju ma zastosowanie, jeżeli transakcja została zawarta z naruszeniem moralności i praworządności przez obu kontrahentów jednocześnie.
Inne konsekwencje majątkowe nieważnej umowy
Dodatkowe konsekwencje są brane pod uwagę tylko w przypadkach wyraźnie przewidzianych przez prawo i zobowiązują jedną lub obie strony do odszkodowania za wszelkie straty powstałe w wyniku transakcji. Na przykład zgodnie z art. 171 ust. 1 kodeksu cywilnego, w ramach realizacji umowy z obywatelem kraju, drugi kontrahent jest zobowiązany do zrekompensowania pierwszej szkody za wszystkie szkody, jeśli wiedział o swojej niezdolności.
Te same dodatkowe konsekwencje zostały określone w ust. 6 art. 178 ust. 4 artykułu 179 i kilka innych. Przedstawiciel sądowy nie może nakładać sankcji, jeżeli ich zastosowanie narusza ustalone procedury i normy.
Roszczenie na żądanie o spłatę konsekwencji unieważnionej transakcji uważa się za ważne przez 3 lata. Zmiany nie obowiązują od dnia zawarcia umowy, ale gdy jedna ze stron wniosła pozew lub dowiedziała się o nieprawidłowym wykonaniu umowy.
Termin przedawnienia dla unieważnienia spornej transakcji i nałożenia odpowiednich sankcji sięga jednego roku.