Z jego sześćdziesięciu dwóch lat amerykański pisarz czterdzieści był związany małżeństwem. Ernest Hemingway był czterokrotnie żonaty. Oprócz tego były jeszcze trzy platońskie miłości. A w środku - sama Marlene Dietrich.
Pierwsza kobieta, której dziewiętnastoletni Hemingway podał rękę i serce, odrzuciła go
Przebył w osiemnastym roku XX wieku wojnę jako kierowca Czerwonego Krzyża. Ernest został ranny, potem pisarz otrzymał rozkaz odwagi i został potraktowany w szpitalu w Mediolanie.
Agnes była siedem lat starsza od Ernesta Hemingwaya. Dziewczyna odpowiedziała na jego miłość z miłością, ale ich związek pozostał platoniczny. Podczas pierwszej wojny światowej Agnes była pielęgniarką w szpitalu w Mediolanie.
Tak więc jednym z jej pacjentów był Ernest, który się w niej zakochał. Kurowski pamiętany był przez krewnych i kolegów jako wesoły, a także skłonny do flirtowania. Była nieco starsza od Hemingwaya, więc jej miłość do niego przejawiała się w matczynych notatkach.
W swoich listach do Ernesta często widuje apel „słodki chłopiec”, a także „dziecko”. Agnieszka z radością poparła rozmowy o ślubie, o planach na przyszłość, ale nie była gotowa w sercu, by porzucić wszystko i przenieść się do Ameryki. W surowej atmosferze szpitala nie byliby w stanie pójść dalej. Ale najwyraźniej zostało to zauważone, ponieważ wkrótce Agnes została wysłana do innego miasta. Pewnego razu Hemingway i Kurowski korespondowali życzliwie, a następnie odeszli.
Headley Richardson
Po powrocie do domu amerykański pisarz spotkał nieśmiałą dziewczynę. Headley Richardson, który był także osiem lat starszy od Ernesta, miał nie tak prosty los. Jej matka zmarła, a tata popełnił samobójstwo.
Znajomość z Richardsonem uratowała Ernesta przed miłością do Kurowskiego. Rok później oficjalnie sformalizowali swój związek i wyjechali do Paryża. W przyszłości „Wakacje, które są zawsze przy Tobie”, zostaną skomponowane na ten temat. Kochankowie mieli syna, Jacka. Richardson była cudowną żoną i matką.
Pierwsze kilka lat były prawie idealne. Do końca swoich dni Ernest uważał zerwanie z Hedleyem Richardsonem za błąd w życiu.
Pauline Pfeiffer
Sojusz z Richardsonem rozpadł się, gdy poznał Pauline. Trzydziestoletni Amerykanin, który przyszedł do pracy w popularnym świecie mody. Była bystra i bardzo dowcipna. Pernifer zakochała się w Erneście bez pamięci, a on również nie mógł się jej oprzeć.
Jej siostra, albo przypadkowo, albo umyślnie ujawniła Richardsonowi ich związek. Headley popełnił fatalny błąd. Zamiast pozwolić, by związek Hemingwaya i Pauline zniknął, poprosiła męża, by opuścił Pfeiffer na kilka miesięcy, aby sprawdzić swoje uczucia. Oczywiście w separacji tylko się wzmocnili.
Po ślubie w paryskim kościele Hemingway i Pfeiffer wyjechali na miesiąc miodowy. Pauline naprawdę uwielbiała swojego męża i niestrudzenie powtarzała, że są jednym. Pod koniec lat dwudziestych para urodziła się jako syn. Z całą miłością Pfeiffer do syna, jej mąż zajął pierwsze miejsce w jej sercu. W tym czasie popularność Ernesta Hemingwaya wzrosła.
Spotkanie słynnego pisarza Ernesta Hemingwaya i hollywoodzkiego artysty
Znajomość fatalnej Marlene Dietrich miała miejsce podczas podróży liniowcem oceanicznym. Jak w rezultacie przypomniała Marlene, miłość pojawiła się od pierwszego wejrzenia i pozostała na zawsze. I nie miało znaczenia, że korespondencja zastępuje spotkania. Jak opowiadał Ernest, on i Dietrich bardzo się kochali, ale nigdy się nie obudzili.
Ich spotkania były bardzo rzadkie, czas spędzony bez Hemingwaya Marlene uważał za ból. Ale komunikacja z amerykańskim pisarzem zawsze była niewytłumaczalnym sekretem Dietricha. Ich związek pozostał platoniczny. Dusze Ernesta Hemingwaya i Marlene Dietrich były bliżej niż najbardziej namiętnych kochanków.
Martha Gellhorn
W Boże Narodzenie dwudziestosiedmioletnia dziennikarka pojechała z matką i bratem na Florydę. Gellhorn był bojownikiem o sprawiedliwość. Książka, którą napisała, przyniosła jej wielką sławę. Nagle Gellhorny wylądowały w Key West. Dziewczyna podobała się nazwa baru, więc ją odwiedzili. Ernest był w zakładzie. Po kilku minutach przyszli małżonkowie się spotkali.
Tymczasem życie osobiste Hemingwaya „schodziło w dół”. Pauline, która dowiedziała się o Martha Gellhorn, zagroziła mężowi, że wybiegnie z balkonu. Sam Hemingway był napompowany. Pod koniec lat trzydziestych opuścił Pauline i zamieszkał z Gellhorn w hotelu. Zimą czterdziestego pisarza rozwiódł się, a Ernest i Marta wzięli ślub.
Mary Welsh
Córka drwala, z własnym wysiłkiem, weszła do dziennikarstwa. Już na trzecim spotkaniu Ernest przyznał Mary, że jej nie zna, ale chciałby, żeby została jego żoną. Po wypadku Hemingway leżał ze wstrząsem mózgu w placówce medycznej. Welch nosił tam kwiaty. Marta oznajmiła, że wystarczy jej.
Wiosną czterdziestego szóstego roku Hemingway i Welsh pobrali się, chociaż dziewczyna miała obawy, że związek się nie powiedzie. Ale potem wydarzyło się wydarzenie, które mocno związało ją z mężem. Walijka miała ciążę pozamaciczną, kobieta straciła dużo krwi, a potem Ernest nie opuścił żony na minutę.
Adriana Ivanchich
Hemingway później miał inną miłość. Podobnie jak pierwszy, był platoniczny. Pod koniec lat czterdziestych Ernest podczas podróży do Włoch spotkał się z osiemnastoletnim Iwancziczem. To była piękna dziewczyna z rodziny dalmatyńskich żeglarzy. Ernest zakochała się w niej bez pamięci.
Ich romans był platoniczny i trwał siedem lat, podczas których pisali do siebie dziesiątki listów. W tym czasie Ernest był już w czwartym małżeństwie przez dwa lata, więc nie mógł otwarcie wyrażać uczuć do Adriana.
Specjaliści nazywają Ivanchicha zapomnianą muzą amerykańskiego pisarza. Uważa się, że to ich związek zainspirował Ernesta. Podczas lat komunikacji Hemingway stworzył dzieło, które przyniosło mu nagrodę.