Siostra Tatyana ma 31 lat. Jest zakonnicą zgromadzenia sióstr w katolickim klasztorze w Połocku. I twierdzi, że jej życie jest jej świadomym wyborem.
Kiedy ukończyła szkołę, zrozumiała już w dziesiątej klasie: Bóg mówi w jej sercu, ten głos jest silny, a potem Tatiana zrozumiała swoje powołanie na tej ziemi.
Moja siostra oprowadziła klasztor i opowiedziała, jak mija jej zwykły dzień.
Funkcje
W klasztorze jest sala przeznaczona tylko dla sióstr. Tam komunikują się prywatnie z Bogiem, nikt z zewnątrz nie wchodzi.
Każda zakonnica nosi na sobie habit (strój klasztorny), jej głowa jest pokryta welurem (w tłumaczeniu z polskiego - „welon”). Kiedy śpi, zdejmuje ubranie.
Siostra Tatyany nie ma torebek do makijażu, siostry nie używają makijażu. Ale rzeczy takie jak szampon, żel pod prysznic i krem są koniecznością.
Każda siostra nosi krzyż i może nosić różaniec (specjalną różaniec, pierścień na palcu), aby modlić się gdzieś poza murami klasztoru (na przykład w transporcie publicznym).
Rano
Codzienna rutyna, według siostry Tatyany, jest święta, to właśnie utrzymuje wszystkich mieszkańców klasztoru.
Siostry wstają o siódmej rano. Idź spać około 23:00. Ich dzień zaczyna się od modlitwy, a następnie około pół godziny później rozważają Słowo Boże.
Potem zjedz śniadanie. W kuchni klasztoru - wszystko jest nowoczesne. Jest lodówka, czajnik elektryczny. Siostry same gotują. Każdy może pokazać swoje umiejętności w tym obszarze.
Obowiązki
Po śniadaniu wszyscy biorą obowiązki. Ktoś jest zajęty sprzątaniem, ktoś gotuje.
Zakonnice mają do dyspozycji pralkę, umywalkę, tak jak wszyscy ludzie. Ale na cewce wisi specjalny ręcznik, którego świeccy nie mają. Na nim kapłan rozdaje ludziom ciało i krew Jezusa Chrystusa. A zakonnice myją ten czysty ręcznik. Pierwszej wody, w której płukany jest ręcznik, nie można wlać do kanalizacji i tam, gdzie idą ludzie. Wlewa się tam, gdzie ludzie się nie pojawiają. Ponieważ ciało Chrystusa może pozostać na ręczniku.
Kulminacją każdego dnia jest Eucharystia, którą mniszki spędzają z całym ludem w świątyni.
Pewnego dnia siostra Tatyana
Pracuje z młodzieżą, przygotowuje ją do sakramentów. Pracuje z chorymi na oddziale, odwiedza jednego dziadka. Razem z siostrami przykleili mu tapetę, choć natychmiast odpadli - siostra się śmieje. Ale dziadek serdecznie podziękował, dla dziadka najważniejsze jest uwaga i troska.
Jak reagują inni, pytania ciekawskich
Bardzo często dzieci pytają siostrę, jaki kolor mają włosy i czy w ogóle są. Odpowiada z humorem, że jest, i są zielone. Ogólnie Tatyana sprawia wrażenie bardzo nowoczesnej dziewczyny o doskonałym poczuciu humoru i 100% samoświadomości w tym życiu. Bardzo solidna natura.
Często jest skazana na pytanie, jak to jest - zakonnica, która ślubuje i musi żyć w biedzie, podróżuje po mieście luksusowym samochodem i ma laptopa. Odpowiedź jest prosta - wszystko to nie należy do siostry, ale jest własnością zgromadzenia lub okręgu.
Siostra ma również pensję, ale opat ją zbywa. Dlatego Tatiana nie wie, ile otrzymuje, a jeśli czegoś potrzebuje, zwraca się do opatki.
Etapy zostania zakonnicą
Siostra wyznaje, że jej rodzice z początku bardzo się martwili i nie chcieli, aby jej córka została zakonnicą. Ale z czasem zdali sobie sprawę, że była szczęśliwa, co oznacza, że są szczęśliwi.
Po zabraniu siostry do klasztoru odbywa się pierwszy etap, który trwa około 0,5 roku. Siostra modli się, robi proste rzeczy.
Potem nadchodzi poważniejszy czas - „nowicjat”, trwający 2 lata.Jest to czas zamknięty, siostra nie ma możliwości rozmów telefonicznych, a także nie może odwiedzać krewnych.
Następnie, pod koniec tego okresu, katolicka zakonnica składa pierwszy ślub na 1 rok. Dalej - za rok ponownie złoży ślub. I tak przez 6 lat. A potem na całe życie.
Ale ktoś tego nie wytrzymuje i wychodzi, zdając sobie sprawę, że to nie jest jego ...
W przypadku Tatiany jest to świadoma decyzja na całe życie.
Miłość
Według siostry Tatyany zakonnica może się zakochać. Człowiek ma jedno serce. Kiedy poddasz się służbie w 100%, nadal przeważają różne uczucia i emocje. Oczywiście jest mężczyzną i może zakochać się w innym.
Kończąc historię, wyjaśnia, że ważne jest nie to, jak osoba jest ubrana, ale że żyje tak, jak nakazał Jezus. A zadaniem siostry Tatiany jest nieść ludowi wolę Bożą.