Po urodzeniu dziecka wiele kobiet przechodzi do pracy w niepełnym wymiarze godzin, wierząc, że w ten sposób mogą połączyć rodzinę i pracę. W rzeczywistości sami nie zauważają, jak są uwięzieni. Pracujące matki są rozdarte między karierą a wychowywaniem dzieci, co w końcu często prowadzi do fiaska w obu obszarach.
Doświadczenie Michelle Obama
W 2018 r. Była pierwsza dama Stanów Zjednoczonych opublikowała swoje wspomnienia, w których opowiadała o swoim doświadczeniu zawodowym po urodzeniu córki Malii. Kilka miesięcy po urodzeniu dziecka Michelle poszła do pracy w niepełnym wymiarze godzin na uniwersytecie w Chicago. Myślała, że takie zatrudnienie pozwoli jej osiągnąć optymalną równowagę między karierą a życiem rodzinnym, ale rzeczywistość okazała się trudniejsza niż się spodziewano.
W pracy Michelle musiała uczestniczyć we wszystkich spotkaniach i wykonywać te same obowiązki, co poprzednio. Obciążenie pozostało takie samo, ale płace spadły o połowę. W domu była pierwsza dama poczuła wyrzuty sumienia, że nie spędza czasu z córką, ale zajmuje się pracą. I to pomimo faktu, że rodzina była nianią! Co możemy powiedzieć o kobietach, które zmuszone są ciągnąć wszystko na swoje delikatne ramiona.
Opinia eksperta
Laura Vanderkam, autorka „I Know How Successful Women Make It”, rozmawiała ze 100 pracującymi matkami. Mało tego, poprosiła ich, aby prowadzili dzienniki i odnotowali, ile czasu poświęcają na pracę. W rezultacie okazało się, że harmonogram kobiet pracujących w niepełnym wymiarze godzin jest taki sam, jak harmonogram ich kolegów pracujących w pełnym wymiarze godzin. A czasem nawet bardziej stresujący. W związku z tym przedstawiciele płci pięknej mają wrażenie, że wirują jak wiewiórki w kole, ale nie mają czasu.
Joan Williams, profesor prawa, dyrektor założyciel Center for Work Life Law na University of California, zgodziła się z ustaleniami Vanderkama. Zidentyfikowała kilka pułapek, które utrudniają karierę kobiety po porodzie. Oto niektóre z nich.
Nieodpowiedzialność
Mamy, które pracowały na nisko płatnych stanowiskach, musiały się zgodzić na przejście na pracę w niepełnym wymiarze godzin. Zamiast pomagać i wspierać ich, pracodawcy napiętnowali te kobiety jako niewiarygodne i nieodpowiedzialne matki, które „mają dzieci, ale nie mogą lub nie chcą się nimi opiekować”. Wszelkie rozmowy o przejściu na bardziej elastyczny harmonogram lub pracę zdalną były odbierane z wrogością.
Postawa nastawiona
Nawet po tym, jak pracującym matkom pozwolono na pracę w niepełnym wymiarze godzin, zaczęły być wobec nich zbyt stronnicze. Z jakiegoś powodu pojawiły się wątpliwości co do ich profesjonalizmu i umiejętności radzenia sobie ze znanymi obowiązkami. Williams podaje przykład historii kobiety, która po urodzeniu dziecka poszła do pracy w niepełnym wymiarze godzin. Jeśli wcześniej, kiedy czegoś nie zrobiła, miała trudności, pracodawca uznał to za uzasadnione (przyznał, że zadanie było naprawdę trudne), to w nowym harmonogramie wszelkie niedopatrzenia natychmiast przypisano temu, że pracuje ona w niepełnym wymiarze godzin. W rezultacie jej kompetencje jako pracownika zostały naruszone.
Kariera dla mężczyzn
Zaskakujące jest to, że takie podejście kształtuje się tylko w odniesieniu do kobiet. Na przykład w wyniku badań okazało się, że mężczyźni opuszczający urlop macierzyński często otrzymywali podwyżkę, podczas gdy kobiety padały.Z jakiegoś powodu pracujący ojciec jest uważany przez pracodawców za rzetelnego, uczciwego i przyzwoitego pracownika, a pracująca matka jest uważana za nieodpowiedzialną i samolubną kobietę, która zamiast opieki nad dzieckiem myśli o karierze. To taka nierówność, mimo że feminizm jest promowany na świecie.