Wiesz, że legendarna gra Tetris została wykonana przez radzieckiego naukowca Aleksieja Leonidowicza Pażitnova? Jednak komercyjna wersja łamigłówki komputerowej została wydana przez firmę z USA. Dlaczego tak się stało, jak sądzę, nie jest konieczne. ZSRR, zarówno pod względem marketingowym, jak i materialnym i technicznym, wciąż pozostawał w tyle za Zachodem. Główny zasób kraju obracał się wokół przemysłu obronnego. Ale były przykłady, kiedy nasi obywatele wyprzedzali resztę. A przynajmniej nie pozostawali w tyle za cywilizowanym światem.
W Związku Radzieckim technologia była szanowana. Państwo hojnie zachęcało innowatorów i wynalazców. W rozwój nowej technologii nie zaangażowano ani pojedynczych rzemieślników, ale integralne instytuty badawcze. W bezkresie ZSRR zrodziło się wiele genialnych pomysłów w dziedzinie elektrotechniki. Ale nie zawsze było możliwe dostarczenie gotowych urządzeń masowemu konsumentowi. Są jednak miłe wyjątki. Pamiętajmy, z jakich gadżetów wyprodukowanych w ZSRR możemy być dumni i porównajmy je z nowoczesnymi odpowiednikami.
Laptop
Pierwszy domowy laptop wyszedł o zachodzie słońca w ZSRR w 1991 roku. Dzisiaj „Electronics MS 1504” wygląda jak anachronizm, ale na swój czas miał dobre cechy: 16-bitowy procesor megahercowy 4,77-7,16, 640 kilobajtów pamięci RAM i ekran z 4 odcieniami szarości.
Mikrofalówka
Radzieccy naukowcy byli na czele badań nad promieniowaniem mikrofalowym. Fakt, że fale te mogą ogrzewać obiekty bez ognia, był znany jeszcze przed wojną. W 1941 r. Stworzyli nawet prototyp kuchenki mikrofalowej do podgrzewania żywności. Ale wojna unieważniła projekt.
Powrócili do tego pomysłu dopiero w latach siedemdziesiątych. Produkcja seryjna została założona w 1978 r., Ale zgodnie ze starą sowiecką tradycją użyteczny sprzęt natychmiast wszedł do kategorii rzadkich. Nie przyczynił się do popularyzacji „gadżetu” i bardzo wysokiej ceny dla osoby radzieckiej około 350 rubli.
Radiotelefon
Wiele firm, a nawet krajów, spiera się o tytuł twórców radiotelefonu. W naszym kraju powszechnie przyjmuje się, że inżynier radiowy Leonid Kupriyanov wynalazł pierwszy na świecie instrument do przesyłania sygnału mowy drogą radiową w 1957 roku.
Ciekawe, że numer na urządzeniu mobilnym (bez przesady) został wybrany w stary sposób, za pomocą dysku cyfrowego. Leonid Iwanowicz ulepszył swój aparat, zmniejszając jego wagę do 3 kg bez utraty funkcjonalności.
Komputery osobiste
Szczególną uwagę zwrócono na rozwój komputerów w Związku Radzieckim. A jeśli pierwsze komputery miały wielkość szafki lub więcej, w latach 80. zmniejszyły się do poziomu komputerów osobistych. Niektóre modele „komputera” (jak wielu go nazywało) były samowystarczalne i podłączone do dowolnego telewizora.
„Zaczekaj chwilkę!”
Kieszonkowa konsola do gier „Elektronika” była marzeniem radzieckich dziewcząt i chłopców. Gra elektroniczna „Poczekaj chwilę!”. Można ją było oglądać na podwórku, w szkole, z moją babcią w wiosce. Tak, wszędzie! W rzeczywistości jest to odpowiednik nowoczesnego tabletu, tylko z niezwykle skróconą funkcjonalnością.
Rzadki przypadek: tak popularny gadżet nie był dotkliwie wadliwy. Przynajmniej w naszym mieście można go kupić bez uciekania się do połączeń. Gra oparta jest na rozwoju japońskiej firmy Nintendo. Tylko jeśli Myszka Miki łapała jaja od burżuazji, wilk z filmu animowanego pokazał cuda zręczności w sowieckim urządzeniu.
Odtwarzacze kasetowe
Na naszym podwórku tabela stopni była po prostu rozłożona. Jeśli masz przenośny odtwarzacz kasetowy - jesteś fajny. Chociaż modele krajowe były produkowane od lat 70. XX wieku, było to rzadkie zjawisko, którego brakowało. Wadą jest wysoki koszt (ponad 100 rubli) i mierna jakość.