W 2013 roku ukazał się jeden z najstraszniejszych horrorów, który po obejrzeniu długiego strachu i zimna w kręgosłupie. Nazywa się to „Obecnością” (wyczarowywanie). Film zebrał niesamowitą ilość opinii publiczności, był aktywnie dyskutowany nie tylko przez filmowców, ale także przez krytyków.
Co sprawia, że ten film jest interesujący?
Twórcy tego przerażającego arcydzieła opowiedzieli historię opartą na prawdziwych wydarzeniach. Scenariusz do filmu został napisany na podstawie jednego z przypadków, z którymi stanęli znani w USA badacze zjawisk paranormalnych Lorraine i Ed Warren.
Jest to napisane w napisach filmu, po tym, jak ludzie patrzą, którzy drżą przez długi czas przy każdym nieoczekiwanym dźwięku i są nieufni wobec drzwi wejściowych. Jednak niewielu fanów „horroru” wie, że opisany w filmie dom faktycznie istnieje, a ponadto do niedawna został sprzedany.
Gdzie znajduje się ten dom?
Scary House znajduje się w Harrisville, Rhode Island, USA. Na zewnątrz zupełnie nie przypomina pięknego budynku, który pojawia się w kadrze filmu. Jednak właśnie w tym, zdalnie przypominającym dużą stodołę lub stodołę, poszli badacze Warren.
Budynek został zbudowany w 1736 roku. Oczywiście przez tak długi czas dom został zastąpiony przez wielu właścicieli. Co dokładnie i kiedy to się stało, nie jest znane nikomu. Mieszkańcy nie opóźnili się jednak od początku XIX wieku. Niestety zapisy z wcześniejszych czasów nie zostały zachowane.
Stary dom ma cztery sypialnie, tyle samo salonów i kominków. Oczywiście jest tu kuchenka, kuchnia, duża piwnica, przestronny strych i budynek gospodarczy. Budynek zasilany jest prądem. Ilu „niewidzialnych mieszkańców” może tam być?
Jak on jest straszny?
Dom jest nie tylko znany. Gęsia skórka ucieka przed nim, jest tak przerażająca, że nawet miejscowi nastolatkowie i dzieci nigdy się w nią nie wspinają. Ponadto pośrednicy sprzedający nieruchomości w Harrisville nie przechodzą do prezentacji tej nieruchomości. Po prostu informują potencjalnych nabywców, że drzwi nie są zamknięte.
Prawdopodobnie w tym miejscu jest coś dziwnego, nieziemskiego i niesamowicie potężnego. Świadczą o tym nie puknięcia ani kroki, ale fakt, że ten budynek nie został spalony przez mieszkańców kilkaset lat temu.
Kto i dlaczego kupił ten budynek?
„Straszny dom” kupili małżonkowie Corey i Jennifer Heinzen. Nikt ich nie wprowadził w błąd co do „reputacji” budynku, a oni sami znali historię tego domu znacznie lepiej niż sprzedawca nieruchomości.
Cory i Jennifer pasjonują się mistycyzmem, są fanami Lorraine i Eda Warrena. Co więcej, sam Corey zajmuje się sprawami paranormalnymi od 10 lat, jest członkiem wielu stowarzyszeń i jest „profesjonalnym łowcą duchów”.
Ale wcale nie chęć prowadzenia badań nad zjawiskami paranormalnymi skłoniła parę do tego zakupu. Para postanowiła przywrócić dom i otworzyć w nim muzeum. Pomysł jest dość interesujący, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że budynek został sprzedany dosłownie za grosz.
Jak tam życie w tym domu?
Jednak obiecujący biznesplan dla pary Heinzen może się nie spełnić. Wyraźnie nie docenili sił mieszkających w domu. Para przeprowadziła się do budynku i zaczęła naprawiać, obejmując możliwie jak najwięcej wszystkiego, co dzieje się na ich kontach w sieciach społecznościowych. Bez wątpienia taka reklama byłaby przydatna w przyszłym muzeum.Na przykład w sieci Facebook kilka tysięcy osób śledzi nowe posty Corey i Jennifer.
Na początku wszystko poszło bardzo sprawnie. Jennifer napisała nawet, że lubi być w domu więcej niż jeden, gdy Corey nie ma w domu. Oczywiście to był żart. Kto jednak wie, nagle duchy mogą korzystać z Internetu?
Nie tak dawno temu Corey opublikował dziwny post w nietypowym czasie. Napisał, że wszędzie słychać kroki, a drzwi same się otwierają i zamykają. Pomiędzy pokojami dochodzą uderzenia, nie można ustalić lokalizacji dźwięku. Ten post doprowadził parę Heinzen do rozpoczęcia dyskusji o tym, jak długo para może pozostać w tym domu.
Ostatni lokatorzy opuścili ten dom dawno temu. W 1970 roku para mieszkała w nim Perronov z pięcioma córkami. Początkowo sąsiedztwo z duchami nie przeszkadzało im zbytnio. Kupili dom za darmo i byli bardzo zadowoleni z dobrej oferty, chichocząc z przesądów. Jednak wkrótce ci ludzie zmienili zdanie. W obliczu niewytłumaczalnych ataków fizycznych, ataków astmy, tajemniczych bolesnych dolegliwości, których lekarze nie mogli zdiagnozować, para Perron wsadziła swoje dziewczyny do samochodu i pośpiesznie opuściła dom, zabierając tylko to, co niezbędne.
Czy historia się powtórzy? Czy małżonkowie Heinzen poradzą sobie z życiem w tych samych murach, czy też będą zmuszeni do ucieczki? Odpowiedź na to pytanie będzie znana wkrótce.
