Sprzedaż długów kolekcjonerom: procedura i konsekwencje

Dziś w Rosji coraz częściej stosuje się odsprzedaż długów kolekcjonerom. To nie jest zaskakujące. Przez półtora roku dolar wzrósł o 60%, co doprowadziło do tego, że kredytobiorcy nie mogą spłacać kredytów w walutach obcych. Banki muszą zwrócić się do kolekcjonerów. Rozważmy bardziej szczegółowo, jak uzasadniony jest fakt odsprzedaży długu i jak przebiega sama procedura.

Zalety i wady

Sprzedaż długów kolekcjonerom jest korzystna przede wszystkim dla banku. Instytucja kredytowa ma możliwość pozbycia się długu na pokrycie strat. Kredytobiorca może nie zastosować się do orzeczenia sądu w sprawie windykacji, jeżeli nie posiada cennej nieruchomości i rachunku bankowego. A jeśli nadal oficjalnie osoba otrzymuje tylko minimalną pensję, wówczas zwróci dług przez lata, więc nie zawsze ma sens iść do sądu. Ponadto, aby pracować z problematycznymi klientami, banki zawierają centra obsługi telefonicznej, których pracowników należy zachęcać nie tylko za pomocą wynagrodzeń, ale także premii.

Sprzedaż długów przez banki kolekcjonerom ma jedną poważną wadę - niemożność otrzymania pełnej kwoty wraz z odsetkami i karami. Za przeniesienie długu będzie musiał zapłacić około 30% kwoty. Mimo to bank otrzyma zysk przynajmniej z tytułu ubezpieczenia od braku zwrotu. Ale utracone zostaną również zyski.

Statystyki

Jeśli chodzi o osoby fizyczne, większość banków jest gotowa raczej zrestrukturyzować zadłużenie, niż dzwonić do klienta i niezależnie kontrolować dużą ilość informacji. Instytucje kredytowe potrzebują dobrej reputacji, aby przyciągać nowych klientów. Jednym ze wskaźników tej samej reputacji jest odsetek „niespłaconych zobowiązań”. Sprzedaż długów kolekcjonerom może pomóc poprawić statystyki. Instytucje kredytowe, które skutecznie pracują nad zmniejszeniem „złych” liczb, mogą korzystać z zalet banku centralnego.

Proces

W jaki sposób osoby sprzedające dług na rzecz komorników? Prawo bankowe w żaden sposób nie reguluje tej kwestii. Dlatego pożyczkobiorcy mogą poprawnie umieścić kolektory na swoim miejscu, jeśli oczywiście mogą poradzić sobie z profesjonalnym oprogramowaniem ransomware. Personel dużych agencji windykacyjnych obejmuje profesjonalnych psychologów, którzy manipulując, mogą wyeliminować dług zwykłych obywateli. Agencje jednodniowe zatrudniają bandytów, którzy zbierają pieniądze od agresywnych i niechronionych emerytów i rencistów oraz osób, które miały trudną sytuację życiową. Najczęściej do tego celu wykorzystywane są zagrożenia i szantaż.

Czy sprzedaż długów kolekcjonerom jest legalna?

Rosyjskie przepisy zezwalają na przenoszenie długów na osoby trzecie, nawet bez zgody dłużnika (art. 12 ustawy federalnej, art. 382 kodeksu cywilnego). Sprzedaż długu podmiotu prawnego kolekcjonerom oznacza cesję prawa do żądania zwrotu pieniędzy. Transakcja jest realizowana na podstawie umowy cesji zawartej między pierwszym wierzycielem a osobą trzecią. W takim przypadku obowiązkiem wierzyciela jest poinformowanie dłużnika o podpisaniu takiej umowy.

Ustawa federalna „O pożyczkach konsumenckich” daje pożyczkodawcom prawo do przekazywania informacji o kliencie podczas przenoszenia długu do podmiotów pobierających opłaty. Ten ostatni ma utrzymywać informacje w tajemnicy, ale w praktyce staje się jawny. Na przykład, gdy poborca ​​poda pracodawcy kwotę długu swojego podwładnego, łamie prawo. Rozważmy bardziej szczegółowo, w jaki sposób agencja współpracuje z pierwszym wierzycielem.

Instytucje kredytowe zwykle sprzedają dług kolekcjonerom po upływie jednego roku spóźnionej płatności. W takim przypadku dług zwiększa się o kwotę grzywien i kar. Transakcja będzie legalna tylko wtedy, gdy klauzula ta zostanie określona w umowie pożyczki.Kolekcjonerzy zwykle współpracują z klientami na podstawie umowy agencyjnej. W takim przypadku nie mają oni prawa kredytować i przywłaszczyć zebranych środków. Oznacza to, że pożyczkodawca się nie zmienia. Bank po prostu tymczasowo przekazuje agencji upoważnienie do powiadomienia dłużników o kwocie długu za opłatą.

Kolekcjonerzy współpracują z osobami na podstawie umowy pożyczki. Powinien określać możliwość cesji prawa do dochodzenia długu. Sprzedaż długów kolekcjonerom jest nielegalna.

Przełamywanie mitów

Najważniejszym nieporozumieniem dłużników jest to, że sprzedaż długu jest nielegalna. Jak wspomniano wcześniej, kodeks cywilny i ustawa federalna „O kredytach konsumenckich” stanowią, że cesja prawa do żądania długu może nastąpić, jeżeli klauzula ta jest zapisana w umowie pożyczki.

Drugim nieporozumieniem jest to, że zdaniem dłużnika, jeżeli bank nie zgłosił sprzedaży długu, operacja również nie jest legalna. W art. 382 Kodeksu cywilnego stanowi, że jeżeli dłużnik nie otrzyma powiadomienia o przeniesieniu długu, wierzyciel ma ryzyko, że klient nie spłaci długu. Brak powiadomienia nie jest powodem do zakwestionowania transakcji. Oznacza to po prostu, że dłużnik może spłacić dług wobec starego lub nowego pożyczkodawcy. Jeśli klient nie otrzymał powiadomienia i nadal spłaca dług wobec banku, wówczas agencja windykacyjna nie ma prawa żądać od niego niczego.

Metodologia

Sprzedaż długów kolekcjonerom przez banki odbywa się w paczkach. Instytucje kredytowe współpracują jednocześnie z kilkoma agencjami, wybierając optymalne warunki dla transakcji. Bank sprzedaje tylko mało obiecujące długi, za które nie było płatności przez okres dłuższy niż 1 rok, nie ma zabezpieczenia, a także dług, w którym dłużnik nie jest właścicielem nieruchomości. Dług jest również sprzedawany kolekcjonerom po wydaniu orzeczenia przez sąd, jeśli nic się nie dzieje od klienta. Długów, których nie można sprzedać, należy odpisać po trzech latach.

Uprawnienia nowego wierzyciela nie mogą przekraczać uprawnień starego. Przede wszystkim kolekcjonerzy atakują dłużników, którzy mogą lub obiecują coś zapłacić. Agencje mogą samodzielnie wybrać, jaki dług ma zostać spłacony i za jaką kwotę. W tym celu kredytodawcy wypełniają specjalny formularz podczas składania wniosku, a administracja decyduje, czy warto podjąć decyzję. Kluczowymi czynnikami są:

• legalność przeniesienia długu;
• kwota długu;
• okres opóźnienia;
• dostępność zabezpieczenia;
• kwota, którą wierzyciel chce otrzymać.

Sprzedaż długów komunalnych i mieszkaniowych komornikom jest prawie niemożliwa. Agencje biorą tylko duże (ponad 500 tysięcy rubli) „świeże” długi.

Po sprzedaży długu

Po zakupie wierzytelności kolekcjonerzy mogą wymagać zapłaty kwoty naliczonej w momencie podpisania umowy cesji. Bank może sprzedać agencji kwotę długu głównego, uwzględniając odsetki, grzywny, kary i odsetki. Po zawarciu transakcji kolekcjonerzy nie mają prawa stawiać dłużników „na ladzie”. Oznacza to, że jeśli umowa została podpisana 01.01.16, wówczas kolekcjonerzy mogą wymagać zapłaty zaległości zgromadzonych przed tym okresem. Nie są uprawnieni do naliczania odsetek ani kar za okres od 01.01.16 i do czasu otrzymania płatności od klienta.

Wymóg ten jest ważny pod warunkiem, że żadne inne warunki nie są określone w prawie lub umowie pożyczki. W praktyce prawa nowego wierzyciela są zawarte w umowie przelewu. Banki często sprzedają dług agencji, sporządzając jedną umowę cesji dla 100-500 umów pożyczek. Jest to sprzeczne z art. 384. W rezultacie w sądzie jest wiele procesów odwoławczych od kwoty długu ze względu na to, że:

• Każdy dłużnik musi mieć odrębną umowę.
• Jeżeli pożyczkobiorca ma zabezpieczenie w postaci gwarancji, ubezpieczenia lub zabezpieczenia, wówczas „układ zbiorowy” miesza różne wymagania. Okazuje się, że kolektory ustalają wymagania dotyczące zobowiązań zabezpieczających.

Prawa kredytobiorcy

W art. 385 Kodeksu cywilnego stwierdził, że dłużnik może wymagać od wierzyciela przedstawienia dowodu przeniesienia prawa do roszczenia. Rozmowa, list lub rozmowa ustna z pracownikami agencji nie jest taka. Dowodem jest kopia umowy cesji poświadczona pieczęcią agencji. Jeżeli poborca ​​odmówi dostarczenia dokumentu, dłużnik ma prawo do niespełnienia wymogów.

W art. 386 mówi się, że pożyczkobiorca ma prawo wyrazić sprzeciw wobec roszczeń dowolnego kredytodawcy. Na przykład, jeśli bank obliczył nieuzasadnione prowizje i już sprzedał dług komornikowi, pożyczkobiorca ma prawo nie płacić nadmiernie naliczonych kwot.

Jak być dłużnikiem?

Sprzedaż długów komornikom może być zaskoczona lub zszokowana. Pracownicy agencji nie muszą się bać. Jeśli dług zostanie wykupiony, ale klient nadal będzie spłacał, należy wykonać szereg operacji.

Uzyskaj informacje z banku o nowym pożyczkodawcy (nazwa i adres agencji). Będą musiały zostać zweryfikowane za pomocą umowy cesji. Po podpisaniu tego dokumentu bank nie ma już prawa żądać zwrotu pieniędzy.

Poczekaj, aż kolektor zadzwoni. Nie musisz sam szukać pożyczkodawcy. Musi sam przedstawić swoje wymagania. Powinieneś umówić się na spotkanie telefoniczne w biurze agencji i uprzednio powiadomić o chęci przestudiowania dokumentów: samej umowy zlecenia, wyciągu z banku z uzasadnieniem kwot, dokumentów czarterowych agencji. Pamiętaj, aby powiadomić, że chcesz wziąć kopie wszystkich dokumentów w celu weryfikacji prawnej. Jeśli skanowanie odbywa się bez Ciebie, musisz zweryfikować dokumenty dostarczone z oryginałami. Całą dokumentację należy zbadać u prawnika. Jeszcze lepiej, jeśli możesz zabrać ze sobą przedstawiciela na spotkanie.

Przelicz należną kwotę. Agencje nie mają prawa zlikwidować kwot, a sprzedaż długu osoby prywatnej kolekcjonerom po otrzymaniu nie jest w ogóle legalna. Dlatego jeśli co najmniej kłopotliwe jest w dokumentach, należy natychmiast złożyć wniosek o pozew w sądzie. Nie możesz nic zapłacić, dopóki nie zostanie podjęta oficjalna decyzja. Spory z kolektorami stanowią 25% spraw prowadzonych przez prawników.

Jeśli dokumenty są prawidłowo sporządzone, powinieneś poprosić o restrukturyzację zadłużenia. Agencja nie ma prawa odmówić tego prawa. Zapłata powinna być podana tylko na oficjalnych danych. Dla każdej operacji należy zachować paragon. Dokumenty te powinny być przechowywane przez co najmniej 5 lat.

Często w celu przyspieszenia terminów płatności pracownicy agencji wykorzystują szantaż, groźby i niegrzeczne zachowania. Wszystkie rozmowy z kolekcjonerami powinny być nagrywane przynajmniej na taśmie audio, aby w razie potrzeby przedstawić dowody organom ścigania.

Wyjątki

W art. 387 Kodeksu cywilnego istnieją przypadki, w których sprzedaż długu jest prawnie możliwa:

• w wyniku powszechnej sukcesji prawnej;
• na mocy postanowienia sądu;
• z powodu wykonania obowiązków dłużnika przez stronę trzecią;
• z subrogacją praw wierzyciela.

Kolejny szczególny przypadek opisano w art. 388 Kodeksu cywilnego. Jeżeli dla dłużnika szczególne znaczenie ma tożsamość wierzyciela, wówczas przeniesienie długu jest możliwe tylko za pisemną i wyraźną zgodą kredytobiorcy. W umowach pożyczkowych często można znaleźć wyrażenie „wyrażam zgodę na przetwarzanie danych osobowych i przeniesienie prawa do dochodzenia długu”. Odwoływanie się do tekstów melonowych w ramach art. 388 nie będzie działać.

Wniosek

Sprzedaż długu podmiotu prawnego kolekcjonerom nie narusza norm prawa. Dłużnicy muszą szczegółowo zbadać swoje prawa i aktywnie ich bronić. To nie tylko znacznie zmniejszy zapał kolekcjonerów, ale także pomoże zmniejszyć kwotę długu.