Zgłoszenie roszczenia pociąga za sobą poważne konsekwencje dla majątkowych i niemajątkowych pozwanego. Ustawodawca dąży do zrównoważenia sytuacji stron. W tym celu pozwanemu zapewniono pozwanemu środki proceduralne przeciwko roszczeniu.
Środki ochrony praw i interesów obywatelskich
Członkowie społeczeństwa mają różnego rodzaju konkretne i niematerialne korzyści. Naruszenie ich praw daje powód do szukania pomocy od państwa. Osobliwością ochrony praw obywatelskich jest to, że państwo tworzy tylko warunki. Każdy decyduje, czy się bronić, czy nie. Wybór funduszy zależy również od ofiar. Na przykład art. 39 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej daje powodowi prawo do całkowitego lub częściowego zrzeczenia się roszczenia, zmiany zakresu roszczeń, a nawet wycofania się po rozpoczęciu procesu.
Sędzia ma prawo nie zaakceptować rezygnacji prowadzącej do naruszenia praw innych osób.
Jednocześnie pozostaje zrozumienie, że osoba, która złożyła wniosek o ochronę, może się mylić, a nawet działać w złej wierze. W interesie państwa, aw szczególności sądu, jest ustalenie obiektywnej prawdy o konflikcie w celu zastosowania odpowiednich środków wpływu.
Jakie zatem środki proceduralne dla pozwanego przeciwko roszczeniu są zapewnione?
- Roszczenie wzajemne.
- Sprzeciw wobec roszczenia.
- Petycje wysłane do sądu.
Wymieniono podstawowe elementy środków odwoławczych od pozwu. Można do nich dodać zestaw praw, które zapewniają znaczną dźwignię wpływu na postępowanie.
Strony w postępowaniu cywilnym
Typowi uczestnicy postępowania cywilnego:
- powód;
- pozwany;
- strony trzecie z niezależnymi roszczeniami lub bez nich.
Powód jest inicjatorem procesu, to jego działania służą jako katalizator. Następnie sędzia decyduje, czy roszczenie spełnia wymogi formalne, czy nie ma powodu, aby odmówić roszczenia lub przenieść go do innego sądu (ze świata do dystryktu lub, przeciwnie, do sądu arbitrażowego z sądu powszechnego).
Kim jest pozwany? On jest drugą stroną sprawy. Pozytywna decyzja w sprawie roszczenia wpływa przede wszystkim na jego prawa i obowiązki. Mówimy o formalnościach lub poważnych sporach dotyczących nieruchomości (od długu pieniężnego po prawa do nieruchomości).
Strony trzecie twierdzą lub nie twierdzą. Są one przedstawiane pozwanemu, powodowi lub obu stronom. Brak wymagań często wiąże się z obecnością usług publicznych w relacjach stron. Na przykład usługa rejestracji, której zadaniem jest rejestrowanie wyników procesu.
Z formalnego punktu widzenia osoby trzecie nie są jednak uważane za uczestników procesu i mogą odgrywać decydującą rolę. A odpowiedź na pytanie, kim jest oskarżony na początku procesu, nie jest tak oczywista.
Roszczenie pozwanego
Co to jest roszczenie wzajemne? Kodeks postępowania cywilnego oznacza przez to pozew, wysłany przez pozwanego w ramach już otwartej sprawy cywilnej.
Sprzeciw ma na celu zniszczenie pozycji powoda, ale nie ma na celu zadeklarowania naruszonych praw i interesów oraz przywrócenia ich w przeciwieństwie do powództwa wzajemnego. Roszczenie wzajemne oznacza pozycję ofensywną.
Ponadto rozstrzygnięcie sporu zasadniczo następnie znacznie ogranicza pozwanego w jego dochodzeniu praw w kontrowersyjnej sytuacji. Roszczenie wzajemne eliminuje trudności, które pojawią się w przyszłości.Ten schemat pozwala przyspieszyć rozwiązanie konfliktu.
Jakie inne znaki ma powództwo wzajemne w postępowaniu cywilnym?
- powód zostaje pozwanym i odwrotnie;
- pozwany wysuwa niezależne roszczenia.
Wymagania dotyczące potrącenia
Roszczenie pozwanego ma na celu wyrównanie roszczeń względem pierwotnego powoda. Dopuszczalność takiego działania jest określona przez prawo. Na przykład pracodawca ma prawo pozwać o odszkodowanie wyrządzone przez pracownika.
Częste starcie powstaje w stosunku umownym, w którym obie strony mają jednocześnie prawa i obowiązki (dostawa towarów lub świadczenie usług za opłatą lub inne towary lub usługi).
Oskarżony w rzeczywistości nie kwestionuje ważności i legalności roszczenia, ale jego działania sprawiają, że pozytywna decyzja w sprawie pierwotnego roszczenia jest bez znaczenia.
W praktyce pozwany może bez pozwu zwrócić się do sądu o wyrównanie zobowiązań.
Jaka jest różnica? Jeżeli sędzia odmówi zaspokojenia roszczenia powoda, wniosek pozwanego pozostaje bez odpowiedzi. Wniosek o potrącenie roszczenia w formie roszczenia jest rozpatrywany niezależnie od losu pierwszego wniosku powoda.
Wymogi wzajemnego wykluczenia
Pozew odpowiedzi całkowicie anuluje pozew pozwanego. Na przykład powód prosi o pobranie alimentów na dziecko, pozwany prosi o anulowanie akt ojcostwa.
Inny przykład: jedna strona prosi o uznanie umowy za nieważną, druga prosi o zobowiązanie pierwszej strony do podjęcia działań zgodnie z umową.
Podobne podejście jest często stosowane przez adwokata pozwanego. Celem jest rozszerzenie zakresu obrony, ponadto niektóre zarzuty dowodzą wyłącznie poprzez złożenie pozwu.
Wysoki stopień wzajemnych połączeń
Ścisłe powiązanie roszczeń zależy od właściwości przedmiotu sporu. Działania odwetowe mogą opierać się na tych samych dowodach. Uderzającym przykładem jest pozew o eksmisję i roszczenie wzajemne dotyczące uznania prawa do pobytu w mieszkaniu.
Przyjęcie przez sąd drugiego pozwy procesowej zależy od opinii sędziego. Jak bardzo jest to związane z pierwszym, jak bardzo przyspiesza postępowanie, czy odmowa uznania roszczenia narusza prawa pozwanego?
Powództwa wzajemne
Roszczenie wzajemne w postępowaniu cywilnym wnosi się w dowolnym momencie procesu, zanim sędzia zostanie przeniesiony do pokoju obrad.
Procedura roszczenia wzajemnego nie ma innych funkcji. Strona jest zobowiązana do spełnienia wszelkich wymogów formalnych, aby uiścić opłatę państwową. Pozwany nie jest już zobowiązany do przestrzegania zasad jurysdykcji, w przeciwnym razie wykluczone jest jednoczesne rozpatrywanie roszczeń.
Nieprzestrzeganie prawa w przygotowaniu roszczenia i brak pokwitowania zapłaty cła jest wystarczającym powodem do pozostawienia sprawy bez ruchu. Sąd wyznacza termin na usunięcie stwierdzonych braków.
Czy roszczenie wzajemne jest zawsze wypłacane? Kodeks postępowania cywilnego nie pozbawia przywilejów zapłaty podatku państwowego z chwilą jego złożenia.
Jeżeli sędzia uzna, że wspólne rozpatrywanie roszczeń jest nieuzasadnione, rozpoczyna się nowa sprawa. Jeżeli z jakiegoś powodu, w szczególności z powodu jurysdykcji, sędzia nie jest uprawniony do przyjęcia materiałów, wskazuje, gdzie się zwrócić.
Pozwany ma prawo odwołać się od zwrotu powództwa wzajemnego lub przekazania go w ramach jurysdykcji.
Po zbadaniu dwóch roszczeń sędzia podejmuje jedną decyzję w ich sprawie, co znacząco wpływa na jego zakres i złożoność przygotowań.
Sprzeciw pozwanego
Sprzeciw oznacza odniesienie do okoliczności lub argumentów prawnych potwierdzających brak zasadności roszczenia. Sprzeciw jako zjawisko proceduralne jest ściśle związany z roszczeniem; nie ma na celu ustalenia faktów w sposób niezależny, potwierdzenia praw lub obalenia ich istnienia.
Sprzeciw pozwanego opiera się na stanowisku powoda i dowodach, które przedstawia on sądowi lub planuje otrzymać za pośrednictwem sądu. Pozwany działa w podobny sposób, odnosząc się do dostępnych mu dowodów, świadków i oceny materiałów pozwanego.W pozycji sprzeciwu pozycja po pozycji roszczenia roszczenia są analizowane, a jego argumenty analizowane.
Rodzaje zastrzeżeń
Istnieją dwa rodzaje zastrzeżeń:
- proceduralne;
- materiał.
W czystej postaci nie jest tak łatwo je spotkać. Prawnicy uzasadniają sprzeciw w świetle prawa materialnego i procesowego.
Zastrzeżenia proceduralne
Sprzeciw proceduralny pozwanego opiera się na naruszeniu przez powoda zasad proceduralnych prawa. Na przykład pozew został złożony bez rozstrzygania sporów przedprocesowych.
Pozwany może również wskazać inne okoliczności wskazujące na brak prawa do działania. Na przykład powód zwrócił się do niewłaściwej osoby, a druga strona prosi o uznanie się za niewłaściwego oskarżonego.
Zastrzeżenia proceduralne opierają się przede wszystkim na naruszeniu Kodeksu postępowania cywilnego. Sędzia powinien zareagować na nie automatycznie, ale często takie naruszenia są uważane za nieistotne. Wyjątek stanowią te, które są bezpośrednio określone w prawie jako przyczyna anulowania decyzji.
Istotne zastrzeżenia
Zastrzeżenia natury materialnej obejmują zakwestionowanie roszczenia co do istoty sprawy. Proceduralne środki pozwanego na pozew dają szerokie pole manewru.
Pozwany może powołać się na niezrozumienie przepisów prawa przez powoda. Często dzieje się tak w sporach z firmami monopolistycznymi.
Organizacja opiera swoje wymagania na normie prawa federalnego, „zapominając” o regulaminie, który rozszyfrowuje treść punktów prawa. Co warto poradzić sobie w dziedzinie prawodawstwa energetycznego.
Innym uderzającym przykładem niezrozumienia prawa jest debata na temat tego, która własność jest uważana za wspólnie nabyte w małżeństwie, a która nie.
Pozwany może odnieść się do braku faktów przedstawionych przez powoda, ich błędnej oceny lub zignorowania innych okoliczności.
Na przykład kupujący nie ma prawa prosić o wymianę rzeczy, jeśli przyczyną jej niewłaściwości są jego własne działania, niewłaściwe działanie i brak nadzoru nad sprzedawcą lub producentem.
Roszczenia o zwrot długu pieniężnego mogą zostać odrzucone, ponieważ powód nie dopełnił przedawnienia, które ma charakter czysto prawny.
Jak można zauważyć, środki proceduralne pozwanego przeciwko roszczeniu dotyczą zarówno aspektów formalnych, jak i faktycznych.
Oskarżeni często przytaczają dowody, które nie są istotne lub że zostały uzyskane nielegalnie. Typowym przykładem jest otrzymywanie papieru od organu, który nie ma uprawnień do wydawania takich dokumentów.
Poważniejsze przykłady fałszywych dowodów. Zaskoczeniem powoda może być świadek pozwanego, który odrzuca pozew lub inny dokument obalający powoda.
Zgłoszenie sprzeciwu
Prawo zobowiązuje sąd do prowadzenia rejestru sesji sądowej. Naruszenie zasad jego przygotowywania może doprowadzić do unieważnienia decyzji, nawet jeśli nie ma innych powodów.
Oskarżony ma prawo wyrazić sprzeciw na piśmie lub wypowiedzieć się ustnie, a jego uwagi należy odnotować w protokole. Oczywiście najlepiej jest wcześniej sporządzić dokument, aby zagwarantować, że sędzia weźmie pod uwagę opinię pozwanego.
Jaka jest w przybliżeniu formuła sprzeciwu?
- nazwa sądu;
- numer sprawy;
- inicjały sędziego;
- dane powoda, stron trzecich.
Składanie jest dozwolone w dowolnym momencie procesu, ale lepiej zrobić to wcześniej. Praktyka pokazuje, że lepiej jest zwrócić uwagę na niektóre rzeczy nieco później, aby druga strona, przy wsparciu nie do końca bezstronnego sędziego, mogła wyrównać ich znaczenie.
Jak wszystkie dokumenty, zaleca się przedłożenie dokumentu za pośrednictwem biura i pozostawienie znaku z danymi przychodzącymi na jego kopii.
Petycje jako narzędzie ochrony
Petycje jako środki proceduralne dla pozwanego przeciwko roszczeniu w postępowaniu cywilnym są mniej zauważalne, ale odgrywają poważną rolę, jeśli są właściwie stosowane.
Są one rozumiane jako oświadczenia stron złożone podczas postępowania.
Najpierw sąd daje prawo do wypowiedzenia się na temat wniosku pozostałym uczestnikom, a następnie podejmuje decyzję. Sędzia ma trzy opcje:
- całkowicie się z nim zgadzaj;
- całkowicie odmówić;
- częściowo się z nim zgadzam.
Petycja pozwanego do sądu może dotyczyć różnych rzeczy, jak omówiono poniżej.
Jak poprawnie je sporządzić? Pamiętaj, aby zapisać wszystkie swoje oświadczenia w formie papierowej i przesłać kopie do urzędu, a nie przekazywać bezpośrednio sędziemu w biurze.
Przykładowy algorytm kompilacji:
- nazwa sądu;
- numer sprawy;
- strony (powód, pozwany);
- okoliczności uzasadniające wniosek i sam wniosek;
- podpis, data.
W razie potrzeby dołącza się kopię pełnomocnictwa.
Aplikacja może składać się z kilku wierszy lub może wypełniać kilka stron.
O jakich petycjach mówimy?
- angażowanie innego współoskarżonego;
- wykluczenie z procesu jako respondenta;
- żądanie dowodów;
- wprowadzenie dowodów do sprawy;
- mianowanie ekspertów.
Dobrze napisane oświadczenie jest oparte na prawie. Wskazane jest, aby autor cytował normy lub się do nich odwoływał.
Przyciągnięcie i wymiana pozwanego
Osoba zaangażowana jako pozwany, podobnie jak inni uczestnicy, ma prawo poprosić o przyciągnięcie innej osoby jako pozwanego. Sędzia ma prawo zaoferować powodowi wyłącznie zgodę na zastąpienie lub nie, nie ma on prawa do samodzielnego przeprowadzenia zastępstwa.
Brak wymiany pozwanego faktycznie prowadzi do utraty działalności. Powód nadal ma prawo wnieść podobny pozew przeciwko właściwemu sądowi, pozwanemu lub odwołać się od orzeczenia pierwotnego pozwanego.
Przyciągnięcie współoskarżonego jest możliwe zarówno z inicjatywy sądu, jak i na wniosek jednej ze stron.
Głównym powodem zaangażowania praw i obowiązków w proces w społeczności jest wpływ na ich wspólne interesy. Mówimy na przykład o współwłaścicielach jednej nieruchomości.
Art. 39 Kodeks postępowania cywilnego Federacji Rosyjskiej daje prawo do zmiany podstawy lub przedmiotu roszczenia, co może doprowadzić w trakcie procesu do zastąpienia pozwanego.
Roszczenia i udostępnianie dowodów
Strony są zobowiązane uzasadnić, dlaczego nie mogą uzyskać żadnych dowodów bez pomocy sądu.
Przyczyną mogą być działania urzędników, o czym świadczy pisemna odpowiedź
Brak odpowiedzi na wniosek jest uzasadniony znakiem na kopii wniosku złożonego do organizacji lub instytucji.
Wprowadzenie nowych dowodów następuje po złożeniu wniosku. Kodeks postępowania cywilnego zobowiązuje ich do przedstawienia go przed rozpatrzeniem sprawy co do istoty, a spóźnienie musi mieć uzasadniony powód. Jednak prawie wszyscy sędziowie ignorują tę zasadę, przyjmując nowe dowody w trakcie całego procesu.
Powołanie ekspertów
Jest on mianowany albo z inicjatywy sądu, albo na wniosek stron, zarówno jedna, jak i wszystkie strony mogą się wypowiedzieć.
Egzamin jest badaniem przeprowadzonym przez specjalistę o odpowiednich kwalifikacjach w dziedzinie nauki, rzemiosła lub technologii. Korzystają z niego, gdy istnieje potrzeba specjalnej wiedzy, której sąd nie posiada.
Oskarżony ma prawo zadawać swoje pytania ekspertowi, niezależnie od tego, kto podjął inicjatywę w celu przyciągnięcia eksperta.