Program Ponzi to nieuczciwy program inwestycyjny, który początkowo zapewnia inwestorom maksymalną rentowność praktycznie bez ryzyka. Jednocześnie zysk jest generowany tylko dla pierwszych inwestorów, finansując nowych, którzy do niego dołączą. Dlatego ten schemat jest wykonalny dokładnie do momentu zatrzymania przepływu inwestorów, po czym natychmiast się załamie.
Zasada działania
Program Ponzi otrzymał swoją nazwę na cześć włoskiego oszusta Charlesa Ponzi, który go opracował. Pracował jako urzędnik w Ameryce, po raz pierwszy wdrażając ten model w 1919 roku.
Szczegółowo opiszemy zasadę działania i schemat Ponzi w tym artykule. Przypomina piramidę finansową, ponieważ opiera się również na funduszach nowych inwestorów, aby zapewnić dochód starym inwestorom. To prawda, że istnieje zasadnicza różnica między tymi schematami. Polega to na tym, że sam menedżer najpierw zbiera wszystkie fundusze. W piramidzie finansowej każdy z uczestników procesu bezpośrednio otrzymuje dochód. W przypadku piramidy finansowej menedżer nie ma dostępu do wszystkich pieniędzy w systemie.
Warto zauważyć, że pomimo różnicy w zasadzie podziału dochodu, zarówno schemat Ponzi, jak i piramida finansowa są skazane na niepowodzenie, ponieważ prędzej czy później pieniądze na płatności nieuchronnie się skończą.
Szczegóły
Teraz zrozumiemy ten system bardziej szczegółowo. Zasadniczo program Ponzi jest nieuczciwym programem inwestycyjnym, w którym organizacja lub osoba prywatna ustnie gwarantuje dochód wyłącznie poprzez wykorzystanie nowego kapitału. Jednocześnie będzie przyciągany przez nowych inwestorów, a nie kosztem zysków otrzymywanych przez nowych inwestorów. Jednocześnie piramida schematu Ponzi przyciąga dużą liczbę osób ze względu na wyższą rentowność. Zwłaszcza w porównaniu do innych rodzajów inwestycji.
Interesujące jest to, że czasami polski system Ponzi może zacząć jako całkowicie legalny biznes, pozostając dokładnie do momentu, gdy nie będzie już możliwe osiągnięcie obiecanej rentowności metodami prawnymi.
Dzieje się tak również wtedy, gdy sam biznes zamienia się w piramidę, jeśli zacznie funkcjonować na nieuczciwych warunkach. Niezależnie od początkowej sytuacji, wysoka rentowność wymaga stale rosnącej ilości środków finansowych od nowych i nowych inwestorów, aby program mógł funkcjonować i funkcjonować.
Charakterystyka
Aby lepiej zrozumieć jego strukturę, zauważamy, że na początkowym etapie wszystkim inwestorom obiecuje się wysokie zyski, ponadto poprzez inwestowanie pieniędzy w tradycyjne instrumenty finansowe. Na przykład futures.
Podobne terminy są stosowane przez oszustów, gdy obiecują inwestycje offshore, które mogą przyciągnąć dużą liczbę inwestorów. Tak więc promotor sprzedaje swoje akcje za pośrednictwem inwestorów, wykorzystując ich brak wiedzy i kompetencji.
Niemal zawsze takie programy są zgodne z polityką inwestycyjną na samym początku, inwestując w fundusze hedgingowe lub inne dostępne instrumenty finansowe. Może przekształcić się w program Ponzi i fundusz hedgingowy, jeśli organizacja zacznie szybko tracić aktywa. Jednocześnie organizatorzy ukrywają straty, zaczynając fałszować raporty audytorów, aby nadal przyciągać inwestycje.
Inne przykłady
W XX wieku wiele strategii i narzędzi finansowych przerodziło się w schematy Ponziego. Na przykład Alenn Stanford używał certyfikatów depozytowych organizacji bankowych, dzięki którym udało mu się pozostawić tysiące naiwnych obywateli bez niczego. Ponadto same certyfikaty depozytowe są ubezpieczone, a ryzyko ich użycia jest minimalne.Ale Stanford rozdawał kupony, co było czystym oszustwem.
W każdym programie promotor początkowo wypełnia swoje zobowiązania, aby przyciągnąć jak najwięcej nowych inwestorów, a obecni zainwestowali dodatkowe fundusze. Wraz z pojawieniem się nowych uczestników wyzwala się efekt kaskady. W rezultacie płatności dla starych inwestorów są dokonywane kosztem pieniędzy od nowych uczestników. Jednocześnie po prostu nie ma zysku.
Tak wysokie zwroty nadwyżki stymulują również starych inwestorów do pozostawienia swoich pieniędzy w systemie. W rezultacie organizator programu nie musi zwracać pieniędzy. Może wysyłać tylko regularne powiadomienia o ulotnym zysku klienta.
Organizatorzy takiego programu zdecydowanie starają się zminimalizować wypłatę pieniędzy, proponując nowe opcje inwestowania. Jeśli jednak ktoś zdecyduje się wziąć pieniądze, są mu wypłacane, aby wesprzeć mit wypłacalności dla pozostałych uczestników.
Ujawnienie schematu
Nawet jeśli taki program nie zostanie ujawniony przez władze, wkrótce wybuchnie. Istnieje kilka dobrych powodów.
Po pierwsze, sam promotor z wszystkimi zgromadzonymi pieniędzmi może zniknąć.
Po drugie, w przypadku takiego programu potrzebny jest ciągły przepływ inwestycji w celu zapewnienia wielkości wszystkich płatności. Jeśli przepływ przychodzących środków zwolni, program się załamie, ponieważ organizator po prostu nie będzie w stanie zapewnić dalszych płatności. Takie opóźnienia w płynności zwykle wywołują panikę wśród inwestorów, a następnie większość inwestorów stara się jak najszybciej zwrócić swoje inwestycje. Problemy te przypominają kryzysy płynności w dużych bankach.
Po trzecie, wpływ mogą wywierać siły rynków zagranicznych. Gwałtowne pogorszenie koniunktury gospodarczej może doprowadzić inwestorów do wycofania pieniędzy. Żywym przykładem jest skandal związany z piramidą finansową Madoffa w 2008 roku.
Biografia oszustwa
Program ma swoją nazwę na cześć Charlesa Ponzi. Po emigracji do USA stworzył jedną z najbardziej oryginalnych piramid finansowych. Wiadomo, że przybył do Ameryki w 1903 roku, straciwszy po drodze wszystkie swoje oszczędności, prawdopodobnie stracił je na hazard. Wszystkie jego próby zarabiania pieniędzy zakończyły się niepowodzeniem do 1919 r., Kiedy to otworzył własną firmę za 200 USD, którą pożyczył od producenta mebli Danielsa.
Firma, którą zarejestrował, nosiła nazwę „Securities Exchange Company”. Zaczęła angażować się w transakcje arbitrażowe, wystawiając pokwitowania. Według nich zobowiązała się do zapłaty 1500 USD za każdy tysiąc dolarów otrzymanych w ciągu trzech miesięcy.
Już w 1920 roku Ponzi przekazał zarządzanie firmą młodej Lucy, a on sam przeprowadził się do drogiej rezydencji. Latem tego samego roku piramida, którą stworzył, zawaliła się po procesie jednego z inwestorów, który zażądał połowy zysków całej firmy. Zgodnie z ówczesnymi przepisami fundusze Ponziego w bankach zostały zamrożone; 26 lipca ogłosił zakończenie przyjmowania nowych depozytów z powodu kontroli przez policję podatkową. To był katastrofalny błąd, inwestorzy natychmiast chcieli odzyskać swoje pieniądze.
Został zatrzymany 12 sierpnia, ujawniając zadłużenie w wysokości 7 milionów dolarów, mimo że na rachunkach było tylko 4 miliony W październiku jego firma ogłosiła upadłość, a sam Ponzi został skazany na pięć lat więzienia.
Na wolności
Kiedyś w ogóle nie pozostawił oszustwa finansowego, więc kilka lat później został deportowany do Włoch.
Uczył angielskiego, a następnie pod patronatem Mussoliniego przeniósł się do Rio de Janeiro, gdzie został oficjalnym przedstawicielem włoskich linii lotniczych. Tam zmarł w 1949 roku w wieku 66 lat z powodu krwotoku mózgowego.
Awatar ekranu
W 2014 roku na ekranie ukazał się dramat biograficzny, który nazwano Schematem Ponziego. Film wyreżyserował francuski reżyser Dante Desartes.
Na taśmie działanie tego schematu jest opisane wystarczająco szczegółowo i jasno. Co ciekawe, taki pomysł pojawił się już w literaturze, ale Ponzi jako pierwszy go wdrożył.Podobne nieuczciwe programy zostały opisane przez Charlesa Dickensa w powieściach Little Dorrit i Martin Cheslvit.
Nowoczesne adaptacje
Wiele osób uważa, że współczesne szaleństwo kryptowalut to nic innego jak kolejna próba wdrożenia schematu ICO Ponzi. Według niektórych ekspertów po prostu zabija innowacje, będąc niczym więcej niż piramidą finansową.
Tak więc organizatorzy kampanii pozyskiwania funduszy są oskarżani o maksymalizację dochodów poprzez wykorzystanie zamieszania, jakie powstaje wokół technologii blockchain. W rezultacie udaje im się oszukać wielu niedoświadczonych uczestników tego programu, którzy otrzymują fałszywe obietnice, ufają wątpliwej reklamie, liczą na znaczne możliwości inwestycyjne i wyjątkowo wysokie dochody.
Zamiast tego są skazani na porażkę, ponieważ takie programy pozostają opłacalne tylko do momentu, gdy skończy się przepływ nowych pieniędzy.
Jednocześnie jest wystarczająca liczba osób, które uważają, że kryptowaluty nie mają nic wspólnego z nieuczciwymi programami. Wielu jest przekonanych, że nigdy nie będą w stanie wypełnić swojej misji bitcoin. Schemat Ponzi zostanie ponownie wdrożony.