Przebaczenie długu polega na zbyciu przez pożyczkodawcę jego własnego dłużnika szeregu obowiązków określonych w odpowiednich aktach umownych.
Zgodnie z art. 572 federalnego kodeksu cywilnego umorzenie długów jest darem (zwolnienie z zobowiązań majątkowych). Oznacza to, że wszystkie procedury umorzenia zobowiązań dłużnych między niektórymi osobami w formie prawnej odpowiadają koncepcji dawstwa, której ramy regulują art. 575 i 576 kodeksu cywilnego.
Ramy prawne
Art. 415 federalnego kodeksu cywilnego:
- Wierzyciel może zwolnić dłużnika ze zobowiązań majątkowych, ale tylko wtedy, gdy nie wpływa to na prawa osób trzecich w odniesieniu do tego majątku.
- Wszystkie zobowiązania dłużne można uznać za spłacone, gdy tylko dłużnik otrzyma w odpowiednim czasie odpowiedni dokument - notarialne potwierdzenie lub zwykłe ustne powiadomienie o zakończeniu zobowiązania dłużnego.
Prawo reguluje, że umorzenie długów, podobnie jak każda inna forma darowizny, może być przeprowadzone wyłącznie bez żadnych kosztów. Posiadacz długu nie nabywa żadnych korzyści materialnych, dłużnik nie podlega żadnym obowiązkom. Umowa o umorzeniu długów pozbawia jednak wierzyciela możliwości przedstawienia dłużnikowi roszczeń w celu wypełnienia pierwotnych zobowiązań określonych w umowie, w tym żądania tego w sądzie. Wyjątek można uznać za przyjęcie takiej umowy nieważnej przez dziesięć lat od daty podpisania.
Realizacja umowy
Przebaczenie długu jest formalną operacją i dlatego, jak każda inna, ma formę prawną. Dozwolone są różne rodzaje formalnego rozwiązania relacji długu między jedną lub drugą osobą:
- Umorzenie długów jest rozwiązaniem w postępowaniu cywilnym.
- Transakcja dwustronna między stronami relacji dłużnej (dłużnikiem i wierzycielem). Jest to dokument, który jest kompilowany jako uzupełnienie umowy długu (otrzymanie długu, umowa pożyczki), która zawiera informacje o aktualnym stanie prawnym każdej ze stron w związku z transakcją, zobowiązaniach dłużnika wobec wierzyciela, w przypadku zamknięcia długu (jeśli istnieje), informacje o kwota zwrócona w umowie (częściowa lub pełna), a także wskazanie, że strony osiągnęły kompromis.
- Wierzyciel może również samodzielnie powiadomić dłużnika o braku długu. Następnie, jeżeli dłużnik nie odrzuci decyzji w odpowiednim czasie, dług zostanie uznany za umorzony.
Ważnym (ale nie kluczowym) aspektem umowy o umorzeniu długów jest zgoda dłużnika. Dzieje się to zarówno z wyprzedzeniem, jak i sekwencyjnie - w zależności od charakteru transakcji i relacji majątkowych między posiadaczem a kredytodawcą. Jednocześnie dłużnik ma prawo odmówić zwolnienia z długu i nadal spełniać wszystkie warunki umowne w określony sposób. Jeżeli z jakiegoś powodu pożyczkodawca odmówi przyjęcia zobowiązania dłużnego, dłużnik, zgodnie z art. 327 kodeksu cywilnego, ma prawo spłacić swój dług, deponując pieniądze na rachunku notarialnym lub depozycie sądowym (w niektórych przypadkach).
Sam wierzyciel, chcąc zakończyć relację zadłużenia ze swoim dłużnikiem, jest zobowiązany jedynie do niezwłocznego i prawidłowego przekazania mu informacji o wycofaniu się z wcześniej ustalonych zobowiązań.Dłużnik, jeśli zgadza się z taką decyzją wierzyciela, może wysłać pismo z odpowiedzią, wyrażając zgodę na spłatę długu, a następnie dokument o umorzeniu długu oficjalnie wejdzie w życie. Ale jeśli po pewnym okresie od momentu, kiedy wierzyciel dotarł do dłużnika (należy to potwierdzić na piśmie), ten ostatni nie przesłał sprzeciwu wobec tej decyzji, a także nie podjął działań w celu spłaty długu - transakcję również uznaje się za ważną.
Tak więc osobista zgoda dłużnika, chociaż jest ważnym czynnikiem w realizacji dokumentów dotyczących umorzenia długów, jednak w przypadku roszczeń powinien on niezależnie wysyłać sprzeciwy wobec tej procedury, ponieważ inicjatywa wierzyciela jest uważana za priorytet.
Cechy umowy dla osób prawnych
Umorzenie długu można łatwo zaklasyfikować jako dar i zgodnie z ust. 1 pkt. 4 łyżki. 575 Kodeksu cywilnego, między organizacjami komercyjnymi darowizny transakcji w kwocie przekraczającej 3 tysiące rubli są zabronione.
Aby zakończenie stosunku długu nie było traktowane jako udzielające ulgi, w momencie podpisywania umowy o umorzeniu długów wierzyciel powinien zdecydowanie potwierdzić brak chęci „oddania” dłużnikowi odmowy zaciągnięcia zobowiązań i udowodnić korzystny dla obu stron charakter tej transakcji.
Potwierdza to szereg czynników:
- bardziej opłacalne jest dla pożyczkobiorcy uzyskanie zwrotu środków tego dłużnika z tytułu innego zobowiązania, dlatego decyduje się na spłatę jednego z nich przed terminem;
- pożyczkodawca wybacza jedną część pożyczki, aby zagwarantować zwrot pozostałej części długu, nie chcąc wnosić pozwu - jest to częściowe umorzenie długu, najczęściej tego rodzaju umowy;
- pożyczkodawca wybacza dług jako filię gospodarczą;
- w innych przypadkach, w których umowa o przebaczeniu spełnia kryteria płatnej operacji.
Pomimo faktu, że współczesne ustawodawstwo federalne nie zabrania bezpośrednio wdrażania takich umów ustnie, sformalizowanie wszystkich aspektów tej procedury pozwoli wykluczyć występowanie jakichkolwiek problemów prawnych. Całą odpowiednią dokumentację należy dostarczyć stronom w formie elektronicznej i drukowanej.
Przykładowa umowa umorzenia długów zamieszczona poniżej pomoże ci lepiej zrozumieć, o który dokument chodzi.
Poza umową lub pokwitowaniem w sprawie rozwiązania zobowiązań dłużnik pożyczkodawca i dłużnik sporządzają również dokument uzgadniający dla wzajemnych rozliczeń. Powinien określać przyczyny pojawienia się zobowiązań dłużnych, potwierdzenie ich obecności oraz formalne relacje, zgodnie z którymi istniał obowiązek spłaty długu. Bez tego dokumentu umowę można uznać za nieważną.
Umowa przebaczenia między osobami
Jedna osoba może w dowolnym momencie wybaczyć długu drugiej stronie, a w dziedzinie prawa będzie to po prostu klasyfikowane jako dar. Pod tym względem osoby mają znacznie mniejsze ograniczenia w porównaniu z osobami prawnymi.
Przekazanie długów przez firmę osobie fizycznej
Każda organizacja, która jest właścicielem zysków, z definicji dąży do realizacji wzajemnie korzystnej transakcji, dlatego uważa się, że zwykłe „odpisanie” długu wobec osoby prawnej jest niemożliwe. Jednak w przeciwieństwie do relacji między osobami prawnymi, stosunek między osobą prawną a osobą fizyczną nie podlega tak surowym ograniczeniom wynikającym z przepisów federalnych. Ponadto wiele organizacji samodzielnie ćwiczy redukcję zadłużenia swoich pracowników w ramach swoich zasad korporacyjnych. Na przykład część długu jest odpisywana, jeśli pracownik spłacił już jedną akcję i będzie pracował w tej firmie przez pewien czas. Następnie zostaje zawarta umowa częściowego umorzenia długów.Firma może także ustępować, jeśli pracownik znajduje się w wyjątkowo trudnej sytuacji finansowej.
Porozumienie w sprawie umorzenia części długu najlepiej jest wykonać na piśmie, wskazując wszystkie ważne punkty.
Istnieje kilka sposobów wspierania takiego pracownika:
- Najprostszą formą postępowania jest po prostu wysłanie wiadomości od pracodawcy do miejsca zamieszkania pracownika i powiadomienie go o zamknięciu długu.
- Możliwość spisania długu może być wskazana przy sporządzaniu umowy pożyczki.
- W takim przypadku sporządzana jest umowa dodatkowa, dołączona do umowy głównej, która określa wszystkie kryteria, zgodnie z którymi wejdzie ona w życie. Można sporządzić osobny dokument dotyczący umorzenia długów konkretnej osobie.
- Możesz także sporządzić akt podarunkowy.
Przebaczenie długów wobec założyciela na podstawie umowy pożyczki
Jeśli firma wcześniej udzielała założycielowi nieoprocentowanych pożyczek, ma on prawo nie zwrócić środków, jeśli firma mu umorzy dług. Aby to zrobić, musisz zawrzeć umowę o umorzeniu długów kredytowych (w dowolnej formie). Niemniej jednak nie anuluje to obowiązków założyciela wobec przedsiębiorstwa.
Przykładowa zgoda założyciela na umorzenie długów, zamieszczona poniżej, pozwoli ci wyraźnie zobaczyć, jakiego rodzaju dokument jest kwestionowany.
Konsekwencje podatkowe
Przy odpisywaniu długu od pożyczki przez przedsiębiorstwo pojawia się pewien zysk finansowy, równoważny umorzonej kwocie. Z pewnością przyciągnie to obsługę podatkową, ponieważ w Kodeksie Podatkowym Federacji Rosyjskiej nie ma pojęcia „umorzenia długów”. W tych warunkach firma musi wpłacić odpowiednią kwotę podatku dochodowego od osób fizycznych do budżetu państwa. Oblicz podatek powinien opierać się na stałej stawce 13%.
Jeżeli z jakiegoś powodu odliczenie niezbędnej kwoty podatku dochodowego od osób fizycznych nie jest możliwe, organizacja nie może później niż 1 miesiąc od końca okresu podatkowego, w którym wystąpiły te warunki (do 1 lutego roku następującego po roku, w którym umorzono dług), poinformować pracownika służby skarbowej na piśmie o niemożności potrącenia podatku u źródła, a także wskazać jego kwotę, zgodnie z formularzem 2-NDFL.
Wniosek
Amnestia długu z reguły wyraża wyłącznie dobrą wolę wierzyciela i może spowodować pewne szkody ekonomiczne dla obu stron stosunku prawnego. Przepisy Federacji Rosyjskiej nie regulują w pełni tej kwestii, zwłaszcza jeśli chodzi o podatki, dlatego wiele problemów, które powstają w praktyce, są akceptowane przez nich na własne ryzyko i ryzyko.