Tworzenie rezerw na wątpliwe długi: procedura tworzenia, księgowość. Konto 63 „Rezerwy na wątpliwe długi”

W praktyce handlowej musisz działać jako pożyczkodawca i pożyczkobiorca. W pierwszej sytuacji pojawia się sytuacja, gdy partnerzy z tego czy innego powodu nie spłacają długu w terminie lub, zasadniczo, nie wypełniają swoich zobowiązań pieniężnych. Ale takie sytuacje finansowe powinny być niezawodnie odzwierciedlone w rachunkowości i rachunkowości finansowej spółki. W tym celu utworzono specjalną rezerwę zwaną wątpliwą.

Rozważ utworzenie rezerw na wątpliwe długi, metody rachunkowości, rachunki towarzyszące temu procesowi, a także aspekty dotyczące odpisów.

Pojęcie i istota

Aby wygenerować rzeczywistą informację o stanie należności w firmie, konieczne jest utworzenie rezerwy na wątpliwe długi. Na początek definiujemy pojęcie wątpliwego długu.

Należności spółki, które najprawdopodobniej nie zostaną w pełni spłacone, uważa się za wątpliwe. Wskazują na to następujące czynniki:

• naruszenie przez partnerów warunków wypłaty środków na długi;
• uzyskiwanie danych o poważnych trudnościach finansowych z partnerem będącym dłużnikiem;
• brak dodatkowych gwarancji (zastaw, depozyt, gwarancja bankowa, majątek itp.).

Identyfikacja wątpliwych długów odbywa się poprzez inwentaryzację rachunków rozliczeniowych:

• pożyczek i pożyczek;
• dla sprzedawanych towarów;
• w sprawie zapłaty za wykonaną pracę;
• w przypadku zaliczek dla sprzedawców.

Aby właściwie odzwierciedlić tego rodzaju zadłużenie spółki w bilansie, spółka tworzy specjalny rodzaj rezerwy, która powinna służyć jako szacunkowy wskaźnik dla rachunkowości. Oznacza to, że kwota zadłużenia w bilansie powinna zostać odzwierciedlona poprzez odjęcie od niego środków przydzielonych do rezerwy. W treści kosztów lub przychodów musisz pokazać:

• utworzenie tej rezerwy;
• jego wzrost;
• redukcja kosztów.

Wątpliwe zadłużenie, według którego organizacje tworzą rezerwy, przepisy rachunkowe i podatkowe charakteryzowane są niemal identycznie. Rozumie przez to obowiązek kontrahenta, który istnieje wobec organizacji. Dług ten wynosi:

• niezapłacone w terminie określonym w umowie lub z dużym prawdopodobieństwem braku płatności w tym okresie;
• niezapłacone w terminie określonym w umowie i nie zabezpieczone gwarancjami w formie zastawu.

W rezultacie zasady rachunkowości, w przeciwieństwie do przepisów podatkowych, pozwalają na systematyzację jako wątpliwe długi, nie tylko te, które już wygasły, ale także długi, których spłata z jakiegokolwiek powodu powoduje uzasadnione wahania. Oznacza to, że pojęcie wątpliwych długów w rachunkowości jest interpretowane szerzej.

Ustawodawstwo

Państwowe uregulowanie kwestii związanych z rezerwą odbywa się za pomocą następujących dokumentów:

• Kodeks podatkowy Rosji (część 2).
• PBU 4/99.
• PBU 21/2008.

Podstawy tworzenia

Cechy tworzenia rezerw na wątpliwe długi nie są formalnie określone przez prawo. Organizacje muszą bez pomocy innych stworzyć odpowiednie przepisy i wprowadzić je do przepisów krajowych. Dlatego należy wziąć pod uwagę przyjęte cechy regulacji rezerw finansowych spółki. Wśród nich są:

• podstawa tworzenia: dla tego rodzaju rezerw wymagane są wskaźniki stanu zapasów;
• kwotę odliczeń można ustalić indywidualnie dla każdego kontrahenta (analityczna księgowość wątpliwych długów). Przy tym brana jest pod uwagę rentowność każdego kontrahenta (realna szansa finansowa i możliwość pełnej lub częściowej windykacji);
• metoda tworzenia rezerwy może być wybrana przez organizację bez pomocy innych, w zależności od specyfiki biznesu i niuansów samego długu.

Istnieją trzy prawdopodobne metody utworzenia funduszu rezerwowego na złe długi:

• interwał: kwota opłat jest obliczana w każdym okresie sprawozdawczym (miesiąc, kwartał) poprzez obliczenie procentu kwoty długu, która może się różnić w zależności od stopnia odroczenia płatności;
• ekspert: szacunkowa kwota długu, która nie zostanie spłacona w terminie, w kontekście każdego dłużnika, będzie równa kwocie odliczeń rezerwy;
• dane statystyczne: dane są badane przez kilka okresów jednocześnie dla różnych rodzajów długów.

Organizacja jest zobowiązana do zarejestrowania ustalonej opcji obliczeniowej i jej cech we własnej polityce rachunkowości. Musisz zarejestrować odpowiednie warunki dla każdego rodzaju długu. Na przykład w przypadku metody interwałowej należy podać okres obliczeniowy i odsetek odliczeń; dla biegłego - aspekty wypłacalności dłużnika itp.

Przykładowe zamówienie w celu utworzenia rezerwy na wątpliwe długi jest przygotowywane w formie zlecenia od szefa. Koniecznie odzwierciedla dane: czy VAT jest brany pod uwagę, czy nie, termin, warunki utworzenia.

Cele tworzenia

Wątpliwa rezerwa na obu rachunkach koncentruje się na umorzeniu wątpliwych długów, które z jakiegoś powodu stały się beznadziejne. Utworzenie rezerwy zarówno w rachunkowości, jak i podatkach ma bezpośredni wpływ na wyniki finansowe spółki. Utworzenie rezerw pozwala na wcześniejsze rozpoznanie strat w celu umorzenia długów, które w przyszłości mogą okazać się beznadziejne.

Pamiętaj, że wątpliwe długi są rozpoznawane jako takie w sytuacjach:

• po trzech latach;
• jeżeli FSSP zdecyduje o niemożności odzyskania;
• w przypadku eliminacji i likwidacji kontrahenta;
• pod wpływem zdarzeń niezależnych od woli stron (a także zdarzeń wynikających z wydania aktów władzy publicznej), które utrudniają realizację zobowiązań do zapłaty kwot.

Procedura tworzenia rezerwy w rachunkowości pozwala na spełnienie jednego z głównych warunków: wymogu wiarygodności danych księgowych, a w konsekwencji tego - zestawień sporządzanych na podstawie tych danych. Jednocześnie wiarygodność danych rachunkowych i sprawozdawczych ma podstawowe znaczenie w procesie prowadzenia badań finansowych i podejmowania decyzji finansowych.

Ogólne zasady formacji

Podczas tworzenia kwot rezerw w rachunkowości i sprawozdaniu finansowym występują zarówno różnice, jak i podobieństwa w głównych aspektach i zasadach. Zasady te są wspólne dla procesu udostępniania. W obu rodzajach rachunkowości podstawowe zasady tworzenia:

• powstają zgodnie z wynikami identyfikacji kwot zadłużenia podczas inwentaryzacji;
• sugerują niezależne określenie częstotliwości inwentaryzacji długu. Jednak przepisy podatkowe wskazują na cykliczność, która odpowiada okresowi sprawozdawczemu lub okresowi podatkowemu;
• powstały w wyniku podziału długów przez analitykę;
• rezerwa może podlegać tym samym operacjom: zmiana wartości, przywrócenie (odpis) kwoty niewykorzystanych rezerw, odpis w związku z rezerwą na długi uznane za nieściągalne;
• przy opracowywaniu, zmianie i odpisie uwzględnia się zgodność kwot z danymi wyniku finansowego: w przypadku innych wyników w sprawozdaniu finansowym, w przypadku nieoperacyjnych - w sprawozdaniu finansowym.

Zapasy

Podstawą do utworzenia takich kwot rezerwowych jest spis zobowiązań finansowych spółki, przeprowadzany z określoną częstotliwością. Procedura ta jest normalną praktyką firm w zakresie przygotowywania rocznych raportów i tworzenia wkładów rezerwowych.Przeprowadza go specjalnie powołana komisja ds. Norm prawnych. Efektem końcowym jest przygotowanie wymaganej dokumentacji, na przykład aktu w formie INV-17. Do aktu dołączone jest zaświadczenie, w którym wskazane są transkrypcje wszystkich pozycji. Akt podpisują członkowie komisji, którzy brali udział w postępowaniu.

Rachunkowość i rachunkowość podatkowa

Funkcje tworzenia rezerw na wątpliwe długi w organach rachunkowych i podatkowych różnią się znacznie, ponieważ tego rodzaju rachunki mają różne cele. Porównaj zasady właściwe dla obu rodzajów rachunkowości w odniesieniu do rezerwy:

1. Tworzenie obowiązkowe. Odpis na wątpliwe długi rachunkowe oblicza się zgodnie z ust. 1 s. 7 zasad rachunkowości. Korzystając z metody memoriałowej w rachunkowości podatkowej, księgowy decyduje, czy utworzyć tę rezerwę dla rachunkowości podatkowej, czy nie (prawo to znajduje odzwierciedlenie w art. 266 ust. 3 kodeksu podatkowego).
2. Charakter potrąceń. Odpis na wątpliwe długi w rachunkowości definiuje się jako „inne wydatki”, a dla urzędników skarbowych należy je uwzględnić w kosztach nieoperacyjnych.
3. Interpretacja wątpliwego długu. Do celów księgowych, w celu zrekompensowania rezerwy, można wykorzystać dowolną kwotę długu, która nie została spłacona w terminie, a do rozliczenia podatkowego takie opóźnienia mogą być jedynie opóźnieniami w zapłacie za towary.
4. Ustalenie kwoty odliczeń. W rachunkowości kwota odliczeń i jej definicja jest przypisywana księgowemu (z uwzględnieniem specyfiki długu), a dla urzędników skarbowych kwota ta jest wyraźnie określona przez kodeks podatkowy.
5. Całkowita kwota funduszu. W rachunkowości nie jest on ograniczony, aw rachunkowości podatkowej ustalany jest w kwocie nieprzekraczającej 1/10 wpływów.

Warunki formacji

Zamówienia, instrukcje i pisma Ministerstwa Finansów Rosji określają szereg kryteriów niezbędnych do zapewnienia tworzenia rezerw na wątpliwe długi:

1. Fundusz może być zorganizowany w wyniku rozliczeń z obywatelami i organizacjami: nabywcami zakupionych produktów, usług lub pracy zarobkowej. Zaliczki nie są uwzględniane w całkowitej wartości rezerw.
2. Po utworzeniu rezerwy zarządzający lub organizacje księgowe powinny stale monitorować dynamikę zadłużenia, ponieważ jego stan może ulec zmianie, a fundusz rezerwowy odzwierciedla rzeczywistą sytuację (podejście analityczne).
3. W rachunkowości dług można uznać za skazany na zgubę zgodnie z zasadami art. 266 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej (jak w przypadku obliczeń podatkowych).
4. Jeśli powstanie pytanie, które rozliczanie aktywów rezerwowych ma zastosowanie (rachunkowość lub podatek), należy wziąć pod uwagę następujące kwestie:

• jeżeli rozbieżności są związane z różnicą w korelacji w czasie warunków długów, różnica ta stanowi podstawę do utworzenia aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego;
• jeśli kwota odliczeń z funduszu rezerwowego na potrzeby księgowości przekroczy próg 10 procent określony przez księgowość podatkową, firma będzie pracować ze stałymi różnicami finansowymi.

Odbicie w rachunkowości

Ponieważ odliczenia od tej rezerwy są dynamiką obliczonej wartości, ich odzwierciedlenie w bilansie wiąże się z pewną cyklicznością. Są one uwzględniane w kosztach okresu, w którym wystąpiły zmiany zmiany aktywnej części kwot rezerwy. Dlatego informacje o stanie rezerwy powinny być zawarte w każdym raporcie księgowym.

Prowadzimy księgowość. Rozpoznanie rezerw należy dokonać w debecie 91 „Inne przychody i koszty” oraz w pożyczce 63:

• Wydajemy beznadziejne kwoty długu. Jeżeli dług, który wcześniej wskazywano jako wątpliwy, zostanie uznany za beznadziejny, wówczas jego rezerwa zostanie potrącona z obciążenia rachunku 63, który zostanie potrącony z 62. lub 76. kwoty. Jeżeli kwota nieściągalnych długów przewyższa kwotę rezerwy, należy je odpisać w debecie 91. Jeżeli dług z wygasłym okresem jest odpisywany, musi on zostać utrzymany na rachunku 007 przez pięć lat, jeżeli opcje wypłacalności i spłaty dłużnika zostaną zwrócone.
• Płacimy w ratach.Jeżeli płatność od dłużnika została częściowo otrzymana, ma to pozytywny wpływ na dynamikę funduszy rezerwowych, co powinno być odzwierciedlone jako płatność debetowa rachunku 63 rachunku „Rezerwa na wątpliwe długi” w korespondencji z rachunkiem 91.
• Posiadamy niewykorzystaną rezerwę. W sytuacji, gdy rezerwa nie może być wykorzystana do końca roku sprawozdawczego następującego po okresie, w którym została utworzona, ta wartość w bilansie powinna zostać uwzględniona w wynikach finansowych za dany rok zgodnie z Dt nr 63, Kt 91 "Pozostałe przychody i wydatki ”.
• Wykonujemy, jak podatki. Jeżeli prowadzona jest tylko obowiązkowa księgowość rezerwowa i nie dokonuje się opodatkowania, stałe różnice podatkowe należy uznać za zobowiązania podatkowe, odzwierciedlając je w debecie 99 i uldze 68.
• Odbicie w bilansie. W celu odzwierciedlenia wątpliwych długów w bilansie podano linię 1230. Odzwierciedla ona kwotę długów pomniejszoną o rezerwę na nie zarezerwowaną. Utworzenie lub dodatkowe ograniczenia rezerw są dokonywane zgodnie z pozycją 2350 sprawozdania finansowego („Inne wydatki”). Oddzielnie saldo na koncie 63 „Rezerwy na wątpliwe długi” nie jest odzwierciedlone w bilansie, całkowity koszt należności po prostu odpowiednio maleje.

Przykłady

PRZYKŁAD 1. Po kwartalnej inwentaryzacji firma ustaliła wątpliwe należności w wysokości 12 tysięcy rubli, zgodnie z obliczeniami dla sprzedanych towarów. W przypadku tego długu utworzono rezerwę w wysokości 100%. Księgowanie w celu utworzenia rezerwy na wątpliwe długi będzie następujące: debet 91-2, pożyczka 63-12 ton. - utworzono rezerwę na nieściągalne długi.

Po pewnym czasie dłużnik spłacił część tych warunków w wysokości 7 tysięcy rubli. Księgowania w celu utworzenia rezerwy na wątpliwe długi: debet 63, kredyt 91-1 - 7000 rubli. - przywrócono rezerwę na spłacone należności.

PRZYKŁAD 2. Wcześniej organizacja miała wątpliwe zadłużenie w wysokości 10 ton. Utworzono rezerwę w wysokości 7000 rubli, a następnie uzupełniono ją do 100% zadłużenia. Po wygaśnięciu przedawnienia dług ten został uznany za beznadziejny i odpisany ze stratą. Księgowanie rezerw na wątpliwe długi:

• Dt 91-2, Ct 63 - 7000 rub. - Utworzono rezerwę na nieściągalne długi.
• Dt 91-2, Ct 63 - 3000 rubli. - dodatkowo naliczona rezerwa na nieściągalne długi.
• Dt 63, Kt 76-10 000 rubli. - nieściągalne długi są odpisywane na koszt rezerwy.

Rachunkowość podatkowa

Rozważ utworzenie rezerwy na wątpliwe długi w rachunkowości podatkowej.

Organy podatkowe nie wymagają odzwierciedlenia wątpliwych długów i ich pokrycia. Jeśli jednak rachunkowość uzna to za konieczne, prawo to jest zagwarantowane i uregulowane w art. 266 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej.

Definicja wątpliwych i nieściągalnych długów nie różni się od zadań księgowych. Procedura tworzenia rezerwy na wątpliwe długi w NU i BU różni się:

• jeżeli okres zadłużenia przekracza 3 miesiące, wówczas kwota rezerwy będzie całkowicie równa kwocie długu;
• jeżeli termin zapadalności jest spóźniony o 45–90 dni, do rezerwy można wpisać tylko połowę kwoty;
• zabronione jest dokonywanie zmian w rezerwie do 45-dniowego zadłużenia.

W przypadku wszelkich wątpliwych długów należy przechowywać zapis analityczny w celu natychmiastowego wykazania reakcji w przypadku poprawy stanu dłużnika.

W rachunkowości podatkowej odpis na wątpliwe długi jest uzasadniony jedynie w celu pokrycia strat z tytułu odpisania nieściągalnych kwot.

Ulga na wątpliwe długi i podatek dochodowy są ściśle powiązane. Ten moment jest zapisany w artykule 266 Kodeksu podatkowego Federacji Rosyjskiej. Rezerwa na długi zmniejsza podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym.

Wypełnianie luk rachunkowych

Zasady tworzenia rezerw na wątpliwe długi w rachunkach i sprawozdaniach finansowych są tak różne, że nie ma pełnej tożsamości między momentami, w których uznaje się, że dług jest wątpliwy, a wielkością utworzonych rezerw. Próba połączenia tych czynników poprzez ustanowienie tych samych zasad dla obu rodzajów rachunkowości może prowadzić do naruszenia przepisów, które wymagają utworzenia rezerw w rachunkowości

Aplikacja 1s

Organizacja ma dwie opcje tworzenia rezerwy: rezerwa tworzona jest tylko w księgowości lub w księgach rachunkowych i ewidencji księgowej. Aby utworzyć rezerwę na wątpliwe długi w ciągu 1 sekund, musisz wprowadzić opcje w postaci „Polityki rachunkowości”.

Wszystko zależy od metody obliczania rezerw w wersji podatkowej rachunkowości:

• gdy rezerwa jest obliczana miesięcznie (kwartalnie), wówczas w rachunkowości zostanie ustalona automatycznie w tym samym czasie;
• jeśli obliczenia nie zostaną dostarczone, będzie można je obliczyć raz w roku.

W 1C obliczenia będą wykonywane domyślnie w tej samej kolejności, co w przypadku rachunkowości podatkowej, z wyjątkiem 10% limitu dochodów. To kolejny argument przemawiający za tym, że wygodniej jest obliczyć rezerwę zgodnie z zasadami rachunkowości.

Wprowadzając informacje o kupujących i umowach, które nie są objęte gwarancjami, konieczne jest określenie daty wygaśnięcia umowy, ponieważ to program będzie nią kierował w obliczeniach.

Jeśli na podstawie umowy istnieje gwarancja, należy wyznaczyć jak najdłuższy okres w wierszu „Okres obowiązywania umowy”, wówczas program nie uwzględni tych kwot przy obliczaniu rezerw.

Wniosek

Bardzo często w praktyce firmy borykają się z problemami braku płatności przez kontrahentów, szczególnie w sytuacjach płatności ratalnych wynikających z umów. Nieopłacone kwoty mogą zostać odebrane przez firmę po upływie określonego czasu lub przejść do kategorii nieściągalnych, gdy nie będzie już możliwe ich odzyskanie. Ta ostatnia sytuacja może negatywnie wpłynąć na sytuację finansową spółki, ponieważ istnieje poważne ryzyko niedoborów gotówki. Aby uniknąć takiej sytuacji, firmy są zobowiązane do utworzenia specjalnej rezerwy na takie wątpliwe kwoty.

Procedura tworzenia rezerwy na wątpliwe długi w rachunkach i sprawozdaniach finansowych różni się znacznie w wielu kwestiach. Prowadzi to nie tylko do różnicy w czasie ujmowania długu, ale także do różnicy w wysokości utworzonej rezerwy. Różnice są rejestrowane jako tymczasowe i podlegają zasadom PBU 18/02.

Informacje o wysokości rezerw są wymagane przez użytkowników w celu ustalenia wysokości takich długów w należnościach. Jeśli termin płatności za umowy wygasł, organizacja jest zobowiązana do utworzenia dla nich rezerwy, szczególnie w przypadku braku gwarancji. Indywidualni przedsiębiorcy mogą tworzyć rezerwy według własnego uznania lub nie.

Procedura obliczania kwot może być ustalona przez firmę niezależnie i zapisana w dokumentacji w polityce rachunkowości.