Art. 64 Kodeksu karnego. Przyznanie łagodniejszej kary niż przewidziana za to przestępstwo

Wielka Brytania przyznaje karanie łagodniejsze niż przewidziane dla tego przestępstwa. Możliwość ta jest zapisana w art. 64 Kodeksu.

Przepisy Art. 64 Kodeksu karnego odzwierciedlać zasady ludzkości i sprawiedliwości określone w prawie karnym. Mają one na celu ograniczenie sankcji do niezbędnego minimalnego limitu środków egzekucyjnych, których wdrożenie zapewnia osiągnięcie celu, jakim jest kara kryminalna.

Rozważ funkcje tworzenia zdania przy użyciu art 64 Kodeksu karnego.

Treść normy

Zgodnie z 1 częścią cT. 64 Kodeksu karnego, po ujawnieniu wyjątkowych okoliczności dotyczących motywów i celów przestępstwa, roli podmiotu w nim zamieszanego, jego zachowania, w tym po popełnieniu czynu, innych okoliczności, które zmniejszają stopień niebezpieczeństwa przestępstwa, a także przy aktywnej pomocy osoby, która uczestniczyła w ataku grupowym, jego ujawnienie może zostać ukarane:

1. Poniżej minimalnego rozmiaru określonego w odpowiedniej normie części specjalnej.
2. Bardziej miękki niż zapisany w odpowiednim artykule.
3. Bez zastosowania dodatkowej sankcji przewidzianej jako obowiązkowa.

Przy stosowaniu przepisów Art. 64 Kodeksu karnego wyjątkowe mogą być uznane za indywidualne okoliczności lub ich połączenie.

Ograniczenia

Są one zainstalowane w 3 częściach. Art. 64 CC.

Zgodnie z normą złagodzenie kary jedną z powyższych metod nie jest dozwolone w stosunku do osób uczestniczących w czynach przewidzianych w art. 361, 205-205,5, 206 (części 3, 4), 211 (części 4). Zasada ta dotyczy również podmiotów winnych przestępstw związanych z działalnością terrorystyczną, o których mowa w art. 360, 277-279.

Komentarz do art. 64 CC

Postanowienia rozważanej normy mogą być stosowane tylko w przypadku wystąpienia pewnych (wyjątkowych) okoliczności. Ustawodawstwo nie ujawnia pojęcia wyłączności. Oznacza to, że odpowiednie okoliczności sąd musi ustalić i ocenić samodzielnie, ustalając je w wyroku.

Wyjątki mogą obejmować czynniki, które znacznie zmniejszają stopień niebezpieczeństwa popełnienia przestępstwa przez podmiot lub bezpośrednio na sprawcę.

Sąd może rozpoznać takie okoliczności, jak czynniki indywidualne i ich połączenie. Jednocześnie werdykt musi wskazywać uzasadnienie decyzji podjętej przez sąd.

Niuanse

Wyjątkowe okoliczności można uznać za czynniki bezpośrednio zapisane w prawie lub inne, które sąd uważa za takie.

Przy ustalaniu okoliczności sąd musi ocenić cele i motywy czynu niezgodnego z prawem, rolę osoby zaangażowanej w czyn, cechy jego zachowania zarówno podczas ataku, jak i po nim, informacje charakteryzujące tożsamość osoby winnej itp.

W Art. 64 CC skupia się na takim czynniku, jak aktywna pomoc podmiotu w ujawnieniu nadużyć grupowych. Okoliczność tę uznaje się za wyjątkową samą w rozumieniu omawianej reguły.

Sankcja poniżej minimum

Sąd ma prawo nałożyć na sprawcę mniejszą karę niż ta ustanawia odpowiednią normę części specjalnej.

Wiele artykułów określa wyraźne ograniczenia sankcji. Na przykład w części 1 normy 105 kara wynosi od 6 do 15 lat więzienia. Podczas stosowania zasad Art. 64 CC sąd ma prawo przypisać osobie winnej mniej niż sześć lat więzienia.

Łagodniejsze sankcje

Po powołaniu sąd kieruje się postanowieniami art. 44 Kodeksu karnego i wybiera z istniejącej listy kar zapisanych w tej normie.

Stosowanie przepisów Art. 64 CC, sąd ma prawo nałożyć dowolną sankcję zapisaną w art. 44, w tym nieokreślone w normie części specjalnej, którą obciąża dana osoba.

Ważne punkty

Jak pokazuje praktyka sądowa na podstawie art. 64 Kodeksu karnegodostępność łagodniejszych alternatywnych sankcji nie uniemożliwia nakładania kar poniżej kwoty minimalnej.

Na przykład zgodnie z trzecią częścią art. 145 ust. 1 przewidziana jest grzywna w wysokości 200-500 tysięcy rubli. lub stanowiących wartość dochodu winnego za 1-3 g. Ta sama norma przewiduje karę 2-5 lat więzienia z zakazem prowadzenia działalności / zajmowania stanowisk ustalonym przez sędziego do 5 lat. Jeżeli istnieją podstawy określone w 64 artykułach Kodeksu, obywatel może zostać skazany na mniej niż 2 lata pozbawienia wolności, pomimo obecności grzywny, która jest łagodniejszą karą, wśród sankcji.

Jednocześnie sądy powinny wziąć pod uwagę, że omawiany przepis nie stwarza możliwości złagodzenia reżimu pobytu sprawcy w zakładzie karnym. Oznacza to, że nie można go przypisać bardziej miękki niż przewidziany w art. 58.

Niestosowanie dodatkowej kary

Reguła 64 tego artykułu zezwalająca na wyłączenie dodatkowej kary z kary może być stosowana tylko wtedy, gdy przepis części specjalnej przewiduje ją nie jako alternatywę, ale jako karę obowiązkową.

Takie działania obejmują na przykład nabywanie, produkcję, transport, przechowywanie, wprowadzanie do obrotu nieznakowanych produktów, zakup lub sprzedaż nieruchomości uzyskanych w sposób świadomie niezgodny z prawem, naruszenie przepisów ruchu drogowego, a także zasad prowadzenia pojazdów.

Dodatkowe informacje

Sąd ma prawo nałożyć sankcję niższą niż przewidziana dla określonego rodzaju kary. Jednak w każdym przypadku jego termin i wielkość nie mogą być niższe niż minimalne limity ustalone przez normy Części Specjalnej, stosowane w odniesieniu do każdej formy sankcji karnej. Na przykład ograniczenie / więzienie, praca naprawcza nie może być przypisana na mniej niż 2 miesiące, praca obowiązkowa na mniej niż 60 godzin, a grzywna powinna wynosić co najmniej 5 tysięcy rubli. (przed 2011 rokiem 2,5 tysiąca rubli) lub uzupełnić kwotę winnego dochodu w co najmniej 2 tygodniach.

Tak więc w jednym z przypadków obywatel został skazany na podstawie części 1 art. 297 kodeksu karnego, z wykorzystaniem przepisów art. 64 kodeksu. Za popełniony czyn nałożono grzywnę w wysokości 1 tysiąc rubli. Jednak prokurator stanu w skardze kasacyjnej wskazał, że rozmiar nałożonej sankcji jest sprzeczny z przepisami s. 46. ​​Zgodnie z tym artykułem minimalna grzywna powinna wynosić 2,5 tysiąca rubli. Biorąc to pod uwagę, prokurator stanowy w swoim oświadczeniu poprosił o anulowanie wcześniej wydanego wyroku sądu oraz o przekazanie materiałów sprawy do ponownego rozpatrzenia. Panel sędziów zgodził się ze skarżącym. Odwołanie kasacyjne zostało uwzględnione, a sprawa została skierowana do sądu na nowy proces.

Wyjątki od zasad

W artykule 64 wskazano przypadki, w których nie stosuje się norm dotyczących zamiany kary na łagodniejszą. Sytuacje te obejmują popełnianie przestępstw przez sprawców, które stanowią szczególne zagrożenie dla społeczeństwa. Należą do nich akty związane z działalnością terrorystyczną. Logiczne jest, że w takich przypadkach zastosowanie łagodnych sankcji nie osiągnie celów sprawiedliwości.