W części 2 art. 24 Konstytucji, obowiązek władz miejskich i państwowych, a także ich pracowników, do przekazywania osobom fizycznym informacji bezpośrednio związanych z ich wolności i prawa. Do obywatela takie informacje mogą być wymagane w różnych przypadkach. Niedopełnienie obowiązków przez upoważnione struktury i urzędników jest karalne z mocy prawa. Odpowiedzialność ustalona w 140 artykuł Kodeksu karnego i art. 5.39 Kodeks wykroczeń administracyjnych. Rozważ ich funkcje. 
Odpowiedzialność karna
W celu nielegalnej odmowy dostarczenia materiałów przez urzędników, dokumentów zebranych w określony sposób i bezpośrednio z nimi związanych wolności i prawa obywatela, takie osoby zostanie ukarany:
- Odzysk gotówki do 200 tysięcy rubli. lub równy dochód winowajcy za 1,5 g.
- Zakaz prowadzenia działalności lub zastępowania niektórych rodzajów stanowisk na 2-5 lat.
Podobne sankcje nakładane są w przypadku świadomie fałszywych lub niekompletnych informacji. Warunkiem odpowiedzialności jest jednak szkoda uzasadnione interesy obywateli lub ich prawa.
Aspekt obiektywny
Odpowiedzialność za 140 artykuł Kodeksu karnego występuje, gdy:
- Nielegalna odmowa udostępnienia osobom materiałów lub dokumentów.
- Uchylanie się od dostarczania informacji.
- Udostępnianie świadomie nieprawdziwych lub niekompletnych danych.
Specyfika aktu
Niewłaściwe zaprzeczenie rozważana jest niechęć osoby upoważnionej do jawnego udzielania informacji. Ponadto może być napisany lub ustny.
Podanie świadomie niekompletnych danych jest propozycją zapoznania się z częścią dokumentów / materiałów, częścią informacji w nich zawartych. Naruszenie praw Wnioskodawca zostanie również uznany za pisemną odpowiedź na wniosek, zawierającą tylko część informacji niezbędnych dla danej osoby. 
Podanie świadomie fałszywych danych jest propozycją zapoznania się z nieprawdziwymi informacjami. At to naruszenie praw wnioskodawca zostanie ustalony, nawet jeśli nie wszystkie informacje są fałszywe, ale tylko ich część.
Unikanie danych
Jest uważane za aktywne zachowanie, które wyraża zaprzeczenie w zawoalowanej formie. Upoważniony pracownik może uniknąć przekazywania danych podmiotowi, wymyślając różne preteksty, które nie mają podstaw (ani faktycznych, ani prawnych). Na przykład kiedy odmowa udzielenia informacji obywatelowi urzędnik może odnieść się do faktu, że wymagane informacje nie są dostępne, chociaż w rzeczywistości są one dostępne.
Brak działania należy również uznać za brak działania. Chodzi w szczególności o brak ustnej i pisemnej odpowiedzi na wniosek.
Stwierdzenie czynu podlegającego karze Kodeks karny Federacji Rosyjskiej odmawia udzielenia informacji obywatelowi musi być niezgodne z prawem, to znaczy być sprzeczne z przepisami prawa lub innego aktu regulacyjnego.
Specyfika składu
Nielegalne odmowa udzielenia informacji obywatelowi ma konstrukcję materiałową. Kara nakładana jest, jeżeli działania / zaniechania uprawnionego podmiotu spowodowały szkodę dla interesów lub praw wnioskodawcy.
Konsekwencje przestępstwa nie są określone w prawie. W związku z tym mogą być różne. Na przykład okołoodmowa udzielenia informacji obywatelowi może spowodować szkodę materialną lub moralną, naruszenie interesów osoby itp. 
Aspekt subiektywny
Nadużycie prawa do informacji urzędnik dzieje się celowo.Przy kwalifikacji aktu motyw i cel nie mają znaczenia.
Odpowiedzialność może ponosić wyłącznie podmiot specjalny - urzędnik struktury państwa, organ samorządu terytorialnego, instytucja, przedsiębiorstwo, organizacja dowolnej formy własności uprawniona do udzielania odpowiednich informacji.
Odpowiedzialność administracyjna
W art. 5.39 Kara w kodeksie administracyjnym w formie kary pieniężnej od 5 do 10 tysięcy rubli. za nielegalną odmowę udzielenia informacji obywatelowi lub organizacji. Tę samą sankcję nakłada się w przypadku nieterminowej odpowiedzi na prośbę danej osoby lub dostarczenia celowo niedokładnych danych.
Objaśnienia
Jak wspomniano powyżej prawo do informacji zapisany w Konstytucji. Ponadto ustawa podstawowa zezwala na jej ograniczenie wyłącznie zgodnie z prawem federalnym. Odpowiedni przepis jest zapisany w 3 częściach 55 artykułu Konstytucji.
Należy zauważyć, że prawo osoby do odbieranie informacji ograniczone tylko prawem federalnym, a nie regionalnym. 
Zgodnie z częścią 3 artykułu 41 Konstytucji, gdy pracownicy ukrywają okoliczności lub fakty, które stanowią zagrożenie dla zdrowia / życia ludzi, urzędnicy ci są pociągani do odpowiedzialności.
Funkcje terminologiczne
Dostarczając wnioskodawcy materiały i dokumenty, należy zrozumieć jego wykorzystanie zasobów informacyjnych. Procedura uzyskiwania dostępu do źródeł danych i korzystania z nich jest określona w ustawie federalnej nr 24. Zgodnie z przepisami aktu prawnego informacje to informacje o przedmiotach, zjawiskach, faktach, zdarzeniach, procesach, niezależnie od formy świadczenia. Udokumentowane dane (dokumenty) są uważane za informacje zawarte na nośniku fizycznym ze szczegółami, które pozwalają na ich identyfikację.
Użytkownikami informacji są obywatele, organy państwowe, władze lokalne, stowarzyszenia publiczne, organizacje itp. Podmioty te mają równe prawa dostępu do zasobów państwowych i nie powinny uzasadniać ich właścicielom konieczności zapoznania się z żądanymi danymi. Wyjątkiem są informacje, do których dostęp jest ograniczony zgodnie z prawem.
Prawa i obowiązki kompetentnych struktur i osób
Zasady odbieranie informacji są określane przez właściciela odpowiedniego zasobu. Listy rodzajów informacji, dane dotyczące warunków i procedury dostępu do nich są udostępniane użytkownikom bezpłatnie. 
Organy państwowe, organizacje odpowiedzialne za tworzenie i korzystanie z baz danych muszą zapewnić warunki niezwłocznego dostarczenia kompletnych i wiarygodnych informacji zgodnie z obowiązkami określonymi w przepisach (karty).
Zasady gromadzenia, przetwarzania i wykorzystywania udokumentowanych informacji o ograniczonym dostępie, procedury ich ochrony i dostępu do nich są ustalane przez upoważnione struktury odpowiedzialne za niektóre zbiory danych w ramach ich kompetencji.
Prawa wnioskodawców
Obywatelom i osobom prawnym należy zapewnić dostęp do udokumentowanych informacji na ich temat, prawo do ich podawania w celu zapewnienia dokładności i kompletności danych. Zainteresowane podmioty mają prawo wiedzieć, kto i do czego wykorzystał lub wykorzystuje informacje na ich temat.
Ograniczenie dostępu wnioskodawców do takich danych jest dozwolone wyłącznie na podstawach określonych w prawie federalnym.
Właściciel zasobu, który zawiera udokumentowane informacje, musi je udostępnić bezpłatnie na żądanie podmiotów, do których się odnosi.
Regulacja normatywna
W krajowym systemie prawnym istnieje szereg przepisów dotyczących odpowiedzialności za odmowę udzielenia informacji.Tak więc, zgodnie z art. 13 ustawy federalnej nr 44 z 04.16.2001, odmowa dostępu do państwowej bazy danych dzieci pozostawionych bez opieki rodzicielskiej, dostarczanie świadomie fałszywych informacji o nich, ukrywanie informacji o nich lub inne niezgodne z prawem działania naruszające prawo obywatelom w celu uzyskania informacji lub stworzenia przeszkód w ich wdrażaniu, można zaskarżyć w sądzie. Odwołanie odbywa się zgodnie z procedurą określoną w kodeksie postępowania cywilnego. 
Zgodnie z ustawą federalną nr 131, władze lokalne i ich pracownicy są zobowiązani do zapewnienia każdemu zainteresowanemu możliwości zapoznania się z dokumentami i materiałami, które są bezpośrednio związane ze swobodami i prawami wnioskodawcy. Ponadto osoby te i organy muszą przekazywać wiarygodne i pełne informacje o swojej pracy, chyba że prawo federalne stanowi inaczej.
Informacje o działalności władz federalnych
Rząd i inne organy wykonawcze na szczeblu federalnym powinny zapewniać osobom prawnym i osobom fizycznym dostęp do informacji o ich pracy. W tym celu obowiązkowa jest publikacja informacji na temat publicznych zasobów informacyjnych.
Takie dane obejmują informacje na temat:
- przepisy przyjęte przez rząd, departamenty federalne i ministerstwa;
- dane osobowe przewodniczącego i członków rządu, szefów organów wykonawczych szczebla federalnego, ich podziałów terytorialnych, a także innych urzędników.
O takiej potrzebie decyduje władza rządu, która zobowiązuje departamenty i ministerstwa do tworzenia publicznych zasobów informacyjnych.
Charakter naruszeń
Niewłaściwe wypełnienie lub niewypełnienie obowiązków ustanowionych w Konstytucji i ustawodawstwie federalnym jest uważane za przestępstwo administracyjne, za które kara została określona w art. 5.39 Kodeksu wykroczeń administracyjnych.
W szczególności rozważają przedwczesną lub nieregularną publikację zasobów informacyjnych w Internecie i innych systemach publicznego użytku. 
W rozumieniu art. 5.39 Kodeksu wykroczeń administracyjnych, który przyznaje wnioskodawcy dostęp do informacji, którymi jest zainteresowany, nie jest związany z jego treścią, ale podlega regulacji praw osoby zgodnie z prawem federalnym. W związku z tym podmiotowi należy podać nie tylko informacje bezpośrednio związane z jego swobodami i prawami, ale także inne informacje, które w szczególności obejmują dane dotyczące pracy rządu i struktur wykonawczych na szczeblu federalnym.
Wniosek
Różnica między przestępstwem administracyjnym na podstawie art. 5.39 a przestępstwem, za które sankcje są zapisane w 140 Kodeksu karnego, jest spowodowana niebezpiecznymi konsekwencjami. W przypadku niezgodnej z prawem odmowy przez upoważnionego pracownika dostarczenia materiałów / dokumentów zebranych zgodnie z ustalonymi przepisami, które są bezpośrednio związane z wolnościami / prawami podmiotu, przekazanie świadomie nieprawdziwych / niepełnych informacji uznaje się za przestępstwo, jeżeli zostanie stwierdzone uszkodzenie interesów wnioskodawcy. Wystarczy tylko udowodniony fakt istnienia szkody, aby pociągnąć do odpowiedzialności.