Przebywanie w służbie wojskowej reguluje ustawa federalna nr 76, karty wojskowe i inne akty prawne. Rozważane jest jedno z naruszeń ustalonych zasad nieuprawnione opuszczenie stanowiska lub części dyżuru. Za ten czyn przewidziano sankcje karne. Zestawy kar Art. 337 kodeksu karnego. Rozważmy to szczegółowo. 
Ogólny skład
Nieuprawnione porzucenie części lub miejsca doręczenia na podstawie art. 337 h. 1 podlega karze:
- 6 miesięcy aresztować;
- przebywać w jednostce dyscyplinarnej do roku.
Podobne kary nakłada się w przypadku nie pojawienia się bez uzasadnionego powodu do doręczenia przez okres dłuższy niż 2, ale krótszy niż 10 dni z:
- Zwolnienie z części.
- Tłumaczenie
- Miejsce docelowe
- Wracając z wakacji / podróży służbowej.
- Wracając z placówki medycznej.
Określona odpowiedzialność występuje w przypadku osób obsługujących projekt.
Jeśli te same działania zostały popełnione przez pracownika, który jest w dyscyplinarna jednostka wojskowaodpowiedzialność jest zaostrzona. Sprawca może zostać skazany na do 2 lat więzienia.
Okoliczności obciążające
W przypadku nieuprawnionego porzucenia części lub miejsca świadczenia usług przez kontrahenta, jego niestawienie się na doręczenie przez okres dłuższy niż 10 dni, ale krótszy niż 1 miesiąc. bez uzasadnionego powodu:
- Ograniczenia dotyczące służby lub umieszczenia w jednostce dyscyplinarnej na okres do 2 lat.
- Do 3 lat więzienia.
Jeśli pracownik nie pojawił się lub dobrowolnie opuścił jednostkę na okres dłuższy niż miesiąc, grozi mu do 5 lat więzienia. 
Oświadczenie
Są one podane w nocie do Art. 337 kodeksu karnego. Pracownicy, którzy popełniają czyn po raz pierwszy, mogą zostać zwolnieni z odpowiedzialności, jeżeli nieuprawnione porzucenie usługi było wynikiem połączenia trudnych okoliczności życiowych.
Komentarze do art. 337 kodeksu karnego
Celem ataku jest procedura znalezienia osoby w służbie Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej. Jak wspomniano powyżej, zasady są ustanawiane przez odpowiednie prawo federalne, karty i inne akty prawne.
Akty ustanowione w częściach 1, 2 należą do kategorii małych, a 3, 4 - umiarkowane.
Strona obiektywna to po pierwsze aktywne zachowanie. Jest wyrażony w snieuprawnione porzucenie części lub miejsca świadczenia usług. Drugim elementem obiektywnej strony aktu jest nie pojawienie się - unikanie wizyty w jednostce.
Ponadto odpowiedzialność na podstawie Kodeksu karnego występuje w przypadku nieobecności pracownika w określonym czasie - co najmniej 2, ale nie więcej niż 10 dni.
Procedura zwalniania osób dyżurujących do wojska i umieszczonych w koszarach ustanawia Kartę służby wewnętrznej Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej (art. 239–245). 
Porzucenie części uznaje się za wykraczające poza jej terytorium. Należy przez to rozumieć obszar obozu, koszary, rozlokowanie grupy wojskowej w granicach określonych przez dowództwo. W związku z tym nieuprawnione porzucenie jednostki wojskowej opuszczenie koszar nie jest uwzględniane, jeśli pracownik znajduje się na terytorium jednostki.
Miejsce doręczenia
Jednostka wojskowa, w której obywatel zaciąga się do służby wojskowej, działa bezpośrednio jako on. W związku z tym w praktyce często występują koncepcje jednostki wojskowej i posterunku.
Tymczasem jednostka wojskowa może znajdować się na zupełnie innym terytorium. Na przykład, jeśli dana osoba jest w podróży służbowej, miejscem świadczenia usługi jest miejsce, w którym faktycznie się znajduje i wykonuje swoje obowiązki. Obejmuje pociąg, pociąg itp.
Miejsce pracy jest rozpoznawane i instytucja medyczna, w której pracownik jest leczony. Przynależność departamentalna instytucji nie ma znaczenia.Może to być szpital wojskowy, szpital dla ludności cywilnej.
Atrybut obowiązkowy
Są arbitralne. Pracownik samodzielnie decyduje się na opuszczenie jednostki (miejsca służby) i wdraża ją bez zgody dowódcy. Jest również arbitralnie poza jednostką wojskową w określonym czasie i unika wyglądu. 
Absencja to uchylanie się od obowiązków wojskowych poprzez nielegalne bezczynność. Na przykład osoba przebywająca na wakacjach nie przybywa do jednostki wojskowej na czas wskazany na bilecie urlopowym, a jednocześnie pozostaje z rodziną.
Specyfika aktu
Począwszy odnieuprawnione opuszczenie stanowiska lub jednostki służbowej jest moment, w którym obywatel opuszcza terytorium, na którym wykonuje obowiązki wojskowe. Ostatnim momentem jest czas jego dobrowolnego stawienia się, aresztowania poza granicami stanowiska dyżurnego, jeśli nie miał zamiaru unikać służby dłużej niż 10 dni.
Osoba, która dobrowolnie opuści jednostkę wojskową, może dobrowolnie pojawić się w miejscu innej części lub w biurze komendanta miasta. W tym przypadku ostatnim momentem jest moment faktycznego przybycia do wskazanych miejsc.
W przypadku niestawienia się bez powodu w wyznaczonym terminie, początek przestępstwa oznacza koniec odpowiedniego okresu określonego w dokumencie (zwolnienie, bilet urlopowy, zamówienie na podróż).
Wyjaśnienia dotyczące słońca
Plenum Trybunału w postanowieniu nr 3 z 2008 r. Wyjaśniło, że jeśli nieuprawnione opuszczenie stanowiska lub jednostki służbowej osoba zamierzająca być nieobecna w terminach przewidzianych w ust. 1, 3, 4 337 artykułu, ale została zatrzymana do czasu jej ukończenia, czyn uznaje się za próbę popełnienia przestępstwa. Ostateczne kwalifikacje przeprowadzane są w zależności od kierunku jego zamiaru.
Tematy
Odpowiedzialność za następujące:
- Sierżanci, żołnierze.
- Studenci wojskowych instytucji edukacyjnych, a także wydaleni z powodu braku dyscypliny lub słabych wyników przed zawarciem umowy (przed ukończeniem 1 kursu).
- Kadeci, którzy odmawiają zawarcia umowy, jeśli powinni być lub zostali wysłani do służby poborowej.
- Pracownicy, którzy nie ukończyli 27. roku życia, którzy przebywają w Siłach Zbrojnych na podstawie umowy, nie ukończyli służby poborowej, zostali z niej zwolnieni przed końcem umowy. Obywatele ci ponoszą odpowiedzialność, jeżeli w momencie zwolnienia nie dotrzymali terminu wyznaczonego na projekt doręczenia, a jednocześnie nie byli uprawnieni do odroczenia / zwolnienia z niego.
Forma winy
Akt jest zawsze celowy. Pracownik rozumie, że pozostawienie jednostki bez pozwolenia narusza ustaloną procedurę przebywania w siłach zbrojnych i uchyla się od obowiązków wojskowych, ale tego chce. 
Sprawca ma również świadomość czasu trwania nielegalnego pobytu poza jednostką wojskową. W przypadku niestawienia się w wyznaczonym terminie do służby rozumie on również, że znajduje się poza miejscem pełnienia służby i uchyla się bez uzasadnionego powodu na czas, świadomie zezwala lub chce kontynuować swoje nielegalne zachowanie.
Ważna uwaga
Akt przewidziany w normie 337 zakłada tymczasowe uchylenie się od obowiązku wojskowego. Odpowiednio, winna intencja ma na celu krótkie naruszenie ustalonej procedury.
Ta okoliczność wyróżnia nieuprawnione porzucenie stanowiska pracy lub części z dezercji.
Zakontraktowane przestępstwo
Status prawny obywateli wchodzących w skład Sił Zbrojnych na podstawie umowy reguluje ustawa federalna nr 53.
Subiektywne i obiektywne czynniki popełnienia czynu przewidzianego w części 3 części 337 normy Kodeksu karnego są podobne do tych rozważanych powyżej. Różnica polega tylko na długości czasu spędzonego poza stanowiskiem.
Ciężkie okoliczności
Prawo nie ujawnia tego pojęcia.Wydaje się, że można uznać za poważne okoliczności, że chociaż nie wydają się one absolutną przeszkodą w wykonywaniu usługi, znacznie ją komplikują, zmuszając osobę do natychmiastowego opuszczenia miejsca świadczenia usługi. 
Do takich sytuacji należą na przykład podstawy do udzielenia obywatelowi urlopu z przyczyn osobistych, poważny stan lub śmierć członka rodziny, klęska żywiołowa, która dotknęła rodzinę itp.
Ponadto przy rozpatrywaniu sprawy sąd musi wziąć pod uwagę warunki doręczenia. Osoba może arbitralnie opuścić jednostkę wojskową w związku z bezprawnymi działaniami swoich kolegów. Kwestia istnienia istotnych okoliczności jest ustalana indywidualnie.
Opcjonalnie
Jeżeli obywatel popełni czyn kilkakrotnie określony w jakiejkolwiek części artykułu 337, jego zachowanie będzie uważane za jedno przestępstwo zaostrzone.
Jeżeli odstępstwa są przewidziane w różnych częściach normy, każda z nich jest kwalifikowana osobno. Odpowiednio kara jest naliczana za każdą z nich.
Jeżeli przestępstwa popełniane są w ramach ochrony, straży granicznej, obowiązku bojowego, egzekwowania prawa i bezpieczeństwa, podczas służby wewnętrznej, podczas patrolowania w garnizonie, jeśli istnieje powód, czyn jest kwalifikowany zgodnie z całością artykułów. 
Prokuratorzy wojskowi
Status prawny tych osób określa ustawa federalna nr 2202-1. Zadania prokuratorów wojskowych określa zarządzenie prokuratora generalnego nr 84 z 2008 r.
Urzędnicy ci, między innymi, nadzorują wdrażanie przez dowództwo i innych upoważnionych pracowników jednostek dyscyplinarnych i innych jednostek wojskowych, organizacji, instytucji, przedsiębiorstw wchodzących w skład Sił Zbrojnych RF, ustaw dotyczących zatrzymania oskarżonych, skazanych i podejrzanych o zbrodnie wojskowe.
Prokuratorzy wojskowi są również upoważnieni do monitorowania zgodności z prawem przez agencje prowadzące operacyjne czynności dochodzeniowe, dochodzenia i wstępne dochodzenia w sprawie wykrycia, ujawnienia czynów popełnionych przez personel wojskowy, personel cywilny sił zbrojnych, a także podmioty w obozach szkolenia wojskowego.