Art. 90 Kodeksu postępowania karnego wyjaśnia rolę, jaką odgrywa poprzednie orzeczenie sądu, które weszło w życie w trakcie postępowania w sprawie karnej.
Definicja uprzedzenia
Definicja „uprzedzenia” jest podana tylko w art. 90 Kodeks postępowania karnego z komentarzami. Tekst samej ustawy nie mówi nic o użytym terminie.
Z podręczników lub artykułów naukowych można dowiedzieć się, że obowiązkiem sądu, organu dochodzeniowego lub prokuratora jest przyjęcie bez weryfikacji faktów odzwierciedlonych we wcześniejszych orzeczeniach sądu. W poprzedniej wersji ustawy zezwolono na weryfikację faktów ustalonych przez sądy, jeżeli śledczy lub sędzia mają wątpliwości co do ich wiarygodności.
Teraz taka kontrola jest wykluczona. Prawda wcześniej zidentyfikowanych okoliczności nie jest weryfikowana.
Jak dokładnie zastosować tę zasadę, wyjaśnił Trybunał Konstytucyjny. Zaznaczył, że wiążą tylko te fakty, które były przedmiotem dowodu. Zależy to od ich ustalenia lub odrzucenia, która decyzja w sprawie roszczenia zostanie podjęta przez sędziego.
Fakty niezwiązane z przedmiotem dowodu, które nie są istotne dla sprawy, wskazane w akcie sądowym, nie są automatycznie uznawane za prawdziwe dla uczestników procesu karnego.
Znaczenie prawa
Zadaniem uprzedzeń jest uproszczenie i przyspieszenie rozpatrywania spraw, w których uczestniczą te same osoby. Innym jest zapewnienie jedności sądownictwa. Jeden z uczestników procesu może zainicjować nową próbę, za pomocą jej wyników można pozbyć się rozpoznania niektórych niewygodnych faktów. Nie możemy zapominać, że wyjaśnienie nowych faktów w ramach innych procesów daje prawo do żądania przeglądu poprzedniej decyzji.
Proces karny nie jest pod tym względem wyjątkiem. Ale stosowanie uprzedzeń ma swoje własne cechy.
Cechy procesu karnego
Art. 90 Kodeksu postępowania karnego stosuje się uprzedzenia do sędziów, prokuratorów i śledczych z przesłuchującymi. Uprzedzenie rozciąga się na wszystkie etapy procesu karnego.
Kolejna kwestia - CPC nie mówi, że strony decyzji powinny być ofiarą, podejrzanym lub oskarżonym. W związku z tym CPC zapewnia szerszą interpretację uprzedzeń.
Prawo wymaga wzięcia pod uwagę tylko ustalonego faktu lub okoliczności, a ocenę należy całkowicie zignorować. Innymi słowy, w postępowaniu karnym sąd samodzielnie decyduje, czy pozwany rzeczywiście popełnił czyn i czy jego wina, która jest podstawą wyroku skazującego, ma miejsce.
O jakich aktach sądowych mówimy
Art. 90 CPC zawiera wyczerpującą listę aktów:
- wyrok w innej sprawie karnej;
- decyzja w sprawie arbitrażowej;
- decyzja administracyjna;
- orzeczenie w sprawie cywilnej.
Czy są jakieś wyjątki?
Zdanie w innym przypadku nie ma zastosowania, jeżeli zostało wydane w formie uproszczonej. Umowa w sprawie zarzutów jest zawierana z jednym pozwanym lub ze wszystkimi. Fakty z wyroku wydanego na podstawie umowy nie są wykorzystywane w innych procesach: ani prokurator, ani sąd nie mogą się do nich odwoływać w innej sprawie. Tak jest w przypadku kilku oskarżonych, z których jeden zgodził się przyznać do winy. Art. 90 Kodeksu postępowania karnego określa w tym względzie ścisłe ramy ograniczające.
Jeżeli w przypadku oskarżonego zgodzi się na specjalną procedurę, jego sprawa zostaje odłożona na odrębne postępowanie. Werdykt stwierdza, że popełnił czyn wspólnie z innymi osobami. Z kim nie jest powiedziane.
Stosowanie innych aktów sądowych
Orzeczenia są rozumiane jako akty sądów, które dopuszczały roszczenia co do meritum roszczenia - jest ono zaspokojone lub odrzucone.Jeżeli postępowanie zostanie zakończone bez zgody co do istoty (zrzeczenie się roszczenia, zwolnienie itp.), Ustalenie jest podejmowane i nie jest akceptowane w procesie karnym.
Jednakże sądowi nie zabrania się przyjmowania go jako jednego z dowodów. Inną kwestią jest to, jak dobrze się informują i czy zawierają przydatne informacje.
Art. 90 Kodeksu postępowania karnego wyklucza decyzje sądów w sposób przewidziany w Kodeksie administracyjnym. Zarówno akt sądowy, jak i materiały dochodzeniowe są wykorzystywane jako dowód na piśmie. Informacje z nich są oceniane, a informacje z innych źródeł podlegają weryfikacji.
Odmowa uprzedzeń
Jest tylko jeden sposób na obejście obowiązku uznania faktu. Decyzja musi zostać uchylona lub zmieniona przez wyższy organ. Komentarze do art. 90 Kodeksu postępowania karnego zawiera właśnie takie wyjaśnienie. Anulowanie lub zmiana odbywa się w ramach postępowania cywilnego, arbitrażowego lub administracyjnego i nic więcej.
Konkretnym sposobem na cofnięcie decyzji jest jej unieważnienie w związku ze sfabrykowaniem dowodów otrzymanych przez sąd od jednej ze stron.
W postępowaniu karnym sąd lub śledczy mogą zawiesić postępowanie do czasu rozstrzygnięcia odpowiedniego sporu.
Na przykład, dopóki odwołanie nie zostanie wniesione na czas lub sądy drugiej i kolejnych instancji uzgodnią wcześniejsze decyzje.
Akty drugiego i wszystkich wyższych organów wchodzą w życie automatycznie z dniem ich przyjęcia; ich nabycie mocy prawnej nie wiąże się z upływem terminu do wniesienia odwołania.
Najbardziej rozważnym rozwiązaniem dla oskarżenia jest poczekanie do końca procesu lub na terminy odwołania.
Jeżeli sędzia uzasadni swoje zdanie faktami, które zostaną później obalone, strony są uprawnione do zwrócenia się do sądu o ponowne zbadanie sprawy z powodu nowo odkrytych okoliczności.
Praktyczne problemy
Sędzia może jednak nie zgodzić się z faktami, pod warunkiem ujawnienia innych okoliczności, które nie były rozpatrywane w rozpatrywanej sprawie.
Do tej pory artyści prawa karnego. 90 Kodeks postępowania karnego uznany za niedziałający. Ich zdaniem organy śledcze często ją ignorują.
Na przykład na podstawie decyzji uznającej fakt szkody na skutek wypadku spowodowanego przez pozwanego, wnosi się przeciwko niemu sprawę. Jest to sprzeczne z zakazem kierowania się oceną sędziego, który rozstrzygnął roszczenie cywilne lub arbitrażowe z winy pozwanego.
Zdarzają się przypadki, gdy sąd zgadza się z prawem do nabycia praw majątkowych, a śledczy wszczyna postępowanie karne, sądząc, że mimo to miało miejsce oszustwo lub inne działania przestępcze.
Zatem pytanie o prawidłowe stosowanie tej zasady jest nadal otwarte, jak pokazują niezliczone komentarze art. 90 Kodeks postępowania karnego.