Ustawa o postępowaniu karnym przewiduje różne środki przymusu. Jednym z nich jest napęd. Artykuł 113 kodeksu postępowania karnego określa podstawowe zasady stosowania tego środka. Rozważ je.
Informacje ogólne
Nabywając określony status, uczestnicy postępowania karnego przyjmują obowiązek stawiennictwa. Art. 113 Kodeks postępowania karnego określa odpowiedzialność za jego naruszenie.
Jeżeli na wezwanie upoważnionego organu lub pracownika świadek, oskarżony, ofiara lub podejrzany nie pojawił się bez uzasadnionego powodu, może zostać wydany przymusowo. To jest istota napędu.
Jeżeli osoby wymienione powyżej mają okoliczności, które uniemożliwiają pojawienie się, muszą niezwłocznie zgłosić je organowi, który je wezwał.
Decyzja inkwizytora, sądu, śledczego przed egzekucją zostaje ogłoszona podmiotowi, który jest przedmiotem przejazdu. Fakt zapoznania się z treścią aktu potwierdza podpis obywatela.
Zgodnie z art. 113, przymusowej dostawy osoby nie można przeprowadzić w nocy, tj. między dziesiątą wieczorem a szóstą rano. Wyjątkiem są okoliczności nadzwyczajne określone przez prawo.
W godz. 6 art 113 Kodeksu postępowania karnego ustalono, że nie można kierować:
- nieletni do 14 lat;
- kobiety w ciąży;
- obywatele, których stan nie pozwala im opuścić miejsca pobytu.
Ta ostatnia okoliczność musi zostać potwierdzona przez kompetentnego lekarza.
Organy dochodzeniowe stosują środek przymusu na podstawie orzeczenia, komornicy sądowi - zgodnie z aktem sądowym.
Cechy kompozycji przedmiotu
W art. 113 Kodeksu postępowania karnego wyodrębniono cztery kategorie osób, wobec których można zastosować środek przymusu w postaci poparcia: podejrzany, ofiara, oskarżony, świadek. Tymczasem tej listy nie można uznać za wyczerpującą.
Do grona osób objętych art. 113 Kodeksu postępowania karnego obejmują również:
- oskarżeni i powodowie;
- specjaliści, eksperci;
- świadkowie;
- tłumacze
Ustawodawstwo przewiduje przesłuchanie specjalistów, ekspertów i innych osób. Artykuł 188 Kodeksu (ust. 3) stanowi, że jeżeli osoba nie stawi się na przesłuchanie bez uzasadnionego powodu, osoba wezwana może zostać przymusowo skierowana do właściwego organu.
Ważna uwaga
Przepisy pierwszej części art. 113 KPCh ma zastosowanie tylko do tych osób, których obecność jest konieczna. Mogą działać jako nośniki dowodów.
W niektórych przypadkach należy zapewnić obecność specjalistów i ekspertów, którzy już brali udział w sprawie, w celu wyjaśnienia wydanych wniosków.
Bezwarunkowy popęd w obecności podstaw określonych w art. 113 Kodeksu postępowania karnego, z zastrzeżeniem poszkodowanego obywatela.
Należy jednak pamiętać, że prawo karne nie przewiduje możliwości przymusowej dostawy osób prawnych. osoba, która stała się ofiarą czynu lub przedstawiciel ofiary przestępstwa będący osobą fizyczną. osoba i dopuszczona do procesu. pozwani i powodowie kih;
- specjaliści, eksperci;
- świadkowie;
- tłumacze
Ustawodawstwo przewiduje przesłuchanie specjalistów, ekspertów i innych osób. Artykuł 188 Kodeksu (ust. 3) stanowi, że jeżeli osoba nie stawi się na przesłuchanie bez uzasadnionego powodu, osoba wezwana może zostać przymusowo skierowana do właściwego organu.
Kontrowersyjne sytuacje
Podczas postępowania często pojawia się pytanie, czy sąd ma prawo uczestniczyć w przesłuchaniu osoby, która nie jest zaangażowana w postępowanie jako uczestnik, podejmując decyzję w sprawie wezwania, oraz czy w niniejszej sprawie naruszone zostaną konstytucyjne prawa tego podmiotu i czy naruszone zostaną zasady prawa kontradyktoryjnego , bezstronność i niezależność sądownictwa.
Trybunał Konstytucyjny wyjaśnił, co następuje. W sprawach będących w toku postępowania sądowego tylko ona ma prawo dokładnie określić, jakie dowody zostaną zbadane, jakie środki należy uznać za niezbędne do uzyskania informacji o badaniu, o które proszą osoby uczestniczące w procesie.
Po uznaniu szczególnych środków niezbędnych do zapewnienia postępowania, w tym uzasadnienia lub sprzeciwu wskazanego w akcie oskarżenia, sąd wydaje decyzję wiążącą dla wszystkich podmiotów, do których jest skierowany.
Przyjęcie przez inne osoby i władze decyzji dotyczących odpowiedzialności, obowiązków, praw uczestników procesu oznaczałoby ingerencję w sąd, naruszenie zasady niezawisłości sędziów.
- oskarżeni i powodowie;
- specjaliści, eksperci;
- świadkowie;
- tłumacze
Ustawodawstwo przewiduje przesłuchanie specjalistów, ekspertów i innych osób. Artykuł 188 kodeksu (część 3) stanowi, że jeśli osoba nie stawi się na przesłuchanie bez uzasadnionego powodu, osoba, do której się zwrócono, może zostać przymusowo skierowana do właściwego organu.
Zmierz zawartość
Napęd jest zasadniczo działaniem wymuszonym. Na zewnątrz jest to podobne do zatrzymania lub czasowego ograniczenia swobody przemieszczania się obywatela.
Pracownicy wykonujący decyzję lub decyzję w sprawie zastosowania tego środka zapraszają osobę do dobrowolnego pójścia z nią w miejsce połączenia. Przymus może być zastosowany tylko wtedy, gdy obywatel odmówi lub spróbuje się ukryć.
Kolejność produkcji napędu przestaje obowiązywać po zakończeniu zdarzeń, dla których powołano podmiot.
Przeszkodą w jego realizacji jest brak informacji potwierdzających fakt, że dana osoba została należycie powiadomiona o podjętej decyzji w jej sprawie.
Stan użytkowania
Jeżeli wezwany obywatel nie pojawił się, okoliczność tę koniecznie potwierdza protokół odpowiedniej czynności dochodzeniowej, decyzja / decyzja o odroczeniu rozprawy, zaświadczenie lub inny dokument.
Tylko jeden przypadek niestawiennictwa wystarczy, aby organ decyzyjny skierował zapytanie.
Dobre powody
Artykuł 113 nie wskazuje, w jakich okolicznościach dana osoba nie powinna stawić się uważana za ważną. W praktyce przyczyny te obejmują:
nieterminowe otrzymanie zawiadomienia (wezwania);
choroba obywatela powołanego do uprawnionego organu lub jego bliskiego krewnego;
obecność małych dzieci i niemożność pozostawienia ich komuś na czas trwania czynności dochodzeniowej lub sądowej.
Przeszkodą dla frekwencji mogą być inne obiektywne przyczyny. Bardzo trudno jest ustalić ich pełną listę. W tym względzie okoliczności braku stawiennictwa są każdorazowo oceniane przez sąd indywidualnie.
Niuanse
Obiektywna obecność okoliczności, które utrudniają pojawienie się połączenia, nie wyklucza możliwości podjęcia decyzji na dysku. Wynika to z następujących czynników.
Po pierwsze, osoba jest zobowiązana niezwłocznie powiadomić o zaistnieniu odpowiednich okoliczności. W takim przypadku można użyć dowolnego dostępnego środka komunikacji. Musisz dokładnie powiadomić organ, który je powoduje.
Po drugie, w ustawodawstwie obowiązek powiadomienia jest ustalony przypadkowo. Upoważniony organ / pracownik, po sprawdzeniu zasadności przyczyn, podejmuje decyzję o podjęciu lub odmowie podjęcia decyzji dotyczącej napędu.
W związku z tym, jeśli okoliczności obiektywnie uniemożliwiają stawienie się, czyn nie zostaje wydany, a osoba zostanie wezwana w innym dniu i innym czasie.
Ograniczenia
Sekcja 113 przewiduje zakaz prowadzenia pojazdów w nocy, tj. Od 22:00 do 6:00 czasu lokalnego. Wyjątkiem jest sytuacja wyjątkowa.
Za pilny przypadek uważa się sytuację, w której faktyczne podstawy zastosowania środka powstały nagle, a jednocześnie istnieją czynniki, które mogą prowadzić do utraty informacji istotnych dla produkcji.
Czasami nocna jazda może być spowodowana nie pilną potrzebą, ale niemożnością dostarczenia osoby w ciągu dnia z powodu jej unikania wyglądu.
Opcjonalnie
Obywatele poniżej 14 roku życia, osoby z chorobami, które nie pozwalają na opuszczenie miejsca leczenia, kobiety w ciąży mogą przyjść na wezwanie dobrowolnie z bezpośrednim przejazdem lub z udziałem ich prawnego przedstawiciela, w tym rodzica, opiekuna itp.
Zasada ta obowiązuje, jeśli określone osoby wyrażą zgodę na przejazd. Przymusowa dostawa do właściwego organu lub urzędnika jest niedozwolona.