Zgodnie z Art. 39 Kodeksu postępowania karnego z 06.06.2015. Pod kierownictwem organu prowadzącego dochodzenie musisz zrozumieć urzędnika, który kieruje tą lub inną jednostką dochodzeniową. Należy zauważyć, że obejmuje to jego zastępcę. Jakie są funkcje kierownictwa organu prowadzącego dochodzenie? Jakie ma prawa? Jak poważne są obowiązki? W tym artykule szczegółowo omówiono Art. 39 Kodeks postępowania karnego z komentarzami (2016 r).
Uprawnienia kierownictwa organu prowadzącego dochodzenie
Na początek warto rozważyć uprawnienia kierownictwa organu prowadzącego dochodzenie. Zatem ściśle według aktualnego art. 39 Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej z późniejszymi zmianami, jest on upoważniony:
- Aby przekazać instrukcje dotyczące wstępnego dochodzenia kilku lub jednemu badaczowi. Ponadto ma on prawo do przejęcia jednego z nich i przekazania tej lub innej sprawy innemu śledczemu. W takim przypadku bardzo ważne jest, aby istniały pewne wiążące warunki przekazania. Musisz wiedzieć, że kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie ma absolutne prawo do utworzenia grupy dochodzeniowej, zmiany jej składu lub przyjęcia sprawy karnej za własną produkcję.
- W celu weryfikacji materiałów sprawy karnej lub danych weryfikacyjnych zawiadomienia dotyczącego przestępstwa. Zgodnie z art. 39 Kodeksu postępowania karnego kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie jest uprawnione do odwołania nieuzasadnionych lub nielegalnych decyzji śledczego.
- Przekazanie śledczemu instrukcji dotyczących kierunku dochodzenia, wykonania niektórych czynności dochodzeniowych, udziału pewnej osoby jako oskarżonego, wyboru środka zapobiegawczego wobec oskarżonego lub podejrzanego, zakresu zarzutu i kwalifikacji przestępstwa. Musisz wiedzieć, że kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie może osobiście badać wiadomości związane z przestępstwem, a także brać udział w ich weryfikacji.
Dodatkowe uprawnienia
Oprócz powyższych uprawnień kierownictwa organu dochodzeniowego wskazane byłoby przedłożenie następujących elementów, uformowanych ściśle według Art. 38, 39 Kodeks postępowania karnego:
- Kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie ma prawo wyrazić zgodę na wszczęcie przed rozpatrzeniem sprawy przez organy sądowe wniosku o przedłużenie, wybór, pewną zmianę lub całkowite unieważnienie środka zapobiegawczego lub innej operacji proceduralnej, która jest dopuszczalna zgodnie z orzeczeniem sądu. Ponadto przysługuje mu pełne prawo do osobistego przesłuchania w stosunku do oskarżonego lub podejrzanego, z wyjątkiem wniesienia sprawy do własnego postępowania podczas rozpatrywania sprawy związanej z wyrażeniem zgody na śledztwo w sprawie wszczęcia wspomnianej petycji przed otwarciem sprawy w sądzie.
- Zgodnie z Art. 39 Kodeks postępowania karnego z najnowszymi zmianami kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie jest upoważnione do udzielenia zgody na wycofania, które uważa się za zadeklarowane badaczowi, a także na jego wycofania.
- Może całkowicie usunąć badacza pod względem kontynuowania dochodzenia, gdy drugi naruszy zasady i wymagania obecnego Kodeksu.
- Szef ma prawo odwołać nieuzasadnione lub całkowicie nielegalne decyzje niższej osoby w sposób określony w obecnym Kodeksie.
- Zgodnie z Art. 39 Kodeks postępowania karnego może przedłużyć okres wstępnego dochodzenia w sprawie przestępstwa.
- Kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie jest upoważnione do zatwierdzenia uchwały śledczej w sprawie zakończenia postępowania dotyczącego konkretnej sprawy karnej, a także w zakresie ochrony państwa.
Jakie inne moce ma głowa?
Zgodnie z Art. 39 Kodeks postępowania karnego Kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie ma następujące uprawnienia:
- Potwierdzenie własnej zgody dla śledczego, który przeprowadził wstępne dochodzenie w związku z konkretną sprawą karną przeciwko odwołaniu od decyzji prokuratora wydanej na podstawie ust. 2 pierwszej części art. 221 obecnego Kodeksu, w sposób określony w czwartej części art. 221 obecnego Kodeksu.
- Zwrócenie sprawy śledczemu z własnymi instrukcjami dotyczącymi przeprowadzenia dochodzenia o charakterze dodatkowym.
- Przez Art. 39 Kodeks postępowania karnego kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie musi wykonywać inne uprawnienia przewidziane w niniejszym Kodeksie.
Art. 39 ust. 2 i 3 kodeksu postępowania karnego
Na obecnym etapie rozwoju prawa kierownictwo organu prowadzącego dochodzenie ma absolutne prawo do wszczęcia nowej sprawy w sposób przewidziany w obecnym kodeksie, do przyjęcia sprawy karnej do własnego postępowania, a także do przeprowadzenia pełnego dochodzenia wstępnego. Ponadto ma on uprawnienia szefa grupy śledczej lub śledczego, zgodnie z art. 39 Kodeks postępowania karnego.
Warto zauważyć, że instrukcje danego urzędnika dotyczące sprawy karnej są udzielane na piśmie. Są wiążące dla badacza. Interesujące jest wiedzieć, że do tych instrukcji można odwołać się bezpośrednio do kierownika wyższej struktury dochodzeniowej. Odwołanie to jednak nie zawiesza realizacji wskazówek. Wyjątkiem są przypadki, w których dotyczą one zajęcia i dalszego przekazania sprawy karnej innemu śledczemu, zaangażowania osoby jako oskarżonego, zakresu zarzutu, kwalifikacji przestępstwa, wyboru środka przymusu, prowadzenia działań dochodzeniowych (dozwolonych wyłącznie decyzją organów sądowych), a także kierownictwa sprawy do sądownictwa lub jego rozwiązania. W takim przypadku śledczemu przysługuje absolutne prawo do przedłożenia materiałów ze sprawy kryminalnej oraz pisemnego sprzeciwu wobec instrukcji jego bezpośredniego przełożonego wobec kierownictwa wyższej władzy śledczej zgodnie z Art. 39 Kodeks postępowania karnego.
Badanie wymagań prokuratorskich
Musisz wiedzieć, że kierownictwo organu śledczego może rozważyć wymagania prokuratora związane z odwołaniem nieuzasadnionego lub nielegalnego rozwiązania śledczego, a także z eliminacją innych naruszeń federalnych aktów ustawodawczych popełnionych podczas procesu, na okres nieprzekraczający pięciu dni. Nawiasem mówiąc, pisemne zastrzeżenia badacza wobec niektórych wymagań są badane w ten sam sposób.
Musisz to wiedzieć zgodnie z h. 2 łyżki. 39 Kodeks postępowania karnego Uprawnienia kierownictwa organu dochodzeniowego sprawuje Przewodniczący Komitetu RF, kierownictwo organów dochodzeniowych Komitetu Śledczego RF dla regionów, podmiotów krajowych, miast, a także ich zastępców, a także kierownictwo organów dochodzeniowych niektórych federalnych organów wykonawczych i tak dalej.
Rzeczywiste komentarze
W tym rozdziale należałoby rozważyć Art. 39 Kodeks postępowania karnego z komentarzami. Zgodnie z definicją, wiodącą osobą organu dochodzeniowego jest obecnie urzędnik, który kieruje tą lub inną jednostką dochodzeniową. Ponadto w piątej części bieżącego tematu artykuł zawiera podstawową listę urzędników posiadających uprawnienia proceduralne uczestnika umieszczonego w wykazie w postępowaniu przedprocesowym dotyczącym spraw karnych.Zatem w końcowej części zawiera sformułowanie odnoszące się do liderów trzech systemów uformowanych zgodnie z zasadą pionową. Wśród nich są następujące elementy:
- Federalne agencje bezpieczeństwa.
- Organy spraw wewnętrznych.
- Organy kontrolujące obieg substancji psychotropowych i środków odurzających.
Sformułowanie wada
Jeśli polegasz na sformułowaniu podanym w h. 1 łyżka. 39 Kodeks postępowania karnego, możesz zauważyć znaczną logiczną wadę. Polega ona na tym, że w definicji pojęcia „podział” i „narząd” są w pełni zidentyfikowane. Ale ciało jest niczym więcej niż niezależnym elementem systemu departamentu śledczego. Należy zauważyć, że pod jurysdykcją tego ostatniego istnieje ściśle określone terytorium, odcinek toru wodnego, powietrznego lub kolejowego, lub przedmiot objęty specjalną ochroną. Pod jednostką należy rozumieć część konstrukcyjną takiego elementu, względnie izolowaną wewnątrz ciała zgodnie z funkcjonalnym lub jakimś innym znakiem.
Przedstawiona wada stała się predestynacją sytuacji, w której kontrolę w organach dochodzeniowych, która ma charakter proceduralny, sprawuje kierownictwo, którego członkowie są sobą nawzajem w relacjach podporządkowania i władzy. Właśnie z powodu tego przepisu kontrolę porównuje się do zarządzania dużą brygadą karabinów motorowych. Jest to całkowicie obce prawdziwym cechom sprawiedliwości, w których nie ma miejsca na pojęcia „zarządzanie” i „szef”.
Art. 39 Kodeks postępowania karnego z komentarzami
Warto zauważyć, że norma zawarta w klauzuli 2.1 pierwszej części rozpatrywanego artykułu, do której Kodeks postępowania karnego został uzupełniony dopiero pod koniec 2010 r., Pod względem teoretycznego znaczenia konstytucyjnych stosunków postępowania karnego w dziedzinie prawa wydaje się nie mieć znaczenia prawnego. Gdy sprawa karna jest przyjmowana na podstawie przepisów dotyczących własnego postępowania, śledczy absolutnie dowolnej agencji z reguły przejmuje wszystkie obowiązki proceduralne, obowiązki i prawa. Obejmuje to również część, która jest z góry określona na podstawie decyzji poprzednich badaczy zgodnie z częścią 1 łyżka. 39 Kodeks postępowania karnego. Znalezienie jakiejkolwiek decyzji o charakterze proceduralnym, działającej do tej pory z nieuzasadnionych i niezgodnych z prawem powodów, śledczy ma prawo, a nawet zobowiązuje się do podjęcia decyzji w sprawie jej anulowania osobiście. Co więcej, nie musi liczyć się z przynależnością departamentalną „nie jego” śledczego (jest także autorem odpowiedniej decyzji o charakterze proceduralnym) lub rangą. Z reguły w tym przypadku śledczy obejmuje odpowiednią uprzednio określoną procedurę kodeksu postępowania karnego, na przykład zniesienie środka przymusu proceduralnego, zmianę zarzutu, przedstawienie nowego zarzutu (a tym samym zniesienie tego pierwszego), bezwzględne zakończenie postępowania karnego (nawet przy pełnej rehabilitacji) , spełnienie petycji obrony w sprawie wyznaczenia egzaminu lub innych czynności dochodzeniowych itp.
Zgodnie z Art. 39 Kodeks postępowania karnego (2016 r), gdy ten śledczy nie ma tak silnego autorytetu z mocy prawa, musi on zadać pytanie związane z anulowaniem decyzji poprzednika przez władze obecnych organów organu prowadzącego dochodzenie, prokuratora lub sądu, których właściwość jest w jakiś sposób związana z tymi stosunkami prawnymi.
Sprzeczność!
Przepis, który znajduje się w piątej części omawianego artykułu, sugeruje, że przewodniczący komitetu śledczego, a także najwyższe kierownictwo aparatu wydziałów śledczych, określa „zakres proceduralnego charakteru władzy” kierownictwa podległych mu organów dochodzeniowych.Przepis ten, w taki czy inny sposób, jest w oczywisty sposób sprzeczny z podstawową zasadą prawa karnego (część 1 art. 1 CPC), zgodnie z którą „tryb postępowania karnego w Federacji Rosyjskiej określa obecny Kodeks, oparty na Konstytucji Federacji Rosyjskiej”.
Ważne jest, aby wiedzieć, że zakres uprawnień związanych z działalnością przestępczą o charakterze proceduralnym (innymi słowy przepis proceduralny) jest jedynie najważniejszym elementem tego nakazu. Kwota ta może zostać ustalona wyłącznie przez Kodeks postępowania karnego. Tak więc poszczególni szefowie organów dochodzeniowych (a ich stanowisko jest jednoznaczne zgodnie z niniejszym kodeksem) są obdarzeni pewnymi różnicami tylko pod względem jurysdykcji prawnej (zgodnie z art. 151 kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej). Nawiasem mówiąc, w procesie karnym nie ma uczestników, którzy są jednoznacznie wymienieni w prawie (śledczy, prokurator, biegły, śledczy, świadkowie itp.) I są z definicji wyposażeni w różne przepisy proceduralne i nie mogą być.
Komentarze do ust. 5 i 6 bieżącego artykułu
Zgodnie z treścią skomentowanego artykułu Kodeksu postępowania karnego uprawnienia proceduralne kierownictwa organu dochodzeniowego są wszechstronne i ogromne. Należy zauważyć, że w tak niewyobrażalnym tomie powstały one w wyniku reformy prokuratury Federacji Rosyjskiej, która odbyła się na podstawie powyższej ustawy federalnej dotyczącej uzupełnień i poprawek do Kodeksu postępowania karnego Federacji Rosyjskiej oraz ustawy federalnej „O prokuraturze Federacji Rosyjskiej”. Reformy te obejmowały więc bardzo szerokie możliwości dla kierownictwa organu prowadzącego dochodzenie udziału w dochodzeniu wstępnym; zarządzanie związane ze sprawami karnymi prowadzonymi przez śledczych będących podwładnymi; nadzór nad prawidłowym wykonywaniem przepisów federalnych w postępowaniu przedprocesowym.
Ważne jest, aby wiedzieć, że postać odrębnego kierownika jednostki wydziału śledczego, w sensie postępowania karnego, zdefiniowana jako podmiot, odnosi się do zjawisk czysto rosyjskich. Tak więc, w klasycznej teorii dotyczącej stosunków proceduralnych w sprawach karnych, w legalnym państwie demokratycznym pasuje ona bardzo nieskutecznie. Oznacza to, że nadzór nad procesem karnym (innymi słowy, sprawiedliwość zgodnie z jego genetycznym charakterem) sprawowany jest przez urzędnika, który należy do władzy wykonawczej państwa, lub urzędnika, który jest w tym samym stanie w zmilitaryzowanej służbie pozasądowej, jak osoba nadzorowana; ubrany w ten sam mundur; związane ze stosunkami podporządkowania oficera i władzy bezpośrednio z osobą nadzorowaną; otrzymywanie odpowiedniej treści pieniężnej (tutaj znajduje się ta sama kasa). Należy dodać, że ich pliki osobiste znajdują się w tym samym dziale personalnym.
Jednym z takich liderów jest oficer paramilitarnego wydziału policji, który ma charakter niezależny. Drugim liderem jest kontrwywiad. Rolę trzeciego wodza pełni urzędnik o randze oficera sprawiedliwości, ale tylko w przypadku departamentu detektywistycznego (MIA). Czwarty to „policja narkotykowa”. Należy zauważyć, że ocenę prezentowanego zjawiska należy poświęcić praktycznym działaniom, które są istotne w różnych okresach istnienia danej kategorii, a także procesowi historycznemu, w którym szacuje się czas nie tylko na dziesięciolecia, ale także na wieki, które dziś odgrywają ważną rolę.