Zapalenie płuc jest zakaźną chorobą płuc. Najczęściej dotyczy dzieci w wieku poniżej trzech lat i dorosłych w wieku powyżej 65 lat, a także osób o osłabionym układzie odpornościowym. Istnieje wiele odmian dolegliwości o różnym nasileniu, patogenach. Na tej podstawie opracowano standardy leczenia zapalenia płuc, które uwzględniają wszystkie odmiany choroby i nasilenie, a także wiek pacjenta, patogen i inne kryteria.
Istota standardów
Protokół opieki nad pacjentem zawiera zestaw wiążących zaleceń, które dotyczą nie tylko leczenia, ale także diagnozy. Standardy obejmują wybór antybiotyku, definicję metody diagnostycznej oraz możliwość leczenia ambulatoryjnego.
Wybierając taktykę leczenia, bierze się pod uwagę wiek pacjenta, określa się leczenie objawowe i podejmuje kroki w celu poprawy wydzielania plwociny.
Każdy standard leczenia zapalenia płuc ma charakter nie tylko medyczny, ale także ekonomiczny. Może być przepisany na opiekę w nagłych wypadkach, pierwszą pomoc i opiekę nad pacjentem w szpitalu lub ambulatoryjnie.
Zasady pomocy medycznej
W przypadku zapalenia płuc plan środków medycznych opiera się na obecności powikłań, ponieważ mogą być poważne i zagrażać życiu pacjenta. Może to być wstrząs septyczny, obrzęk płuc lub niewydolność oddechowa. Na podstawie obecności powikłań określa się nasilenie choroby i decyduje się na potrzebę hospitalizacji.
Standardy leczenia zapalenia płuc wskazują kryteria, według których określa się nasilenie choroby:
- NPV powyżej 30 na minutę;
- skurczowe ciśnienie krwi poniżej 90 mm. Hg. st.;
- zaburzona świadomość;
- temperatura ciała powyżej 40 lub poniżej 35;
- niedokrwistość
- leukocyty powyżej 20x109 / l;
- ilość moczu jest mniejsza niż 500 ml dziennie;
- prześwietlenie dotyczy dwóch lub więcej płatów;
- szybki przebieg choroby, odma opłucnowa.
W przypadku ujawnienia jednego z tych objawów konieczna jest pilna hospitalizacja. Przeniesienie do resuscytacji określa resuscytator.
Standardowo leczenie zapalenia płuc w szpitalu jest przeprowadzane u osób w wieku powyżej sześćdziesięciu lat, a także w obecności przewlekłych chorób układu oddechowego, cukrzycy i nadciśnienia. W przypadku wykrycia choroby u kobiet w ciąży wymagana jest hospitalizacja. Ponadto w szpitalu leczą zapalenie płuc przy braku efektu standardowej terapii przeciwbakteryjnej.
Lekka forma
Łagodna postać może być leczona ambulatoryjnie. W tym celu przepisywane są antybiotyki, a także podejmowane są środki w celu poprawy funkcji drenażowej drzewa oskrzelowego. Standard leczenia ambulatoryjnego zapalenia płuc obejmuje stosowanie środków mukolitycznych, rozszerzających oskrzela i regulacji bilansu wodnego. Wybrano leki przeciwgorączkowe, schemat monitorowania skuteczności terapii.
Algorytm ciężko chorego pogotowia ratunkowego
Standardy leczenia zapalenia płuc u dorosłych obejmują algorytmy opieki w nagłych wypadkach dla osób z ciężkimi postaciami.
- Wykonuje się cewnikowanie żył obwodowych.
- Wdychanie tlenu przez cewniki nosowe lub maskę.
- Dożylny wlew soli fizjologicznej z prędkością do dwudziestu kropli na minutę.
- Oceniono adekwatność opieki, w razie potrzeby pacjent zostaje przeniesiony do wentylacji mechanicznej, wyeliminowane jest powikłanie zapalenia płuc.
- Oceniono krążenie krwi, w razie potrzeby przepisano adrenomimetyki.
- Pacjent zostaje przewieziony do szpitala.
Stosowanie antybiotyków
Standardy leczenia pozaszpitalnego zapalenia płuc i leczenia szpitalnego obejmują stosowanie antybiotyków.Wszystkie leki dzielą się na leki z wyboru, antybiotyki alternatywne i rezerwowe. Tabela pokazuje możliwy wybór leków.
| Grupa pacjentów | Lek z wyboru | Zarezerwuj leki | Antybiotyk z drugiego rzędu |
| Pacjenci w wieku poniżej sześćdziesięciu lat, bez chorób przewlekłych. Łagodna postać zapalenia płuc. | Amoksycylina „Azytromycyna”. Klarytromycyna. „Jomycin”. Spiramycyna. | Lewofloksacyna. „Moksyfloksacyna”. | Jeśli amoksycylina jest nieskuteczna, stosuje się makrolid. |
| Pacjenci w wieku powyżej 60 lat lub pacjenci z przewlekłymi dolegliwościami. Łagodny przebieg choroby. | Chronione penicyliny: amoksycylina + klawulanian lub aksetyl cefuroksymu. Domięśniowo przepisywany jest ceftriakson. | Lewofloksacyna. „Moksyfloksacyna”. Makrolidy. | Lewofloksacyna. „Moksyfloksacyna”. Amoksycylina + klawulanian z makrolidem. |
| Pacjenci wymagający leczenia w szpitalu. | Chronione penicyliny. „Centriaxone”. „Cefuroksym”. Makrolid | Fluorochinolony są przepisywane dożylnie: lewofloksacyna lub moksyfoksacyna. | Wybrane są preparaty do podawania dożylnego: lewofloksacyna lub moksyfloksacyna. |
| Pacjenci potrzebujący hospitalizacji na oddziale intensywnej terapii | Chronione penicyliny lub ceftriakson podaje się dożylnie. Kolejny lek z grupy makrolidów. | Leki podaje się tylko dożylnie: „fluorochinolony”. „Moksyfloksacyna” w połączeniu z „Ceftriason”. | Potrójna terapia przeprowadzana jest z następującymi lekami: 1. „Amikacyna”. 2. „Cyprofloksacyna” lub „lewofloksacyna”. 3. „Doripenem”. |
Zgodnie ze standardami leczenia ciężkiego zapalenia płuc o innym nasileniu wymagane są następujące leki:
- Mukolityki. Jako leki można wybrać „karbocysteinę” lub „ambroksol” lub w inny sposób.
- Leki antycholinergiczne.
- Aby obniżyć temperaturę, stosuje się „Paracetamol” lub „Ibuprofen”.
Procedury fizjoterapii są koniecznie wybrane: terapia ruchowa, masaż, magnetoterapia itp.
Monitorowanie skuteczności leczenia
Aby lekarz mógł ustalić, czy leczenie jest skuteczne, potrzebne są następujące procedury:
- Codzienna ocena pacjenta.
- Co dwa dni krew jest oddawana do ogólnej analizy.
- Przeprowadzane są dodatkowe metody diagnostyczne: EKG, CT, radiografia płuc.
Klasyfikacja zapalenia płuc
Standardy leczenia zapalenia płuc u dzieci i dorosłych obejmują następujące typy:
- Pozaszpitalne zapalenie płuc. Jest również nazywany ambulatoryjnym lub domowym. Zwykle gatunek ten jest zarażony poza szpitalem.
- Nosocomial. Zwykle jest nabywany w szpitalach. Jest również nazywany szpitalnym lub szpitalnym.
- Aspiracja
W osobnej kategorii zapalenie płuc uzyskuje się od osób z zaburzoną obroną immunologiczną organizmu.
Kryterium ważności
Wyróżnia się następujące poziomy nasilenia choroby:
- Łatwe Charakteryzuje się niewyrażonymi objawami klinicznymi: zatrucie jest łagodne, temperatura wzrasta do liczby podgorączkowej. Niewydolność oddechowa jest nieobecna. Dla łatwego przebiegu charakterystyczna jest infiltracja w obrębie jednego segmentu. W analizie leukocytów nie więcej niż 10x109 / l.
- Średni stopień. Klinika jest umiarkowana. Temperatura ciała wzrasta do trzydziestu ośmiu stopni. Naciek płucny znajduje się w jednym lub dwóch segmentach. Na tym poziomie częstość oddechów wzrasta do 22 razy na minutę, a puls zwiększa się nawet do stu uderzeń na minutę. Przy umiarkowanym stopniu komplikacji są nieobecne.
- Poważny stopień. Pacjent ma objawy zatrucia: temperatura ciała wynosi powyżej 38 stopni. Obserwuje się niewydolność oddechową, zaburzenia hemodynamiczne. W przypadku powikłań można zdiagnozować wstrząs septyczny. W KLA, leukopenia lub leukocytoza. Infiltracja jest obustronna, z szybkim wzrostem dotkniętego obszaru.
Czynniki ryzyka
Zapalenie płuc występuje najczęściej u osób cierpiących na upośledzoną odporność. Ponadto ta patologia często występuje u palaczy, narkomanów, alkoholików.Wpływa na osoby w wieku powyżej 65 lat i dzieci.
Diagnostyka
Standardy leczenia zapalenia płuc w szpitalu i ambulatoryjnie zapewniają szereg kryteriów diagnozy. Zgodnie z protokołami lekarz musi wziąć pod uwagę skargi, ocenić początek choroby, charakter kaszlu. W przypadku podejrzenia zapalenia płuc konieczne są laboratoryjne i instrumentalne metody badań.
Zwykle choroba zaczyna się gwałtownie, pojawia się kaszel ze śluzowo-ropną plwociną. Podczas badania obserwuje się skrócenie dźwięku perkusji, osłabienie oddychania oskrzelowego, wilgotne małe pęcherzyki, rzęski. W badaniach krwi obserwuje się leukocytozę. Promienie rentgenowskie pokazują strefy infiltracji.
Aby wyjaśnić diagnozę, można wykonać następujące procedury diagnostyczne:
- Rentgenografia.
- Krew i mocz podaje się do ogólnej analizy.
- Hodowla plwociny jest wykonywana w celu zidentyfikowania czynnika wywołującego zapalenie płuc.
- Obowiązkowa konsultacja z lekarzem gruźlicy i onkologiem.
W razie potrzeby lekarz przepisze dodatkowe rodzaje diagnostyki.
Schemat leczenia
Standardowa terapia lub leczenie zapalenia płuc u osoby dorosłej zapewnia różne metody leczenia o różnym stopniu nasilenia. Dlatego w przypadku łagodnej postaci zaleca się stosowanie amoksycyliny w dawce 1000 mg cztery razy dziennie, azytromycyny 500 mg raz dziennie lub klarytromycyny 250 mg dwa razy dziennie.
Łagodna postać u osób z czynnikami ryzyka i przy współistniejących chorobach jest leczona „cefaleksyną” w dawce 1 grama trzy razy dziennie lub „cyprofloksacyną” 500 mg raz na dobę. Lekarz może przepisać lewofloksacynę 500 mg raz na dobę. Trzy razy dziennie przepisywane są amoksycylina i kwas klawulanowy. „Paracetamol” w tabletkach, syropie lub czopkach jest zawsze przepisywany.
Czas trwania leczenia wynosi około dziesięć dni. W przypadku zakażenia mykoplazmatycznego lub chlamydiowego leczenie trwa około dwóch tygodni.
Antybiotyki podaje się doustnie, ale w niektórych przypadkach podaje się je w zastrzykach. W celu zapobiegania grzybicy Itrakonazol 200 mg jest przepisywany dwa razy dziennie przez dwa tygodnie.
Standardowo u pacjentów bez czynników ryzyka zaleca się leczenie amoksycyliną lub makrolidem. Jeśli pacjent ma czynniki ryzyka, wskazana jest monoterapia antybiotykami trzeciej lub czwartej generacji. Można stosować aminopenicyliny lub cefalosporyny drugiej generacji. Na przykład lekarz może przepisać Amoxiclav w połączeniu z klarytromycyną lub cefuroksymem aksetylem w połączeniu z azytromycyną.
U dzieci dawkowanie antybiotyków zależy od wieku i powinno być ściśle przestrzegane.
Właściwa i terminowa terapia pozwala uniknąć powikłań, a także najgorszych konsekwencji.