Edukacja kwalifikowana to specjalny system przeznaczony dla dzieci niepełnosprawnych. Rozważmy bardziej szczegółowo proces jego powstawania w naszym kraju.
Pojęcie „edukacji kwalifikacyjnej” pojawiło się w ciągu 20-30 lat ubiegłego wieku. W drugiej połowie XX wieku w kraju powstała dość zróżnicowana, szeroka sieć placówek przedszkolnych o specjalnym przeznaczeniu:
- przedszkola;
- przedszkola;
- sierocińce dla przedszkolaków;
- grupy w przedszkolach, żłobkach, szkołach z internatem.
W miarę tworzenia i rozwijania systemu placówek przedszkolnych naukowcy i praktyczni nauczyciele tworzyli metody, zasady, metody określania i korygowania różnych odchyleń w rozwoju niemowląt.
Specjalny system edukacji umożliwił przeprowadzenie poważnych działań profilaktycznych mających na celu szybką identyfikację problemu i poszukiwanie optymalnych sposobów szybkiego jego rozwiązania.
Zasady budowy
Zgodnie z tradycjami ustanowionymi w XX wieku zbudowano cały nowoczesny system edukacji przedszkolnej i wychowania.
Wykształcenie kwalifikowane to system oparty na zasadzie odchyleń w rozwoju. Dla dzieci z różnymi problemami tworzone są następujące typy grup przedszkolnych (oddzielne instytucje):
- z zaburzeniami słuchu (osoby niedosłyszące, głuche);
- z poważnymi niepełnosprawnościami intelektualnymi (dla dzieci upośledzonych umysłowo);
- z wadami mowy (niedorozwój fonetyczno-fonemiczny, z jąkaniem);
- z problemami układu mięśniowo-szkieletowego.
Edukacja włączająca oznacza mniejsze obłożenie grup (do 15 osób). Do personelu organizacji edukacyjnej wprowadza się dodatkowych specjalistów: defektologów, oligofrenopedagogów, tiflopedagogów, nauczycieli języka migowego, pracowników medycznych.
Specyfika procesu edukacyjnego
Edukacja kwalifikowana dla osób niepełnosprawnych jest prowadzona zgodnie ze specjalnymi kompleksowymi programami kształcenia i szkolenia, które są opracowywane osobno dla każdej kategorii wiekowej dzieci, z uwzględnieniem odchyleń w rozwoju. Gotowe programy są analizowane, dostosowywane, zatwierdzane przez Ministerstwo Edukacji Federacji Rosyjskiej.
Cechy pracy specjalistów
Wykwalifikowana edukacja dzieci z nieprawidłowym rozwojem obejmuje podział rodzajów zajęć między wąskich specjalistów (defektologa, oligofrenopedagoga) i nauczyciela (pedagoga). Na przykład rozwój mowy, konstrukcja, znajomość elementarnych pojęć matematycznych nie jest prowadzony przez nauczyciela, ale przez defektologa.
Specjalista bierze również udział w organizowaniu zajęć specjalnych, nauczyciel sprawuje ogólną kontrolę (nadzór) nad dziećmi, angażuje je w grę, stwarza komfortowe warunki pobytu „specjalnych dzieci” w placówkach edukacyjnych.
Wśród klas specjalnych, bez których trudno sobie wyobrazić nowoczesną edukację włączającą, są takie jak poprawa percepcji słuchowej, poprawianie wymowy dźwięków, rozwijanie umiejętności wizualnych, terapeutyczne i korekcyjne wychowanie fizyczne.
Ważne aspekty
Wykwalifikowana edukacja to bezpłatna szansa dla dzieci z niepełnosprawnością umysłową i fizyczną na zdobycie wiedzy, umiejętności i umiejętności niezbędnych do nawiązania kontaktów towarzyskich.
W przypadku dzieci w wieku przedszkolnym rodzice powinni płacić tylko za pobyt dziecka w przedszkolu.Znalezienie dzieci w wieku szkolnym w wyspecjalizowanych grupach (klasach), zajęciach z logopedą, defektologiem i oligofrenopedagogiem jest bezpłatne.
Szkoły specjalne działają, aby pomóc rodzinom w pełnym kształceniu „specjalnych dzieci”. Nauczyciele i specjaliści starają się maksymalnie rozwinąć możliwości takich dzieci, aby pomóc im w późniejszej socjalizacji.
W 1992 r. W Federacji Rosyjskiej przyjęto ustawę federalną „O edukacji”, zgodnie z którą w kraju wprowadzono nową typologię organizacji edukacyjnych, wprowadzono istotne zmiany organizacyjne i prawne w edukacji specjalnej.
Funkcjonujący DOW
Czym jest obecnie edukacja kwalifikacyjna i niekwalifikacyjna? Aby odpowiedzieć na to pytanie, sięgamy do przepisów modelowych, które zostały wprowadzone dla wszystkich typów instytucji edukacyjnych. Przedszkola przeznaczone dla normalnie rozwijających się dzieci to miejsce komunikacji, zabawy z innymi dziećmi. Tak więc obecnie, w zwykłym typie przedszkolnej placówki oświatowej, dzieci są nadzorowane przez pewien czas, gdy ich rodzice są w pracy.
Wykwalifikowane wykształcenie jest jedyną szansą dla rodzin zaangażowanych w wychowywanie dzieci z niepełnosprawnością rozwojową na rozwój dziecka, zaszczepienie mu podstawowych pojęć i umiejętności.
Często wyspecjalizowane przedszkole staje się jedynym miejscem, w którym tworzone są optymalne warunki, których „specjalne dziecko” potrzebuje do rozwoju fizycznego i psychicznego. Dzieci z odchyleniami są przyjmowane do placówek edukacyjnych typu korekcyjnego tylko za pisemną zgodą ich rodziców (lub przedstawicieli prawnych) na podstawie wniosków specjalnej komisji medycznej i pedagogicznej (PMPC).
Wiele dzieci z poważnymi niepełnosprawnościami rozwojowymi rozwija się w placówkach dla dzieci typu kompensacyjnego, a także w specjalnych grupach kompensacyjnych połączonego rodzaju przedszkolnych placówek edukacyjnych. Edukacja i szkolenie w takich organizacjach przedszkolnych odbywa się w pełnej zgodzie ze specjalnymi programami rozwojowymi dla każdej kategorii dzieci, które mają pewne odchylenia od normalnego rozwoju.
W zależności od rodzaju naruszenia i wieku wskaźnik obłożenia grup w przedszkolu dla „dzieci specjalnych” wynosi:
- w ciężkich zaburzeniach mowy - od 6 do 10 dzieci;
- dla przedszkolaków w wieku od trzech lat z poważnymi zaburzeniami mowy fonetycznej - do 12 osób;
- dzieci niesłyszące i niedosłyszące - do 6 osób;
- z problemami układu mięśniowo-szkieletowego i upośledzoną inteligencją - 6-8 osób;
- z opóźnieniem rozwoju umysłowego - 6-10 osób;
- z innymi rodzajami odchyleń - do 15 dzieci.
Inne formy pracy
Jeśli z różnych obiektywnych powodów dzieci w wieku przedszkolnym nie mogą normalnie uczęszczać do przedszkola, istnieje możliwość zorganizowania grup pobytu krótkoterminowego. Ich głównym celem jest zapewnienie ukierunkowanej pomocy pedagogicznej i psychologicznej dzieciom, a także zapewnienie wsparcia doradczego i metodologicznego dla ich rodziców (przedstawicieli prawnych).
Takie grupy przyczyniają się do społecznej adaptacji dzieci, tworząc warunki do ich późniejszej pracy edukacyjnej. Zajęcia odbywają się indywidualnie lub w grupach 2-3 osób w obecności ojców i matek. Czas na zajęcia dobierany jest z uwzględnieniem życzeń rodziców.
Ta forma pracy polega na prowadzeniu zajęć nie tylko przez pedagoga, ale także przez innych specjalistów placówki przedszkolnej: logopedy, pedagoga oligofrenicznego, tyflopedagoga, nauczyciela znaków. Takie grupy są uważane za specjalne (poprawcze) instytucje edukacyjne dla uczniów uczących się z poważnymi niepełnosprawnościami rozwojowymi.
Współczesne trendy w szkolnej pedagogice korekcyjnej
Placówki edukacyjne dla dzieci z niepełnosprawnością rozwojową mają na celu stworzenie optymalnych warunków dla wzmocnienia i ochrony zdrowia dzieci, ich rozwoju fizycznego i psychicznego. Przenosząc się z przedszkola do szkoły, każde dziecko ma poważne problemy związane z przyzwyczajeniem się do nowego zespołu, środowiska i codziennej rutyny. Dzieci o szczególnych potrzebach, które mają poważne trudności w komunikacji, nauce, adaptacji społecznej, szczególnie doświadczają takiego kryzysu. Dlatego instytucja „przedszkole - szkoła podstawowa” jest wygodną formą organizowania wychowania i edukacji dzieci z poważnymi niepełnosprawnościami rozwojowymi.
Wykwalifikowana edukacja, której definicja została już podana powyżej, pozwala dziecku rozpocząć życie szkolne w zwykłym środowisku i środowisku, odwiedzając tę samą grupę przedszkolną przez kilka lat.
Centra dla „specjalnych dzieci”
Wśród rodzajów instytucji edukacyjnych, w których organizowane są dzieci o specjalnych zdolnościach i potrzebach, wyróżnia się różne ośrodki: poradnictwo i diagnostyka, korekta i rehabilitacja psychologiczna i pedagogiczna, wsparcie medyczne i psychologiczne, pedagogika medyczna i edukacja indywidualna. Zajmują się dziećmi w wieku od 3 do 18 lat. Na kontyngent takich instytucji składają się następujące dzieci:
- z dużym zaniedbaniem pedagogicznym, którzy z różnych powodów odmawiają uczestnictwa w zwykłych ogólnych organizacjach edukacyjnych;
- dzieci z zaburzeniami sfer wolicjonalnych i emocjonalnych;
- dzieci, które zostały poddane różnym formom przemocy fizycznej i psychicznej.
Wśród wyżej wymienionych kategorii jest wystarczająco dużo dzieci, które mają poważne odchylenia w rozwoju fizycznym i psychicznym. Dla nich kształcenie kwalifikowane odbywa się w dłuższym czasie.
Nauczyciele społeczni, psychologowie dziecięcy, defektolodzy, logopedzi, a także pracownicy medyczni pracują z takimi uczniami.
Działania
Do głównych działań takich instytucji należą:
- diagnoza poziomu rozwoju psychicznego i fizycznego, odchylenia w zachowaniu;
- rozwój dzieci zgodnie z ich indywidualnymi i wiekowymi cechami, zdrowiem psychicznym i somatycznym;
- organizacja edukacji rozwojowej, wyrównawczej, wychowawczej;
- praca psychoprofilaktyczna i psychokorekcyjna;
- wdrożenie kompleksu środków zdrowotnych i medycznych.
W Rosji istnieje wiele placówek edukacyjnych o charakterze sanatoryjnym dla dzieci wymagających długotrwałego leczenia:
- szkoły sanatoryjno-leśne;
- sanatoryjne szkoły z internatem;
- sanatoryjne domy dziecka dla sierot.
Takie instytucje mają na celu wychowanie i edukację, a także prowadzenie działań rehabilitacyjnych, medycznych, zdrowotnych, przystosowanie „specjalnych dzieci” do społeczeństwa, ich różnorodnego rozwoju i leczenia.
Zdarzają się sytuacje, gdy w wieku 5-6 lat instytucja przedszkolna nie była w stanie zidentyfikować poważnych odchyleń w rozwoju dziecka. Aby zaradzić tej sytuacji, tworzone są specjalne grupy dla dzieci z poważnymi odchyleniami w rozwoju psychicznym i fizycznym w szkołach poprawczych, a także w szkołach z internatem.
Programy edukacyjne, dla których takie dzieci są szkolone, są opracowywane na 1-2 lata. Przez cały ten czas odbywa się opracowywanie warunków wstępnych do nauki przez dziecko w środowisku rozwijającym korekty.
Edukacja absolwentów jest zapewniana absolwentom wszystkich szkół specjalnych, z wyjątkiem dzieci, które są zabronione z powodów medycznych.
Cechy edukacji szkolnej
Dzieci w wieku szkolnym, które mają specjalne potrzeby edukacyjne, są szkolone zgodnie ze specjalnymi standardami edukacyjnymi w domu lub w instytucjach edukacyjnych.Istnieje osiem rodzajów szkół specjalnych dla dzieci ze znaczną niepełnosprawnością rozwojową:
- dla dzieci niesłyszących - instytucja typu I;
- dla osób niesłyszących i niedosłyszących typu II;
- dla niewidomych - instytucja edukacyjna trzeciego typu;
- dla dzieci niedowidzących, szkoły z internatem typu IV;
- dla dzieci ze złożonymi zaburzeniami mowy - instytucja edukacyjna typu V;
- dla dzieci z problemami układu mięśniowo-szkieletowego typu VI;
- dla dzieci z upośledzeniem umysłowym placówki oświatowej typu VII;
- dla dzieci z upośledzeniem umysłowym instytucja typu VIII.
We wszystkich poprawczych (specjalnych) organizacjach edukacyjnych wdrażane są specjalne standardy federalne. Programy nauczania, według których specjaliści pracują w każdym rodzaju takich szkół z internatem, są opracowywane z uwzględnieniem psychofizycznych cech rozwoju, indywidualnych możliwości „specjalnych dzieci”. Oprócz państwowych specjalnych (poprawczych) instytucji istnieją również prywatne (niepaństwowe) szkoły z internatem.
W ostatnich latach pojawiły się także placówki edukacyjne dla dzieci z następującymi niepełnosprawnościami i zdrowiem: z zespołem Downa, objawami autyzmu.
Wniosek
Pracownicy każdej instytucji edukacyjnej są odpowiedzialni za zdrowie i życie dzieci, zapewniając im konstytucyjne prawo do otrzymania wysokiej jakości bezpłatnej edukacji w ramach ustalonego standardu.
Wszyscy absolwenci szkół wychowawczych (z wyjątkiem szkół typu VIII) otrzymują wykształcenie kwalifikacyjne. Wszyscy muszą otrzymać certyfikat państwowy, który wskazuje na fakt ukończenia szkolenia w zakładzie poprawczym ogólnokształcącym lub średnim.