Zarządzanie kapitałem. Wskaźnik obrotu kapitałem własnym

Uwzględniono główny atut w prowadzeniu działalności gospodarczej kapitał własny i pożyczony kapitał. Zadaniem każdej firmy jest zwiększenie finansów i spłata powstałego długu w krótkim czasie. Kapitał własny i pożyczony kapitał służył do tworzenia firmy, rozszerzania produkcji, modernizacji sprzętu, ulepszania technologii. Każda inwestycja powinna się zwrócić. Ponadto zastanów się, co sprawiedliwość.

Definicja

Obrót firmy obejmuje różne zasoby. Niektóre z nich są sprawiedliwość organizacji. Formacja i zarządzanie składnik aktywów ma na celu generowanie dochodu. Biorąc to pod uwagę, możemy ujawnić tę koncepcję w następujący sposób. Kapitał własny i kapitał własny - część aktywów finansowych zaangażowanych w obrót i generujących zysk. Fundusz składa się z kilku części. Struktura kapitału własnego obejmuje: autoryzowane, rezerwowe, przyrostowe, fundusze powiernicze, zyski zatrzymane.

Cele tworzenia

Kapitał jest tworzony dla:

1. Tworzenie aktywów trwałych. Fundusze akcyjne można inwestować w różne fundusze. Wśród nich: środki trwałe, wartości niematerialne, inwestycje długoterminowe, prace budowlane w toku i tak dalej. W takim przypadku mówią o rzeczywistym kapitale.
2. Tworzenie aktywów obrotowych. Fundusze można inwestować w materiały, półprodukty, zapasy surowców, produkcję w toku, należności (bieżące) i tak dalej. W tym przypadku mówią o własnym kapitale obrotowym.

Firma powinna opracować politykę mającą na celu kompleksowe osiągnięcie tych celów.

Źródła kapitału własnego

Racjonalne wykorzystanie zgromadzonej części aktywów jest niewątpliwie najważniejszym zadaniem firmy. Nie należy jednak zapominać o tworzeniu zasobów, które zapewnią rozwój firmy w przyszłości. Struktura kapitału własnego utworzone z funduszy wewnętrznych i zewnętrznych. Kluczowym celem firmy jest zapewnienie odpowiedniego poziomu samofinansowania, poszerzenie zakresu działalności gospodarczej w przyszłości.

Fundusze krajowe

Te źródła kapitału obejmują przede wszystkim zysk pozostający do dyspozycji spółki. Stanowi większość aktywów, przewiduje ich wzrost. W związku z tym zysk pomaga zwiększyć wartość rynkową firmy. Pewną rolę w strukturze funduszy krajowych odgrywa deprecjacja. Szczególnie duże jest ich znaczenie w firmach korzystających z systemów operacyjnych i wartości niematerialnych o wysokich kosztach. Należy jednak powiedzieć, że odpisy amortyzacyjne nie zwiększają kwoty kapitału własnego. Działają jako narzędzie do reinwestycji.

Środki zewnętrzne

Głównym miejscem w ich składzie jest kapitał zakładowy lub kapitał zakładowy. W przypadku niektórych firm pomoc zewnętrzna pochodzi z bezpłatnej pomocy finansowej. Zwykle opiera się na niektórych przedsiębiorstwach państwowych. Inne źródła zewnętrzne obejmują NMA i rzeczowe aktywa trwałe uwzględnione w bilansie, które są przekazywane bezpłatnie.

Tworzenie rezerw

Głównym źródłem jest zysk. Fundusz rezerwowy służy do zrekompensowania nieprzewidzianych strat i prawdopodobnych strat z działalności gospodarczej. Innymi słowy, jest to z natury ubezpieczenie.Zasady tworzenia rezerwy są zapisane w przepisach regulujących pracę tego typu firmy, a także w dokumentacji założycielskiej. Dzięki temu kapitałowi zwiększa się wielkość funduszy własnych spółki. Odliczeń dokonuje się do momentu osiągnięcia rozmiarów ustalonych w dokumentacji części. Ponadto nie powinny one przekraczać 15% wpłaconego kapitału docelowego, a ich kwota nie może przekroczyć 50% zysków. Kapitał rezerwowy tworzony jest na podstawie przepisów prawnych i jest obowiązkowy. Firma ma prawo do dobrowolnego tworzenia dodatkowych funduszy. Kolejność ich tworzenia jest ustalona tylko w dokumentacji składowej. Rozliczanie rezerw powinno zapewniać informacje niezbędne do monitorowania zgodności z górnymi i dolnymi limitami. We wszystkich przypadkach maksymalna kwota rezerw nie może być większa niż kwota ustalona w dokumentacji składowej.

Zyski zatrzymane

Z reguły firma wykorzystuje te środki do gromadzenia nieruchomości lub uzupełniania aktywów obrotowych. Zysk zatrzymany (netto) to wolna kwota, gotowa do obiegu. Fundusz może zwiększać się co roku. Wynika to z akumulacji wewnętrznej. Takie zdarzenia mogą mieć charakter produkcyjny, jeśli środki finansowe zostaną wykorzystane na rozwój i rozwój firmy, modernizację sprzętu i nieprodukcję, jeśli fundusze zostaną wykorzystane na wdrożenie środków wsparcia społecznego i materialnego dla pracowników oraz na inne cele, których nie zależy od produkcji.

Fundusze specjalne

Ich utworzenie zajmuje znaczną część kapitału własnego. Potrzebne są specjalne fundusze na pokrycie kosztów tworzenia nowych aktywów produkcyjnych, infrastruktury społecznej itp. Głównym źródłem dochodów jest pozostała część zysku firmy. W ramach kontroli finansowej niezwykle ważne jest ścisłe nakreślenie majątku przeznaczonego przez firmę na rozwój potrzeb produkcyjnych i konsumpcyjnych. Jego potrzeba wiąże się z pewnymi ulgami podatkowymi, pozwalającymi na zmniejszenie dochodu do opodatkowania ze strony wykorzystywanej do finansowania inwestycji kapitałowych. Akumulacja zysku na wdrożenie ukierunkowanych środków odbywa się poprzez utworzenie odpowiednich funduszy specjalnych. Ich liczba, nazwa, zasady użytkowania są ustalane przez firmę niezależnie i są ustalone w polityce finansowej. Środki te trafiają do funduszy specjalnych po spłacie zobowiązań podatkowych do budżetu. Takie rezerwy obejmują nieruchomości otrzymane bezpłatnie, podlegające zwrotowi i bezzwrotne środki państwowe na finansowanie nieproduktywnych działań związanych z utrzymaniem obiektów komunalnych, społecznych i kulturalnych, zwrot kosztów związanych z przywróceniem wypłacalności spółki zlokalizowanej w ramach wsparcia budżetowego itp.

Metody kontroli

Zarządzanie kapitałem przedsiębiorstwa mające na celu długoterminowe inwestowanie zasobów w zysk. Ciągły rozwój relacji rynkowych wzmacnia odpowiedzialność i niezależność firm. Firmy stale szukają nowych sposoby poprawy efektywności zarządzania kapitałem. Prawidłowy wybór metody wyraża się w wynikach finansowych osiąganych przez firmy. Jak wspomniano powyżej, zysk jest kluczowym zasobem dynamicznie rozwijającej się firmy. Jego wielkość zależy od różnych czynników. Kluczem do tego jest stosunek wydatków do dochodów. Jednocześnie obowiązujące przepisy określają metody, według których kierownictwo firmy reguluje zyski. Zarządzanie kapitałem przedsiębiorstwa może być przeprowadzony przez:

1. Zróżnicowanie limitów przypisywania środków trwałych.
2. Przyspieszona amortyzacja.
3. Wykorzystanie metodologii obliczania amortyzacji nieruchomości o niskiej wartości.
4. Wyceny i amortyzacja wartości niematerialnych.
5. Rezerwy na wątpliwe długi.
6. Rozliczanie odsetek od pożyczek bankowych, za pośrednictwem których finansowane są inwestycje kapitałowe.
7. Ustalenie składu kosztów ogólnych i sposobu ich podziału.
8. Obniżone podatki dzięki korzystaniu ze świadczeń.

Niuanse

Zarządzanie kapitałemprzede wszystkim ma na celu uzyskanie dochodu z głównej działalności. Ten proces zarządzania finansami charakteryzuje się kategorią dźwigni finansowej - pewnym czynnikiem, niewielką zmianą, która może prowadzić do znacznej korekty ostatecznych wyników. Analiza kapitału własnego obejmuje badanie szeregu wskaźników. W takim przypadku konieczne jest jasne zrozumienie różnicy między nimi. Na przykład koszt kapitału własnego a cena przedsiębiorstwa charakteryzuje się różnymi wskaźnikami. W pierwszym przypadku mamy na myśli pewną specyficzną charakterystykę zasobów, na podstawie których tworzony jest zasób. Koszt kapitału własnego Wyraża się to w istniejących względnych rocznych kosztach obsługi długu. Ten wskaźnik jest zawarty w grupie względnej. Jego wartość wyrażona jest procentowo.

Specyfika oceny

Analiza kapitału własnego na podstawie:

1. Zasada elementarnej oceny wstępnej. Ponieważ użyty zasób składa się z heterogenicznych składników, konieczne jest jego rozłożenie na składniki podczas jego analizy. W takim przypadku każdy element powinien być przedmiotem obliczeń szacunkowych.
2. Zasada ogólnej oceny kosztu kapitału. Warunkiem takiego obliczenia jest analiza elementarna. Ogólna ocena odzwierciedla istniejący minimalny zwrot z kapitału zainwestowanego w jego działalność, jego rentowność.
3. Zasada porównywalności własnych wskaźników i przyciągniętych środków finansowych. Kluczowymi elementami pożyczonego kapitału są kredyty bankowe oraz obligacje wyemitowane przez spółkę. Należy wziąć pod uwagę cenę tego pierwszego, biorąc pod uwagę podatek dochodowy. Zgodnie z dokumentami regulacyjnymi odsetki od wykorzystania pożyczek bankowych obciążają koszt produktów.
4. Zasada dynamicznej oceny. Czynniki wpływające na średni ważony koszt kapitału są bardzo mobilne. W związku ze zmianą wskaźników finansowych poszczególnych elementów należy również skorygować średnią ważoną. Jest określany na podstawie oceny danych z poprzednich okresów. Oczywiście stan poszczególnych zasobów, a także struktura kapitału, cały czas się zmienia. W związku z tym wskaźnik średniej ważonej nie będzie wartością stałą. Z czasem ulegnie zmianie pod wpływem różnych czynników. Ponadto można dokonać oceny zarówno utworzonego, jak i planowanego zasobu.
5. Zasada związku między oceną przyszłego i obecnego średniego ważonego kapitału st-sti (WACC). Zależność tę zapewnia się poprzez zastosowanie wskaźnika kosztu krańcowego składnika aktywów. Charakteryzuje się poziomem wartości nowej jednostki finansowej przyciąganej przez spółkę. Wykorzystanie dodatkowego kapitału (zarówno kosztem własnym, jak i kosztem pożyczonych zasobów) ma własne granice ekonomiczne na każdym etapie rozwoju firmy. Przyciąganie finansowania zwykle wiąże się ze wzrostem średniej ważonej wartości składnika aktywów. Tradycyjnie uważa się, że w stabilnej firmie o ustalonym systemie finansowym WACC pozostaje stałym wskaźnikiem z pewną zmiennością zasobów zaangażowanych w inwestowanie. Ale po osiągnięciu określonego limitu wzrasta. Maksymalny zasób st-st jest funkcją ilości przyciągniętych zasobów. W związku z tym wdrażanie zarządzanie kapitałem, zarząd spółki powinien wziąć pod uwagę dynamikę wskaźnika kosztów krańcowych.
6. Zasada określania granic skutecznego wykorzystania dodatkowego finansowania. Ocenę kosztów należy zakończyć opracowaniem kryterium skuteczności takiego przyciągania. Wskaźnik ten charakteryzuje się współczynnikiem wzrostu rentowności dodatkowych zasobów i średnim ważonym kosztem składnika aktywów.

Zasady te pozwalają stworzyć system kluczowych wartości, które pozwalają na skuteczne zarządzanie kapitałem własnym. Wskaźniki te określają wartość aktywów i ograniczenia ich rentownego użytkowania.

Zysk netto

Jego wartość będzie zależeć od różnych czynników. Ćwicząc zarządzanie kapitałem, kierownictwo powinno określić, w jaki sposób racjonalnie wykorzystywane są zasoby przekazane firmie, a także ustalić skład funduszy, z których pochodzą. Pierwszy moment znajduje odzwierciedlenie w elementach aktywów obrotowych i trwałych, a także wskaźnikach ich efektywnej inwestycji. Następnie zastanów się, jak to zrobić rachunkowość kapitałowa.

Specyfika odzwierciedlenia w dokumentach księgowych

Rachunkowość kapitałowa przeprowadzane na specjalnych kontach. Do funduszu statutowego podany ct. 80. Jest pasywny. Por. 80 służy do podsumowania informacji o statusie i przepływie funduszy. Saldo rachunku musi odpowiadać kwocie kapitału docelowego, ustalonej w dokumentacji założycielskiej. Dokumentacja konta 80 powstaje podczas tworzenia funduszu, zwiększania lub zmniejszania jego wielkości. Ponadto wszystkie korekty kapitałowe znajdują odzwierciedlenie w dokumentacji założycielskiej. Dodatkowe aktywa są rejestrowane na koncie. 83. Są one wynikiem wzrostu wartości nieruchomości spółki. Może to wystąpić z powodu:

1. Przeszacowanie systemu operacyjnego.
2. Dodatkowa emisja lub wzrost ceny nominalnej akcji w porównaniu do ceny rynkowej.
3. Różnice wynikające z nadwyżki amortyzacji naliczonej w dniu przeszacowania środków trwałych w stosunku do odliczeń otrzymanych z bezpośredniego tłumaczenia lub indeksacji.
4. Różnice kursowe. Powstają one po spłacie zaległych składek wyrażonych w walucie obcej.
5. Otrzymanie kwot przydzielonych z budżetu na inwestycje długoterminowe.

Do sc 83 odpowiednie subkonta mogą być otwarte:

1. 83,1 - „Premia za akcje”.
2. 83,2 - „Wzrost stanu aktywów trwałych z powodu przeszacowania”.
3. 83.5 - „Różnice kursowe” itp.

Rozliczanie kapitału rezerwowego odbywa się na rachunku. 82. To konto jest saldo, pasywne, saldo, akcje. Fundusze powiernicze znajdują odzwierciedlenie na koncie. 86. Rachunek jest pasywny, ma saldo kredytowe.

Ważny wskaźnik

Przy ocenie wypłacalności firmy określa się wskaźnik kapitału własnego. Charakteryzuje:

1. Nadwyżka lub niewystarczająca sprzedaż.
2. Stopa obrotu zainwestowanego kapitału.
3. Działalność finansów, na którą ryzykuje firma.

Jeśli wskaźnik zwrotu z kapitału własnego jest wysoki, może to prowadzić do wzrostu funduszy kredytowych. W rezultacie możliwe jest osiągnięcie poziomu, na którym kredytodawcy stają się bardziej aktywni niż właściciele firm. W tej sytuacji rośnie stosunek zobowiązań do kapitału przedsiębiorstwa. W rezultacie firma może napotkać znaczne trudności związane ze spadkiem zysków lub ogólnym spadkiem cen. Jeśli wskaźnik jest niski, może to oznaczać pasywność części aktywów. W tym przypadku wskazuje na potrzebę inwestowania w inny, bardziej odpowiedni kierunek. Wybór innego obiektu inwestycyjnego będzie z kolei opierał się nie tylko na ocenie możliwości i możliwości spółki. Duże znaczenie będą miały również czynniki zewnętrzne: sytuacja na rynku, specyfika podaży i popytu oraz możliwości konkurentów. Wskaźnik obrotu jest określany przez stosunek sprzedaży do średniego rocznego kosztu kapitału własnego.Dane do obliczenia tego wskaźnika pochodzą z bilansu. Wskaźnik odzwierciedla liczbę obrotów wymaganych do spłaty zadłużenia na wszystkich rachunkach wyemitowanych przez firmę.