Werdykt jest ... Ostateczny werdykt: cechy i wymagania

W praktyce sądowej istnieje kilka rodzajów postępowań prawnych. Jednym z nich jest rozprawa przysięgłych, która wydaje decyzję (werdykt) na piśmie.

Werdykt jest często używanym słowem, wywodzącym się z łacińskiej frazy vere dictum, co w tłumaczeniu na rosyjski oznacza „prawdziwie wypowiedziane”. Informacje ze słownika łacińskich terminów prawnych znajdują się w poniższej tabeli.

Werdykt jest ostateczną decyzją (konkluzją), przyjętą po kompleksowym, obiektywnym przestudiowaniu dowolnego zagadnienia. Jest to wynik głębokiej analizy (wniosku) zebranych informacji w celu rozwiązania problemu.

Ostateczny werdykt

Wyrażenie to często znajduje się w uchu. Z reguły wyrażenie „ostateczny werdykt” oznacza coś niezniszczalnego, innymi słowy, jest to ostateczna prawda. Jeśli rozważymy ten termin w praktyce sądowej, może on nie być ostateczny. Ale tylko w przypadku, gdy sędzia zaprasza jury (z jakiegoś powodu) do wyjaśnienia arkusza pytań i ponownego wydania wyroku. Sędzia przewodniczący ma takie prawo i jest regulowane przez pewne bezwzględne przepisy obowiązujących przepisów proceduralnych.

Werdykt jest tylko instrumentem sprawiedliwości. Ostateczna decyzja należy do sędziego. Tylko sędzia wypowiada zdanie, decyduje o stopniu powściągliwości, ustala termin kary i sposób jej odbywania, na podstawie decyzji podjętej przez jury - werdykt.

Pojęcie „ostatecznego wyroku” jest przedmiotem osobnej dyskusji. W tym przypadku definicja „ostateczna” ma bez wątpienia prawo istnieć w znaczeniu „wydarzyło się”, „doskonała”, „zakończona”, wzmacniając i podkreślając ostateczność decyzji.

Proces przysięgłych

Słowo „werdykt” jest najczęściej używane właśnie w praktyce sądowej i jest związane z procesem przysięgłych. Ta forma wymiaru sprawiedliwości wywodzi się ze starożytnego społeczeństwa. Założycielami są starożytny hel ateński i rzymski sąd - misja (trybunał stałych komisji). Wzmianka o jury starożytnego Rzymu pochodzi z II-I wieku pne. W średniowieczu popularność sądów przysięgłych została zminimalizowana, a następnie zupełnie o nich zapomniana.

Dopiero w XIII wieku sąd ponownie ożywił się w Anglii. Pojęcia „sąd”, „ostateczny werdykt” zyskują obecnie szczególną popularność. W XVIII wieku Francja dołączyła do takiego orzecznictwa, a nieco później do społeczeństwa amerykańskiego. Rozwój jury w wielu cywilizowanych krajach tego okresu opierał się na angielskich doświadczeniach w postępowaniach sądowych, a ich krajowe tradycje prawne zostały częściowo zastosowane (dodane lub zastąpione).

Formacja rosyjskiego jury

W Rosji ta instytucja sądownicza zaczęła się rozwijać od panowania Katarzyny II Wielkiej. W wyniku reformy sądownictwa, zatwierdzonej przez Aleksandra II (1864), praktyka ta przechodzi na nowy etap w rozwoju. Rewolucyjne wydarzenia w 1917 r. Zniosły tę instytucję sądowniczą. Dopiero na początku lat 90. ubiegłego wieku Rosja wróciła do rozprawy jury. I znów zabrzmiało połączenie słów „sąd, ostateczny wyrok”.

W jakich przypadkach odbywa się proces przysięgłych: wymagania

Jury nie rozpatruje każdej sprawy. Udział w jury jest dopuszczalny tylko w procesach karnych. Istnieje lista artykułów Kodeksu karnego Federacji Rosyjskiej, zgodnie z którymi jury może rozpatrzyć postępowanie karne przeciwko osobie (grupie osób). Na przykład kryminalne przypadki zabójstwa, gwałtu, bandytyzmu, łapówki i inne.

W Rosji jury ma możliwość stać się każdą kompetentną osobą, która ma rosyjskie obywatelstwo, osiągnęła 25 lat, nie ma rejestru karnego i zna język postępowania. To jest krótko. Aby zostać ławą przysięgłych, nie trzeba mieć wykształcenia prawnego.

Werdykt

Co oznacza jury, którego ostateczny wyrok jest wymagany w sprawach karnych? Głównym zadaniem jury jest sporządzenie decyzji określającej winę lub niewinność oskarżonego. To jest główne pytanie, które jury musi udzielić jasnej odpowiedzi. Zasadniczo jury stawia trzy kluczowe pytania:

• ustalić dowody lub brak dowodów, że miało miejsce to przestępstwo;
• Czy można uznać za udowodniony fakt, że to oskarżony popełnił to przestępstwo;
• osoba winna czy nie.

Po uzupełnieniu ostatniego słowa przez oskarżonych, jury jest przenoszone do sali konferencyjnej w celu dyskusji i obowiązkowego głosowania osobistego nad każdym podniesionym pytaniem. Brygadzista jury udziela odpowiedzi (sformułowanie musi być jasne: „tak”, „nie”, „tak, winny”, „nie, niewinny”) każdego jury w kwestionariuszu i liczy głosy. Na podstawie którego wydano wyrok uniewinniający lub winny. Następnie urzędnik przekazuje ten arkusz sędziemu przewodniczącemu. Orzeczenie ogłasza brygadzista po powrocie jury do sali sądowej. Ta procedura jest przeprowadzana przez jury, którego ostateczny werdykt jest czasem kluczowy w sprawie. Ostatnie zdanie jest wydawane przez sędziego.

O mitach kina i prawdziwego życia

W 2003 r. Film G. Fledera „Werdykt pieniężny” pojawił się na dużych ekranach. Dramat, thriller w amerykańskim duchu i hollywoodzki styl tworzenia. Film został nakręcony na podstawie powieści - legendarnego thrillera D. Grishama „Werdykt”. Ale Hollywood nie mogło pomóc, ale przyczyniło się do pracy, części „Czarnuszki”, aby zwiększyć kasę. Na ekranie pojawia się komunikat, że za pieniądze można kupić wszystko, a nawet taki „drobiazg” jak sprawiedliwość. Na hollywoodzkim przenośniku filmowym wszystko jest proste - możesz wykonać 500 zdjęć z jednego pistoletu, spaść z wieżowca, przeżyć w tym samym czasie i uciec z pościgu. Oczywiście jest to przesadzone, ale niewątpliwie widz jest już przyzwyczajony do takich hollywoodzkich sztuczek.

W prawdziwym życiu wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane. Jury (choć składa się ze zwykłych ludzi) jest niezawodnie chronione wieloma instrumentami prawnymi i innymi środkami bezpieczeństwa przed jakąkolwiek presją zewnętrzną.